Log in
დაგვალაიქეთ ”ფეისბუქზე”
უნივერსალი
4 posters
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 2
Page 1 of 2 • 1, 2
უნივერსალი
P.S ბავშვებო ეს მოთხრობა ნახევრად დაწერილი მაქვს. ყოველ თავს შეძლებისდაგვარად დავურთავ ფოტოებს. მოკლედ კასტსაც მალე დავდებ და კიდევ ერთი რა მოხდება არ ვიტყვი მაგრამ შუა მომენტში შეიძლება ბინდს მიამსგავსოთ მაგრამ ბინდიდან გადაღება არც მიფიქირა.. მართლაა... უბრალოდ უკეთესად ვერ დავწერდიი.. იმედია მოგეწონებათ. თუ მოგწონთ გავაგრძელეებ :***
პროლოგი: 7 წლის ვიყავი მშობლები რომ დამეღუპნენ. მას შემდეგ დეიდასთან ვიზრდებოდი, მყავს უფროსი ძმა პოლი. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ პოლი ძალაინ აგრესიული გახდა, უმიზეზო რაღაცეებზე ჩხუბობდა, მე და პოლის დეიდა ძალიან გვიყვარას რადგან მის გარდა ქვეყნად არავინ გვყავს. როდესაც დეიდა გათხოვდა ყველაფერი შეიცვალა, ჩვენი "მამინაცვალი" დეიდას ყოველდღე ცემდა ჩემს თვალწინ. დეიდა მეხვეწებოდა პოლს არაფერი უთხრაო. მეც საიდუმლოს გულში ვინახავდი. ყოველ ღამე საწოლში ჩუმად ვტიროდი, ჯეკის მოკლვა მინდოდა, მაგრამ მე 11 წლის პატარა და გამხდარ გოგოს რა შემეძლო. ზოგჯერ ვფიქრობდი ეს ყველაფერი პოლს ხომ არ ვუთხრა-მეთქი, მაგრამ მერე საიდუმლოს შენახვას ვარჩვდი. ერთ დღს პოლმა დეიდას ჩალურჯებული თვალი დაინახა, რომ კითხა რა მოხდაო, დეიდამ უპასუხა უბრალოდ კარებს მივარტყიო. ვეღარ მოვითმინე და პოლს ყველაფერი ვუთხარი. პოლმა ჯეკი კარგად "მიბეგვა" გულის სიღრმეში ძალიან მიხაროდა, მაგრამ ისე ვიქცეოდი თითქოს ამაზე ძალიან ვწუხდი.
თავი 1
-პოლ, პოლ, შეწყვიტე გთხოვ. -ყვიროდა მთელი ხმით დეიდა.
-პოლ, დაწყნარდი - მეც ისე ვიქცეოდი თითქოს ეს ძალიან მინდოდა. ნამდვილად კარგი მსახიობი გამოვიდოდა ჩემგან.
პოლი კი არ ჩერდებოდა, უტყავდა და ურტყავდა.
ჩემი ძმა ამერიკული ფეხბურთის მოთამაშე იყო და ამიტომ ჯეკის და კიდევ 5 მისნაირი კაცის ცემა შეეძლო.
-ეშლი ჩქარა პოლიციაში დარეკე. -შეშინებული მომვარდა დეიდა.
-მე? დეიდა ძალიან მიყვარხარ,მაგრამ კაცის გამო, რომელიც გამეტებით გირტყავდა ჩემს ძმას პოლიციაში არ ჩავუშვებ.
-ეშლი დარეკე ან მე თვითონ დავრეკავ.
-დეიდა მე არ დავრეკავ, ამ სულელი ჯეკის გამო ჩემს ძმას არ ჩავუშვებ-თქო ხომ გითხარი?
-ეშლი მისმინე, თუ ახლა პოლი არ შეეშვება ჯეკს, ჯეკი მასაც მოკლავს, მეც და შენც.
-ხო, ხო შეიძლება თუ მანამდე პოლი არ მოკლავს.
-ეშლი სასწრაფოდ დარეკე პოლიციაში.
-ა რ ა . -ახლა დავუმარცვლე უფრო კარგად რომ გაეგო. პოლიციაში დარეკვას სულაც არ ვაპირებდი.
როგორც იქნე მე და დეიდამ გავაჩერეთ. მათი ბრძოლა 7 წუთს გაგრძელდა. (ტელეფონით დავითვალე დრო. როგორ შეიძლება არ დამეთვალა თუ რამდენი წუთის განმავლობაში ცემდა პოლი ჯეკს.)
ჯეკი ძალიან ცუდად იყო. 4 დღე საავადმყოფოში იყო, რომ გამოვიდა კი ჩემს ძმას პოლიციაში უჩივლა.
-რაა? დეიდა მან პოლს უჩივლა?
-ჰმმ. ვიციი, ვიცი რომ ეს არ უნდა გაეკეთებინა.
-არა დეიდა შენ არაფერი იცი. ხომ იცი რომ შეიძლება მოკლას. არ იცი რა აგრესიულია?
-კი, მაგრამ მე რისი შეცვლა შემიძლია?
-არ ვიცი, არ ვიცი. -ვტიროდი, დეიდა ვერ მაჩერებდა.
პოლმა ჩვენს საუბარს ყური მოჰკრა და შინ შემოვიდა ყველაფრის უკეთ გასაგებად.
პოლი ჩაბარდა პოლიციას. სასამართლო 1 კვირაში იყო, მანამდე კი საკანში ჰყავდათ.
ძალიან ცუდად გავხდი, პოლი ამ დღეში ჩემს გამო იყო. 1 კვირა ოთახიდან არ გამოვდიოდი, სასამართლოს ველოდი. არაფრის დამალვას არ ვაპირებდი. თუ ჩემს
ძმას იმ საზიზღარი ჯეკის გამო ჩასვამდნენ, გვერძე საკანში ეგეც მიუჯდებოდა.
პროლოგი: 7 წლის ვიყავი მშობლები რომ დამეღუპნენ. მას შემდეგ დეიდასთან ვიზრდებოდი, მყავს უფროსი ძმა პოლი. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ პოლი ძალაინ აგრესიული გახდა, უმიზეზო რაღაცეებზე ჩხუბობდა, მე და პოლის დეიდა ძალიან გვიყვარას რადგან მის გარდა ქვეყნად არავინ გვყავს. როდესაც დეიდა გათხოვდა ყველაფერი შეიცვალა, ჩვენი "მამინაცვალი" დეიდას ყოველდღე ცემდა ჩემს თვალწინ. დეიდა მეხვეწებოდა პოლს არაფერი უთხრაო. მეც საიდუმლოს გულში ვინახავდი. ყოველ ღამე საწოლში ჩუმად ვტიროდი, ჯეკის მოკლვა მინდოდა, მაგრამ მე 11 წლის პატარა და გამხდარ გოგოს რა შემეძლო. ზოგჯერ ვფიქრობდი ეს ყველაფერი პოლს ხომ არ ვუთხრა-მეთქი, მაგრამ მერე საიდუმლოს შენახვას ვარჩვდი. ერთ დღს პოლმა დეიდას ჩალურჯებული თვალი დაინახა, რომ კითხა რა მოხდაო, დეიდამ უპასუხა უბრალოდ კარებს მივარტყიო. ვეღარ მოვითმინე და პოლს ყველაფერი ვუთხარი. პოლმა ჯეკი კარგად "მიბეგვა" გულის სიღრმეში ძალიან მიხაროდა, მაგრამ ისე ვიქცეოდი თითქოს ამაზე ძალიან ვწუხდი.
თავი 1
-პოლ, პოლ, შეწყვიტე გთხოვ. -ყვიროდა მთელი ხმით დეიდა.
-პოლ, დაწყნარდი - მეც ისე ვიქცეოდი თითქოს ეს ძალიან მინდოდა. ნამდვილად კარგი მსახიობი გამოვიდოდა ჩემგან.
პოლი კი არ ჩერდებოდა, უტყავდა და ურტყავდა.
ჩემი ძმა ამერიკული ფეხბურთის მოთამაშე იყო და ამიტომ ჯეკის და კიდევ 5 მისნაირი კაცის ცემა შეეძლო.
-ეშლი ჩქარა პოლიციაში დარეკე. -შეშინებული მომვარდა დეიდა.
-მე? დეიდა ძალიან მიყვარხარ,მაგრამ კაცის გამო, რომელიც გამეტებით გირტყავდა ჩემს ძმას პოლიციაში არ ჩავუშვებ.
-ეშლი დარეკე ან მე თვითონ დავრეკავ.
-დეიდა მე არ დავრეკავ, ამ სულელი ჯეკის გამო ჩემს ძმას არ ჩავუშვებ-თქო ხომ გითხარი?
-ეშლი მისმინე, თუ ახლა პოლი არ შეეშვება ჯეკს, ჯეკი მასაც მოკლავს, მეც და შენც.
-ხო, ხო შეიძლება თუ მანამდე პოლი არ მოკლავს.
-ეშლი სასწრაფოდ დარეკე პოლიციაში.
-ა რ ა . -ახლა დავუმარცვლე უფრო კარგად რომ გაეგო. პოლიციაში დარეკვას სულაც არ ვაპირებდი.
როგორც იქნე მე და დეიდამ გავაჩერეთ. მათი ბრძოლა 7 წუთს გაგრძელდა. (ტელეფონით დავითვალე დრო. როგორ შეიძლება არ დამეთვალა თუ რამდენი წუთის განმავლობაში ცემდა პოლი ჯეკს.)
