....უბრალოდ...

by Mari [Gonzalez] Tue Nov 29, 2011 11:24 pm

ბავშვებო კიდევ ახალი რაღაც დავწერე და მინდა რომ ნახოთ და შემიფასოთ

by Mari [Gonzalez] Tue Nov 29, 2011 11:25 pm

20 მარტია , მშვენიერი დილა გათენდა , მზის სხივებმა საწოლშივე დამანათა , გავიღვიძე და ვიგრძენი,რომდ რეს არაჩვეულებრივი დღე მექნებოდა , მე ხომ ცემი სყაავრელი საქმე უნდა გავაკეთო რაზეც მთელი ცხოვრება ვოცნებობდი , მინდა ხალხს რამით დავამახსოვრო თავი! დღეს ხომ პრემიერა უნდა შედგეს , რათქმაუნდა ჩემი ფანებიც იქ იქნებიან , ის ადამიანები ვის გარეშეც Mary Taylor - არ იარსებებდა , ის ადამიანები ვინც ყოველდღე მაგრძნობინებენ რომ სიცოცხლე ღირს, ვიცოდი რომ ისინი მაინც მოიწონებდნენ ჩემს როლს , ვიცოდი რომ მათთვის ღირდა ამ ყველაფრის კეთება ! სასწრაფოდ ჩავიცვი , მძღოლი გამოვიძახე და თეატრში წავედი , ჯერ საგრიმიოროში შევედი . გრიმი გავიკეთე , კოსტიუმი ჩავიცვი , ამ სამზადისსში დაღამდა კიდეც , და მოვიდა პრემიერის დრო , კულისებში ვიდექი და ვგრძნობდი ხალხის ალიაქოთსს , შიგადაშიგ ჩემი სახელიც მესმოდა და მიხაროდა , ემოციებიტ ვივსებოდი ! ყველა დასხდა , ტელეფონების გამორთვა აუწყეს და ჩამობნელდა , როგორც ყველა სპექტაკლის წინ ისევ ავნერვიულდი , ჩემი გასვლის დრო მოვიდა , როგორც კი სცენაზე დავაბიჯე ყველაფერი გადამავიწყდა , ის ნერვიულობაც , ის ალიაქოთიც რომელიც ჩემს სხეულში ტრიალებდა , გავედი და პირდაპირ კლარას ცხოვრებაში შევაბიჯე , ყოველ სიტყვაზე თავიდან ფეხებამდე ჟრუანტელი მივლიდა , ეს საუკეთესო შეგრძნება იყო , მე მიყვარდა ეს საქმე , ძალიან მიყვარდა , სპეკტაკლი დამთავრდა , და აპლოდისმენტების ხმა გაისმა , მქუხარე მჭექარე ტაში , აი ეს ხმა ყველაზე მეტად მიყვარდა , მათი ყიჟინა , ჩემთვის საყავრელი ადამიანების ყიჟინა , ისინი მამხნევებდნენ , ტაში კიდევ დიდხანს არ შეწყვეტილა ზოგი ყვავილებს ისროდა , მე ყველას მადლობას ვუხდიდი , უცებ მიკროფონთან მივედი და ვთქვი : _ თქვენ იცით რომ ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანები ხართ , არ მომბეზრდება ამის გამეორება , არასდროს , მე თქვენ ძალიან მიყვარხართ , ამხელა მხარდაჭერისთვის მადლობას გიხდით , თქვენ საუკეთესოები ხართ .....

ისევ ყიჟინა ატყდა , ღმერთო რა საოცრებაა , ამაზე ხომ ბავშვობიდან ვოცნებობდი , ეს ხომ ჩემია , ეს ხომ ისაა რაც ჩემს გულს უნდა , მე ეს არასდროს , არასდროს არ მომბეზრდება!
შიგნით შევედი მარა ჩემს უკან დაბრუნებას ითხოვდნენ , მიუხედავად რეჟისორის მტკიცე უარისა მაინც გამოვვარდი სცენაზე ყველას ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე ავუხსენი რომ ჩემი დარჩენა აღარ შეიძლებოდა და კულისებისკენ გავემართე , სანამ სახლისკენ გავმერთებოდი , ტელეფონი მოვიმარჯვე და ტვიტერზე შევედი , - ყველას ძალიან დიდი მადლობა , ეს საუკეთესო იყო , თქვენ დაუჯერებელი რამ გააკეთეტ ! - დავწერე და ისევ გამოვედი !  მაუწყეს რომ მანქანა უკვე მოსულიყო , გარეთ გავედი რამოდენიმე ავტოგრაფი გავეცი ფოტო გადავიღე და მანქანაში ჩავჯექი