Log in
დაგვალაიქეთ ”ფეისბუქზე”
საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
+10
მარიამ
SopHi<3
Bracamontes_fan
Mari [Gonzalez]
isabel arroyo
mmaarrii
BrAcAmOnTeS
jacky_fan ele
Mari Bracamontes
Chocarro_fan
14 posters
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 29 of 29
Page 29 of 29 • 1 ... 16 ... 27, 28, 29
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
Cool მომეწონა, მაინტერესებს ვამპირები რას იზამენ და განსაკუთრებით კლოე
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მარიამ wrote:როცა დავამთავრებ აქ წერას მერე გეტყვი პასუხს. შენ არ დადოtako___12 wrote:Marii Erti Txovna Maqvs Shentan Shegidzlia Es Motxroba http://twilight.georgianforum.com/ Am Saitze Dado??? Me Shemidzlia Davdo Da Mivawero Rom Shen Dawere Magram Ar minda Raaa.. Da Chemi Txovna Iqneba Rom Es Motxroba Chems Saitzec Ganatavsoo Raa...
ara ara ras ambob sheni tancxmobis gareshe rogor davdeeb imedia dadeb )
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
xolo motxrobas rac sheexeba momwonns da gadavwyvite rom motxrobis kitxva chems saitze davamtavro tu ratqma unda ar xar winaagmdegii ))
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
როგორ ყოველთვის ძაან მაგარი თავი იყო! მონიკა ვასე მაგარი ქალია ჩემიო მოთამაშე!!! საღოლ ძმაო
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
8 თავი (ფოტოებისთვის გახსენით ლინკები)
ერთ კვირაში იწყებოდა „თამაში“.არ მეშინოდა სიკვდილის,მეშინოდა მეგობრების დაკარგვის.დაღლილობა ვიგრძენი და ოთახში შევედი.იქ საწოლზე წამოწოლილი კრისტიანი დამხვდა.
- აქ რა გინდა? - ვუთხარი და თან თმა გავიშალე.
- შენთან მინდა დალაპარაკება,შეიძლება?
- ახლა აუცილებელია?ძალიან დაღლილი ვარ. - ვუთხარი და დავამთქნარე.
- კარგი . - მითხრა პატარა ბავშვივით გულდაწყვეტილმა და ნელა წამოდგა,თითქოს იცოდა რომ გავაჩერებდი.
- მითხარი,გისმენ . - ვუთხარი ბოლოს,გამიღიმა და დაიწყო.
- არც კი ვიცი რა უნდა გითხრა .- გაიცინა.
- აბა სალაპარაკო მაქვსო?
- ხო,მინდა რომ გელაპარაკო რამეზე,მაგრამ არ ვიცი რაზე.
- ალბათ მეგობარი გჭირდება ,რომელსაც ენდობი. - ვუთხარი და თვალებში შევხედე,მზერა ამარიდა და გაშტერდა.
- ასეა. - დახარა თავი.- წამომყევი ,ჩემს საყვარელ ადგილს გაჩვენებ.
თითქოს დაღლილობამ გადამიარა,ავდექი და გავყევი.კედელს კიბე მიადგა და ჭერში პატარა კარი გააღო.ავიდა და ხელი გამომიწოდა რომ დამხმარებოდა.პატარა ,მყუდრო ოთახში ავღმოვჩნდი.ზევით ავიხედე და დიდი მინიდან ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა დავინახე.
- ძალიან ლამაზია. - ვთქვი დაუფიქრებლად.კრისტიანი ძირს დაწვა,მეც გვერდით მივუწექი.ცას თვალს ვერ ვაშორებდი. - ვხვდები რატომ არის ეს შენთვის საყვარელი ადგილი.
- ხო,აქ მოვდივარ და ვფიქრობ.შენც მოდი ხოლმე თუ გინდა.
- შენ კლოე გიყვარს? - მოულოდნელად დავუსვი ეს შეკითხვა.პასუხი არ გაუცია.თემა შეცვალა.
- იყავი ჩემი მეგობარი,გთხოვ. - მითხრა და შემომხედა.არაფერი ვუპასუხე,უბრალოდ გავუღიმე.ვარსკვლავების ყურებაში ჩამეძინა.
დილით ვიგრძენი რომ უკვე ჩემს საწოლში ვიწექი,თვალები გავახილე და კრისტიანი დავინახე.
http://i2.pinger.pl/pgr382/99c4ca1900254e0351151d01
- დილამშვიდობისა რონი. - გამიღიმა.
- გუშინ შეკითხვაზე რატომ არ მიპასუხე?
- გიპასუხე.
- არ გიპასუხია.
