განთიადის შემდეგ: Twilight Saga - პირველი ნაწილი

Twilight Saga საერთოდ ძალიან ბევრს მოსწონს, ამიტომ გადავწყვიტე დამედო ეს მოთხრობა. ეს არის წარმოდგენა, თუ რა მოხდებოდა განთიადის შემდეგ. იმედია წაიკითხავთ და მოგეწონებათ. თუ სახელები შეცდომით დავწერე, მითხარით, აუცილებლად გამოვასწორებ

თავი I: ბელას ბედნიერება
______________________
5 წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ბელას ლამაზი ქალიშვილი დაიბადა, 5 წელი მას შემდეგ, რაც მისი ჰუმანური ცხოვრება დასრულდა და ახალი ცხოვრება დაიწყო. ყველაფერი შესანიშნავად იყო მას შემდეგ, რაც ვოლტურის წინააღმდეგ გაიმარჯვეს. ახლა მშვიდად ცხოვრობენ.
ისინი კიდევ ფორკში ცხოვრობენ. ჯაკობს ერთი დღეც არ გაუტარებია რენესმის გარეშე. უბრალოდ ვერ აიტანდა, რომ გადასულიყვნენ.
რენესმი 5 წლის ერთი თვის წინ გახდა, მაგრამ გონებრივად ის თოთხმეტი წლის არის, და ის ორ წელიწადში სრულიად გაიზრდება. მაგრამ ეს ფიქრი ბელას საშინლად აწუხებს. ძალიან სწრაფად გაიზარდა. ფოტოების ალბომს ათვალიერებდა, მაგრამ დახურა.
ფიქრებში ისეთი გართული იყო, რომ ვერც კი შენიშნა როგორ შემოვიდა ედვარდი.
-რა ხდება, ძვირფასო? - იკითხა და ბელას ხელი შემოხვია.
-არაფერი, ნესის სურათებს ვათვალიერებდი.
-მერე მოწყენილი რატომ ხარ?
შეხედა და უპასუხა.
-რა ვიცი... ის ძალიან სწრაფად გაიზარდა და ერთ თვეში უმაღლეს სკოლაში დაიწყებს სწავლას. - ტირილი რომ შეეძლოს, სწორედ ახლა იტირებდა.
-და ორ წელიწადში ის სრულიად გაიზრდება. ბავშვი აღარ იქნება! - აგრძელებს და როცა დაამთავრა, ღრმად ამოისუნთქა.
-ბელა! - იმიტომ დაუძახა, რომ მისთვის შეეხედა.
მაგრამ ბელამ არ შეხედა, შემდეგ კიდევ დაუძახა.
-ძვირფასო, ის ყოველთვის ჩვენი საყვარელი გოგონა იქნება. ვერაფერი ვერ შეცვლის ამას. - ლაპარაკობს და უღიმის.
ბელამაც გაუღიმა.
-ვხვდები. კიდევ არ მინდა, რომ ჯაკობი და ის დაქორწინდნენ. შემდეგ ჩვენ მას დავკარგავთ.
-ის თუნდაც მას ცოლად გაჰყვეს, მაინც არ დავკარგავთ.
ახლა ისინი საუკეთესო მეგობრები არიან... მაშინ ორი წლის შემდეგ ვინერვიულოთ.
-საინტერესოა. - ამბობს ედუარდი და ბელას კოცნის ვნებიანად.
უცბად ვიღაცამ კარები გააღო.
-ედვარდ, გაჩერდი! - ემეთმა გაიცინა. - არ მინდა, რომ დაგინახოთ.
-მერე გადი ოთახიდან!
სანამ ბელა რამეს იტყოდა, ედვარდი წამოხტა და მას ვამპირის სიჩქარით გაეკიდა. შემდეგ მან სიცილის ხმა გაიგო. ედვარდი დაბრუნდა.
-ის აღარ შეგვაწუხებს. - თავდაჯერებულად იღიმის. - მე ახალი ამბავი ვიცი! კარლიზლს უნდა, რომ მთელი ოჯახის წევრები შევიკრიბოთ. აქ ემეთი ამიტომ მოვიდა.
-დღეს საღამოს?
მან გაუღიმა ბელას.
-კი.

