იმიტომ,რომ იმიტომ

isabel arroyo wrote:

მე იმის გამო ვტირივარ რომ ბევრს რომ იმეცადინებ და შედეგი არ ექნება ეგ არის ძაან ნერვების მომშლელი და კიდე ნერვიულოისგანაც ვტირივარ

მარიკოოო.... ძაან ხშირად მეც მასე ვარ, და თანაც, უკვე 1 ქულაც კი მიწყვიტავს ბედს სემესტრის ბოლოს მაგრამ გულთან არ მიმაქვს,იმიტომ არ ღირს
წინა კვირას,ერთ საგანში ლექტორმა რაც მკითხა ყველაფერი ვუპასუხე , და მერე ვინც ბლუკუნებდა იმასაც და მეც ერთნაირი ქულა დაგვიწერა, მეწყინა მეთქი ვერ ვიტყვი ,არც მესიამოვნა, შრომა რომ არ დამიფასდა მაგრამ ყოველდღიურ ცხოვრებაში იმდენი პრობლემაა ასეთ წვრილმანებზე ნაღდად ვერ ვინერვიულებ,  დიდი მნიშვნელობა აქვს მასწავლებელს (ლექტორს) თავიდანვე როგორ შთაბეჭდილებას შეუქმნი და შემდეგ რომც არ იცოდე, მაინც კარგ ნიშანს დაგიწერს


პ.ს. არ დავპოსტავდი შენი პოსტი როარ მენახა.... ყურადღების მიღმა ვერ გავატარე

ai chemtanac mase xdeba zustad mec eg mwyins

isabel arroyo wrote:

მე იმის გამო ვტირივარ რომ ბევრს რომ იმეცადინებ და შედეგი არ ექნება ეგ არის ძაან ნერვების მომშლელი და კიდე ნერვიულოისგანაც ვტირივარ

მარიკოოო.... ძაან ხშირად მეც მასე ვარ, და თანაც, უკვე 1 ქულაც კი მიწყვიტავს ბედს სემესტრის ბოლოს მაგრამ გულთან არ მიმაქვს,იმიტომ არ ღირს
წინა კვირას,ერთ საგანში ლექტორმა რაც მკითხა ყველაფერი ვუპასუხე , და მერე ვინც ბლუკუნებდა იმასაც და მეც ერთნაირი ქულა დაგვიწერა, მეწყინა მეთქი ვერ ვიტყვი ,არც მესიამოვნა, შრომა რომ არ დამიფასდა მაგრამ ყოველდღიურ ცხოვრებაში იმდენი პრობლემაა ასეთ წვრილმანებზე ნაღდად ვერ ვინერვიულებ,  დიდი მნიშვნელობა აქვს მასწავლებელს (ლექტორს) თავიდანვე როგორ შთაბეჭდილებას შეუქმნი და შემდეგ რომც არ იცოდე, მაინც კარგ ნიშანს დაგიწერს


პ.ს. არ დავპოსტავდი შენი პოსტი როარ მენახა.... ყურადღების მიღმა ვერ გავატარე

მადლობააა.მეც ნერვები მეშლება შანშან ეერთი აბვშვი კარგად სწავლობდა წელს 2ზ ე სწავლობს და ამინც 10 უწერენ წინა წლის გამო წა წესია,მე კიდე მაგაზე დაბალ ქულას არადა მე უფრო კარგად ვპასუხობ

ai chemtanac mase xdeba zustad mec eg mwyins

მერე იცი რა უნდა ქნა?
ჩვენ როცა რამე არ მოგვწონს და ვთვლით რომ მეტს ვიმსახურებთ ,ლექტორს ვეუბნებით რომ მეტზე გვაქ პრეტენზია და თავიდან გამოგვკითხოს
უნდა დაანახო რომ ძალა გაქვს და თავში ხარ დარწმუნებული და მერე უკვე თავში ვეღარ გაგიბედავს ჩარტყმას

