რაც უბრალოდ არ შეგიძლია..

რატომღაც მომინდა დამეწერა რაიმე მოთხრობა ბიჭზე და არამედ გოგოზე. ერთ თავს დავდებ და თუ მოგეწონებათ შემდეგებსაც დაგიდებთ.

თავი 1

აი ისიც. უეცრად დრო გაჩერდა. ყველამ და ყველაფერმა შეწყვიტა მოძრაობა , სუნთქვა. არა! არა! ისი გაქრნენ ჩამობნელდა , მაგრამ ვხედავდი როგორ დაჰკრავდა მზის სხივი მის ოქროსფერ თმებს , რომელსაც ქარი ნაზად არხევდა. მისი ფართო თვალები მე მიყურებდნენ , შეურცხვენლად. მე მინდოდა მომეშორებინა თვალი ამ სილამაზისთვის , მაგრამ გარშემო არაფერი იყო , რაღაც ძალა არ მანებებდა ამას. მას შერცხვა და გრძენი და ლამაზი წამწამები ქვემოთ დახარა.
გამახსენდა რომ რაღაც უნდა გამეკეთებინა , თუმცა რა ? ეს არავინ იცოდა. მან გვერდით ჩამიარა და ტკბილი ხმით მომესალმა. სწორედ მაშინ მივხვდი , რომ მე უკვე ენაც აღარ მქონდა , მე დავკარგე აზროვნების უნარი , გამეკეთებინა რაიმე , რაც რომელიმე სულიერს შეეძლო. მან ოდნავ წყენით შემომხედა , პასუხი რომ არ გავეცი და ნინოს დაუაძახა. ცივმა ოფლმა დამასხა და გადავწყვიტე დავმჯდარიყავი , რაც შეძლებისდაგვარად მოვახერხე.
–მიდი , უთხარი , რაღას ელოდები. გამომაფხიზლა სანდროს ხმამ.
– რა ? ვის ? რატომ ?
– ნუ გადებილდი , გაიღვიძე ნუ გძინავს ! ნუთუ ყველაფერი დაგავიწყდა ?!
– აბა რამდენი თითია – მკითხა მან და თითები მაჩვენა. თვალები მოვჭუტე და შევეცადე დამენახა , მაგრამ ეს ბევრი იყო. ძალიან ბევრი , რომლის დათვლაც მე არ შემეძლო.
– არ ვიცი , ბევრი. – ვუპასუხე მას.
და მოხდა ის , რამაც ისევ წამიყვანა იმ სამყაროში , რომელიც ასე მიყვარდა. მან ყურადღებით მომაპყრო მწვანე თვალები და გაწითლდა. მე ისევ დავკარგე გონება. ამჯერად ცივმა წყალმა მომიყვანა გონს , რომელიც სავარაუდოდ სანდროს მიერ იყო შემოსხმული ჩემი მიმართულებით.
– შენ , რა სულ გაგიჟდი ? წადი და ახლავე უთხარი – მითხრა მან.
–არ შემიძლია. – ვუპასუხე მექანიკურად.
– ადექი ბიჭო
მე შევეცადე ავმდგარიყავი , თუმცა ძალა არ შემწევდა. მციოდა , ვკანკალებდი.
– დროზე , ბიჭო. შენ კი არ დაგელოდება.
ბოლოს და ბოლოს მოვახერხე წამოდგომა , რაც ძალიან გამიჭირდა და წავედი მისკენ , მან ისევ გამომხედა და რომ არ დავბნეულიყავი თვალები დავხუჭე და გავჩერდი.
ალბათ ერთი წუთიც არ ვიყავი ისე , მაგრამ არა ეს იყო რამოდენიმე საუკუნე. უთვალავი დრო. თვალები გავახილე , ისე რომ ქვემოთ ვიყურებოდი , გადავდგი ნაბიჯი და ძალიან მოვინდომე , რომ ჩემს ხმას კანკალი არ შესტყობოდა. ყურებში ჩემი გულისცემა მესმოდა.
– ნატალი , შეგიძლლია ერთი წამით მოხვიდე ? – ვთქვი და ისე ამოვისუნთქე , რომ მეგონა , ჰაერი აღარავის დარჩებოდა.