მთავარ სახლში გაიქცნენ და სასადილო ოთახში შევიდნენ. უკვე ყველა მათ ელიდებოდათ.
-რა ხდება?
-ელეზარმა დარეკა, რომ აქ სტუმრად მოდიან. რამდენიმე დღეში ჩამოვლენ. - კარლიზლმა გამოაცხადა, ბელას შეხედა და გააგრძელა, - ტანიაც მოდის.
რა?
არ მოსწონდა ტანია. მას შემდეგ, რაც მათ ერთად დაამარცხეს ვოლტური რენესმის დასამარცხებლად, ბელაც მიხვდა, რომ არც ტანიას მოსწონდა ის. ისიც კი გაიგონა, თუ რას ამბობდა.

_____________________________________ფლეშბექი____________________________________________
-არ უნდა დაგვეცვა ის. - ტანია ქეითს ეუბნება.
-რა? რას ამბობ, ტანია? - ქეითმა გაბრაზებულად უპასუხა.
-ის რომ მომკვდარიყო, ედვარდი ელას დატოვებდა და ჩემი იქნებოდა. - ტანიამ აღიარა.
-ტანია, პატარა ნესიც რომ არ იყოს აქ, ის მაინც ბელასთან იქნებოდა, მას ის უყვარს და არა შენ!
-ესე იგი ბელაც უნდა მომკვდარიყო? ვოლტურს რომ მოეკლა ის ბავშვი ბელაც მოკვდებოდა, მის დაცვას შეეძლებოდა. - ბოროტად იღიმის.
-კარგი რა, ტანია, ეს უკვე მეტისმეტია! ის არ იქნება შენთან!
-ვნახავთ.
____________________________________________________________________________
ედვარდს ბელამ უკვე ყველაფერი უთხრა. თუმცა ედვარდმა უთხრა, ალბათ არასწორად გაიგეო. ვერ იჯერებდა, რომ მისი არ სჯეროდა. არავის სჯეროდა მისი.
-ვერ ვიჯერებ! - ყვიროდა. - არ მინდა, რომ ჩემს შვილს მიეკაროს!
-დედა, მე მომწონს ტანია, ის ძალიან სასაცილოა!
-ის ჩვენი ოჯახის წევრია, ბელა. ტანია ასეთ რაღაცას არ იტყოდა, შეუძლებელია, რომ არ მოსწონდე! - კარლიზლი ამბობს.
-ბელა, ეს ხომ შესანიშნავი იქნება! - ალისია ამბობს.
-რატომ არავის სჯერა ჩემი? ხომ გეუბნებით, რომ გავიგე, რაც ტანიამ თქვა?
-ჩვენ არ ვამბობთ, რომ არ გვჯერა, მაგრამ ელეზარმა დაარწმუნა კარლიზლი, რომ ის ძალიან შეიცვალა.
-ედვარდ, მე მას არ ვენდობი. არც მე და არც რენესმი მას არ გავეკარებით!
__________________________________________________________________________________________________________
შემდეგი ნაწილი ვფიქრობ უფრო საინტერესოა, იმედია მოგეწონებათ.