მადლობააა.მეც ნერვები მეშლება შანშან ეერთი აბვშვი კარგად სწავლობდა წელს 2ზ ე სწავლობს და ამინც 10 უწერენ წინა წლის გამო წა წესია,მე კიდე მაგაზე დაბალ ქულას არადა მე უფრო კარგად ვპასუხობ

იმიტომ რომ თავი ძლიერ მოსწავლედ გააცნო და იმ შთაბეჭდილებაში უწერენ
კარგად რომ მოამზადებ, მიდი მასწავლებელთან და უთხარი,რომ მეტზე გაქვს პრეტენზია და გკითხოს
იმას ალბათ გონია რომ საშუალო ქულაზე თანახმა ხარ, და დაანახე რომ შენი ცოდნის ადეკვატური ნიშანი გჭირდება

Spoiler:

isabel arroyo wrote:

ai chemtanac mase xdeba zustad mec eg mwyins

მერე იცი რა უნდა ქნა?
ჩვენ როცა რამე არ მოგვწონს და ვთვლით რომ მეტს ვიმსახურებთ ,ლექტორს ვეუბნებით რომ მეტზე გვაქ პრეტენზია და თავიდან გამოგვკითხოს
უნდა დაანახო რომ ძალა გაქვს და თავში ხარ დარწმუნებული და მერე უკვე თავში ვეღარ გაგიბედავს ჩარტყმას

მე ეგრე ვერ ვეტყოდი ჯერ ერტი გამოძახების დროს ლაპარაკის თავი არ მაქვს ტირილი მინდა და მეორეც ევრ გავბედავ.

isabel arroyo wrote:

ai chemtanac mase xdeba zustad mec eg mwyins

მერე იცი რა უნდა ქნა?
ჩვენ როცა რამე არ მოგვწონს და ვთვლით რომ მეტს ვიმსახურებთ ,ლექტორს ვეუბნებით რომ მეტზე გვაქ პრეტენზია და თავიდან გამოგვკითხოს
უნდა დაანახო რომ ძალა გაქვს და თავში ხარ დარწმუნებული და მერე უკვე თავში ვეღარ გაგიბედავს ჩარტყმას

da ra ggonia me veubnebi maswis da mere vegar bedavs

tan ragacnairad au mas rato es aseee da chumdeba mere aktebs imas rac me minda

მე ეგრე ვერ ვეტყოდი ჯერ ერტი გამოძახების დროს ლაპარაკის თავი არ მაქვს ტირილი მინდა და მეორეც ევრ გავბედავ.

სხვა კლასში რომ გადახვიდე? ძალიან ძნელია მასწავლებელთან ურთიერთობა როცა გადაკიდებულია

Spoiler:

isabel arroyo wrote:

მე ეგრე ვერ ვეტყოდი ჯერ ერტი გამოძახების დროს ლაპარაკის თავი არ მაქვს ტირილი მინდა და მეორეც ევრ გავბედავ.

სხვა კლასში რომ გადახვიდე? ძალიან ძნელია მასწავლებელთან ურთიერთობა როცა გადაკიდებულია

Spoiler:

არ მინდა სხვა კლასში წელს დაიშალა შემი კლასი და ახლებს ძივს შევეუე და სხვაგან ვერ გადავალ

me mase var matematikaze gadamekidaa da ver vitan mshoblebs gadayeneba undatt

E s P i N e L a _ f a N s wrote:me mase var matematikaze gadamekidaa da ver vitan mshoblebs gadayeneba undatt

ერთი გიჟი ყველგან არის  მოკლედ   

არ მინდა სხვა კლასში წელს დაიშალა შემი კლასი და ახლებს ძივს შევეუე და სხვაგან ვერ გადავალ

10 რთულად დასაწერი ქულაა, ჩემთანაც ძალიან ხელმოჭერილად წერენ ნიშნებს
რავი, ძაან თბილად ვარ შენ მიმართ განწყობილი და მინდა დაგამშვიდო რაღაცნაირად...