ჯეკი ძალიან ცუდად იყო. 4 დღე საავადმყოფოში იყო, რომ გამოვიდა კი ჩემს ძმას პოლიციაში უჩივლა.
-რაა? დეიდა მან პოლს უჩივლა?
-ჰმმ. ვიციი, ვიცი რომ ეს არ უნდა გაეკეთებინა.
-არა დეიდა შენ არაფერი იცი. ხომ იცი რომ შეიძლება მოკლას. არ იცი რა აგრესიულია?
-კი, მაგრამ მე რისი შეცვლა შემიძლია?
-არ ვიცი, არ ვიცი. -ვტიროდი, დეიდა ვერ მაჩერებდა.
პოლმა ჩვენს საუბარს ყური მოჰკრა და შინ შემოვიდა ყველაფრის უკეთ გასაგებად.
პოლი ჩაბარდა პოლიციას. სასამართლო 1 კვირაში იყო, მანამდე კი საკანში ჰყავდათ.
ძალიან ცუდად გავხდი, პოლი ამ დღეში ჩემს გამო იყო. 1 კვირა ოთახიდან არ გამოვდიოდი, სასამართლოს ველოდი. არაფრის დამალვას არ ვაპირებდი. თუ ჩემს
ძმას იმ საზიზღარი ჯეკის გამო ჩასვამდნენ, გვერძე საკანში ეგეც მიუჯდებოდა.
Re: უნივერსალი
jerjerobit dawyeba kargia
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Re: უნივერსალი
თავი 2
სასამართლო 4 საათზე იყო დანიშნული. მე და დეიდა ელიზაბედი სასამართლოში 3-ის წუთებზე ვიყავით. ძალიან ვნერვიულობდით. ჯეკმა და ელიმ გაშორება მოასწრეს ამიტომ ჯეკი ჩვენთან ერთად არ იყო. დეიდას ვეუბნებოდი რომ სასამართლოსთვის უნდა ეთქვა თუ როგორ გცემდა ჯეკი.
ცოტახანში სასამართლო დარბაზში ვიყავით. ძალიან ვნერვიულობდი. პირველად მე დამკითხეს. ყველაფერი ვთქვი, თუ როგორ ექცეოდა ჯეკი დეიდას. შემდეგ დეიდა ელი დაკითხეს. მან ბევრი რამ არ თქვა ამიტომ რამოდენიმეჯერ წამოვხტი და ვამატებდი აი ეს გამორჩა და აი ეს-მეთქი. ამიტომ სასამართლო დამატოვებინეს. ვიჯექი და ვლოცულობდი პოლზე. არ მეგონა ამისთვის 6 თვეზე მეტს თუ მიუსჯიდნენ.
"ნეტა დეიდა რას ამბობს? ალბათ ჯეკის შიშით არაერთ ტყუილს იტყვის, არა, არ დარწმუნებული ვარ, ასე იქნება, ჩემს იქ არ ყოფნაში ბევრს არაფერს იტყვის და პოლს 6 თვეს კი არა 1 წელს მიუსჯიან. ოოხ. ჩემ თავზე ვბრაზობ, ყველაფერი აქამდე რატომ არ ვუთხარი პოლს? აქამდე გამოსული იქნებოდა.. მაგრამ.. არ აბა როგორ 3 თვეა რაც დეიდა გათხოვდა და პოლს 6 თვეს მაინც მიუსჯიან. ანუ 6 უნდა გამოვაკლოთ 3 და მივიღებთ 3-ს. ანუ გამოდის რომ 3 თვეში უკვე გამოვიდოდა.."
თავში არაერთი აზრი მომივიდა, ხან რა გამოვითვალე ხან რა. სათს ვუყურებდი და სათითაო წამებს ვითვლიდი.
-დროა. -წარმოვთქვი ხმამაღლა, მერე კი ხელი ტუჩებზე ავიფარედა მხრები ავიჩეჩე, ხან აქეთ გავედი ხან იქით. სასამართლოს კართან 13 ჯერ გავიარე. გულში გავიფიქრე 20-ჯერ ჩავუვლი და მერე საწყის პოზიციას დავიბრუნებ-თქო. 16-წრეზე რომ მივდიოდი კარი გაიხსნა. კედელთან ავიტუზე. სანამ პოლი და ელი გამოვიდოდნენ სკამზე დავჯექი. ვითომც არ ავდგავარ. დეიდას მივვარდი და ვკითხე
-ჰა რამდენჯერ იცრუე?
-ვიცრუე? ცხოვრებაშ პირველად ვთქვი ყველაფერი სწორედ. ჯეკი ამის ღირსი იყო.
-ვაუ.. დედია ამას შენგან არ მოველოდი.
-გაგიკვირდება და არც მე..
-და პოლზე რა ხდება?
-ჰმმმმ.. პოლს 6 თვე მიუსაჯეს, ახლა 5 000 $-ს გადავიხდით და პოლი თავისუფალია.
-მაგრამ ფული რომ არ გვაქვს?
-მე ყოველთვის მქონდა რაღაც დანაზოგი ასეთ შემთხვევისთვის გადანახული.
-ძალიან კარგი, მაგრამ ჯერ ისიც საკითხავია ამაზე პოლი დაგთნხმდება თუ არა.
მოკლედ გირაო გადავიხადეთ და შინ დავბრუნდით. პოლისთვის მემგონი ეს კარგი მაგალითი იყო. დეიდა სულ ეხვეწებოდა რომ თვი დაენებებინა ამერიკული ფეხბურთისთვის. ერთხელ ფეხი მოიტეხა, ერთხელ წარბი გაუსკდა. ერთი სიტყვით ძალიან ხიფათიანი სპორტია, მაგრამ ჩემი ძმა თვის დანებებას სულაც არ აპირებდა.
პოლი რომ გამოუშვეს ძალიან გახარებული ვიყავი. მის გვერდით ვიჯექი და ვეუბნებოდი მასწავლე როგორ ცემე ეგ ჯეკი-მეთქი. ის კი მპასუხობდა ჯეკისნაირი კაცების ცემა ძალიან ადვილიაო. მერე იცინოდა. მეც მეცინებოდა.
ძალიან ბედნიერები ვიყავით. ხშირად მივდიოდით ტყეში. პოლი ძალიან ბევრს მეთამაშებოდა.
ერთხელ ხეზე ასვლა მინდოდა. ვერა და ვერ ავდიოდი. ამიტომ კიბე მივადგი და ისე ავედი. ჩამოსვლისას კიბეზე ჩამოვჯექი და ვისვენებდი.
პოლს სკოლაში ხირად დავყავდი და დეიდაც აღარ წუხდებოდა. მისვლისთანავე ზარი დაირეკა. მასწავლებელმა დაფასთან გამიყვანა. პოლი ჯერაც არ წასულიყო. კარებიდან ჩუმად იჭყიტებოდა. მეც მას ვუყურებდი თან დაფაზე რაღაცეებს ვწერდი.
სკოლიდან მან გამომიყვანა.
ჩვენი ცხოვრება ასე გრძელდებოდა. დილით სკოლაში მივდიოდით, მერე რომ გამოვდიოდით პოლის მეგობარ ნიკს ვხვდებოდით, სახლში მაცილებდნენ შემდეგ კი ნიკის სახლში მიდიოდნენ. მაგრამ ზოგჯერ პოლს თამაში ჰქონდა და სკოლაში ნიკი მატარებდა თუ დეიდას არ ეცალა. ნიკი ჩემი მეორე ძმა იყო. მას პოლისგან არაფრით განვასხვავებდი. ორივე სიგიჟემდე მიყვარდა, მაგრამ მე გავიზარდე, ისიც გაიზარდა. სკოლა დაამთავრა და იქაც ვეღარ ვხვდებოდით ხოლმე. ამ ბოლო დროს კი სახლშიც აღარ გვსტუმრობდა, მაგრამ როგორ გვესტუმრებოდა ის ხომ ახლა საფრანგეთში გადავიდა საცხოვრებლად. პოლსაც ნაკლები დრო დარჩა ჩემთვის ის ახლა კოლეჯში სწავლობს. მე კი უკვე 17 წლის ვარ. ახალ სკოლაში გადავდივარ, რომელიც ჩვენი სახლიდან ძალიან შორს არის. ახალი სკოლა ეს იყო ჩემთვის ახალი ცხოვრების დაწყება, რომელიც სულაც არ მინდა რომ დაიწყოს. მე ძველი ცხოვრებითაც დავკმაყოფილიდები.
Re: უნივერსალი
sainteresoa rogor vitardeba elois cxovreba
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Re: უნივერსალი
თავი 3
დილით დეიდამ გამაღვიძა, თვალები მოვჭუტე, მერე რამოდენიმეჯერ დავახამხამე და ფანჯარას გავხედე. მერე დეიდას მივუბრუნდი
-დილა მშვიდობისა დეიდა
-დილა მშვიდობისა ეშლი.
-დეიდა დღეს სკოლაში როგორ წავიდე? კარგი ამინდია მართალია მაგრამ ფეხით ქალაქის მეორე ბოლომდე ვერ გავალ.
-და მერე ვინ გთხოვს ფეხით წასვლას?
-აბა როგორ წავიდე? აჰ რა თქმა უნდა ავტობუსი რისთვის არის?
-ავტობუსი არის იმათთვის ვისაც მანქანა არ ყავს
-და მერე მე რა ვთქვი?
-ეშლი, მისმინე შენ წახვალ შენი მანქანით
-და რომ არ მყავს?