- გიპასუხე როცა გეძინა. ახლა ჩაიცვი და ჩამოდი. გელოდებიან. - წამოდგა,გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა.
http://2.bp.blogspot.com/-Ay9EZs2ZCiQ/USQWQB8pFNI/AAAAAAAAAS4/6g8TC9M7deE/s1600/Damom.gif
ერთი კვირა მალე გავიდა.ჯენიფერი და კლოე ყოველდღე სადღაც ქრებოდნენ.ემილი არ იმჩნევდა,მაგრამ აშკარად ნერვიულობდა.ცდილობდა ყველაფერი თავისი მხიარული საქციელით დაეფარა.ამანდას არაფერი უთქვამს,მაგრამ მისი აზრი ისედაც ყველამ იცოდა.კრისტიანი და მე კი ყოველდღე ვარსკვლავებს ვუყურებდით და ბევრ რამეზე ვსაუბრობდით.მონიკას შეხვედრიდან 6 დღე გავიდა და წერილიც მოვიდა.კლოემ ყველა მისაღებ ოთახში შეგვკრიბა და წერილი ხმამაღლა წაიკითხა:
- ამაღამ,00:00 საათიდან თამაში იწყება. თამაშის წესები კი კარგად იცით.
- სულ ეს არის ?- იკითხა კრისტიანმა.
- კი,ეს არის - მიანათა თვალები კლოემ.კრისტიანი დაიბნა და მზერა აარიდა.
- ჩვენ ბევრი ვიმსჯელეთ იმაზე თუ ვინ ვისთან წავა.
- როდის? - ვიკითხე დაბნეულმა.
- ჩვენ,უშენოდ. - მითხრა ემილიმ.
- ჯენიფერი და ემილი ერთად წავლენ. კრისტიანი და ამანდა ერთად.რონი კი ჩემთან წამოვა. – 23:00 საათზე ყველა დავემშვიდობეთ ერთმანეთს .კლოემ მანქანაში ჩამსვა და მთელი სისწრაფით გააქროლა.პატარა სახლთან მივედით.
- დღეიდან აქ ვიქნებით. სჯობს კარგად გამოიძინო.არამგონია ახლავე დაგვესხას თავს.მე დაგიცავ. - ხელი ლოყაზე ნაზად მომისვა,რაც ძალიან გამიკვირდა.ოთახი მაჩვენა.დავწექი.მაგრამ უცებ გარედან კლოეს ხმა მომესმა.ვიღაცას უყვიროდა.
- ერთი რამ დაგავალე და ისიც ვერ შეასრულე...ახლა რა ვქნათ. - კლოე ასეთი ანერვიულებული პირველად ვნახე.ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდი.ის კი ვერ მამჩნევდა.კაცმა შემომხედა.
http://media.tumblr.com/tumblr_maafeqlboR1rrsltx.gif
ვიცანი.ეს კაცი ადრეც მინახავს.
- გამარჯობა რონი . - მომესალმა. თავი დავუქნიე და კლოესთან მივედი.
- რა ხდება ?
- არაფერი დაიძინე. - მიყვირა.სჯობდა მისთვის დამეჯერა.ერთხელ კიდევ შევხედე კაცს და ოთახში დავბრუნდი.სიჩუმე ჩამოვარდა.უცებ გონება გამინათდა .ის კაცი იყო დედაჩემთან რომ მოვიდა.დიდი ხნის უნახავი.მათი დიალოგი თვალწინ დამიდგა.
მივხვდი რომ საქმე ჩემს ოჯახს ეხებოდა,ოთახიდან გამოვვარდი ,მაგრამ იქ აღარავინ დამხვდა.
ერთ კვირაში იწყებოდა „თამაში“.არ მეშინოდა სიკვდილის,მეშინოდა მეგობრების დაკარგვის.დაღლილობა ვიგრძენი და ოთახში შევედი.იქ საწოლზე წამოწოლილი კრისტიანი დამხვდა.
- აქ რა გინდა? - ვუთხარი და თან თმა გავიშალე.
- შენთან მინდა დალაპარაკება,შეიძლება?
- ახლა აუცილებელია?ძალიან დაღლილი ვარ. - ვუთხარი და დავამთქნარე.
- კარგი . - მითხრა პატარა ბავშვივით გულდაწყვეტილმა და ნელა წამოდგა,თითქოს იცოდა რომ გავაჩერებდი.
- მითხარი,გისმენ . - ვუთხარი ბოლოს,გამიღიმა და დაიწყო.
- არც კი ვიცი რა უნდა გითხრა .- გაიცინა.
- აბა სალაპარაკო მაქვსო?
- ხო,მინდა რომ გელაპარაკო რამეზე,მაგრამ არ ვიცი რაზე.