Twilight Saga: განთიადის შემდეგ - თავი II

ბელა :
არავინ მისმენდა, მაგრამ ჩემს ქალიშვილს იმ ადამიანს არ გავაკარებდი, რომელსაც უნდოდა, რომ ის მომკვდარიყო. ედვარდზე ძალიან გაბრაზებული იყო. ის ამბობდა, რომ წავაგებდი. მან ჯასპერს თავი დაუქნია. ღრმად ამოვისუნთქე და კიდევ დავილაპარაკე.
-იმიტომ რომ ჯასპერმა დამამშვიდა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ უფრო ბედნიერი ვარ.
-ძვირფასო, ყველაფერი კარგად იქნება, - ამბობს ესმე.
-სასაცილო იქნება ისინი თუ იჩხუბებენ. - ჯაკობმა და მან გაიცინეს.
-ჩემი ფული ბელაზე, - ემეთი ამბობს.
გაბრაზებულმა შევხედე მათ. ედვარდს უნდა დავემშვიდებინე მაგრამ არ დავაცადე: "გცემთ ორივეს!"
უფრო ხმამაღლად გაიცინეს.
-ემეთ, ნორმალურად მოიქეცი! - ამბობს როსა.
-არ გვინდა, რომ იჩხუბონ, ეს ბავშვური საქციელი იქნება.
-არაფერი ცუდი არ მოხდება! - ედვარდმა ჩამჩურჩულა.
-ესე იგი ტანიას ვნახავ? - კითხულობს ნესი და ვეღარ ითმენს, თუ როდის მოისმენს პასუხს. ვიცოდი რომ დავმარცხდი, ედვარდი ნებას არ დამრთავდა, რომ მე და ნესის სახლი დაგვეტოვებინა ტანიას გამო. თავი დავაქნიე და ვთქვი, "კი".
-კი საყვარელო, ყველას ნახავ. - ედვარდმაც უპასუხა.
-რა კარგია! - ის ხტუნაობს. - მადლობა დედა, მამა! დეიდა ალისია, ახლა ჩვენ მაღაზიებში მივდივართ ხო?
ალისიაც ისეთი აღტაცებული იყო, როგორიც ის.
-რა თქმა უნდა! წავედით!
-კიდევ ერთ რამეზე უნდა ვისაუბროთ როცა დენალი წავა. - ამბობს კარლიზლი. - ყველა დაიწყებს სწავლას სკოლაში როცა ისინი დატოვებენ აქაურობას.
-რომელ სკოლაში მივდივართ? - როსამ იკითხა. - ჩვენ ვერ დავბრუნდებით "ფორქს ჰაიში" ჯერ, ეს ძალიან მალე იწყება.
-თქვენ "სფრინგ ჰაის" სკოლის გაკვეთილებს დაესწრებით. მანქანით იქ მისვლას ორი საათი სჭირდება... ადამიანებისთვის. - ის ხითხითებდა. - მაგრამ თქვენ საათზე ნაკლები დაგჭირდებათ.
-ძალიან კარგია! - ემეთი ისე იქცეოდა თითქოს ლაპარაკით დაიღალაო. - როსა, ჩვენ ცოტა "მარტოობის დროც" გვაქვს! - წამოიძახა. შემდეგ როსა და ის მაღლა ავიდნენ.
როცა ედვარდმა სასადილო ოთახი დატოვა, შემდეგ სხვებიც ნელ-ნელა მიდიოდნენ. ჯაკობს დენალის ჩამოსვლაც არ უხაროდა. ბოლოსდაბოლოს ის მაქციაა, ვისაც ვამპირების მოკვლა უნდა და არა მათთან ნორმალური ურთიერთობა. ამისგან მხოლოდ ჩვენ "გაგვანთავისუფლა".
-ჯაკობ, კარგად უნდა მოიქცე როცა ისინი აქ არიან ხოლმე, ედვარმა უთხრა, იმას პასუხობდა, რაც ცოტა ხნის წინ მან თქვა, - მათთან ერთად მხოლოდ ნესის გამო ვიქნები.