-იცი რა ეშლი ჯობს ფანჯრიდან გადაიხედო. - ბუზღუნით წამოვდექი ფეხზე, თბილი ლოგინიდან ადგომის სურვილი არ მქონდა, თან უხასიათოდ ვიყავი. ფანჯრამდე დეიდამ მიმაცილა. გადავიხედე და ვხედავ შავ მანქანას
-დეიდა ეს რა არის?
-მანქანა შენია ეშლი.
-ჩემი? ალბათ ხუმრობ
-არა არ ვხუმრობ მართლა შენია.
-რაა? დეიდა მანქანა მიყიდე?
-ხო ეშლი გიყიდე. - გახარებული მივვარდი დეიდას და ჩავეხუტე.
-კარგი კარგი ეშლი ახლა ჩაიცვი და ახალ სკოლაში ახალი მანქანით წადი.
ძალიან ბედნიერი ვიყავი. 1 საათი ტანსაცმელს ვარჩევდი, ბოლოს რაღაც სისულელეზე შევჩერდი, მერე ქვემოთ ჩავირბინე და დედიას ყავა გამოვგლიჯე რომელიც ჩემთან უნდა ამოეტანა თუ არ ჩამოვიდოდი.სამზარეულოში შევედი და მაცივრიდან ნამცხვრის ნაჭერი გამოვიღე. საუზმეს რომ მოვრჩი ყველაფერი გავრეცხე და ახალი მანქანის სანახავად გავედი. ძალიან მომეწონა. მერე ისევ შინ დავბრუნდი, ჩანთა ავიღე და კვლავ გარეთ გავედი.
მანქანას მივუახლოვდი და კარები გავაღე.
"ნუთუ ჩემს მეტი არავინ გადმოსულა? რა ყველა მე მომაშტერდა?"
უცებ ჩემთან ერთი გოგო მოვიდა.
საერთოდ კარგი გოგო უნდა ყოფილიყო და იმედი მქონდა მას დავუმეგობრდებოდი.
-უკაცრავად, თქვენ ეშლი ხართ?
-დიახ, და თქვენ?
-მე ვარ ქეით ჯონსი, მეც ახალი ვარ და ვიფიქრე იქნებ ახლებმა ერთმანეთს კარგად გავუგოთთქო. მართალი გითხრა ყველა შენზე საუბრობს.
-ძალიან კარგი, დანახვისთანავე მივხვდი რომ დამეგობრებას შევძლებდით. ჰო, რაც შეეხება იმას რომ ჩემზე ყველა ლაპარაკობს ეს არის საშინელება, ამ დროს თავს უხერხულად გრძნობ, წითლდები და კიდევ რა ვიცი....
-მართლა? მე კიდე შენს ადგილას ყოფნა მსურდა.
-არა, არა რას ამბობ, ეს ხომ სრული კოშმარია.
ქეითმა გაიცინა, ამ დროს ზარიც დაირეკა და რუკის დახმარებით როგორღაც კლასში შევედით. ქიმიის მასწავლებელმა კლასს ჩვენი თავი გააცნო:
-ბავშვებო ესენი დღეიდან თქვენი მოსწავლეები იქნებიან. - მერე ჩვენ მოგვიბრუნდა -ხომ არ აჯობებს საკუთარი თავი თვითონ წარუდგინოთ?
-დიხ, დიახ რა თქმა უნდა - ვუპასუხე და დავიწყე
-გამარჯობათ ბავშვებო, მე ეშლი სმიტი ვარ. იმედია ერთმანეთს კარგად გავუგებთ. - ყბედი არ ვიყავი და ჩემი სათქმელი მალევე დავამთვრე, თუმცა ქეითს დაველოდე
-გამარჯობათ, მე ვარ ქეით ჯონსი, გადმოვედი ფორკსის საშუალო სკოლიდან, ეს სკოლა ძალიან მომწონს, უკვე მყავს ერთი მეგობარი ეშლი. მინდა თქვენთანაც კარგი საერთო ენა გამოვნახო..
-კარგით გოგონებო, შეგიძლიათ შუა რიგის ბოლო მერხზე ერთად დასხდეთ.
შეპასუხების გარეშე ჩვენი ადგილები დავიკავეთ. სანამ ბოლო მერხამდე მივიდოდით ქეითმა მკითხა:
-ძალიან ხომ არ გამიგრძელდა სიტყვა?
-არა, კარგი იყო, ცოტა კიდევ რომ დაგემატებინა უკვე გააფუჭებდი.
ქეითმა გაიღიმა, ჩანთა მოიხსნა და მერხზე დადო. ის თემა რასაც ეხლა ხსნიდა ბატონი ჯონი მე უკვე ნასწავლი მქონდა. გაკვეთილი მალე დამთავრდა. მე და ქეითი დავმეგობრდით. გადიოდა დრო და ჩვენს შორის მოგობრობა უფრო და უფრო იზრდებოდა. სულ ერთად ვიყავით, ერთად ვსეირნობდით
aii gagrdzelebaa mixariaa rom kitxulooob iumediaa kai finali gamova da mogewonebaa )
დილით დეიდამ გამაღვიძა, თვალები მოვჭუტე, მერე რამოდენიმეჯერ დავახამხამე და ფანჯარას გავხედე. მერე დეიდას მივუბრუნდი
-დილა მშვიდობისა დეიდა
-დილა მშვიდობისა ეშლი.
-დეიდა დღეს სკოლაში როგორ წავიდე? კარგი ამინდია მართალია მაგრამ ფეხით ქალაქის მეორე ბოლომდე ვერ გავალ.
-და მერე ვინ გთხოვს ფეხით წასვლას?
-აბა როგორ წავიდე? აჰ რა თქმა უნდა ავტობუსი რისთვის არის?
-ავტობუსი არის იმათთვის ვისაც მანქანა არ ყავს
-და მერე მე რა ვთქვი?
-ეშლი, მისმინე შენ წახვალ შენი მანქანით
-და რომ არ მყავს?
-იცი რა ეშლი ჯობს ფანჯრიდან გადაიხედო. - ბუზღუნით წამოვდექი ფეხზე, თბილი ლოგინიდან ადგომის სურვილი არ მქონდა, თან უხასიათოდ ვიყავი. ფანჯრამდე დეიდამ მიმაცილა. გადავიხედე და ვხედავ შავ მანქანას
-დეიდა ეს რა არის?
-მანქანა შენია ეშლი.
-ჩემი? ალბათ ხუმრობ
-არა არ ვხუმრობ მართლა შენია.
-რაა? დეიდა მანქანა მიყიდე?
-ხო ეშლი გიყიდე. - გახარებული მივვარდი დეიდას და ჩავეხუტე.
-კარგი კარგი ეშლი ახლა ჩაიცვი და ახალ სკოლაში ახალი მანქანით წადი.
ძალიან ბედნიერი ვიყავი. 1 საათი ტანსაცმელს ვარჩევდი, ბოლოს რაღაც სისულელეზე შევჩერდი, მერე ქვემოთ ჩავირბინე და დედიას ყავა გამოვგლიჯე რომელიც ჩემთან უნდა ამოეტანა თუ არ ჩამოვიდოდი.სამზარეულოში შევედი და მაცივრიდან ნამცხვრის ნაჭერი გამოვიღე. საუზმეს რომ მოვრჩი ყველაფერი გავრეცხე და ახალი მანქანის სანახავად გავედი. ძალიან მომეწონა. მერე ისევ შინ დავბრუნდი, ჩანთა ავიღე და კვლავ გარეთ გავედი.
მანქანას მივუახლოვდი და კარები გავაღე.
- Spoiler:
- Spoiler:
"ნუთუ ჩემს მეტი არავინ გადმოსულა? რა ყველა მე მომაშტერდა?"
უცებ ჩემთან ერთი გოგო მოვიდა.
- Spoiler:
საერთოდ კარგი გოგო უნდა ყოფილიყო და იმედი მქონდა მას დავუმეგობრდებოდი.
-უკაცრავად, თქვენ ეშლი ხართ?
-დიახ, და თქვენ?
-მე ვარ ქეით ჯონსი, მეც ახალი ვარ და ვიფიქრე იქნებ ახლებმა ერთმანეთს კარგად გავუგოთთქო. მართალი გითხრა ყველა შენზე საუბრობს.
-ძალიან კარგი, დანახვისთანავე მივხვდი რომ დამეგობრებას შევძლებდით. ჰო, რაც შეეხება იმას რომ ჩემზე ყველა ლაპარაკობს ეს არის საშინელება, ამ დროს თავს უხერხულად გრძნობ, წითლდები და კიდევ რა ვიცი....
-მართლა? მე კიდე შენს ადგილას ყოფნა მსურდა.
-არა, არა რას ამბობ, ეს ხომ სრული კოშმარია.
ქეითმა გაიცინა, ამ დროს ზარიც დაირეკა და რუკის დახმარებით როგორღაც კლასში შევედით. ქიმიის მასწავლებელმა კლასს ჩვენი თავი გააცნო:
-ბავშვებო ესენი დღეიდან თქვენი მოსწავლეები იქნებიან. - მერე ჩვენ მოგვიბრუნდა -ხომ არ აჯობებს საკუთარი თავი თვითონ წარუდგინოთ?
-დიხ, დიახ რა თქმა უნდა - ვუპასუხე და დავიწყე
-გამარჯობათ ბავშვებო, მე ეშლი სმიტი ვარ. იმედია ერთმანეთს კარგად გავუგებთ. - ყბედი არ ვიყავი და ჩემი სათქმელი მალევე დავამთვრე, თუმცა ქეითს დაველოდე
-გამარჯობათ, მე ვარ ქეით ჯონსი, გადმოვედი ფორკსის საშუალო სკოლიდან, ეს სკოლა ძალიან მომწონს, უკვე მყავს ერთი მეგობარი ეშლი. მინდა თქვენთანაც კარგი საერთო ენა გამოვნახო..