- ალბათ მეგობარი გჭირდება ,რომელსაც ენდობი. - ვუთხარი და თვალებში შევხედე,მზერა ამარიდა და გაშტერდა.
- ასეა. - დახარა თავი.- წამომყევი ,ჩემს საყვარელ ადგილს გაჩვენებ.
თითქოს დაღლილობამ გადამიარა,ავდექი და გავყევი.კედელს კიბე მიადგა და ჭერში პატარა კარი გააღო.ავიდა და ხელი გამომიწოდა რომ დამხმარებოდა.პატარა ,მყუდრო ოთახში ავღმოვჩნდი.ზევით ავიხედე და დიდი მინიდან ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა დავინახე.
- ძალიან ლამაზია. - ვთქვი დაუფიქრებლად.კრისტიანი ძირს დაწვა,მეც გვერდით მივუწექი.ცას თვალს ვერ ვაშორებდი. - ვხვდები რატომ არის ეს შენთვის საყვარელი ადგილი.
- ხო,აქ მოვდივარ და ვფიქრობ.შენც მოდი ხოლმე თუ გინდა.
- შენ კლოე გიყვარს? - მოულოდნელად დავუსვი ეს შეკითხვა.პასუხი არ გაუცია.თემა შეცვალა.
- იყავი ჩემი მეგობარი,გთხოვ. - მითხრა და შემომხედა.არაფერი ვუპასუხე,უბრალოდ გავუღიმე.ვარსკვლავების ყურებაში ჩამეძინა.
დილით ვიგრძენი რომ უკვე ჩემს საწოლში ვიწექი,თვალები გავახილე და კრისტიანი დავინახე.
http://i2.pinger.pl/pgr382/99c4ca1900254e0351151d01
- დილამშვიდობისა რონი. - გამიღიმა.
- გუშინ შეკითხვაზე რატომ არ მიპასუხე?
- გიპასუხე.
- არ გიპასუხია.
- გიპასუხე როცა გეძინა. ახლა ჩაიცვი და ჩამოდი. გელოდებიან. - წამოდგა,გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა.
http://2.bp.blogspot.com/-Ay9EZs2ZCiQ/USQWQB8pFNI/AAAAAAAAAS4/6g8TC9M7deE/s1600/Damom.gif
ერთი კვირა მალე გავიდა.ჯენიფერი და კლოე ყოველდღე სადღაც ქრებოდნენ.ემილი არ იმჩნევდა,მაგრამ აშკარად ნერვიულობდა.ცდილობდა ყველაფერი თავისი მხიარული საქციელით დაეფარა.ამანდას არაფერი უთქვამს,მაგრამ მისი აზრი ისედაც ყველამ იცოდა.კრისტიანი და მე კი ყოველდღე ვარსკვლავებს ვუყურებდით და ბევრ რამეზე ვსაუბრობდით.მონიკას შეხვედრიდან 6 დღე გავიდა და წერილიც მოვიდა.კლოემ ყველა მისაღებ ოთახში შეგვკრიბა და წერილი ხმამაღლა წაიკითხა:
- ამაღამ,00:00 საათიდან თამაში იწყება. თამაშის წესები კი კარგად იცით.
- სულ ეს არის ?- იკითხა კრისტიანმა.
- კი,ეს არის - მიანათა თვალები კლოემ.კრისტიანი დაიბნა და მზერა აარიდა.
- ჩვენ ბევრი ვიმსჯელეთ იმაზე თუ ვინ ვისთან წავა.
- როდის? - ვიკითხე დაბნეულმა.
- ჩვენ,უშენოდ. - მითხრა ემილიმ.
- ჯენიფერი და ემილი ერთად წავლენ. კრისტიანი და ამანდა ერთად.რონი კი ჩემთან წამოვა. – 23:00 საათზე ყველა დავემშვიდობეთ ერთმანეთს .კლოემ მანქანაში ჩამსვა და მთელი სისწრაფით გააქროლა.პატარა სახლთან მივედით.
- დღეიდან აქ ვიქნებით. სჯობს კარგად გამოიძინო.არამგონია ახლავე დაგვესხას თავს.მე დაგიცავ. - ხელი ლოყაზე ნაზად მომისვა,რაც ძალიან გამიკვირდა.ოთახი მაჩვენა.დავწექი.მაგრამ უცებ გარედან კლოეს ხმა მომესმა.ვიღაცას უყვიროდა.
- ერთი რამ დაგავალე და ისიც ვერ შეასრულე...ახლა რა ვქნათ. - კლოე ასეთი ანერვიულებული პირველად ვნახე.ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდი.ის კი ვერ მამჩნევდა.კაცმა შემომხედა.
http://media.tumblr.com/tumblr_maafeqlboR1rrsltx.gif
ვიცანი.ეს კაცი ადრეც მინახავს.