დენალის მოსვლის დროც დადგა. ყველა აღტაცებული იყო, ყველა ჩემს და ჯაკობის გარდა. აღფრთოვანებული ვიყავი ყველას ნახვით, მაგრამ ტანია გამონაკლისი იყყო. მე მიყვარდა დენალი როგორც ოჯახის წევრი, მაგრამ ის არა! ჯაკობი ვერ იტანს ვამპირებს, მაგრამ ჩვენ გამონაკლისები ვართ. ის არ აპირებდა ნესის მარტო დატოვებას სანამ ტანია აქ იყო. ჯაკობი ერთადერთი იყო ვისაც ჩემი სჯეროდა. სეთი და ემბრი გარეთ დააყენა მცველებად, იქნებ დამჭირდესო.
ყველა მისაღებ ოთახში იყო და მათ ჩამოსვლას ელოდებოდა. როსა, ალისია და ესმე ლაპარაკობდნენ იმაზე, თუ რა უნდა გაეკეთებინათ, სანამ ისინი აქ იქნებოდნენ. ემეთი და ჯასპერი თამაშობდნენ ვიდეო თამაშს და ჯაკობი და რენესმი უყურებდნენ. როგორც კი ჯასპერი ემეთს უგებდა ისინი იცინოდნენ.
-რაღაცას იტყუები! - ემეთი უყვიროდა ჯასპერს. - როგორ უნდა ვატარო მანქანა ასე სწრაფად?
- რანაირად უნდა მოვიტყუო რბოლაში? - ჯასპერი იცინოდა.
კარლიზლი და ედვარდი ნადირობაზე ლაპარაკობდნენ. მე მათ ყურადღებას არ ვაქცევდი. როგორც კი ედვარდმა შეამჩნია, რომ ცუდ ხასიათზე ვიყავი, მოვიდა და კიდევ ერთხელ მითხრა:
-კარგი რა ბელა, ნუ ნერვიულობ!
მე მას შევხედე თვალებში.
-გთხოვ დაისვენე. მე ყოველთვის შენი ვიქნები.
მეც გავუღიმე.
ედვარდი ერთი და იგივეს 1000-ჯერ მეუბნებოდა.
-ბელა, წრიალი შეწყვიტე, კარგად ვიქნები!
-კარგი, დავწყნარდები, ვამპირი, რომელმაც თქვა, რომ უნდოდა მე და ჩემი შვილი მომკვდარიყავით ახლა ამ სახლში იქნება. რატომ უნდა ვინერვიულო ვერ ვხვდები.
ამოიოხრა და მითხრა. "არავინ არაფერს დაგიშავებთ".
ავედექი.
-სად მიდიხარ?
სადმე სადაც ჩემი ქმარი არ მეტყვის, რომ ტყუილად ვნერვიულობ.
მაღლა ავედი და ჩემს ოთახში შევედი. ისიც გამომყვა.
-ბელა გაჩერდი და დამელაპარაკე!
-არა!
-ის თქვენ ვერაფერს დაგიშავებთ, ამის უფლებას არ მივცემ!
ცოტა ხანი ვფიქრობდი და შმდეგ ვუთხარი.
-კარგი, ისე მოვიქცევი, თითქოს არაფერი მომხდარა.
შემდეგ დავბრუნდით. დენალიები უკვე იქ იყვნენ.
-ნესი, როგორ ხარ? - კარმენი კითხულობდა.
-კარგად ვარ კარმენ. ძალიან მენატრებოდი.
-ელეაზარ, რა კარგია რომ კიდევ გხედავ, ჩემო მეგობარო! რამდენი ხანია არ მინახიხარ!
-ვიცი, ძალიან დიდი ხანია. როგორ ხარ?
ისინი დიდხანს საუბრობდნენ.

-ბელა, შენ და ედვარდი ძალიან გვენატრებოდით. როგორ ხართ? - ქეითი კითხულობს.
-ჩვენც ძალიან გვენატრებოდით. - შემდეგ მიმოვიხედე, ტანიას ვეძებდი. შემდეგ დავინახე, რომ რენესმის ეხვეოდა.
-ნუ გეშინია, საყვარელო. - ძალიან ჩუმად ჩამჩურჩულა, მხოლოდ მე გავიგე. - ტანია ძალიან ბედნიერია.
უცბად ქეითმა ტანიას ხელზე დაარტყა.
-ხომ გითხარი, ედვარდ, ბოროტი განზრახვა აქვს.
შემდეგ ტანია ჩვენთან მოვიდა.
-გამარჯობა, ედვარდ, ძალიან მენატრებოდი! ძალიან მინდოდა შენი ნახვა!
ძალიან გავბრაზდი, მაგრამ არ მინდოდა, რომ ჩემს ქალიშვილს ენერვიულა. რატომღაც ტანია ძალიან მოსწონდა.
შემდეგ კი ყალბი ღიმილით მეც დამელაპარაკა.
-გამარჯობა ბელა, მიხარია, რომ კიდევ გნახე. - პასუხი არ გავეცი, რომ დამელაპარაკა, ყველაფერს ვეტყოდი.
შემდეგ ედვარდთან ლაპარაკი გააგრძელა.
-ედვარდ, ესე იგი, უნდა დავგეგმოთ, თუ სად წავიდეთ სანამ აქ ვარ. დიდი ხანია, რაც ჩვენ ერთმანეთი არ გვინახავს. - თან იღიმის.
-რა თქმა უნდა, რამეს გავაკეთებთ.
-მე და ბელა სანაპიროზე წაგიყვანთ, ან რამე მსგავს ადგილას.
ტანია უკვე აღარ იღიმოდა და უპასუხა.
-ხო, რავიცი, ალბათ... ალბათ შევძლებთ. ახლა მე წავალ და როსას და ესმეს ვნახავ.
ტანიამ ბოროტი სახით შმომხედა და წავიდა.
-მადლობა, ვერ ავიტანდი, თუ მასთან ერთად მარტო წახვიდოდი.