Spoiler:

isabel arroyo wrote:

E s P i N e L a _ f a N s wrote:me mase var matematikaze gadamekidaa da ver vitan mshoblebs gadayeneba undatt

ერთი გიჟი ყველგან არის  მოკლედ   

არ მინდა სხვა კლასში წელს დაიშალა შემი კლასი და ახლებს ძივს შევეუე და სხვაგან ვერ გადავალ

10 რთულად დასაწერი ქულაა, ჩემთანაც ძალიან ხელმოჭერილად წერენ ნიშნებს
რავი, ძაან თბილად ვარ შენ მიმართ განწყობილი და მინდა დაგამშვიდო რაღაცნაირად...

Spoiler:

madlobaa <33

madlobaa <33

მეც მამშვიდებს შენთან ურთიერთობა <3


სპოილერში იმიტომ ვწერ რომ არ მინდა ყველამ წაიკითხოს

სკოლაში მქონდა ძირითადად ეგ პრობლემა,მაგრამ როცა გულიც ცდილობ რაღაცას,უეჭველი გამოგივა.უნივერსიტეტში ვერ ვიტყვი,რომ ეგრე ვარ.ვიცი რა მინდა გამოვიდე და დახარისხებული მაქვს რა არის პრიორიტეტი და რა არა.
ყოველთვის მიჭირდა მათემატიკური საგნები და  ბევრი გულის დამწყვეტავი რამ მახსოვს.იმედი რომ გიცრუვდება და გგონია აღარაფერი გამოგივა,მაგრამ მე მაინც მგონია რომ შენ რისიც გჯერა,ის აუცოლებლად ახდება.კარგია ეს თუ ცუდი!

[quote="isabel arroyo"]

E s P i N e L a _ f a N s wrote:me mase var matematikaze gadamekidaa da ver vitan mshoblebs gadayeneba undatt

ერთი გიჟი ყველგან არის  მოკლედ   
xo

პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა. აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა.  აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

wavikitxe da Zalian mewyinaa darwmunebuli var im bichas uyvarxar axla tu shenc giyvars 7 wliani siyvaruli ver gaqreboda ase male  mec dzalian amayi var da me mag gogos ar vapatiebdi sheidzleba es cudi rcheva ar apatio ase pirdapir magram ar sheidzleba patieba mitumetes rom 7 wliani siyvaruli damisxvra da vegar agadgen bodishis moxda yvelas sheudzlia ra ici rom axlac ar choraobs shenze pirs ukann me maseti bodishebis ar mwamss ise moiqeci rogorc guli gkarnaxobs bevrad ufro dwori iqneba damijere

E s P i N e L a _ f a N s wrote:

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა.  აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

wavikitxe da Zalian mewyinaa :(darwmunebuli var im bichas uyvarxar axla tu shenc giyvars 7 wliani siyvaruli ver gaqreboda ase male  mec dzalian amayi var da me mag gogos ar vapatiebdi sheidzleba es  cudi rcheva ar apatio ase pirdapir magram ar sheidzleba patieba mitumetes rom 7 wliani siyvaruli damisxvra da vegar agadgen bodishis moxda yvelas sheudzlia ra ici rom axlac ar choraobs shenze pirs ukann me maseti bodishebis ar mwamss ise moiqeci rogorc guli gkarnaxobs bevrad ufro dwori iqneba damijere

მეგონა ყველას დაეზარებოდა წაკითხვა. მადლობა, რომ წაიკითხე და რჩევისთვისაც მადლობა, სულაც არ არის ცუდი რჩევა უბრალოდ აი ისე მეწყინა რო რავი მისი საქციელი თან ისე ვენდობოდი.. ვერ წარმოვიდგენდი თუ ესეთ რამეს გამიკეთებდა ოდესემე..