პასუხს აღარავინ მცემდა და გადავწყვიტე ზემოთ ამეხედა. ასეც მოვიქეცი , თუმცა იქ არავინ დამხვდა. მეგონა ვერ ვხედავდი. თვალები წამით ძლიერად მოვხუჭე და გავახილე , მაგრამ ამას სასურველი შედეგი არ მოჰყოლია.
დაბნეული ვიყურებოდი. მხარზე ვიღაცამ ხელი დამადო სა მითხრა
– ეჰ ძმაო , ასე არაფერი გამოვა...

Ele xo ici sheni weris manera dzalian miyvars,gansxvavebulad wer,sulshi chamwvodmad da esec araa ra tqma unda gmaonaklisi,ra sayvareli ragacaa<3 gaagrdzele ra:*

BrAcAmOnTeS wrote:Ele xo ici sheni weris manera dzalian miyvars,gansxvavebulad wer,sulshi chamwvodmad da esec araa ra tqma unda gmaonaklisi,ra sayvareli ragacaa<3 gaagrdzele ra:*

ჰაჰა გენაცვალე , მიხარია რომ მოგწონს , დავდებ შემდეგ თავს ცოტახანნში , წაიკითხონ სხვებმაც.

ვაიმეეე რა საყვარლობაა <3 მიდი რა შემდეგი დადე

მარიამ wrote:ვაიმეეე რა საყვარლობაა <3 მიდი რა შემდეგი დადე

5 წუთში დავდებ :*

2 თავი

დილით მზის სხივებმა გამომაფხიზლა და მივხვდი , რომ უკვე გვიანი იყო. კარი მამაჩემმა შემოაღო.
– ადექი ნიკა , თორემ ცურვაზე დაგაგვიანდება.
– რა ცურვაზე ? სკოლა ?
– შენი კლასელები უკვე იყვნენ სკოლაში , სახლშიც არიან უკვე შვილო.
– რატომ არ გამაღვიძე ?
– გუშინ მთელი ღამე არ გეძინა. მეგონა გაგიჭირდებოდა ადგომა.
– ხო. მართალი ხარ
– აბა რას შეჭამ ?
მობილურს ხელილ მოვკიდე და საათს შევხედე
– ვერაფერს! მაგვიანდება.
წამოვდექი , დახეული ჯინსები და მწვანე მაისური ჩავიცვი , კეტები გავასუფთავე და სააბაზანოსკენ გავიქეცი.
ნახევარ საათში სახლიდან გავედი.
– ნიკა , დამიცადე.
გავიგონე უკნიდან სანდროს ხმა
– ვა , სანდრო როგორ ხარ ?
– კარგად. მადლობთ. სად ბრძანდებოდი დღეს ?
– არ ვიყავი სკოლაში.
– მართლა ? ღადაობ ? არ გადამრიო
– ცინიკურად ნუ მელაპარაკები. მითხარი რა მოხდა ? – ვუთხარი მოუთმენლობისგან აღსავსემ.
– დღეს ნატალი ჩვენს სართულზე ამოვიდა და შენ გიკითხრა , რაღაც საქმე მაქვსო.
– მერე ? კიდევ რა თქვა? – ვუუყურებდი გაფართოებული თვალებით.
– შენი ნომერი შევთავაზე , თუმცა ური მითხრა და წავიდა.
– კიდევ მომიყევი , გთხოვ.
ცოტაოდენი წუწუნის შემდეგ სანდრომ დაიწყო ამ ყველაფრის მოყოლა , ოღონდ ახლა უფრო ვრცლად და ლამაზად.
– ნერავ რა უნდოდა ?
– არავინ იცის–მითხრა მან.
და ერთმანეთს დავშორდით. მე გავაგრძელე გზა ჩაფიქრებულმა და ისე მივედი რომ ვერც კი შევამჩნიე. გარეთ გოგონები ისხდნენ და როგორც ყოველთვის ჭორაობდნენ. მე რომ დამინახეს ხელი დამიქნიეს.
– გამარჯობა ნიკა
– გამარჯობათ გოგოებო.
გზა გავაგრძელე , საუბარს ყური მოვკარი და ნაბიჯს შევუნელე.
– მოვიდა თავდაკარგული ბიჭი – თქვა რომელიღაცამ.
– დღეს ნატალი იყო მის კლასში ასული. უნდა ეთქვა ყველაფერი და არ დახვდა – ვიცანი ნინოს ხმა.
– მართლა ? რა ყველაფერი ? ბოლომდე არ ვიცი ეგ ამბავი , აბა მომიყევი.
შევტრიალდი , ნინოს პირი ღია ქონდა , ეტყობოდა მოყოლას იწყებდა და მე რომ დამინახა ანერვიულებული სახით გამიღიმა. მე ვუყურებდი მას.
– რა იყო ? – მკითხა ნინომ.
– არაფერი – ვუთხარი და გავტრიალდი.