- გამარჯობა რონი . - მომესალმა. თავი დავუქნიე და კლოესთან მივედი.
- რა ხდება ?
- არაფერი დაიძინე. - მიყვირა.სჯობდა მისთვის დამეჯერა.ერთხელ კიდევ შევხედე კაცს და ოთახში დავბრუნდი.სიჩუმე ჩამოვარდა.უცებ გონება გამინათდა .ის კაცი იყო დედაჩემთან რომ მოვიდა.დიდი ხნის უნახავი.მათი დიალოგი თვალწინ დამიდგა.
მივხვდი რომ საქმე ჩემს ოჯახს ეხებოდა,ოთახიდან გამოვვარდი ,მაგრამ იქ აღარავინ დამხვდა.
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ახალი ნაწილი დაწერილი გაქვს? იმიტომ რომ უკვე ერთი სული მაქვს როდის წავიკითხავ ისე მრავალმნიშვნელოვნად დაამთავრე;დ ყოველ ახალ თავში ისეთი რაღაც შემოგაქვს რომ ადამიანს აინტრიგებ;დ
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ნწ ნწ სად დაასრულა
ადრეც ნახა? ჩემს ვარიანტებს ჩემტვის შევინახავ...მიყვირა.სჯობდა მისთვის დამეჯერა.ერთხელ კიდევ შევხედე კაცს და ოთახში დავბრუნდი.სიჩუმე ჩამოვარდა.უცებ გონება გამინათდა .ის კაცი იყო დედაჩემთან რომ მოვიდა.დიდი ხნის უნახავი.მათი დიალოგი თვალწინ დამიდგა.
მივხვდი რომ საქმე ჩემს ოჯახს ეხებოდა,ოთახიდან გამოვვარდი ,მაგრამ იქ აღარავინ დამხვდა
საყვარლები მეოცნებეები და რომანტიკოსებიკრისტიანი და მე კი ყოველდღე ვარსკვლავებს ვუყურებდით და ბევრ რამეზე ვსაუბრობდით.
ოჰო, კლოეც თუ ანერვიულდა წასულია ამათი საქმე;დკლოე ასეთი ანერვიულებული პირველად ვნახე
კლოეს ხელში მოხვედრას საეჭვოდ დატკბა და თან ის კაციც...ხელი ლოყაზე ნაზად მომისვა,რაც ძალიან გამიკვირდა.
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მარიამ wrote:ახალი პერსონაჟები:
დეისი
ლიზა
მეთი
2 თავი
კლოე,ემილი და ჯენიფერი ჩემი ცხოვრებიდან წავიდნენ.ბევრი რამ გადავიტანე მათთან ერთად.მათი მუდამ მადლიერი დავრჩებოდი,მაგრამ ვერ ვპატიობდი იმ ფაქტს რომ დამტოვეს.1 კვირა ვტიროდი,ვერ ვჩერდებოდი.დედა სულ ჩემთან ერთად იყო ,ცდილობდა დავეწყნარებინე,მაგრამ ვერაფერზე ვფიქრობდი.
ბოლოს მივხვდი რომ ისინი აღარ დაბრუნდებოდნენ და ვეცადე მეცხოვრა იმ ტკივილთან ერთად,რომელიც მათ დამიტოვეს.
3 თვის შემდეგ.
ყოველდღე უკეთესად და უკეთესად ვხდებოდი.ზოგჯერ მავიწყდებოდა კიდეც რა გადამხდა.დავუბრუნდი რეალურ ცხოვრებას . მყავს ახალი მეგობრები : დეისი,მეთი და ლიზა.
სამივეს კარგად გავუგე.ისინი ჩემამდეც მეგობრობდნენ,მაგრამ მეც ისე მიმიღეს თთქოს ბავშვობიდან მათთან ვარ. მეთი თავიდანვე მომეწონა,კეთილი და კარგი ადამიანის შთაბეჭდილებას ახდენს პირველივე შეხედვით.გამეხარდა ასეთი რომ აღმოჩნდა და ახლა ის ჩემი მეგობარია,მაგრამ არამგონია რამე მოხდეს.მგონი ის როგორც დას ისე მიყურებს.ლიზა მისი მამიდაშვილია.დეისი კი მათი საუკეთესო მეგობარი დაბადებიდან.
- საღამოს დავბრუნდები . - მივაძახე დედაჩემს და კარი გავაღე,მეგობრებთან შესახვედრად მივდიოდი,მაგრამ კარში უცნობი მამაკაცი შემხვდა.
- გამარჯობა - ვთქვი შეშინებულმა და დაბნეულმა.
