როდესაც ნამდვილად უყვართ....

კაცობრიობის შექმნის მრავალი ვერსია არსებობს,მაგრამ ბიბლიაში წერია რომ თავდაპირველად ღმერთმა შექმნა ადამი,თავის მსგავსად.ადამი ჰგავს უფალს მხოლოდ იმით რომ მას შეეძლო სიყვარული განეცადა,ოღონც სულ ერთი იყო ეს როგორი,რადგან ღმერთი თვით სიყვარულია. ვინც არ გრძნობს ამ ჭეშმარიტ, სათუთ გრძნობას ის არ არის ღვთის შექმნილის ადამის შთამომავალი...
ღმერთმა ადამს შეუქმნა ყველა პირობა,იმისთვის რომ ბედნიერი ყოფილიყო სამოთხეში, მაგრამ მიხვდა რომ ის იმ ცხოველების,ფრინველების საშუალებით ედემის ბაღში ვერ იქნებოდა ბედნიერი თუ მას არ ყავდა ქვერდით ქალი.
სამყაროს შემოქმედმა კი ადამს აჩუქა ევა.ამის შემდეგ დაიწყო დედამიწაზე ქალი და კაცი,საპირისპირო სქესისადმი ტოლვაა,დიდი გრძნობა,ბედნიერიების ძიების და საკუთარი თავის გაძლიერების...
ედემის ბაღიდან დაიწყო სიყვარული,რომელიც დღემდე ამონებს ადამიანებს, როდესაც ვეღარ აკონტროლებენ საკუთარ თავს და მოვალეობებს .
სიყვარული ყველა ასაკში,სფეროში, თანამდებობაზე,ნებისმიერი ფენის წარმომადგენელზე ერთნარია.ღარიბს და მდიდარს უყვარს ერთნაირად, განიცდიან ერთნაირად და ბედნიერების ყოველ წამს სთავაზობენ "როდესაც ნამდვილად უყვართ"..
სიყვარული დიდი გრძნობაა, რომელიც ამონებს ყველას..
ქრისტეშობიდან დავიწყეთ სიყვარულის არსებობს შესახებ, რომლის დასაბამიც ედემის ბაღი გახლდათ.
ახლა კი მივუახლოვდით ბრწყინვალე 21-ე საუკუნეს,როდესაც სიყვარული ადამიანის სტიმულია..
ისტორია რომელმაც საზოგადოება გააკვირვა, რომელმაც აგრძნობინა ხალხს, როგორები არიან "როდესაც ნამდვილად უყვართ"... ისტორია თვრამეტი წლის თინეიჯერი გოგოს და ცხრამეტი წლის ბიჭის რომელიც მოიხიბლა გოგოს ჯერ მხოლოდ გარეგნობით როდესაც ის პირველად დაინახა და რომ მიხვდა ის მარადიულად ეყვარებოდა. ...