***
დრო მიიკლაკნებოდა. ერთი საათი ერთი წელი იყო ჩემთვის , როგორც იქნა მორჩა ეს წამება და გამოვედი გარეთ. ნინო მარტო იჯდა სკამდე და წიგნს კითხულობდა დიდი გატაცებით , დამაინტერესა რა წიგნი იყო და დავაკვირდი , მაგრამ ვერ მივხვდი. სკამს უკნიდან მოვუარე და გვერდით მივუჯექი , მან ვერ შემამჩნია და ჩავახველე. უცებ შეკრთა და წიგნი ხელიდან გაუვარდა.
– უი ნიკა შენ ხარ ? გული გამიხეთქე რა იყო. –მითხრა მან და წიგნი აიღო.
– ბოდიში არ მინდოდა – ვუპასუხე.
– არაუშავს , რა იყო ? – მკითხა ისე , თითქოს არაფერი მომხდარაო.
– მაინტერესებს , რაუნდა ეთქვა ნატალის ჩემთვის.
ნინოს სახეზე შერვიულობა შეეტყო , წამოდგა და მითხრა :
– ის თვითონ გეტყვის , ახლა კი მეჩქარება , კარგად.
ისე უცებ გაქრა , ვერც კი შევამჩნიე. ვიჯექი ჩემთვის სკამზე და ვფიქრობდი , ჩამობნელდა , ჯიბეში ტელეფონმა "ბზრიალი" დაიწყო , ამოვიღე , მამა მირეკავდა.
– სად ხარ ? – მკითხა მან.
– მოვდივარ.
– მალე მოდი , საჭმელი გაგიმზადა ბებიაშენმა.
– კარგი.– ვუთხარი მე , გამოვრთე ტელეფონი და წამოვდექი , ჯიბეში ფული აღმოვაჩინე და ტაქსით წასვლა გადავწყვიტე. გზაშ იმაზე აღარ მიფიქრია თუ რა უნდა ეთქვა ნატალიტ . მშიერი შევაღე სახლის კარი და მაგიდას მივუჯექი . არ ვიცოდი რას ვჭამდი.
– ახლა უკვე სახლშიც გაკითხავენ ხომ? – მკითხა ცნობისმოყვარე ბებიამ.
– ბებია წნევა გაქვს ? ;დ – დავცინე მე.
– მე არა , მაგრამ იმ გოგოს მგონი კი.
ჩანგალი ხელიდან გამივარდა.
– ვინ გოგო ?
– ვინ და ის , ნინო თუ ნინა
– ნატალი ?
– ხო ნატალი.
– ის აქ იყო ?
– დიაზ , შენ გიკითხა და რომ არ დახვდი ძალიან ეწყინა.
– მერე შენ რა უთხარი ?
– რას ვეტყოდი ?
– რა ვიცი.
– ეჰ , ადი შე ცინგლიანო , პირი დაიბანე და იმეცადინე – გოგოებს კიდე შეეშვი.
მე დავეთანხმე ბებიას , შუბლზე ვაკოცე და ჩემს ოთახში ავედი , სადაც მეცადინეობა ნატალიზე ფიქრმა შეცვალა.

ვრცლად და ლამაზადო:დ გამეცინა,ჩემი თავი ვიცანი უცებ:დ
ნატალისაც უყვარს მგონიიიი...საყვაარლეები<3

არაგრძელებ ელეონორ?:დ

BrAcAmOnTeS wrote:ვრცლად და ლამაზადო:დ გამეცინა,ჩემი თავი ვიცანი უცებ:დ
ნატალისაც უყვარს მგონიიიი...საყვაარლეები<3

არაგრძელებ ელეონორ?:დ

ნაცნობი სიტუაციაა ხო ? ;დ
დავდებ ცოტახანში

აუ გააგრძელე რაა ძალიან მომეწონააა...