-კარგით გოგონებო, შეგიძლიათ შუა რიგის ბოლო მერხზე ერთად დასხდეთ.
შეპასუხების გარეშე ჩვენი ადგილები დავიკავეთ. სანამ ბოლო მერხამდე მივიდოდით ქეითმა მკითხა:
-ძალიან ხომ არ გამიგრძელდა სიტყვა?
-არა, კარგი იყო, ცოტა კიდევ რომ დაგემატებინა უკვე გააფუჭებდი.
ქეითმა გაიღიმა, ჩანთა მოიხსნა და მერხზე დადო. ის თემა რასაც ეხლა ხსნიდა ბატონი ჯონი მე უკვე ნასწავლი მქონდა. გაკვეთილი მალე დამთავრდა. მე და ქეითი დავმეგობრდით. გადიოდა დრო და ჩვენს შორის მოგობრობა უფრო და უფრო იზრდებოდა. სულ ერთად ვიყავით, ერთად ვსეირნობდით
- Spoiler:
aii gagrdzelebaa mixariaa rom kitxulooob iumediaa kai finali gamova da mogewonebaa )
Re: უნივერსალი
situacia midzabeba sainteresoa vin arian misi megobrebi?intrigta datove maladec yochag ra
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Re: უნივერსალი
თავი 4
ერთ დღეს მე და ქეითი წვეულებაზე დაგვპატიჟეს. რა თქმა უნდა ერთად წავედით.
იქ ძალიან კარგად გავერთეთ. ბოლოს ძალიან დავიღალეთ და მაგიდას შემოვუსხედით. ათას რამეზე ვსაუბრბდით. უცებ ქეითი შეკრთა და თქვა.
-არა.. ღონდ ეს არა.
-რა მოხდა?
ამ დროს ქეითს ვიღაცამ დაურეკა. ის არ პასუხობდა.
მერე მე მომიბრუნდა და მითხრა.
-ეშლი მისმინე ახლავე სახლში წადი და გარეთ გამოსვლა არც კი გაიფიქრო.
-რაა? ქეით ვინ არის? - ამ სიტყვებზე ტელეფონი გამოვგლიჯე და ვუპასუხე.
-ალო, ალო, - რამოდენიმეჯერ გავიმეორე, პასუხი არავინ გამცა, ამიტომ გავთიშე. 2 წუთში კიდევ ერთი ზარის ხმა გაისმა, მაგრამ ამჯერად ქეითმა უპასუხა.
-ალო
-ქეით მე ვარ.
-ემილი შენ ხარ?
-ხო მე ვარ.
-და ჩემგან რა გინდა?
-შენგან არაფერი, უბრალოდ შენი დაცვა მინდა.
-ჩემი?
-ხო შენი და შენი მეგობრის.
-ემილი მისმინე ეშლის არაფერი დაუშავოთ თორემ მოგკლავთ.
-ხომ გითხარი თქვენი დაცვა მინდათქო.
-აჰ, ძალიან სასაცილოა იცი რა ემილი თავს ჩვენ თვითონაც კარგად დავიცავთ. - ეს უთხრა და განერვიულებულმა ტელეფონი გათიშა.
-ქეით რა მოხდა? - არაფერი მიპასუხა, მხოლოდ ხელები გააქნია და სახლში გავარდა. მეც უკან ავედევნე მაგრამ ის ერთი თვალის დახამხამებაში აორთქლდა. 10-ჯერ მაინც დავურეკე მააგრამ არ აიღო ყურმილი. მის სახლში მივედი. იქ არავინ დამხვდა, გამობრუნება გადავწყვიტე როცა ვიღცამ დამიძახა
-ეშლი მაპატიე ამას რომ ვაკეთებ
ქეითის ხმას მივამსგავსე, ვერ ვხვდებოდი ამას რატომ მეუბნებოდა, ხმას გავყევი და აივანზე გავედი.
-ქეით რა გჭირს? რა უნდა გაპატიო ვერ ვხვდები. რას აკეთებ?
-ეშლი... - უკან არც კი გამოუხედავს, შემდეგ კი მოვიდა ჩემთან და მთელი ძალით გულში ჩამიკრო. მომეჩვენა თითქოს მის ძალებთნ შედარებით უძლური ვიყავი..
-ქეით მითხარი რა უნდა გაპატიო?
-ეშლი, შენამდე მე ბევრი მეგობარი მყავდა, მათ შორის ემილი, ჰოლი და ალეკი.
-და მერე რა? ჩვენი მეგობრობა ხომ ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასია.
-ხო, ხო, ვიცი და მაგიტომ გიყვები დღეს ამას. მოკლედ ჩვენ ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით, მაგრამ აღმოვაჩინე რომ ისინი იყვნენ.. -ეს თქვა და ცრემლი წამოუვიდა.
-ისინი იყვნენ ისინი ვინც დღეს მე ვარ.
-ქეით ვერაფერი გავიგე, ვინ ხარ დღეს შენ?
-ვამპირი.
-ჰაჰ, ჰაჰ. და ამ ზღაპრებს რატომ მიყვები? ქეით მეც და შენც ამ ასაკიდან გამოვედით.
-ეს არ არის ზღაპარი. მათ მე მომაქციეს სხვა ვამპირებისგან დასაცავად.
-და დღეს რატომ მიყვები ამას?
-იმიტომ, რომ მათ უნდათ ჩემი წამოსვლის გამო შური იძიონ. ემილი მე დამეხმარება, მათ უნდათ რომ შენც მოგაქციონ, მათ ჩემთან ბრძოლა უნდათ, და კარგად იციან რომ არავის მივცემ უფლებას გავნონ.
-ქეით ვერაფერი გავიგე.. შენ რა არ ხუმრობ? მართლა ვამპირი ხარ? ქეით ძალიან მაშინებ.
-ვიცი, ვიცი ასე პირდაპირ არ უნდა მეთქვა. მოკლედ თუ ისინი მოგაქცევენ მე და შენ ვეღარ ვიმეგობრებთ.
-რატომ?არაფერი არ მესმის..
-ჩვენ ვამპირებს არ შეგვიძლია ვინმეს დავუმეგობრდეთ და შევიყვაროთ, რადგან გული არ გვაქვს. მართალია მე სხვა ვამპირებს არ ვგავარ არც ცივი სხეული მაქვს და არც წითელი თვალები, მაგრამ მეც ისეთი ვარ როგორებიც ისინი, მაგრამ მე შევძელი შენთან მეგობრობა, შენთნ გატარებული ყოველი წამი მავიწყებს იმას რომ მე ვამპირი ვარ. და ამიტომ შენ რომ დაგკარგო ალბათ თავს ვერ ვაპატიებ, ამას არ დავუშვებ. მე მათ შევებრძოლები, თუ ამით შენ გიშველი.
-მორჩი ქეით შენს სათქმელს?
-კი.
-მაშინ ახლა მე ვიტყვი. მომეწონა, მშვენიერი ზღაპარია პატარების მოსატყუებლად, მაგრამ მე ვერ მომატყუებ. იცოდე რომ ისეთი მიყვარხარ როგორიც ხარ. შენ ხარ ისეთივე ადამიანი როგორიც მე. არასდროს არ მიგატოვებ. სიკვდილის ბოლო წუთამდე შენთან ვიქნები. - ამ სიტყვებზე ხელი ავწიე, მერე მისი ხელი ჩემს ხელს მივადე და ვუთხარი
-ჩვენი მეგობრობა ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასია.
ამაზე ქეითმა ტირილი დაიწყო.
-და თუ მართლა ვამპირი ხარ, მაშინ რატომ ტირი???
-ჩვენ შეგვიძლია ტირილიც, სუნთქვაც, მოძრაობაც, ყველაფერი გარდა მეგობრობისა და სიყვარულისა, რომელიც მე შევძელი.
-ჰმ... ქეით შენ შენსას არ იშლი? ვერ დამარწმუნებ რომ ვამპირი ხარ.
ამ სიტყვებზე ქეითმა ხელში ამიტაცა, ზურგზე მომიგდო, ფანჯრისკენ გაიქცა და გადახტა. მეგონა მოვკვდებოდი, ძლიერად ვეჭიდებოდი მას. ის კი ხეებზე დაძრწოდა და ხმამაღლა იცინოდა.
-ქეით გაგიჟდი? რა გჭირს?
-ახლა მაინც დამიჯერებ?
-დაგიჯერებ, ქეით თუ სახლში მიმაბრუნებ..
-არა ახლა ემილისთან მივდივართ.
"ეს სრული სიგიჟეა. რა, მე მართლა ვამპირის საუკეთსო მეგობარი ვიყავი?"
ვფიქრობდი და ქეითს უფრო ძლიერად ვეკვროდი. ორ წუთში ვიყავით ვამპირის სახლში, სადაც საფრთხე მუდმივად მელოდა.
ერთ დღეს მე და ქეითი წვეულებაზე დაგვპატიჟეს. რა თქმა უნდა ერთად წავედით.
იქ ძალიან კარგად გავერთეთ. ბოლოს ძალიან დავიღალეთ და მაგიდას შემოვუსხედით. ათას რამეზე ვსაუბრბდით. უცებ ქეითი შეკრთა და თქვა.
-არა.. ღონდ ეს არა.
-რა მოხდა?
ამ დროს ქეითს ვიღაცამ დაურეკა. ის არ პასუხობდა.