- გამარჯობა,იზაბელის სახლია? - მკითხა თავაზიანად.
- დიახ - გავუღიმე და დედაჩემს გავძახე - შენთან არიან დედა. - დედაჩემი სწრაფად მოვიდა.
- დედა? რა ლამაზი გოგონა გყოლია,იზაბელ - შეხედა დედაჩემს კაცმა და გაუღიმა.
- შემოდი,რამდენი ხანია არ მინახიხარ - გაუღიმა დედაჩემმაც და შეიპატიჟა.
- უკაცრავად,მეჩქარება - გავუღიმე ორივეს და გამოვედი.ბევრი არ მიფიქრია იმაზე თუ ვინ იყო ეს კაცი,მეგობრებს შევხვდი,კინოში ვიყავით,შემდეგ კაფეში დავსხედით.კარგად გავერთეთ.უკვე რომ მოსაღამოვდა დეისი და ლიზა დაგვემშვიდობნენ. მე და მეთი კი გზას ჩემი სახლისკენ ფეხით გამოვუყევით.
- მიყვარს ღამით მარტო სეირნობა. - მითხრა მან.
- ხომ არ წავიდე? - ვკითხე და გავუცინე.
- არა,ამჯერად იყავი - გამიცინა მეთმაც.
http://media.tumblr.com/tumblr_m6r9byJAQ61rp62eq.gif
- ხვალ მოდიხარ?
- კი,შენ?
- კი. - სიჩუმე ჩამოვარდა,მაგრამ უხერხულად არცერთი არ ვგრძნობდით თავს. სახლს მალე მივუახლოვდით.
- მადლობა რომ მომაცილე - ვუთხარი და გავუღიმე.საპასუხოდ მანაც გამიღიმა. - კარგი,წავედი და ხვალ გნახავ. - ვთქვი ბოლოს ,მაგრამ მას ხმა არ ამოუღია,უბრალოდ თავი დამიქნია. - ხვალამდე. - შევბრუნდი და სახლისკენ წავედი
- რონი - დამიძახა უცებ.
- რა მოხდა
- არა,არაფერი,ხვალამდე - გავუღიმე და სახლში შევედი. ფანჯრიდან გავიხედე,მაგრამ ის იქ აღარ იყო.ასეთი რამ მეორედ შემემთხვა.მაგრამ ვეცადე ყურადღება სხვა რამეზე გადამეტანა.
- დედა სად ხარ? - დავუძახე დედაჩემს.
- ჩუმად ჩუმად,შენს ძმას ძინავს,ძალიან დაღლილი მოვიდა - ჩამომძახა მეორე სართულიდან იზაბელმა.
- ბოდიში. - კიბეები ჩუმად ავიარე და დედაჩემს ჩავეხუტე.
- როგორი დრო გაატარე?
- კარგად გავერთეთ.
- ძალიან კარგი.ახლა დაწექი - შუბლზე ვაკოცე დედაჩემს ,ოთახში შევედი და კარი დავხურე.ტანსაცმელი გავიხადე და პიჟამო ჩავიცვი. საწოლში ჩავწექი .უცებ ჩემს ფანჯარას ქვა მოხვდა.გავიხედე და მეთი დავინახე.
- აქ რა გინდა? - დავუძახე ჩუმად.
- ჩამოდი,უნდა დაგელაპარაკო - მანაც ჩუმად ამომძახა.
- ახლა როგორ ჩამოვიდე.დედაჩემს ჰგონია რომ მძინავს.
- მიდი გთხოვ.
- არ შემიძლია,ხვალ ვერ დამელაპარაკები?
- ხო მართალი ხარ.ხვალ დაგელაპარაკები.კარგი დროებით.
- დროებით.- ფანჯარა დავხურე და უამრავმა აზრმა გამიელვა თავში.ვგრძნობდი რომ ჩემთვის რაღაც კარგსმეტყოდა.დიდხანს ვფიქრობდი ,მაგრამ ვერ მივხვდი რის თქმას აპირებდა,დავიძინე.
გათენდა.სკოლისკენ ფეხით წავედი.გზაზე ბავშვები შემხვდნენ.
- აქ რა გინდათ? - ვკითხე და ყველას სათითად ჩავეხუტე.
- მეთს ჰკითხე. - თქვა დეისიმ.
- დღეს ჩვენ სკოლაში არ მივდივართ .- მითხრა მეთმა.
- ვინ ჩვენ? - იკითხა ლიზამ.
- მე და რონი.
- რა? - ვკითხე გაკვირვებულმა.
- ჩვენ ხომ შევთანხმდით რომ ვილაპარაკებდით.
- ა ხო...მაგრამ სკოლის გაცდენა რა საჭიროა? -ხმა არ ამოუღია ,უბრალოდ შემომხედა . - ხო,კარგი.სად მივდივართ?