ელეე როგორ მომეწონა! რა საყვარლობაა <3 შემდეგი თავი მალე დადე რა

დავდებ ბავშვებო 10 წუთში , მიხარია რომ მოგწონთ

ვაიმე როგორ მომწონს <333 მიდი მიდი გელოდები რა ძალიან მომეწონა,მსუბუქი და საყვარელი წასაკითხია

3 თავი
როგორ იქნა , გათენდა. მთელი ღამე გავათენე , ძილი რა იყო უკვე აღარ მახსოვდა. წამოვხტი , მოვემზადე და სასადილოში გავედი.
– წავედი მე – დაიძახა მამამ.
– მე არ წამიყვან სკოლაში ?
– ვერ ვასწრებ. სანდროს უკვე ველაპარაკე და ერთად წახვალთ. აბა თქვენ იცით დღეს გვიან მოვალ და არ გამიბრაზო ბიჭი – თვალი ჩაუკრა ბებიას.
– არა შვილო , ფრთხილად იარე. – უთხრა მან.
პირჯვარი გადაწერა და კარი დახურა.
– ასე ადრე რამ აგაყენა სიყვარულის მაძიებელო? – მკითხა ბებიამ.
– ნიკა , სასიამოვნოა – ვუთხარი მე.
– ნუ მაიმუნობ ბიჭო. მიდი ჭამე , არ ალოდინო ის ბავშვი.
ბებია სიყვარულით გამიბრაზდა და ზემოთ ავიდა ოთახის დასალაგებლად. ჩანთა ავიღე და სანდროც მოვიდა.
– წამოდი , წამოდი მალე
– რა იყო ? ვკითხე გაოცებულმა
– დღეს მემგონი გეშველება. ყველა თქვენზე ლაპარაკობს , გზაში მოგიყვები.– თქვა ხელი მომკიდა და წამათრია.
სკოლაში უცებ მივედით. გადიოდა გაკვეთილები , მაგრამ ნატალლი არ ჩანდა. ყველანაირი იმედი გადაწურული მქონდა , დამთავრდა გაკვეთილები , მე და სანდრო გარეთ გავდიოდით , სანდრო წინ მიდიოდა , მაგრამ შემობრუნდა და მითხრა :
– მგონი წიგნი დამრჩა , ახლავე მოვალ.
გარეთ გავედი და ნატალი დავინახე , მუცელში ჭიანჭველებმა დაიწყეს სირბილი და ტვინის ადგილას გულმა გადაინაცვლა , მაგრამ ამის დრო აღარ იყო , ის ჩემკენ მოდიოდა.
– გამარჯობა ნიკა – მითხრა ღიმილით.
– გამარჯობა – ვიკივლე მე და რატომღაც ხელები მოვხვიე , მან უხერხულად იგრძნო თავი და უცებ მოვშორდი.
– ალბათ გაიგე , რომ გუშინ გეძებდი. – განაგრძო მან.
– ხო , ვიცი.
– სალაპარაკოპ მაქვს შენთან.
– რამდენჯერ გითხრა , ჩემ დას შეეშვი თქო ? – გავიგე გიორგის ხმა და მოვბრუნდი.
– გიორგი , გაჩერდი. მოდი წავიდეთ – აღელდა ნატალი.
– წაბრძანდი სახლში ქალბატონო. – შენ იქ დაგელაპარაკები.
– არ წავალ !
– წადი თქო – უთხრა გიორგიმ და ჩვენს გარშემო წრე შეიკრა. ნატალის შეეშინდა და გაიქცა. ნინოს ვანიშნე წაჰყოლოდა და ისიც გაეკიდა. ჩხუბი გარდაუვალილ იყო. ეს ყველამ იცოდა.
– აბა რაშია საქმე ბიჭმაჭუნ ?– მომიახლოვდა გიიორგი.
– შენთვის არაფრის ახსნას არ ვაპირებ – ვთქვი და ჩანთა ახალ მოსულ სანდროს გადავუგდე.
– ესეიგი არ აპირებ ჰო ?
– უკვე გითხარი ;)
– კარგი – თქვა მან და შეტრიალდა. მაგრამ ვიცოდი რომ ასე იოლად არ დაასრულებდა. უცებ მოტრიალდა და ხელი სახისკენ წაიღო , მე შემეძლო , რომ ამეცილებინა ეს დარტყმა , თუმცა ეს მისი მოტეხილობით დასრულდებოდა და თავი შევიკავე. დარტყმა ძლიერი იყო და ცოტა წავბორძიკდი. გოგონების კივილი ზარებივით ისმოდა. ცოტა დავაცადე , იქნებ მობეზრდეს და თავი დამანებოსთქო, მაგრამ ის არ ჩერდებოდა. ამდენი ძლიერი დარტყმის შემდეგ გავმწარდი და ხელი მუცელში დავარტყი. ჩაიკეცა და დავარდა , ეს დამარცხებას ნიშნავდა. როცა ერთერთი თანამებრძოლი ძირტს დავარდებოდა მეორეს უნდა დაეფურთხებინა , ეს კი ბრძოლის დამთავრებას ნიშნავდა (ცოტა უცნაურია , მაგრამ ასე იყო). დავარდა გიორგი და ყველა მელოდებოდა როდის დავასრულებდი ამ ყველაფერს , მაგრამ ნატალიზე ფიქრი არ მანებებდა თავს. მივუახლოვდი და.. ხელი გავუწოდე. ის წამოდა და ბევრად უფრო დამცირდა , ვიდრე შეფურთხება დაამცირებდა . ყველაფერი დამთავრდა , ყველა წავიდა. უეცრად სანდროს ტაშის ხმა გავიგე. გამამხნევა და შემაქო. მუხლებში ტკივილი ვიგრდზენი და დავვარდი. როცა გამეღვიძა სახლში ვიყავი , ლოგინში. გვერდით კი სანდრო, ბებია და მამა ისხდნენ.