მერე მე მომიბრუნდა და მითხრა.
-ეშლი მისმინე ახლავე სახლში წადი და გარეთ გამოსვლა არც კი გაიფიქრო.
-რაა? ქეით ვინ არის? - ამ სიტყვებზე ტელეფონი გამოვგლიჯე და ვუპასუხე.
-ალო, ალო, - რამოდენიმეჯერ გავიმეორე, პასუხი არავინ გამცა, ამიტომ გავთიშე. 2 წუთში კიდევ ერთი ზარის ხმა გაისმა, მაგრამ ამჯერად ქეითმა უპასუხა.
-ალო
-ქეით მე ვარ.
-ემილი შენ ხარ?
-ხო მე ვარ.
-და ჩემგან რა გინდა?
-შენგან არაფერი, უბრალოდ შენი დაცვა მინდა.
-ჩემი?
-ხო შენი და შენი მეგობრის.
-ემილი მისმინე ეშლის არაფერი დაუშავოთ თორემ მოგკლავთ.
-ხომ გითხარი თქვენი დაცვა მინდათქო.
-აჰ, ძალიან სასაცილოა იცი რა ემილი თავს ჩვენ თვითონაც კარგად დავიცავთ. - ეს უთხრა და განერვიულებულმა ტელეფონი გათიშა.
-ქეით რა მოხდა? - არაფერი მიპასუხა, მხოლოდ ხელები გააქნია და სახლში გავარდა. მეც უკან ავედევნე მაგრამ ის ერთი თვალის დახამხამებაში აორთქლდა. 10-ჯერ მაინც დავურეკე მააგრამ არ აიღო ყურმილი. მის სახლში მივედი. იქ არავინ დამხვდა, გამობრუნება გადავწყვიტე როცა ვიღცამ დამიძახა
-ეშლი მაპატიე ამას რომ ვაკეთებ
ქეითის ხმას მივამსგავსე, ვერ ვხვდებოდი ამას რატომ მეუბნებოდა, ხმას გავყევი და აივანზე გავედი.
-ქეით რა გჭირს? რა უნდა გაპატიო ვერ ვხვდები. რას აკეთებ?
-ეშლი... - უკან არც კი გამოუხედავს, შემდეგ კი მოვიდა ჩემთან და მთელი ძალით გულში ჩამიკრო. მომეჩვენა თითქოს მის ძალებთნ შედარებით უძლური ვიყავი..
-ქეით მითხარი რა უნდა გაპატიო?
-ეშლი, შენამდე მე ბევრი მეგობარი მყავდა, მათ შორის ემილი, ჰოლი და ალეკი.
-და მერე რა? ჩვენი მეგობრობა ხომ ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასია.
-ხო, ხო, ვიცი და მაგიტომ გიყვები დღეს ამას. მოკლედ ჩვენ ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით, მაგრამ აღმოვაჩინე რომ ისინი იყვნენ.. -ეს თქვა და ცრემლი წამოუვიდა.
-ისინი იყვნენ ისინი ვინც დღეს მე ვარ.
-ქეით ვერაფერი გავიგე, ვინ ხარ დღეს შენ?
-ვამპირი.
-ჰაჰ, ჰაჰ. და ამ ზღაპრებს რატომ მიყვები? ქეით მეც და შენც ამ ასაკიდან გამოვედით.
-ეს არ არის ზღაპარი. მათ მე მომაქციეს სხვა ვამპირებისგან დასაცავად.
-და დღეს რატომ მიყვები ამას?
-იმიტომ, რომ მათ უნდათ ჩემი წამოსვლის გამო შური იძიონ. ემილი მე დამეხმარება, მათ უნდათ რომ შენც მოგაქციონ, მათ ჩემთან ბრძოლა უნდათ, და კარგად იციან რომ არავის მივცემ უფლებას გავნონ.
-ქეით ვერაფერი გავიგე.. შენ რა არ ხუმრობ? მართლა ვამპირი ხარ? ქეით ძალიან მაშინებ.
-ვიცი, ვიცი ასე პირდაპირ არ უნდა მეთქვა. მოკლედ თუ ისინი მოგაქცევენ მე და შენ ვეღარ ვიმეგობრებთ.
-რატომ?არაფერი არ მესმის..
-ჩვენ ვამპირებს არ შეგვიძლია ვინმეს დავუმეგობრდეთ და შევიყვაროთ, რადგან გული არ გვაქვს. მართალია მე სხვა ვამპირებს არ ვგავარ არც ცივი სხეული მაქვს და არც წითელი თვალები, მაგრამ მეც ისეთი ვარ როგორებიც ისინი, მაგრამ მე შევძელი შენთან მეგობრობა, შენთნ გატარებული ყოველი წამი მავიწყებს იმას რომ მე ვამპირი ვარ. და ამიტომ შენ რომ დაგკარგო ალბათ თავს ვერ ვაპატიებ, ამას არ დავუშვებ. მე მათ შევებრძოლები, თუ ამით შენ გიშველი.
-მორჩი ქეით შენს სათქმელს?
-კი.
-მაშინ ახლა მე ვიტყვი. მომეწონა, მშვენიერი ზღაპარია პატარების მოსატყუებლად, მაგრამ მე ვერ მომატყუებ. იცოდე რომ ისეთი მიყვარხარ როგორიც ხარ. შენ ხარ ისეთივე ადამიანი როგორიც მე. არასდროს არ მიგატოვებ. სიკვდილის ბოლო წუთამდე შენთან ვიქნები. - ამ სიტყვებზე ხელი ავწიე, მერე მისი ხელი ჩემს ხელს მივადე და ვუთხარი
-ჩვენი მეგობრობა ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასია.
ამაზე ქეითმა ტირილი დაიწყო.
-და თუ მართლა ვამპირი ხარ, მაშინ რატომ ტირი???
-ჩვენ შეგვიძლია ტირილიც, სუნთქვაც, მოძრაობაც, ყველაფერი გარდა მეგობრობისა და სიყვარულისა, რომელიც მე შევძელი.
-ჰმ... ქეით შენ შენსას არ იშლი? ვერ დამარწმუნებ რომ ვამპირი ხარ.
ამ სიტყვებზე ქეითმა ხელში ამიტაცა, ზურგზე მომიგდო, ფანჯრისკენ გაიქცა და გადახტა. მეგონა მოვკვდებოდი, ძლიერად ვეჭიდებოდი მას. ის კი ხეებზე დაძრწოდა და ხმამაღლა იცინოდა.
-ქეით გაგიჟდი? რა გჭირს?
-ახლა მაინც დამიჯერებ?
-დაგიჯერებ, ქეით თუ სახლში მიმაბრუნებ..
-არა ახლა ემილისთან მივდივართ.
"ეს სრული სიგიჟეა. რა, მე მართლა ვამპირის საუკეთსო მეგობარი ვიყავი?"
ვფიქრობდი და ქეითს უფრო ძლიერად ვეკვროდი. ორ წუთში ვიყავით ვამპირის სახლში, სადაც საფრთხე მუდმივად მელოდა.
Re: უნივერსალი
მომწონს საინტერესოა თაკო ყოჩაღ
სიუჟეტით არ გავს ბინდს მარა ეცადე რო სხვა "მსახიობები" აიღო ყველა იქიდანაა და ძალაუნებურად თითქოს ემსგავსება
მალე გააგრძელე გელოდები
სიუჟეტით არ გავს ბინდს მარა ეცადე რო სხვა "მსახიობები" აიღო ყველა იქიდანაა და ძალაუნებურად თითქოს ემსგავსება
მალე გააგრძელე გელოდები
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: უნივერსალი
xoo vicii msaxiobebzee su bibndidaanaa magram imdenad miyvars indi rom shors verc vixedebiiii....... dzalian didi madloba rom mogwos da kitxulob exla davdeb shemdeg tavs....
Re: უნივერსალი
xoo martla marii qeits shevcvli sxva peronajit magram rac midevs suratebi imas ver shevcvli xom ici ar maqvs ufleba da amis shemdeg qeitis rolze emma watsoni iqnebaaa....
Re: უნივერსალი
bindtan axlos xar shemdeg gagrdzele imedia gansxvavebulad daweren bindi chemi sayvareli filmia sami nawili vici ,meotxe ara yochag maladec gansxvavebul siujets veli
p.s vici rom prologi dawere rom binds gavs cotatio madlobeli var gulaxdilobistvis imedia kargad awyob shinars ise bindis wignebi maqvs qartulad natargmni
p.s vici rom prologi dawere rom binds gavs cotatio madlobeli var gulaxdilobistvis imedia kargad awyob shinars ise bindis wignebi maqvs qartulad natargmni
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Re: უნივერსალი
didii madloba rom mogwont..... shuashi kii gaavs binds ragaciitt imitom romm iseti ram gamomjgavndebaaaa......
Re: უნივერსალი
პირველ რიგში ახლა დავდებ კასტის სურათებს.... და შემდეგ გავაგრძელეებბ
ეშლი
ქეითი
ემილი
პოლი
ეშლი
ქეითი
ემილი
პოლი
Re: უნივერსალი
თავი 5
-ქეით ამ სახლში არ შემოვალ.
-ეშლი შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარი ხარ და მე შენი დაცვა მინდა.
-გინდა ვამპირების ბუდეში შემიყვანო, სადაც ყველას ჩემი მოკვლა უნ... -სიტყვა არ დამამთავრებინა, საჩვენებელი თითი მაჩვენა და მითხრა:
-ჩუ, ცდები ვამპირების არა ვამპირის და იქ საფრთხე არ გემუქრება, შენი მოკვლა კი არა შენი დაცვა გვინდა. ამ დროს კარი ერთმა გოგომ გააღო.