- ტყეში. - მითხრა მეთმა,სახეზე გამარჯვებულის ღიმილი გამოეხატა.
- ტყეში? - ვიკითხე დაბნეულმა და შეშინებულმა. მეთთან დაკავშირებული ყველაფერი წარსულს მახსენებდა ,მაგრამ რატომ ჯერ ვერ ვხვდებოდი.
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ახალი თავი აქეთ გვერდზემარიამ wrote:8 თავი (ფოტოებისთვის გახსენით ლინკები)
ერთ კვირაში იწყებოდა „თამაში“.არ მეშინოდა სიკვდილის,მეშინოდა მეგობრების დაკარგვის.დაღლილობა ვიგრძენი და ოთახში შევედი.იქ საწოლზე წამოწოლილი კრისტიანი დამხვდა.
- აქ რა გინდა? - ვუთხარი და თან თმა გავიშალე.
- შენთან მინდა დალაპარაკება,შეიძლება?
- ახლა აუცილებელია?ძალიან დაღლილი ვარ. - ვუთხარი და დავამთქნარე.
- კარგი . - მითხრა პატარა ბავშვივით გულდაწყვეტილმა და ნელა წამოდგა,თითქოს იცოდა რომ გავაჩერებდი.
- მითხარი,გისმენ . - ვუთხარი ბოლოს,გამიღიმა და დაიწყო.
- არც კი ვიცი რა უნდა გითხრა .- გაიცინა.
- აბა სალაპარაკო მაქვსო?
- ხო,მინდა რომ გელაპარაკო რამეზე,მაგრამ არ ვიცი რაზე.
- ალბათ მეგობარი გჭირდება ,რომელსაც ენდობი. - ვუთხარი და თვალებში შევხედე,მზერა ამარიდა და გაშტერდა.
- ასეა. - დახარა თავი.- წამომყევი ,ჩემს საყვარელ ადგილს გაჩვენებ.
თითქოს დაღლილობამ გადამიარა,ავდექი და გავყევი.კედელს კიბე მიადგა და ჭერში პატარა კარი გააღო.ავიდა და ხელი გამომიწოდა რომ დამხმარებოდა.პატარა ,მყუდრო ოთახში ავღმოვჩნდი.ზევით ავიხედე და დიდი მინიდან ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა დავინახე.
- ძალიან ლამაზია. - ვთქვი დაუფიქრებლად.კრისტიანი ძირს დაწვა,მეც გვერდით მივუწექი.ცას თვალს ვერ ვაშორებდი. - ვხვდები რატომ არის ეს შენთვის საყვარელი ადგილი.
- ხო,აქ მოვდივარ და ვფიქრობ.შენც მოდი ხოლმე თუ გინდა.
- შენ კლოე გიყვარს? - მოულოდნელად დავუსვი ეს შეკითხვა.პასუხი არ გაუცია.თემა შეცვალა.
- იყავი ჩემი მეგობარი,გთხოვ. - მითხრა და შემომხედა.არაფერი ვუპასუხე,უბრალოდ გავუღიმე.ვარსკვლავების ყურებაში ჩამეძინა.
დილით ვიგრძენი რომ უკვე ჩემს საწოლში ვიწექი,თვალები გავახილე და კრისტიანი დავინახე.
http://i2.pinger.pl/pgr382/99c4ca1900254e0351151d01
- დილამშვიდობისა რონი. - გამიღიმა.
- გუშინ შეკითხვაზე რატომ არ მიპასუხე?
- გიპასუხე.
- არ გიპასუხია.
- გიპასუხე როცა გეძინა. ახლა ჩაიცვი და ჩამოდი. გელოდებიან. - წამოდგა,გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა.
http://2.bp.blogspot.com/-Ay9EZs2ZCiQ/USQWQB8pFNI/AAAAAAAAAS4/6g8TC9M7deE/s1600/Damom.gif
ერთი კვირა მალე გავიდა.ჯენიფერი და კლოე ყოველდღე სადღაც ქრებოდნენ.ემილი არ იმჩნევდა,მაგრამ აშკარად ნერვიულობდა.ცდილობდა ყველაფერი თავისი მხიარული საქციელით დაეფარა.ამანდას არაფერი უთქვამს,მაგრამ მისი აზრი ისედაც ყველამ იცოდა.კრისტიანი და მე კი ყოველდღე ვარსკვლავებს ვუყურებდით და ბევრ რამეზე ვსაუბრობდით.მონიკას შეხვედრიდან 6 დღე გავიდა და წერილიც მოვიდა.კლოემ ყველა მისაღებ ოთახში შეგვკრიბა და წერილი ხმამაღლა წაიკითხა:
- ამაღამ,00:00 საათიდან თამაში იწყება. თამაშის წესები კი კარგად იცით.