თექვსმეტი სექტემბერი....
პირველად მივედი სკოლაში, სხვათაშორის ახალი სკოლა იყო,რაგაც მიზეზების გამო მომიწია შეცვლა, ალბათ იმიტომ რომ გადავიღალე,შორს იყო ჩემი სკოლა და იქვე ახლოს გადავედი..პირველად რომ სკოლაში მივედი დავინახე მთელი კლასი ერთად, თითქოს ერთნაირი ბავშვები, ერთმანეთისგან არაფრით გამოირჩეოდნენ. ერთნაირი ხმა,საქციელი,ხუმრობა და ა.შ. კარგად მიმიღეს, მომეწონა ყველა განსაკუთრებით ჩემი მეგობარი ელი. რომელსაც ელზა ქვია მაგრამ მოფერებით ელის ეძახდნენ, მეც ძალიან მომწონდა ეს სახელი და მეც ელის ვეძახდი.. კარგი გოგო იყო,ლამაზი,დახვეწილი და ნიჭიერი მოსწავლე,მალევე დავმეგობრდით, მთხოვა კლუბებში გვევლო და გავრთობილიყავით თავისუფალ დროს. მაგრამ ხშირად ეს დროს ტარება არ ხერხდებოდა რადგან ბევრი სასწავლი მქონდა..
ერთი კვირა ვიარე დამშვიდებული,კარგი და ბეჯითი მოსწავლის მსგავსად მეც სათანადოდ ვიქცეოდი.
პირველი ოქტომბერი.
დილით ავდეგი და პულსი აჩქარებული მქონდა, თითქოს გული მიგრძნობდა იმას რომ მთელი ჩემი ცხოვრება შეიცვლებოდა,კარგისკენ ან ცუდისკენ,რომლისკენ კი ჯერ არ ვიცოდი, დედას დავუძახე და ვუთხარი რომ შეუძლოთ ვიყავი და მოეხედა ჩემთვის, ვუთხარი რომ სკოლაში მოგვიანებით წავიდოდი,როცა უკეთესად გავხდებოდი,მაგრამ ვიცოდი რომ არ მოხდებოდა ეს რადგან ეს ჯამრთელობის ბრალი არ იყო,ეს წინათრგრძნობა იყო,რომელმაც ეცადა ის დღე შეეცვალა,დავეგრუზე მომავლის ინტერესით...
მეორე გაკვეთილი იყო რომ სკოლაში წავედი, როდესაც შევდგი შენობაში ფეხი,გული ამიჩქარდა,პულსი სწრაფად მუშაობდა და მაგრძნობინებდა რომ ცხოვრება რადიკალურად იცვლებოდა,სხვისი და ჩემი. ვერ ვხდევოდი რა ხდებოდა. კლასს რაც უდრო და უდრო ვუახლოვდებოდი ,გული მით უფრო სწრაფად ფეთქავდა.გავაღე კლასის კარები და დავინახე ჩემს მერზე იჯდა ბიჭი რომელიც ვიგრძნები ჩემი გულის ცემის აჩქარების მიზეზი იყო....სხვაგან დავჯექი რადგან გაკვეთილი დაწყებული იყო...
მთელი გაჯვეთილი სკოლაში არ ვიყავი,დავფრინავდი და სულ იმ ბიჭზე ვფიქრობდი ვინც ჩემს ადგილას იჯდა.რომელიც მივხვდი რომ ნამდვილად შემიყვარდა...

არავის არ მოეწონააა?

მე მომეწონა, მაგრამ პატარა იყო

Chocarro_fan wrote:მე მომეწონა, მაგრამ პატარა იყო

გაგრძელებაა იქნება კაცოო,არ მეცალააა და :*

გავაგრძელო თუ არ გინდათ ?:*

elizabeth wrote:გავაგრძელო თუ არ გინდათ ?:*

როგორ არა. გააგრძელე მაინტერესებს

Chocarro_fan wrote:

elizabeth wrote:გავაგრძელო თუ არ გინდათ ?:*

როგორ არა. გააგრძელე მაინტერესებს

ძილის წინ დავდებ :*
მიყვარს ეს ნაწარმოები ძალიან , იმიტომ არა რომ ჩემიააა. უბრალოდ იმიტომ რომ ნამდვილი ამბავიც არის.შერეული... ჩემს ისტორიაზეა ზოგი და ზოგი უბრალოდ გამოგონილი

ცხოვრება მშვენიერიაო, იძახდა პატარა გოგო რომელსაც გული უჩქარდებოდა როდესაც ხედავდა ბიჭს რომელსაც უკვე აღმერთებდა,უკვე მისი დაკარგვის შიში ტანჯავდა. სიყვარული პირველი გოგოს ეწვიაა. მაგრამ მალევე შეუყვარდა ბიჭსაც...
ერთხელ როდესაც წავედი სკოლაში, გზაში ფეხი გადამიბრუნდა და ქუსლი მოტყდა ფეხსაცმელს, ამიტომ მივბრუნდი და შესაბამისად სკოლაშიც დამაგვიანდა... როდესაც მივუახლოვდი სკოლის შენობას დავინახეე ჩემი ცხოვრების შეცვლის მთავარი მიზეზი, რომელიც შესანიშნავად გამოიყურებოდა და ფეხს ნელნელა დგამდა, ეტყობოდა რომ სკოლაში შესვლა არ უნდოდა...მიზეზს ვერ ვხდებოდი,რატომ არ უნდოდა გაკვეთილზე.მიზეზი ალბად ერთი გვქონდა, ვერარ სწავლობდა ვერც ის ჩემს გამო როგორც მე მის გამო...
სკოლამ ჩვენთვის ფუნქცია დაკარგა, გადაიქცა დაწესებულებათ. რომელშიც მხოლოდ ერთმანეთს ვხედავდით, ვტკბებოდით ერთმანეთის ყურებით,,, სიცოცხლეს გვმატებდა, ალბათ ისიც იმას გრძნობდა რასაც მე, მაგრამ ერთი კი ის ვიცი რომ კლასში მისთვისასაც და ჩემთვისაც 2 ბავშვი იყო..კლასსში და მთელ სკოლაში მე (მია) და რომა...
სკოლა იწყებოდა და იწყებოდა ოგრძნობაა რომელიც მთელი სიცოცხლე გაგრძელდებოდა. ვიცოდით რა ხდებოდა?არა არაა, მხოლოდ ის ვიცოდით რომ მასწავლებელი ჩერდებოდა გაკვეთილს არ ხსნიდა, ჩვენ გვიყურებდა და ტკბებოდა ჩვენი სათუთი დამოკიდებულებით ამ უდიდესი გრძნობის მიმართ, რომელსაც ღვთაებრივი სიყვარული ქვია...