au dzalian magaria! gaagrdzele mainteresebs :X

მესამე თავი ცოტა დიდია, ამიტომ ორად გავყავი.

Twilight Saga: განთიადის შემდეგ - თავი III ნაწილი I
ბელა :
ყველა ერთმანეთს ელაპარაკებოდა, ერთმანეთს უყვებოდნენ, თუ რა ხდებოდა ბოლო 5 წლის განმავლობაში. გამახსენდა, რომელი საათი იყო და ედვარდს ვუთხარი.
-ედვარდ, 10 საათია, რენესმიმ უნდა დაიძინოს. - მან თავი დამიქნია და რენესმის მიუბრუნდა.
-ძვირფასო, ვწუხვარ, მაგრამ ახლა შენი ძილის დროა.
-ოო, მამა, ახლავე უნდა დავიძინო? მინდა, რომ ყველა ვნახო. - ის წუწუნებდა.
-რენესმი, ძილი გჭირდება, ისინი რამდენიმე დღით რჩებიან და უამრავი დრო გაქვს მათ სანახავათ. - ვეუბნები.
-კარგი, სასიამოვნო საღამოს გისურვებთ ყველას. - თავაზიანად თქვა და ჯაკობს ლოყაზე აკოცა. ედვარდი და მე მას გავყევით ოთახში.
-რა მოხდა ძვირფასო?
-რა?
-ჯაკობს რატომ აკოცე ლოყაზე?
-ჰმ... არაფერი. უბრალოდ სასიამოვნო საღამო ვუსურვე.
-კარგი, საყვარელო, წავედით. მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ, მამიკო. - მან გაუღიმა ედვარდს.
-მოდიხარ ბელა? - მეკითხება.
ღრმად ამოვისუნთქე და ვუპასუხე, - 1 წუთით აქ დავვრჩები. ედვარდმა ოთახი დატოვა.
რენესმის ვუყურებდი, ვფიქრობდი, მარტო დამეტოვებინა თუ არა. კიბეებზე მივდიოდი როცა გაბრაზებული ხმა შემომესმა. ვინ ჩხუბობდა? დავინახე.
-ტანია, ჩადი დაბლა! - ყვიროდა ედვარდი.
-რატომ? ჩვენ ერთად დროს არასდროს ვატარებთ, მას შემდეგ, რაც ის არის შენს გვერდით, შენ ჩემთვის დრო აღარ გაქვს!
- ჯერ ერთი, ის ჩემი ცოლია და მეორე, როცა მე შენთან დროს ვატარებ და გელაპარაკები, შენ ყოველთვის ცდილობ, რომ მაკოცო! როცა ალასკაში ვცხოვრობდით, გითხარი, რომ არ მომწონიდ და არც ახლა მომწონხარ.
ჩუმად გავიღიმე, მიხაროდა.
-კარგი რა ედვარდ, ჩემთან უფრო ბედნიერი იქნები. - მიუახლოვდა, - მასზე უფრო დიდხანს გიცნობ და შენი ოჯახი ისეთ საფრთხეში არასდროს ჩამიგდია, როგორც მან!
-ტანია, არასდროს მომწონდი და არც ახლა მომწონხარ! - მან კიდევ ერთხელ დაუყვირა და კიდევ უმეორებდა ერთი და იმავე წინადადებას. - ახლა კი დროსე ჩადი დაბლა, არ მაიძულო, რომ ისეთი რამე გავაკეთო, რომ შემდეგ ორივემ ვინანოთ. - აფრთხილებს.
-რას გააკეთებ?
-სანამ კედელს მიგანარცხებ!