- სულ ეს არის ?- იკითხა კრისტიანმა.
- კი,ეს არის - მიანათა თვალები კლოემ.კრისტიანი დაიბნა და მზერა აარიდა.
- ჩვენ ბევრი ვიმსჯელეთ იმაზე თუ ვინ ვისთან წავა.
- როდის? - ვიკითხე დაბნეულმა.
- ჩვენ,უშენოდ. - მითხრა ემილიმ.
- ჯენიფერი და ემილი ერთად წავლენ. კრისტიანი და ამანდა ერთად.რონი კი ჩემთან წამოვა. – 23:00 საათზე ყველა დავემშვიდობეთ ერთმანეთს .კლოემ მანქანაში ჩამსვა და მთელი სისწრაფით გააქროლა.პატარა სახლთან მივედით.
- დღეიდან აქ ვიქნებით. სჯობს კარგად გამოიძინო.არამგონია ახლავე დაგვესხას თავს.მე დაგიცავ. - ხელი ლოყაზე ნაზად მომისვა,რაც ძალიან გამიკვირდა.ოთახი მაჩვენა.დავწექი.მაგრამ უცებ გარედან კლოეს ხმა მომესმა.ვიღაცას უყვიროდა.
- ერთი რამ დაგავალე და ისიც ვერ შეასრულე...ახლა რა ვქნათ. - კლოე ასეთი ანერვიულებული პირველად ვნახე.ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდი.ის კი ვერ მამჩნევდა.კაცმა შემომხედა.
http://media.tumblr.com/tumblr_maafeqlboR1rrsltx.gif
ვიცანი.ეს კაცი ადრეც მინახავს.
- გამარჯობა რონი . - მომესალმა. თავი დავუქნიე და კლოესთან მივედი.
- რა ხდება ?
- არაფერი დაიძინე. - მიყვირა.სჯობდა მისთვის დამეჯერა.ერთხელ კიდევ შევხედე კაცს და ოთახში დავბრუნდი.სიჩუმე ჩამოვარდა.უცებ გონება გამინათდა .ის კაცი იყო დედაჩემთან რომ მოვიდა.დიდი ხნის უნახავი.მათი დიალოგი თვალწინ დამიდგა.
მივხვდი რომ საქმე ჩემს ოჯახს ეხებოდა,ოთახიდან გამოვვარდი ,მაგრამ იქ აღარავინ დამხვდა.
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ისე ლიზა რატო აღარ ჩანს გამოაჩინე რა!
აუ აი ძაააააალიან მაგარი თავი იყო თამაში იწყება! როლგორ მაინტერესებს! მონიკა აი უმაგრესი ქალია , რ მაგარი რაღაც მოიფიქრა დებილივით რო არ დაეტაკა და არ ჩახოცა ყველა !! აი უმაგრსი ქალი
ტავიც რააააააა მგარი იყო ! ჟრუანტელმა დამიარა რო ვკითხულობდი! კრისტიანმა რო უთხრა ჩემი მეგობარი იყავიო!@ კრისტიანზეც ვგიჯდები ! და კლოე გიყვარსო? აშკარად უყვარს, პასუხი გაგეცი როცა გეძინაო <3 ვაიმე რა მაგარი იყო ! კლოე და კრისტიანი ძააააააააალიიიიააან მოუხდებიან !
მარი ნუ გვტანჯავგაგვიგრძელე ! უნიჭიერესი ხარ!!
აუ აი ძაააააალიან მაგარი თავი იყო თამაში იწყება! როლგორ მაინტერესებს! მონიკა აი უმაგრესი ქალია , რ მაგარი რაღაც მოიფიქრა დებილივით რო არ დაეტაკა და არ ჩახოცა ყველა !! აი უმაგრსი ქალი
ტავიც რააააააა მგარი იყო ! ჟრუანტელმა დამიარა რო ვკითხულობდი! კრისტიანმა რო უთხრა ჩემი მეგობარი იყავიო!@ კრისტიანზეც ვგიჯდები ! და კლოე გიყვარსო? აშკარად უყვარს, პასუხი გაგეცი როცა გეძინაო <3 ვაიმე რა მაგარი იყო ! კლოე და კრისტიანი ძააააააააალიიიიააან მოუხდებიან !
მარი ნუ გვტანჯავგაგვიგრძელე ! უნიჭიერესი ხარ!!