დროები გადიოდა და სიყვარული ორივეს გვიღრმავდებოდა...
სამი თვე გავიდა მის მერე რაც შეყვარებული მყავდა, რომელისთვისაც სიტყვა არ მქონდა ნათქვამი.
ორშაბათი დღე იყო, შაბათ- კვირას არ მეძინა, რომაზე ვფიქრობდი და ალბათ რომაც ჩემზე..
მივედი სკოლაში და რომა არ იყო კლასში, დააგვიანდა და მესამე გაკვეთილზე მოვიდა, მიზეზი არ ვიცი, ან როგორ მეცოდინება როცა თითქმის შეყვარებულს არც ვიცნობ ...
მოვიდა და ადგილი არსად იყო, მარტო ჩემს გვერდით იყო ერთი ადგილი...
მომიჯდა გვერძე და მომესალმა.
-პრივეტ
-გამარჯობა
-შეიძლება აქ დავჯდე? შენს გვერძეე? (მორიდებული ხმით)...
-კი რათქმაუნდა..(ლოყები გამიწითლდა)
-რა გქვია?
-მია,შენ?
-რომა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-დავალება რა გვაქვს?
-დასაწერი გვქონდა თემა
-არ ვიცოდი, დავალება არ მიწერია, და თემა რაზე იყო?
- თემა "მეგობრობა"
-ძალიან კარგი თემა, არ მეპატიება რომ არ მიწერია, მოდი ერთად მოვიფიქროთ რამე.
-რა პრობლემა.
თითქოს ამ თემის დაწერით,მე მთხოვა ჩემი გული რომელიც უკვე მას ეკუთვნოდა.
მისი ლაპარაკი იყო იმდენად თბილი რომ მის თითოეულ ბგერაში სიყვარული იგრძნობოდა, ან მე მინდოდა რომ ასე ყოფილიყო.არვიცი ყველაფერი თავში მიტრიალებს, თემას ვერ ვაწერინებ რადგან მის ლამაზ, თვალებს, წამწამებს, მის ალუბლისფერ ტუჩებს ვუყურებ, როგორ გაილოკა გამშრალი ტუჩები და როგორ მითხრა, თავში არაფერი მომდის, ვერ ვწერ თემას რადგან სხვა რამეზე ვფიქრობ.
-რაზე რომა?
-არვიცი ალბათ "სიყვარულზე"მაგრამ ასეთი სიყვარული არ არის სწორი,არ არის ლოგიკური, მაგრამ მე ის თავდავიწყდებით მიყვარს, თვითონ ამას ვერც მიხვდება, მაგრამ ეს ასეა, მე ის მიყვარს....
აცრემლებული თვალებიი, ღვარღვარით მომდის ცრემლები, ვტირი.... ვერ ხვდება ბიჭი რა ხდება ჩემს თავს..."( წამოვხვტი მერხიდან და გავიქეცი...
-საით მიდიხარ მია?
- სადაც მიხვდებიან, გამიგებენ,გაიგებენ ჩემს გრძნობებს..
რომა ფიქრობს რა უნდა სწყენოდა მიას მაგრამ ვერ ხვდებააა...