-ეშლი ეს ემილია.
-ქეით.... -ემილი ქეითს ძლიერად ჩაეხუტა, შემდეგ კი მე მომიბრუნდა -ეშლი როგორ ხარ?
-არც ისე კარგად. - მოკლედ მოვუჭერი. ჩემი თავის არ მესმოდა ასე რატომ ვიქცეოდი, მათ ხომ უბრალოდ ჩემი დაცვა უნდოდათ, მაგრამ რომ არა ემილი მე და ქეითი ისევ ერთად ვიქნებოდით, მაგრამ აგრეთვე ემილი რომ არა თავს ისე დაგვესხმებოდნენ ალეკი და ჰოლი ეშლი თვალის დახამხამებასაც კი ვერ მოასწრებდა.
-ეშლი სისულელეებით ნუ იჭედავ თავს. მართალი ხარ რომ არა ემილი ალეკი და ჰოლი თავს ისე დამესხმებოდნენ ვერაფერსაც კი ვერ გავიგებდი.
-შენ რა ჩემს აზრებს კითხულობ?
-ეშლი შინ შემოდი.
-ჰმმმ...- ღრმად ჩავისუნთქე და ვამპირის ბუდეში ფეხი შევდგი. ძალიან მეშინოდა მაგრამ მე მყავდა საუკეთესო მეგობარი ქეითი, რომელიც ჩემ თავს არავის დააჩაგვრინებდა.
შევედი თუ არა ემილიმ კარები დაკეტა და მითხრა.
-შენი ოთახი მეორე სართულზეა.
-ცდები ემილი, მე აქ არ გადმოვსახლებულვარ ახლავე წავალთ მე და ქეითი.
-მე არასოდეს ვცდები..
-ხო, ხო გეტყობა, შეიძლება სხვა დროს არა მაგრამ დღეს ნამდვილად შეცდი.
-ხომ გითხარი არ ვცდები-თქო, გაგიმეორო? -ყვირილით მითხრა. ემილი ცოტა გამინაწყენდა ჩემი სითავხედის გამო, კბილები დაკრიჭა, ოდნავ მოიხარა და ეს ეს იყო უნდა მოვეკალი რომ ქეითმა ემილს მხარი ძლიერად გაჰკრა და შორს გადააგდო.
-ეშლი ჩქარა შენს ოთახში ადი.
-მე აქ არ მაქვს ოთახი.
-მეორეზე ადი და იქ შედი სადაც ემილიმ გითხრა. - მიყვირა ქეითმა.
-ქეით, შენ რა მიყვირიხარ კიდეც? -წყნარად მივმართე, მაგრამ განაწყენებული ვიყავი. ეს ქეითმა შეამჩნია, ის ხო ჩემს აზრებს კითხულობდა.
მერე ჩემთნ მოვიდა და მითხრა
-ეშლი მაპატიე.
ახლა ცოტა აგრესიული გავხდი და ვუთხარი
-ხო, ხო გაპატიო, იქნებ მცემო და მერე იმის პატიებაც მომთხოვნო.
-ეშლი რა გჭირს? - მკლავებზე ძლიერად მომკიდა ხელი მე კი ცრემლები მცვიოდა.
-ქეით, წასვლა მინდა, მინდა ისევ ვიყო სახლში შეთან ერთად. პოლის ნახვა მინდა, ვერ ვეგუები იმას რომ ვამპირების სახლში უნდა ვიცხოვრო.
-ქეით მაპატიე, გთხოვ ადი მაღლა.
-არა ქეით მე მხოლოდ შინ მინდა.
ქეითმა ხელი ძლიერად მომკიდა კარი გახსნა და სახლში წამიყვანა, შინ არავინ იყო.
-ხომ ეს გინდოდა.. მე ვეღარ დაგიცავ, დაე გახდი ალეკის და ჰოლის ლუკმა.
ამ სიტყვებზე სულ გადავირიე და ქეითს ვუთხარი
-ქეით ჩემს ცხოვრებაში რატომ შემოჭერი? ამ საფრთხეში შენს გამო ვარ. - თან ვტიროდი და სიტყვებს ვყლაპავდი. ქეითის სახეზე დამწუხრება მოვიკითხე. მან ერთხელ შემომხედა მაკოცა და ნელი ნაბიჯით დატოვა ჩემი სახლი. მოგვიანებით კი მივხვდი თუ რა სისულელე ჩავიდინე. სახლში მარტო მეშინოდა, დივანზე ვიწექი და გაუთავებლად ვტიროდი, უცებ ჩემს წინ ორი ადამინი იდგა, გოგო და ბიჭი, ორივეს სისხლივით წითელი თვალები ჰქნოდათ და თეთრი სხეული, ისინი ჰოლი და ალეკი იყვნენ და ჩემს მოსაკლავად მოვიდნენ. ახლა კი ძალიან დიდი შიში ვიგრძენი და გარეთ გავიქეცი, მივრბოდი იმ ადგილას სადაც ემილი და ქეითი იყვნენ. სისხლისმსმელი ვამპირები კი არ მომყვებოდნენ, თან და თან უკან ვიხედებოდი და მათ ვეძებდი მაგრამ ისინი არ ჩანდნენ. ცოტა ხანში ტყში შევედი, ხან სად წავედი და ხან სად, გზა ამებნა, თან გარეთ წვიმდა, ძალიან დავიღალე და მხოლოდ ისღა ვიგრძენი, რომ წავიქეცი და თავი რაღაცას ძლიერად დავარტყი.
ესეეც 5 თავიიი.... ჯერჯერობით 9 თავი მაქვს დაწერილიიიი
-ქეით ამ სახლში არ შემოვალ.
-ეშლი შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარი ხარ და მე შენი დაცვა მინდა.
-გინდა ვამპირების ბუდეში შემიყვანო, სადაც ყველას ჩემი მოკვლა უნ... -სიტყვა არ დამამთავრებინა, საჩვენებელი თითი მაჩვენა და მითხრა:
-ჩუ, ცდები ვამპირების არა ვამპირის და იქ საფრთხე არ გემუქრება, შენი მოკვლა კი არა შენი დაცვა გვინდა. ამ დროს კარი ერთმა გოგომ გააღო.
-ეშლი ეს ემილია.
- Spoiler:
-ქეით.... -ემილი ქეითს ძლიერად ჩაეხუტა, შემდეგ კი მე მომიბრუნდა -ეშლი როგორ ხარ?
-არც ისე კარგად. - მოკლედ მოვუჭერი. ჩემი თავის არ მესმოდა ასე რატომ ვიქცეოდი, მათ ხომ უბრალოდ ჩემი დაცვა უნდოდათ, მაგრამ რომ არა ემილი მე და ქეითი ისევ ერთად ვიქნებოდით, მაგრამ აგრეთვე ემილი რომ არა თავს ისე დაგვესხმებოდნენ ალეკი და ჰოლი ეშლი თვალის დახამხამებასაც კი ვერ მოასწრებდა.
-ეშლი სისულელეებით ნუ იჭედავ თავს. მართალი ხარ რომ არა ემილი ალეკი და ჰოლი თავს ისე დამესხმებოდნენ ვერაფერსაც კი ვერ გავიგებდი.
-შენ რა ჩემს აზრებს კითხულობ?
-ეშლი შინ შემოდი.
-ჰმმმ...- ღრმად ჩავისუნთქე და ვამპირის ბუდეში ფეხი შევდგი. ძალიან მეშინოდა მაგრამ მე მყავდა საუკეთესო მეგობარი ქეითი, რომელიც ჩემ თავს არავის დააჩაგვრინებდა.
შევედი თუ არა ემილიმ კარები დაკეტა და მითხრა.
-შენი ოთახი მეორე სართულზეა.
-ცდები ემილი, მე აქ არ გადმოვსახლებულვარ ახლავე წავალთ მე და ქეითი.
-მე არასოდეს ვცდები..
-ხო, ხო გეტყობა, შეიძლება სხვა დროს არა მაგრამ დღეს ნამდვილად შეცდი.
-ხომ გითხარი არ ვცდები-თქო, გაგიმეორო? -ყვირილით მითხრა. ემილი ცოტა გამინაწყენდა ჩემი სითავხედის გამო, კბილები დაკრიჭა, ოდნავ მოიხარა და ეს ეს იყო უნდა მოვეკალი რომ ქეითმა ემილს მხარი ძლიერად გაჰკრა და შორს გადააგდო.
-ეშლი ჩქარა შენს ოთახში ადი.
-მე აქ არ მაქვს ოთახი.
-მეორეზე ადი და იქ შედი სადაც ემილიმ გითხრა. - მიყვირა ქეითმა.
-ქეით, შენ რა მიყვირიხარ კიდეც? -წყნარად მივმართე, მაგრამ განაწყენებული ვიყავი. ეს ქეითმა შეამჩნია, ის ხო ჩემს აზრებს კითხულობდა.
მერე ჩემთნ მოვიდა და მითხრა
-ეშლი მაპატიე.
ახლა ცოტა აგრესიული გავხდი და ვუთხარი
-ხო, ხო გაპატიო, იქნებ მცემო და მერე იმის პატიებაც მომთხოვნო.
-ეშლი რა გჭირს? - მკლავებზე ძლიერად მომკიდა ხელი მე კი ცრემლები მცვიოდა.
-ქეით, წასვლა მინდა, მინდა ისევ ვიყო სახლში შეთან ერთად. პოლის ნახვა მინდა, ვერ ვეგუები იმას რომ ვამპირების სახლში უნდა ვიცხოვრო.