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა.  აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

ჩემი აზრით იმ გოგოს მართლა არ უნდა აპატიო მე შენს ადგილას მოვკლავდი და უარეს გავუკეთები.და მაგს ბიჭს ადგილას ყველაფერს არ დავიჯერებდი და მეთვითონ გავარკვევდი.ისე კარგისა თავს რომ იფასებ და არ იმჩნევ რაღაც რომ გაწუუხებს

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა. აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

ძალიან სამწუხარო ამბავი შეგმთხვევია, ვფიქრობ კარგი იქნება თუ კი იმ გოგოს აპატიებ მიტევება ღვთისმიერია, მიუტევებ და პაატიებ,მაგარმ შენ სულ გეცოდინება რაც გააეთა და შენს თვალში დაკარგა ის ავტორიტეტი რაც აქამდე გააჩნდა.
რაც შეეხება შენს ისტორიას იმ ბიჭთან, უბრალოდ ენაზე მწარე დ ა ტკბილი მართლა არაფერია, მე თუ მკითხავ კარგი იქნება რომ ყველაფერი გაარკვიო,თუნდაც ის რომ აღარ უყვარხარ, ახლა მეგოობრები ხართ მაინც საჭიროა ყველაფრის კარგვევა ახლა თუ არ გააკეთებ ამას მთელი ცხოვრება ინანებ.
შენი გამარჯვება ის იქნება როცა შენს თავს აჯობებ და სიმართლეს გაარკვევ, თუნდაც ახლა აღარ დაბრუნდეს ძველი დრო ამით შენს სახელს და სტატუს დაიბრუნებ.

vanessa pose wrote:

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა.  აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

ჩემი აზრით იმ გოგოს მართლა არ უნდა აპატიო მე შენს ადგილას მოვკლავდი და უარეს გავუკეთები.და მაგს ბიჭს ადგილას ყველაფერს არ დავიჯერებდი და მეთვითონ გავარკვევდი.ისე კარგისა თავს რომ იფასებ და არ იმჩნევ რაღაც რომ გაწუუხებს

მაგ გოგოს საქციელზე მეც ძალიან ნერვები მეშლება უბრალოდ ვამაყობ ჩემი თავით იმიტომ, რომ მოთმინების შესანიშნავი უნარი მაქვს და მოვუთმინე. თორემ დედაჩემის ხასიათი, რომ მქონდეს ალბათ ეხლა ცოცხალი არ იქნებოდა ალბათ ჩვენს კლასში აღარ იქნებოდა და "გამარჯობასაც" ვეღარ მეტყოდა.
რაც შეეხება მაგ ბიჭის საქციელს ვერ გავამტყუნებ რატომ იცი? აი როგორც ჩემი საუკეთესო დაქალია ჩემთვის იმ ბიჭისთვის ეგ გოგო ისე იყო და მე ჩემს საუკეთესო დაქალს უფრო დავუჯერებდი და იმანაც ეგ გააკეთა თუმცა მართალი ხარ უნდა გგაერკვია ყველაფერი თუმცა ეხლა რაღა აზრი აქვს..

vanessa pose wrote:

isabel arroyo wrote:
სხვა კლასში რომ გადახვიდე? ძალიან ძნელია მასწავლებელთან ურთიერთობა როცა გადაკიდებულია

Spoiler:

არ მინდა სხვა კლასში წელს დაიშალა შემი კლასი და ახლებს ძივს შევეუე და სხვაგან ვერ გადავალ

კლასი თუ დაიშალა სააშინელი მომენტია, მასწავლებლებთან პრობლემა კი უდიდესი ბარიერია შენი წარმატებული მოავლისთვის, უნდა გააგებინო რაც ხდება დედაშენს და შენს დამრიგეებლს მისი მოვალეობაა მოაწესრიგოს შნი ურთიერთობა მასწავლებლაბთან და შენი ადგილი დაგიმკვიდროს

cfcforlife101 wrote:

@JackyBrv wrote:პირველ რიგში ავღნიშნავ, რომ უძალიანმაგრესი თემაა და რაკი ეს თემა გაიხსნა მივცემ თავს უფლებას და დავწერ იმას რაც უკვე დიდი ხანია მაწუხებს რადგან არ ვიცი სწორად ვიქცევი თუ არა და თქვენი რჩევა მჭირდება, თქვენი იმიტომ, რომ ოჯახად გთვლით მოკლედ დავიწყებ.