პირველ რიგში ნიკა შემიყვარდა <3


მეორე რიგში კიდევ მოგკლავ დროზე თ არ დადებ შემდეგ თავს და არ გავიგებ რა უნდა უთხრას ნატალიმ..მიდი რა ერთი თავიც რა გგთხოვ

მარიამ wrote:პირველ რიგში ნიკა შემიყვარდა <3


მეორე რიგში კიდევ მოგკლავ დროზე თ არ დადებ შემდეგ თავს და არ გავიგებ რა უნდა უთხრას ნატალიმ..მიდი რა ერთი თავიც რა გგთხოვ

გოგო ის რვეული დაქალს გაყვა სადაც გაგრძელება მეწერა , ხვალ მომიტანს და დავდებ

აუ რა მაგარია ელე! დროოოზე დადე თორე მოგკლავ ! ვინაა ჩვენს შორის გიჟპოეტა ნელ-ნელა ირკვევა :დ ჰაჰა !
აი ძალიან მომეწონა და იცი რა მომწონს ბიჭი რო ყვება ამბავს! აქამდე არასოდეს არ წამიკითხია ეგეთი რაღაც და კარგად გამოგდის!
ნატალის ნეტა რა უნდა ეთქვა! რა საცოდაობაა ვერადავერ უთხრა
კარგად მოიქცა ძალიან რო არ დააფურთხა ნატალის ძმას

Mari [Gonzalez] wrote:აუ რა მაგარია ელე! დროოოზე დადე თორე მოგკლავ ! ვინაა ჩვენს შორის გიჟპოეტა ნელ-ნელა ირკვევა :დ ჰაჰა !
აი ძალიან მომეწონა და იცი რა მომწონს ბიჭი რო ყვება ამბავს! აქამდე არასოდეს არ წამიკითხია ეგეთი რაღაც და კარგად გამოგდის!
ნატალის ნეტა რა უნდა ეთქვა! რა საცოდაობაა ვერადავერ უთხრა
კარგად მოიქცა ძალიან რო არ დააფურთხა ნატალის ძმას

ხო გოგო თან საკმაოდ ძნელი დასაწერია როცა წერ ბიჭზე. ეგენი ისეთი ბლეყვეები არიან რომ

ხო გოგო თან საკმაოდ ძნელი დასაწერია როცა წერ ბიჭზე. ეგენი ისეთი ბლეყვეები არიან რომ

ჰაჰაჰაამ :დ მესმის : გოგო რო ბიჭზე წერს ძაან ძნელია! მართლა ბლეყვეეები :დ ( თავში ფეხი აქვთ )

SHEN MEGADAVEBI? :@ dade axlave

bavshvebo,ai esaa natali.. shemdeg tavs dges davdeb.

ხო უნდა მოგკლას კაცმა? ამდენ ხანს გელოდე და შენ? ეს რა არის? გაგძუყნო გინდა? ;)

davdeb kide

Waiting...