OTTO wrote:სულ წავიკითხე :* კარგია, ძალიან ბავშვურად და გულუბრყვილოდ გაქვს დაწერილი და ძალიან მომეწონაა :* მე შემდეგსაც წავიკითხავ

კი ნამდვილად, ეს დავიწყე ძალიან ადრეეე. 11 წლის ასაკში.. როდესაც შემიყვარდააა ჩემი ბიჭი ასე რომ ბავშური იქნება ნამდვილად. თან ძალიან გავს ჩემს ისტორიას,..
იმდენად მიხაროდა, როცა ამას ვწერდი, შეყვარებულ ადამიანს, მეგონა შედევრს ვქმნიდი..

elizabeth wrote:

OTTO wrote:სულ წავიკითხე :* კარგია, ძალიან ბავშვურად და გულუბრყვილოდ გაქვს დაწერილი და ძალიან მომეწონაა :* მე შემდეგსაც წავიკითხავ

კი ნამდვილად, ეს დავიწყე ძალიან ადრეეე. 11 წლის ასაკში.. როდესაც შემიყვარდააა ჩემი ბიჭი ასე რომ ბავშური იქნება ნამდვილად. თან ძალიან გავს ჩემს ისტორიას,..
იმდენად მიხაროდა, როცა ამას ვწერდი, შეყვარებულ ადამიანს, მეგონა შედევრს ვქმნიდი..

ჰაჰა გენაცვალეე კარგიაა მივხვდი რომ ადრე დაწერილი იქნებოდა აბა შენ იცი სულ ასე გააგრძელე შენში სიყვარულის შენება ყველანაირი სიყვარულის :*