ჩემს კლასელს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ძმასავით ვუყურებდი შევუყვარდი. 1 კლასიდან მე ვუყვარდი და ეს მე არ ვიცოდი. დედაჩემს უთხრეს 4 კლასში, რომ მე ვუყვარდი იმ ბიჭს. თუმცა მე არაფერი ვიცოდი მე გავიგე 7 კლასში. ძალიან გამიკვირდა. ალბათ ესეთი რამ თუ ოდესმე მოხდებოდა არმეგონა. არ მეგონა იმას თუ შევუყვარდებოდი და მითუმეტეს ის არ მეგონა თუ 7 წელი ვუყვარდი. როდესაც მითხრა ანუ სიყვარული ამიხსნა ძალიან ცუდად ვექცეოდი, იმის გამო, რომ ვერ ვპატიობდი დასავით რომ არ შემომხედა და სხვა თვალით შემომხედა, თუმცა გავიდა დრო და მეც ძალიან, უზომოდ, უაზროდ შემიყვარდა.. 2 წელი აი რავიცი მართლა მაგრად ვიყავით.. ერთმანეთის შეყვარეულებიც ვიყავით, მეგობრებიც, ძმაკაცებიც, დაქალებიც და რავი. აი მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც უაზროდ ვუყვარდი. დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო თავს დაუფიქრებლად გაწირავდა.. მოკლედ ბევრი რომ არ "ვიტიკტიკო" პირდაპირ საქმეზე გადავალ. ვიყავით ექსკურსიაზე სადაც დაიწყო უაზრო საუბარი დაიწყო, რომ ვითომ მომიტაცებდა და ესეთები -_- იცის, რომ არ მომწონს ესეთი უაზრო საქციელი და მაინც აკეთებდა ამას. გავუბრაზდი თუმცა ვიცოდი, რომ მეორე დღეს შევურიგდებოდი. ექსკურსიაზე პარასკევს წავედით შესაბამისად შაბათი კვირა დასვენება გვქონდა და ვეერ ვნახე როდესაც ორშბათს მივედი უხეშად მექცეოდა. აი რავიცი უბრალოდ ისე მექცეოდა თითქოს არც არასდროს ვუყვარდი.. ისე მექცეოდა თითქოს 7 წელი კი არ ვუყვარდი არამედ ვძულდი. გამიკვირდა ესე ძალიან ეწყინა იმ დღეს რომ გავებუტე მისი ლაპარაკის გამო თქო? ჩემს თავში ვეძებდი კითხვებს მაგრამ პასუხებს ვერ ვპოულობდი.. ვერ ვპოულობდი და თან ვფიქრობდი ესეთი რა ეწყინა, რომ ესე ძალიან შევძულდი თქო. მაგრამ იმდენად ამაყი და პრინციპული ვიყავი არ მივედი და არ ვკითხე ისე ვიქცეოდი თითქოს "მეკიდა" ვეყვარებოდი თუ არა. თუმცა სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მივედი და ვკითხე რა მოხდა? რამ შეგცვალა ესე თქო? და