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
აა კი, გამახსენდა ეს კაცი, მაშინ მეთი ხომ მოიტაცეს და იქნებ ამ კაცის ხელი ერიამარიამ wrote:გაშავებული ადგილი წაიკითხე.ამ კაცზეა საუბარი
გეთანხმები,რომ არ წერს ხოლმე ისე ვარ გაღიზიანებულიიიიმარი ნუ გვტანჯავგაგვიგრძელე ! უნიჭიერესი ხარ!!
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
Deda es Kristiani xo mashterebss ^_^
Uh monica ra qalia,ukve miyvaars. Neta tamashis wesebi rogori iqneba...
p.s. Maris vetnaxmebi,sadme martla gamoachine Lisa:(
Uh monica ra qalia,ukve miyvaars. Neta tamashis wesebi rogori iqneba...
p.s. Maris vetnaxmebi,sadme martla gamoachine Lisa:(
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მარი, აღარ აგრძელებ?
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
შენ დადე და ჩვენ წავიკითხავთმარიამ wrote:მალე გავაგრძელებ ალბათ თუ რა თქმა უნდა კიდევ წაიკითხავთ
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
კიიიმარიამ wrote:ვაა ნინო ეს ანანოაა?
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მარიამ wrote:8 თავი (ფოტოებისთვის გახსენით ლინკები)
იქ საწოლზე წამოწოლილი კრისტიანი დამხვდა.
- აქ რა გინდა? - ვუთხარი და თან თმა გავიშალე.
- შენთან მინდა დალაპარაკება,შეიძლება?
- ახლა აუცილებელია?ძალიან დაღლილი ვარ. - ვუთხარი და დავამთქნარე.
- კარგი . - მითხრა პატარა ბავშვივით გულდაწყვეტილმა და ნელა წამოდგა,თითქოს იცოდა რომ გავაჩერებდი.
- მითხარი,გისმენ . - ვუთხარი ბოლოს,გამიღიმა და დაიწყო.
- არც კი ვიცი რა უნდა გითხრა .- გაიცინა.
- აბა სალაპარაკო მაქვსო?
- ხო,მინდა რომ გელაპარაკო რამეზე,მაგრამ არ ვიცი რაზე.
- ალბათ მეგობარი გჭირდება ,რომელსაც ენდობი. - ვუთხარი და თვალებში შევხედე,მზერა ამარიდა და გაშტერდა.
- ასეა. - დახარა თავი.- წამომყევი ,ჩემს საყვარელ ადგილს გაჩვენებ.
თითქოს დაღლილობამ გადამიარა,ავდექი და გავყევი.კედელს კიბე მიადგა და ჭერში პატარა კარი გააღო.ავიდა და ხელი გამომიწოდა რომ დამხმარებოდა.პატარა ,მყუდრო ოთახში ავღმოვჩნდი.ზევით ავიხედე და დიდი მინიდან ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა დავინახე.
- ძალიან ლამაზია. - ვთქვი დაუფიქრებლად.კრისტიანი ძირს დაწვა,მეც გვერდით მივუწექი.ცას თვალს ვერ ვაშორებდი. - ვხვდები რატომ არის ეს შენთვის საყვარელი ადგილი.
- ხო,აქ მოვდივარ და ვფიქრობ.შენც მოდი ხოლმე თუ გინდა.
- შენ კლოე გიყვარს? - მოულოდნელად დავუსვი ეს შეკითხვა.პასუხი არ გაუცია.თემა შეცვალა.
- იყავი ჩემი მეგობარი,გთხოვ. - მითხრა და შემომხედა.არაფერი ვუპასუხე,უბრალოდ გავუღიმე.ვარსკვლავების ყურებაში ჩამეძინა.
Is it OK that i ship Christian+ Ronnie?? ძალიან კარგია მარიამ! იმედი მაქვს კრონი ტყუილად არ მომწონს და რამე იმედი არსებობს! და რა თქმა უნდა ველოდები თამაშს
თაკო- . :
პოსტების რაოდენობა : 494
ქულები : 509
დარეგისტრირების თარიღი : 2012-09-01
ასაკი: : 27
Location : Georgia
Page 29 of 29 • 1 ... 16 ... 27, 28, 29
Similar topics
» სტანფორდი - მდუმარე ქალაქი
» მსოფლიოს 7 ყველაზე ბინძური ქალაქი
» საოცნებო ქვეყანა ან ქალაქი სადაც იმოგზაურებდით.
» ოცნების ქალაქი თუ რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს?
» წითელი მიწა: საგა- მკვდრების ქალაქი
» მსოფლიოს 7 ყველაზე ბინძური ქალაქი
» საოცნებო ქვეყანა ან ქალაქი სადაც იმოგზაურებდით.
» ოცნების ქალაქი თუ რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს?
» წითელი მიწა: საგა- მკვდრების ქალაქი
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 29 of 29
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum
|
|