-ქეით მაპატიე, გთხოვ ადი მაღლა.
-არა ქეით მე მხოლოდ შინ მინდა.
ქეითმა ხელი ძლიერად მომკიდა კარი გახსნა და სახლში წამიყვანა, შინ არავინ იყო.
-ხომ ეს გინდოდა.. მე ვეღარ დაგიცავ, დაე გახდი ალეკის და ჰოლის ლუკმა.
ამ სიტყვებზე სულ გადავირიე და ქეითს ვუთხარი
-ქეით ჩემს ცხოვრებაში რატომ შემოჭერი? ამ საფრთხეში შენს გამო ვარ. - თან ვტიროდი და სიტყვებს ვყლაპავდი. ქეითის სახეზე დამწუხრება მოვიკითხე. მან ერთხელ შემომხედა მაკოცა და ნელი ნაბიჯით დატოვა ჩემი სახლი. მოგვიანებით კი მივხვდი თუ რა სისულელე ჩავიდინე. სახლში მარტო მეშინოდა, დივანზე ვიწექი და გაუთავებლად ვტიროდი, უცებ ჩემს წინ ორი ადამინი იდგა, გოგო და ბიჭი, ორივეს სისხლივით წითელი თვალები ჰქნოდათ და თეთრი სხეული, ისინი ჰოლი და ალეკი იყვნენ და ჩემს მოსაკლავად მოვიდნენ. ახლა კი ძალიან დიდი შიში ვიგრძენი და გარეთ გავიქეცი, მივრბოდი იმ ადგილას სადაც ემილი და ქეითი იყვნენ. სისხლისმსმელი ვამპირები კი არ მომყვებოდნენ, თან და თან უკან ვიხედებოდი და მათ ვეძებდი მაგრამ ისინი არ ჩანდნენ. ცოტა ხანში ტყში შევედი, ხან სად წავედი და ხან სად, გზა ამებნა, თან გარეთ წვიმდა, ძალიან დავიღალე და მხოლოდ ისღა ვიგრძენი, რომ წავიქეცი და თავი რაღაცას ძლიერად დავარტყი.
ესეეც 5 თავიიი.... ჯერჯერობით 9 თავი მაქვს დაწერილიიიი
Re: უნივერსალი
dinamiurad vitardeba procesi ra
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Re: უნივერსალი
თავი 6
როდესაც გამომეღვიძა ემილისა და ქეითის სახლში ვიყავი. გარეთ ჯერ ისევ წვიმდა. არც გათენებულიყო, როგორც ჩანს გონს მალევე მოვსულვარ. გაღვიძებისთანავე ჩემთან ემილი მოვიდა და მკითხა
-ეშლი როგორ ხარ?
-კარგად ემილი, მადლობა ჩემზე ასე რომ ზრუნავ.
-მე შენი დაცვა მევალება და ვალდებული ვარ შენზე ვიზრუნო.
თბილად გავუღიმე, შემდეგ კი ვუთხარი:
-ემილი ჩემთან ალეკი და ჰოლი იყვნენ.
ამაზე ემილიმ გადაიკისკისა, საოცარი ხმა ჰქონდა, მისი სიცილი ძალიან მომეწონა.
-რა გაცინებს?
-ისინი შენთან ვერ მოვლენ, ქალაქში გამოსვლის უფლება არ აქვთ.
-მაშინ საფრთხეში არ ვყოფილვარ.
-ცდები, მათ არ აქვთ ქალაქში მოსვლის უფლება მართალია, მაგრამ ისინი თავად შენს მოსაკლავად არც მოვიდოდნენ. შენი დაცვა იმიტომ გვინდა რომ მათ შეუძლიათ ნებისმიერ წამს ვინე გამოგზავნონ და თუ ჩვენთან არ იქნები აუცილებლად მოგკლავენ.
-ჰმმმ. და აქ როგორღა აღმოვჩნდი?
-ქეითმა მოგიყვანა. მან შენი ფიქრები წაიკითხა და ამით გიპოვა.
-აჰამ... გასაგებია..
-ეშლი ხომ არ გშია?
-არა, მადლობთ. - წამოდგომა დავაპირე მაგრამ ემილიმ გამაჩერა.
-ჯერ უნდა იწვე.
-ემილი კარგად ვარ, ნამდვილად კარგად ვარ, ვიცი, რომ წამოდგომას შევძლებ.
-ოხ კარგი რა ეშლი, ასეთი ჯიუტი რატომ ხარ?
-ჯიუტი?
-ხო, აი ზუსტად ჯიუტი.
-პატარაობიდანვე ესეთი ვარ, დამიჯერე უნდა ავდგე ქეითი უნდა ვნახო, მას მე ვაწყენინე, რომ იცოდე როგორ ვნანობ.
ამასობაში ქეითიც გამოჩნდა.
-ქეით მაპატიე.. ძალიან ცუდად ვიყავი და რეებს ვამბობდი არც კი ვიცი. - წამოვდექი და ქეითთან მივედი, მან კი თავი ამარიდა და ემილის კითხა:
-ემ, ეს რატომ არ წევს? - უხეშად იკითხა ქეითმა.
-მე სახელი მაქვს და ეშლი მქვია თუ ჯერ არ იცი. - ვუთხარი უხეშად ქეითს.
-ამიერიდან გავითვალისწინებ. - მითხრა და სამზარეულოში გავიდა..
-უჰჰ.. - ვთქვი ჩემთვის..
"ჯანდაბა ეხლა რა ვქნა? ამიერიდან ტყვეობაში უნდა ვიყო"
ტელეფონი ავიღე და "Doodle Jump"-ის თამაში დავიწყე. ამ დროს ჩემთნ ემილი მოვიდა და მკითხა
-მოიწყინე ხო?
-არა, სულაც არა. - ვატყუებდი, სამზარეულოდან ქეითის სიცილი შემომესმა, თან გამოვიდა და ამბობდა
-ემ, ახალი ამბავი იცი? სახლში მატყუარა გვყავს.
-ჰა, ჰა, ჰა, ჰა.. გავიცინოთ? არ მესმის რა გჭირს? შენ ის ქეითი არ ხარ მე რომ გავიცანი.
-შენ რომ გახდები ის ეშლი მე რომ გავიცანი, მერე გავხდები მე ის ქეითი.
-ჰაჰ, და მე უკვე ვარ შენ კი... ისე იქცევი რომ..
-დაასრულე რომ?
-რომ მართლა ვამპირს გავხარ.
-და მაინც როგორები გგონია ეს ვამპირები?
-აი ზუსტად ისეთები როგორიც შენ ხარ.
-ჰაჰ, ჰაჰ, ჰაჰ....
-ხოო, იცინე, შენ ემილის საერთოდ არ გავხარ.
-ჰუუჰ. კარგი რა ეშლი ძალიან მაცინებ.
"ვაუ, არ ეწყინა? აა, ეგ ხომ ჩემს აზრებს კითხულობს.."
-მართალი ხარ, ვკითხულობ.
-ჩემს აზრებში შემოსვლას გიკრძალავ.... - ვუყვირე და საჩვენებელი თითი დავუქნიე.
-აჰ, გადასარევია, შენ რომ მე რამეს ამიკრძალავ.
-მაშ მე აქედან წავალ, თუ აღარ გინდა ჩემთან მეგობრობა, მაშ მე ჰოლი და ალეკი მე არაფერს მავნებენ, აი შენ კი.... ეჰ მეცოდები - ვუთხარი და კარებისკენ წავედი.
ის იყო უნდა გამომეხსნა, რომ ქეითი მოვარდა და კარებს ხელი მიადო. გამოღება რამოდენიმეჯერ ვცადე, მაგრამ ქეითი ძალიან ძლიერი იყო.
-კარებს ხელი გაუშვი.
-ეშლი ნუ სულელობ.
-აჰ. კიდე მე ხომ? რანაირად იქცევი? ბოდიში ხომ მოგიხადე?
-ზოგჯერ ჯობს სანამ რამეს იტყვი დაფიქრდე და ენას კბილი დააჭირო.
-აჰ, და გაფიქრებას რა ვუყო? შენ ხომ ჩემს აზრებს კითხულობ?
-ხოდა ამის შემდეგ სულელური რაღაცეები აღარ გაიფიქრო.
-და როგორ? შენ ხომ ჩემ აზრებს კითხულობ და იქნებ ესეც იცოდე?
-მისმინე ზედმეტ ლაპარაკს ჯობს წამოწვე, ტვინის შერყევა გაქვს.
-აჰ რა მაგარია, ტვინის შერყევა მაქვს და ადამიანი რომელიც ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო დღეს ჩემს ნერვებზე თამაშობს.
-და ადამიანი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, და მისთვის თავის გაწირვას ვაპირებ დღეს ისეთი რამ მითხრა რომ.. "სიხარულს ვერ ვმალავ". - ირონიულად მითხრა ქეითმა, კარებს მოშორდა და დივანზე ჩამოჯდა. მეც ვეღარ გავძელი მასთან მივედი და გვერდით მივუჯექი
-ნუთუ ვამპირებს პატიება არ შეგიძლიათ? შენ ჩემს აზრებს კითხულობ და ვერ გრძნობ როგორ დღეში ვარ... ადამიანი არ ყოფილხარ?..
-არც კი ვიცი გაპატიო თუ არა.....
-მე ვიცი, უნდა მაპატიო.. დავიჯერო გაბრაზებულ გულზე შენ რამე სისულელე არ წამოგიროშავს?