უბრალოდ მომახალა, რომ აღარ მიყვარხარო. იმ დროს არ მეგონა თუ მიწა არ გასკდებოდა და არ ჩამითრევდა. სიცოცხლე დაინგრა თითქოს იმ წამს. თითქოს მოვკვდი. თითქოს სამყარომ არსებობა შეწყვიტა. მაგრამ სიამაყის გამო საერთოდ არ შევიმჩნიე და უფრო მეტიც არც მიკითხავს რატომ აღარ გიყვარვარ თქო, ვუთხარი კარგი თქო და წამოვედი.. არც ვაპირებდი, რომ გამერკვია რატომ აღარ ვუყვარდი უბრალოდ დამაინტერესა. ხომ არსებობს მიზეზი, რატომ ვერ გიტანს ადამიანი? იქნებ არასწროად გავაკეთე რამე? იქნებ შევცდი? დამაინტერესა და კლასსში მის უახლოეს მეგობრებს ვკითხე თუ რატომ ვერ მიტანს თქო და დამახვედრეს სიურპრიზი. თურმე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს რომელიც იმ ბიჭთან ძალიან ახლოს არის უჭორიკნია ჩემზე რაღაც-რაღაცეები. უთქვამს, რომ ნინომ შენზე თქვა ბინძურიაო, იმ დღეს ექსკურსიაზე მაგიტომ გავებუტე რომ ბინძურიაო. ცხიმიანი თმები აქვს და არ მევაება მაგარი ბინძურიაო და ესეთები. პირი ღია დამრჩა . და რატომ? იმიტომ, რომ არვიცი ყველაზე სუფთა ბავშვი ეგ არის ჩვენს კლასსში და როგორ შემეძლო ეგეთი სისულელე ჩემი სიცოცხლის აზზრზე მეთქვა? ჩემს მეორე "მეს" ბინძურს როგორ ვუწოდებდი. მაგრამ დაიჯერა და არც ვამტყუნებ, რადგან მის ადგილას მეც დავიჯერებდი. დავიჯერებდი.. იმიტომ. რომ ის მისთვის ძალიან ახლო მეგობარი იყო და მას ეგონა, რომ მეგობარმა არ მოატყუა ალბათ მეც ეგრე მოვიქცეოდი. იმის შემდეგ ძალიან ცუდად ვექცეოდი და თვითონაც მექცეოდა.. არვიცი უბრალოდ საერთოდ არ მეკონტაქტებოდა 2 თვე. ეხლა მეგობრები ვართ მიუხედავად იმისა, რომ სიცოცხლეზე ძვირაფია ეხლაც. ამ წამსაც ჩემთვის მან ამის შესახებ არაფერი იცის. გონია, რომ უბრალოდ მეგობრად ვთვლი, მაგრამ როგორ შემეძლო ესე მალე დამევიწყებინა.  აი იმ გოგოს ვინც ეგეთი სისულელეები "იბაზრა", აი აი ეგ გოგო ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო მაგ აამბამდე : ) ეხლა კი ჩემს თვალში 0-ია. მან ბოდიში მომიხადა, მაგრამ არ ვპატიობ და თქვენი აზრით სწორი ვარ რომ არ ვპატიობ? იქნებ არასწორივარ?