-ედვარდ, ვიცი, რომ მოგწონვარ. რატომ მანერვიულებ? შენ არ გინდა, რომ ბელამ ინერვიულოს და ამიტომ ამბობ, რომ არ მოგწონვარ. მე ბელასგან გაგანთავისუფლებ! მერე ნესის ერთად გავზრდით!
-ეს აღარ გაიმეორო მეორეჯერ, თორემ აქაურობას მოგაშორებ სამუდამოდ! ახლა კი გამატარე, თუ არადა ხელს გკრავ.
-ხომ გინდა, რომ ხელი მკრა?
ედვარდი კედელთან მიიმწყვდია, მეტის მოთმენა არ შემეძლო.
-რას აკეთებ მანდ, ტანია? - ვამპირის სიჩქარით მივვარდი იმ ადგილას და ტანიას თავი წიგნების თაროზე დავარტყმევინე.
-ბელა, აღარ გაბედო ეს კიდევ ერთხელ, აღარ შემეხო!
-შენ კი ჩემს ქმარს დაანებე თავი!
ყველამ გაიგო ხმაური.
-აქ რა ხდება? - კარლიზლიმ იკითხა. მე ვერ ვლაპარაკობდი, მე მხოლოდ მინდოდა, რომ ტანიას თავს დავსხმოდი.
ტანიამ მათ ყურადღება არ მიაქცია და ნელა მომიახლოვდა.
-ედვარდს თავს არ დავანებებ! მანაც მაკოცა, იცი? - როგორც კი ეს მითხრა, ხელი ვკარი და ძირს დავაგდე, შემდეგ ის გამოიქცა და მუცელში ხელი მომარტყა, მერხს მივვარდი და თითქმის დავამტვრიე. ტანიამ სიცილი დაიწყო და მისკენ გავიწიე, მაგრამ ედვარდმა შემაჩერა.
-ედვარდ, გამიშვი!
-ბელა, დამშვიდდი!
-არა, უნდა მოვკლა ის! - ვცადე, რომ წავსულიყავი, მაგრამ ვერ მივდიოდი.
-ვინმემ ამიხსენით რა მოხდა აქ, ახლავე! - კარმენმა მოითხოვა.
ტანიას შევხედე, მაგრამ არავის უპასუხა. მე ვაპირებდი პასუხს, როცა ედვარდმა შემაჩერა.
-ტანია მეარშიყებოდა. მე ვუთხარი წასულიყო, მაგრამ არ წავიდა. ვაპირებდი ძალით გამეგდო მაგრამ მან მაკოცა. შემდეგ ბელა მივარდა მას.
-ტანია! რას ფიქრობდი! რატომ გააკეთე ეს?
-იმიტომ რომ, დრო დადგა, რომ ედვარდი მიხვდეს, რომ მას მე მოვწონვარ და არა ბელა!
-მოგკლავ ტანია!
-მიდი, ბელა, გთხოვ, სცადე! მე გავიმარჯვებ და ედვარდი ჩემი იქნება. ნესის ერთად გავზრდით და "დედა"-ს დამიძახებს.
ამ სიტყვებმა კიდევ უფრო გამაბრაზა, თითქოს მთელი სახლის დამტყვრევა მინდოდა და შემეძლო კიდეც.
-კიდევ ერთხელ შეეხები ჩემს ქმარს და ნახავ რაც მოგივა!
მან ვერ მიპასუხა.
-ტანია, ჩქარა გადი აქედან! - როსამ უბრძანა. ტანიამ ყველას შეხედა.
-რატომ? რატომ?
-თუ დარჩები აქ, და ამდენს ილაპარაკებ, ბელას დავეხმარები, რომ მოგკლას.
-შესანიშნავია! ასე ხვდებით სტუმარს ხომ? კარგი, წავედით სახლში.
-დიახ, შენნაირ სტუმრებს ასე ხვდებიან, - ქეითი ეუბნება, - მაგრამ ჯერ არ მივდივართ აქედან.
-რა? შენ ხომ ამას სერიოზულად არ ამბობ?