გადიოდი დრო და რომა, უღრმავდებოდა იმ საკითხს თუ რატო გავარდა, პაატარა გოგო გულაჩუყებული,იმ დღეს როცა ის სიყვარულში გამოუტყდა მიას..
ვერ ვხვდები რატო დამემართაა მე ასე?! რატომ არის რომ მე ჩემზე მეგონა და თურმე სხვა ყვარებია,დაბნეულია მია და ტირილის დროს მხოლოდ ამას ლაპარაკობს, ნუთუ ასე არ გაუმართლდა რომ მის ერთადერთ სიყვარულს,ასეთი სიყვარული ეწვია ოღონც,სხვის მიმართ.
ხმამაღლა ტირის და ღმერთს ევედრება რომ არ უყვარდეს ეს ბიჭი...სკოლაში სიარულზე სასტიკი უარი განაცხადა მიამ ოჯახში, მან თქვა.
-სკოლას შევიცვლი და მხოლოდ მაშინ გავაგრძელებ სწავლას...
რატო? ეკითხებოდნენ მშობლები მაგრამ მისი პასუხი იყო
-(დუმილი)
.....................................................................................
შემდეგი ორშაბათია, მია სკოლაში მშობლების ხათრით წავიდა, თავის პატარა ძმაც სკოლაში მისაყვანი ყავდა, მიიყვანა და შემდეგ კლასში შევიდა სადაც მას, გალამაზებული,გასიმპატიურებული და მისთვის მომხიბლავი რომა დახვდა, სახეზე დიდი სიყვარულით გაბრწყინებული თვალებით..
-გამარჯობა მია
-(დუმიილი)
-გამარჯობა მია, ნაწყენი ხარ?
- პრივეტ რომა. არა! სიყვარულით გაგიჟებული და მკაცრი არა!
როგორ ხარ ? შეყვარებული როგორ გყავს? იმედია ბედნიერები ხართ. გაბრაზებული, ლაპარაკობს მია, რომელმაც არ იცის რა ხდება მის თავს, უბრალოდ ყურებამდეა შეყვარებული და მისთვის არის რომა სრულყოფილი ადამიანი,არანაირი ნაკლით..
- კი კარგადაა, არაუშავს რააა.უბრალოდ რაგაც სიტუაცია დაძაბული გვააქვს, რაგაც არ ვიცი რა ხდება მის თავს. მინდა გავერკვე მაგრამ ნერწყვი მეყლაბება,მორიდების ნერწყვი როცა მინდა დაველააპარაკო მას ამ თემაზეეე.
გულში არ გაუხარდა მიას, იმიტომ რომ მხოლოდ მისი ბედნიერება უნდოდა,სულ ერთია ვისთან.ისიც საკმარიისია უყუროს ბედნიერ, გაბრწყინებულ მის მზერას,,,
მაგრამ აქ არის შეცნობა. მხოლოდ მაშინ არის რომა ბედნიერი როცა მიას უყურებს...სიყვარული ღრმავდება ამას ვერ ხვდებიან ვერცერთიიი..
...........................................................................................
ორი თვე გავიდა, ოთხი თვეე, ძალიან უჭირთ 11 წლის ბავშვებს ურთიერთობა მოაგვარონ, გაიგონ რა უნდათ.. ბოლოს კი გადაწყვეტენ რომ გაერკვენ რეალობაში რა ხდება მათ თავებს. სკოლაში სალაპარაკო თემა არ იყო,ამიტომ რომა ურეკავს მიას სახლის ტელეფონზე,რომმელიც მან სკოლის ჟურნალიდან ამოიწერა.
-მია შენ ხარ? რომა ვარ,შენი კლასელი.
-კი მე ვარ, როგორ ხარ?შენმა ზარმა გამაკვირვა რა ხდება?(აჩქარებული გულით,სუნთქვის ტემბრ აჩქარებული)
-შენთან სალაპარაკო მაქვს.
- აჰაა შეყვარებულთან გაქვს რამე პრობლემა და რჩევა გინდა მკითხოო?
-დაახლოებით და მინდა ახლა გნახო პარკში.
-კარგი,ათ წუთში მანდ ვარ .
.........................................................................
შეხვედრა მათი იყო გრანდიოზული, ახლოვდებოდა მანძილი და მათი გულის პულსი იცვლებოდა, სწრაფდებოდა და ცრემლები თვალებზე ადგებოდა, შემდეგ კი უბრალოდ ეყლაპებოდა ცრემლები, სიხარულის თუ იმ სიმწრის რომ, სხვადასხვა უყვარდათ ეგონათ,სინამდვილეში ერთმანეთზე გიჟდებოდნენ.
-მია მინდოდა მეთქვა "უბრალოდ მე შენ ნამდვილად მიყვარხარ "!!!
სიხარულისგან უპასუხოთ გაიქცა სახლში მია, ტირილით,სიხარულით,ბედნიერებისგან სახლში გაქცეულმა,როდესაც მივიდა აიღო წიგნი,კითხულობდა,სწავლობდა და ფურცლებზე ეწერა რომას სიტყყვები რომელსაც წუთში ერთხელ ეწერებოდა...მე შენ ნამდვილად მიყვარხარ...
გახარებულიაა მია, იცის რომ რომას ის სიტყვები როდესაც პირველად უთხრა რომ მას უყვარდა გოგო,რომელიც მისთვის ბევრს ნიშნავდა ეს თვითონ იყო...
მის შემდეგ კიდევ შეიცვალა მიას ცხოვრება, იმაზე უკეთესი გახდა ვიდრე სკოლაში სანამ დაინახავდა რომას პირველად და იმაზე უკეთესი როცა რომამ უთხრა რომ უყვარდა.
მიას ცხოვრება ახლა სამოთხეა სადაც ორი ადამიანი ცხოვრობს,რომა და თვითონ მია...

gavagrdzleben roca metyvit :* pirveli tavi jer ar damtavrebulaa :* daweret ra vinc kitxulobs raodenoba mainteresebs :*

წავიკითხე ბოლომდე და დამაინტერესა. გააგრძელე მაინტერესებს რა მოხდება. მაგარია

dzalian momewona dzalian bravo miranda sixarulo gagrdzele gtxov

მადლობა იმათთან ვინც კითხულობს :*

რომაა იმ დროს არ გამოჩენილა მის ცხოვრებაში,როცა კლასის კარები გაიღო და დაინახა მიამ ის...
რომას ელოდა გული და სხეული, თრთოდა მის დანახვაზე გული..
მიას ეგონა რომ მასზე არ მოქმედებდა " ღმერთმა რომ დასაჯა ადამი და ევა და გამოაგდო ედემის ბაღიდან და უთხრა, თქვენ ამის შემდეგ იქნებით სიძნელეებთან შეჭიდულნი და იქნება სიკვდილი"
მას ეგონა რომ სულ იცოცხლებდა და რომ ბედნიერი იქნებოდა, მის თვალზე ცრემლი არ ჩამოვარდებოდა სანამ რომასთან იქნებოდა.. ასეც არის მია და რომას ურთიერთობა უნაკლოა,არასდროს მოსგომია ცრემლი მიას მის შემდეგ რაც სამოთხეში ცხოვრობს..
...........................