ძალიან სამწუხარო ამბავი შეგმთხვევია, ვფიქრობ კარგი იქნება თუ კი იმ გოგოს აპატიებ მიტევება ღვთისმიერია, მიუტევებ და პაატიებ,მაგარმ შენ სულ გეცოდინება რაც გააეთა და შენს თვალში დაკარგა ის ავტორიტეტი რაც აქამდე გააჩნდა.
რაც შეეხება შენს ისტორიას  იმ ბიჭთან, უბრალოდ  ენაზე მწარე დ ა ტკბილი მართლა არაფერია, მე თუ მკითხავ კარგი იქნება რომ ყველაფერი გაარკვიო,თუნდაც ის რომ აღარ უყვარხარ, ახლა მეგოობრები ხართ მაინც საჭიროა ყველაფრის კარგვევა ახლა თუ არ გააკეთებ ამას მთელი ცხოვრება ინანებ.
შენი გამარჯვება ის იქნება როცა  შენს თავს აჯობებ და სიმართლეს გაარკვევ, თუნდაც  ახლა აღარ დაბრუნდეს ძველი დრო ამით შენს სახელს და სტატუს დაიბრუნებ.

ვერ წარმოიდგენ შენმა პოსტმა როგორ ჩამაფიქრა..

@JackyBrv wrote:

vanessa pose wrote:
ჩემი აზრით იმ გოგოს მართლა არ უნდა აპატიო მე შენს ადგილას მოვკლავდი და უარეს გავუკეთები.და მაგს ბიჭს ადგილას ყველაფერს არ დავიჯერებდი და მეთვითონ გავარკვევდი.ისე კარგისა თავს რომ იფასებ და არ იმჩნევ რაღაც რომ გაწუუხებს

მაგ გოგოს საქციელზე მეც ძალიან ნერვები მეშლება უბრალოდ ვამაყობ ჩემი თავით იმიტომ, რომ მოთმინების შესანიშნავი უნარი მაქვს და მოვუთმინე. თორემ დედაჩემის ხასიათი, რომ მქონდეს ალბათ ეხლა ცოცხალი არ იქნებოდა ალბათ ჩვენს კლასში აღარ იქნებოდა და "გამარჯობასაც" ვეღარ მეტყოდა.
რაც შეეხება მაგ ბიჭის საქციელს ვერ გავამტყუნებ რატომ იცი? აი როგორც ჩემი საუკეთესო დაქალია ჩემთვის იმ ბიჭისთვის ეგ გოგო ისე იყო და მე ჩემს საუკეთესო დაქალს უფრო დავუჯერებდი და იმანაც ეგ გააკეთა თუმცა მართალი ხარ უნდა გგაერკვია ყველაფერი თუმცა ეხლა რაღა აზრი აქვს..

ravici me saertod wyenas advilad ar vpatiob aravis.chems klaselebs ramdenjer davumcirebivar da zogs marto 3 wlis mere vapatie zogs kide jerac vera.adamians gaachniaa.me saertod dxzaan amayi var ar arsebobs vinmestan chemi susti mxare gamomavlkin.sworad moiqeci rom moutime.mere im gogos ar srcxvenia tavisis aqcielis?

vanessa pose wrote:

@JackyBrv wrote:

მაგ გოგოს საქციელზე მეც ძალიან ნერვები მეშლება უბრალოდ ვამაყობ ჩემი თავით იმიტომ, რომ მოთმინების შესანიშნავი უნარი მაქვს და მოვუთმინე. თორემ დედაჩემის ხასიათი, რომ მქონდეს ალბათ ეხლა ცოცხალი არ იქნებოდა ალბათ ჩვენს კლასში აღარ იქნებოდა და "გამარჯობასაც" ვეღარ მეტყოდა.
რაც შეეხება მაგ ბიჭის საქციელს ვერ გავამტყუნებ რატომ იცი? აი როგორც ჩემი საუკეთესო დაქალია ჩემთვის იმ ბიჭისთვის ეგ გოგო ისე იყო და მე ჩემს საუკეთესო დაქალს უფრო დავუჯერებდი და იმანაც ეგ გააკეთა თუმცა მართალი ხარ უნდა გგაერკვია ყველაფერი თუმცა ეხლა რაღა აზრი აქვს..

ravici me saertod wyenas advilad ar vpatiob aravis.chems klaselebs ramdenjer davumcirebivar da zogs marto 3 wlis mere vapatie zogs kide jerac vera.adamians gaachniaa.me saertod dxzaan amayi var ar arsebobs vinmestan chemi susti mxare gamomavlkin.sworad moiqeci rom moutime.mere im gogos ar srcxvenia tavisis aqcielis?

ჩემთვის ამ ქვეყნად ყველაზე ძვირფასი ეგ ბიჭია და მის სიცოცხლეს ვფიცავარ ვაპატიებდი, ვაპატიებდი იმ ბიჭისთვის, რომ ეთქვა მოგატყუე ყველაფერიო!!! რომ დამხმარებოდა, რომ გამოესწორებინა მისი საქციელი!! რა მოხდებოდა უბრალოდ რა!!
ვაპატიებდი მაგრამ ესეთი რაღაც მარტო ჩემთვის არ გაუკეთებია, არადა ეკლესიში დადის ყოველთვის და რომ შეხედავ ისეთი მორწმუნე გეგონება,, მაგრამ.. თურმე..