-ხო კარგი, კარგი გაპატიებ.
ძლიერად ჩავეხუტე, შემდეგ კი მაგიდას შევხედე.
-ეს რა არის? -ვიკითხე ზოგადად.
-და შენ რა იცი მე რა ვიგულისხმე?
-ვიცი. - შედავებას აღარ ვაპირებდი.
დღე საგრძნობლად გაიწელა, შებინდებისას ემილი და ქეითი გავიდნენ მე კი დამიბარეს, რომ შინ ვყოფილიყავი და მალევე დამეძინა.
მეც სხვა გზა არ მქონდა ჩემს ოთხში ავედი და ტელევიზორი ჩავრთე. მის ყურებაში ჩამეძინა. ტელევიზორი ჩართული დამრჩა, მაგრამ ქეითი მოსვლისთანავე ჩემს ოთახში ამოვიდა და ტელევიზორი გამორთო, მერე დამხედა და გავიდა.
როდესაც გამომეღვიძა ემილისა და ქეითის სახლში ვიყავი. გარეთ ჯერ ისევ წვიმდა. არც გათენებულიყო, როგორც ჩანს გონს მალევე მოვსულვარ. გაღვიძებისთანავე ჩემთან ემილი მოვიდა და მკითხა
-ეშლი როგორ ხარ?
-კარგად ემილი, მადლობა ჩემზე ასე რომ ზრუნავ.
-მე შენი დაცვა მევალება და ვალდებული ვარ შენზე ვიზრუნო.
თბილად გავუღიმე, შემდეგ კი ვუთხარი:
-ემილი ჩემთან ალეკი და ჰოლი იყვნენ.
ამაზე ემილიმ გადაიკისკისა, საოცარი ხმა ჰქონდა, მისი სიცილი ძალიან მომეწონა.
-რა გაცინებს?
-ისინი შენთან ვერ მოვლენ, ქალაქში გამოსვლის უფლება არ აქვთ.
-მაშინ საფრთხეში არ ვყოფილვარ.
-ცდები, მათ არ აქვთ ქალაქში მოსვლის უფლება მართალია, მაგრამ ისინი თავად შენს მოსაკლავად არც მოვიდოდნენ. შენი დაცვა იმიტომ გვინდა რომ მათ შეუძლიათ ნებისმიერ წამს ვინე გამოგზავნონ და თუ ჩვენთან არ იქნები აუცილებლად მოგკლავენ.
-ჰმმმ. და აქ როგორღა აღმოვჩნდი?
-ქეითმა მოგიყვანა. მან შენი ფიქრები წაიკითხა და ამით გიპოვა.
-აჰამ... გასაგებია..
-ეშლი ხომ არ გშია?
-არა, მადლობთ. - წამოდგომა დავაპირე მაგრამ ემილიმ გამაჩერა.
-ჯერ უნდა იწვე.
-ემილი კარგად ვარ, ნამდვილად კარგად ვარ, ვიცი, რომ წამოდგომას შევძლებ.
-ოხ კარგი რა ეშლი, ასეთი ჯიუტი რატომ ხარ?
-ჯიუტი?
-ხო, აი ზუსტად ჯიუტი.
-პატარაობიდანვე ესეთი ვარ, დამიჯერე უნდა ავდგე ქეითი უნდა ვნახო, მას მე ვაწყენინე, რომ იცოდე როგორ ვნანობ.
ამასობაში ქეითიც გამოჩნდა.
-ქეით მაპატიე.. ძალიან ცუდად ვიყავი და რეებს ვამბობდი არც კი ვიცი. - წამოვდექი და ქეითთან მივედი, მან კი თავი ამარიდა და ემილის კითხა:
-ემ, ეს რატომ არ წევს? - უხეშად იკითხა ქეითმა.
-მე სახელი მაქვს და ეშლი მქვია თუ ჯერ არ იცი. - ვუთხარი უხეშად ქეითს.
-ამიერიდან გავითვალისწინებ. - მითხრა და სამზარეულოში გავიდა..
-უჰჰ.. - ვთქვი ჩემთვის..
"ჯანდაბა ეხლა რა ვქნა? ამიერიდან ტყვეობაში უნდა ვიყო"
ტელეფონი ავიღე და "Doodle Jump"-ის თამაში დავიწყე. ამ დროს ჩემთნ ემილი მოვიდა და მკითხა
-მოიწყინე ხო?
-არა, სულაც არა. - ვატყუებდი, სამზარეულოდან ქეითის სიცილი შემომესმა, თან გამოვიდა და ამბობდა
-ემ, ახალი ამბავი იცი? სახლში მატყუარა გვყავს.
-ჰა, ჰა, ჰა, ჰა.. გავიცინოთ? არ მესმის რა გჭირს? შენ ის ქეითი არ ხარ მე რომ გავიცანი.
-შენ რომ გახდები ის ეშლი მე რომ გავიცანი, მერე გავხდები მე ის ქეითი.
-ჰაჰ, და მე უკვე ვარ შენ კი... ისე იქცევი რომ..
-დაასრულე რომ?
-რომ მართლა ვამპირს გავხარ.
-და მაინც როგორები გგონია ეს ვამპირები?
-აი ზუსტად ისეთები როგორიც შენ ხარ.
-ჰაჰ, ჰაჰ, ჰაჰ....
-ხოო, იცინე, შენ ემილის საერთოდ არ გავხარ.
-ჰუუჰ. კარგი რა ეშლი ძალიან მაცინებ.
"ვაუ, არ ეწყინა? აა, ეგ ხომ ჩემს აზრებს კითხულობს.."
-მართალი ხარ, ვკითხულობ.
-ჩემს აზრებში შემოსვლას გიკრძალავ.... - ვუყვირე და საჩვენებელი თითი დავუქნიე.
-აჰ, გადასარევია, შენ რომ მე რამეს ამიკრძალავ.
-მაშ მე აქედან წავალ, თუ აღარ გინდა ჩემთან მეგობრობა, მაშ მე ჰოლი და ალეკი მე არაფერს მავნებენ, აი შენ კი.... ეჰ მეცოდები - ვუთხარი და კარებისკენ წავედი.
ის იყო უნდა გამომეხსნა, რომ ქეითი მოვარდა და კარებს ხელი მიადო. გამოღება რამოდენიმეჯერ ვცადე, მაგრამ ქეითი ძალიან ძლიერი იყო.
-კარებს ხელი გაუშვი.
-ეშლი ნუ სულელობ.
-აჰ. კიდე მე ხომ? რანაირად იქცევი? ბოდიში ხომ მოგიხადე?
-ზოგჯერ ჯობს სანამ რამეს იტყვი დაფიქრდე და ენას კბილი დააჭირო.
-აჰ, და გაფიქრებას რა ვუყო? შენ ხომ ჩემს აზრებს კითხულობ?
-ხოდა ამის შემდეგ სულელური რაღაცეები აღარ გაიფიქრო.
-და როგორ? შენ ხომ ჩემ აზრებს კითხულობ და იქნებ ესეც იცოდე?
-მისმინე ზედმეტ ლაპარაკს ჯობს წამოწვე, ტვინის შერყევა გაქვს.
-აჰ რა მაგარია, ტვინის შერყევა მაქვს და ადამიანი რომელიც ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო დღეს ჩემს ნერვებზე თამაშობს.
-და ადამიანი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, და მისთვის თავის გაწირვას ვაპირებ დღეს ისეთი რამ მითხრა რომ.. "სიხარულს ვერ ვმალავ". - ირონიულად მითხრა ქეითმა, კარებს მოშორდა და დივანზე ჩამოჯდა. მეც ვეღარ გავძელი მასთან მივედი და გვერდით მივუჯექი
-ნუთუ ვამპირებს პატიება არ შეგიძლიათ? შენ ჩემს აზრებს კითხულობ და ვერ გრძნობ როგორ დღეში ვარ... ადამიანი არ ყოფილხარ?..
-არც კი ვიცი გაპატიო თუ არა.....
-მე ვიცი, უნდა მაპატიო.. დავიჯერო გაბრაზებულ გულზე შენ რამე სისულელე არ წამოგიროშავს?
-ხო კარგი, კარგი გაპატიებ.
ძლიერად ჩავეხუტე, შემდეგ კი მაგიდას შევხედე.
-ეს რა არის? -ვიკითხე ზოგადად.
- Spoiler:
-და შენ რა იცი მე რა ვიგულისხმე?
-ვიცი. - შედავებას აღარ ვაპირებდი.
დღე საგრძნობლად გაიწელა, შებინდებისას ემილი და ქეითი გავიდნენ მე კი დამიბარეს, რომ შინ ვყოფილიყავი და მალევე დამეძინა.
მეც სხვა გზა არ მქონდა ჩემს ოთხში ავედი და ტელევიზორი ჩავრთე. მის ყურებაში ჩამეძინა. ტელევიზორი ჩართული დამრჩა, მაგრამ ქეითი მოსვლისთანავე ჩემს ოთახში ამოვიდა და ტელევიზორი გამორთო, მერე დამხედა და გავიდა.
Re: უნივერსალი
xo martla dato tu twilghtis ffani xar da forumebi giyvars aq shedi da daregistrirdi http://twilight.georgianforum.com/ chemi gaketebulia da tan 1 adgilzea ai tviton naxe http://www.georgianforum.com/
Re: უნივერსალი
madloba tako aucileblad davregistridebi
dato1993- პოსტების რაოდენობა : 4891
ქულები : 5539
დარეგისტრირების თარიღი : 2013-03-21
ასაკი: : 31
Page 1 of 2 • 1, 2
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 2
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum
|
|