elizabeth wrote:რომაა იმ დროს არ გამოჩენილა მის ცხოვრებაში,როცა კლასის კარები გაიღო და დაინახა მიამ ის...
რომას ელოდა გული და სხეული, თრთოდა მის დანახვაზე გული..
მიას ეგონა რომ მასზე არ მოქმედებდა " ღმერთმა რომ დასაჯა ადამი და ევა და გამოაგდო ედემის ბაღიდან და უთხრა, თქვენ ამის შემდეგ იქნებით სიძნელეებთან შეჭიდულნი და იქნება სიკვდილი"
მას ეგონა რომ სულ იცოცხლებდა და რომ ბედნიერი იქნებოდა, მის თვალზე ცრემლი არ ჩამოვარდებოდა სანამ რომასთან იქნებოდა.. ასეც არის მია და რომას ურთიერთობა უნაკლოა,არასდროს მოსგომია ცრემლი მიას მის შემდეგ რაც სამოთხეში ცხოვრობს..
...........................

დღეები გადის,რომას და მიას სიყვარული ადის ცამდე, სიყვარული ძლიერდება და ძლიერდება თუმცა უსაშველოდ...
უძლიერესი გრძნობა მათვის ძლიერი აღარ იყო რადგან თვითონ სიყვარულზე ძლიერი იყო მათი გრძნობაა..
მია აკრიტიკებდა სიყვარულს, მას თავის გრძნობას სახელიც კი დაარქვა, როცა ფეხი არ გიდგას დედამიწაზე, როცა დაფრინავ და არ დგახარ ძირს. როცა შენს ცხოვრებაში არ არის შავი ფერი .(მუქი ფერები ) როცა ყვითელ-წითელ ფერებითაა ყველაფერი ირგვლივ..
რომას პირველი წერილი ...
მია, ჩემი სიცოცხლე ხარ, მიყვარხარ, არ მინდა უბრალო სიტყვებით დავიწყო ეს წერილი რადგან სიტყვები არ არსებობს რითაც ჩემს დიდ გრძნობას გამოვხატავ, მიყვარს როცა შენ გიყურებ, შენს ლამაზ თვალებს და იღიმი მორცხვად..
შენი ნახვა მინდა, იმედია მალეც მოხერხდება, მე და მამა მივდივართ საზღვარგარეთ მაგრამ მალე ჩამოვალ..არ იდარდო, ალბათ იმიტომ რომ მეც ვნერვიულობ.. მიყვარხარ ჩემო ტკბილო არსებაა...
მესიჯს სასიყვარულს ვერ გწერ რადგან ეს სიტყვები პრიმიტიულად მესმის, რადგან ეს დიდი გრძობა ამ სიტყვებს არ იმსახურებს...
პასუხი მიასგან : მეც მიყვარხარ :*

მირანდა ყოჩაღ ძალიან მომეწონა. ლამაზად გიწერია,სასიამოვნო წასაკითხია.
ხომ გააგრძელებ დადებას?
ეს მოთხრობა 11 წლისამ თუ დაწერე ყოჩაღ რა

vickyfan wrote:მირანდა ყოჩაღ ძალიან მომეწონა. ლამაზად გიწერია,სასიამოვნო წასაკითხია.
ხომ გააგრძელებ დადებას?
ეს მოთხრობა 11 წლისამ თუ დაწერე ყოჩაღ რა

კი 11 წლისამ დავწერეეე :* :* :* :*
მადლობთ :*:*:*:*:*

elizabeth wrote:

vickyfan wrote:მირანდა ყოჩაღ ძალიან მომეწონა. ლამაზად გიწერია,სასიამოვნო წასაკითხია.
ხომ გააგრძელებ დადებას?
ეს მოთხრობა 11 წლისამ თუ დაწერე ყოჩაღ რა

კი 11 წლისამ დავწერეეე :* :* :* :*
მადლობთ :*:*:*:*:*

არაფერს რა მადლობა. მართლა ძალიან მომეწონა და ვეცდები ყოველთვის,როცა დადებ ახალ თავებს წავიკითხო.