Log in
დაგვალაიქეთ ”ფეისბუქზე”
იდუმალი სტუმარი
+7
მარიამ
UnaGonzalita
GIO:G
annia
@JackyBrv
Maritza
Bracamontes_fan
11 posters
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 9
Page 1 of 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 
იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Tue Dec 13, 2011 12:59 am
იდუმალი სტუმარი
ყველაფერი ერთ დღეს დაიწყო ,ერთ დღეს შეიცვალა.რადა ადრე ჩემი ცხოვრება სხვანაირი იყო .იმ დღეს ჩემთვის ყველას ,რომ არ მოეხურა კარი და დღევანდელი ცხოვრებისთვის არ გავემეტებინე ,ახლა ვინ იცის სად ვიქნებოდი,შემძლებოდა ცხოვრებაში ბევრისთვის მიმეღწია ,მეც დამეპყრო მწვერვალები ისე როგორც ჩემ ტოლ ხალხს შეშვენის . შეიძლებოდა ახლა ექიმი ან იურისტი ვყოფილიყავი,ან სხვა სფეროს წარმომადგენელი,ყოველ შემთხვევასი დღევანდელ ცხოვრებას ხომ აჯობებდა! დღეს ვინ ვარ?არც არავინ , არც ვინმეს ვანაღვლებ და არც ვინმესთვის ვღირვარ რამედ .
ახლა ქუჩაში მივდივარ და ჩემთვის ვფიქრობ, წარსულს ვიხსენებ და მინდა ვინმეს გავუზიარო ,სამწუხაროდ არც გამზიარებელი მყავს ვინმე. ისევ ჩემ თავს თუ მოვუყვები ვინ იცის უკვე მერამდენედ ჩემს ტკივილს . და საკუთარ წარსულზე გადმოვღვრი ცრემლს . შეიძლება ითქვას ფეხშიშველი მივაბიჯებ , უფრო სწორად ფეხზე კი მაცვია მაგრამ სიძველისგან ისეა დახეული რომ ჩემი ფეხები არა ფეხსაცმელს დედამიწას უფრო ეხება .ზამთარ -ზაფხულ ასე ვარ ,ხან სად მძინავს ხან სად ,ხან ვის ვეხვეწები სარჩს ხან ვის .
უკვე ბევრჯერ ვახსენე და ახლაც ვიტყვიყველაფერი ერთ დღეს ,ერთ საათში შეიცვალა .იმ დღეს როცა საკუთარმა ოჯახმაც ,საკუტარმა მშობლებმაც კარი ცხვირ წინ მომიხურეს .მაშინ როცა მათი დახმარება და მხარშიდგომა ყველაზე ემტად მწირდებოდა .ერთ დროს მეც მქონდა ყველაფერი,ოჯახი ,დედ მამა ,და-ძმა .ყველა მყავდა ამგრამ დავკარგე .სინამდვილეში ყველაფერი ცემით დაიწყო .მაშინ როცა ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი ,ტოლ-ამხანაგებმა გზას ამაცდინეს ,ცხოვრება დამინგრიეს ,ყველაფერი წამართვეს,ამ ცხოვრების ყველაზე მოუშორებელ ჭირს,ყველაზე დიდდ ტკივილს ნარკოტიკს გადამკიდეს , მას დამაჩვიეს და დამამონეს . მამაჩემს ფულს ვართმევდი თითქოს მეგობრებთან გასართობად მივდიოდი და მჭირდებოდა ან სხვა მიზეზემბი. არადა საკუთარი სიკვდილის დამაჩქარებელს ვყიდულობდი.ერთ დრესაც მამაჩემმა ყველაფერი გაიგო ,ნარკოტიკების გან გაბრუებულს ისე დამრჩენია გამოსაჩენ ადგილას მე თვითონაც ვერ მივხვდი.თუმცა რას მივხვდებოდი ? მამაჩემმა საძინებელში მიპოვა და საშინელება ატყდა.ერთი და იგივეს იმეორებდა ყველა:რომ ჩემი გამოსწორება არ იქნებოდა,რომ ამ სენს თავს ვერასდროს დავაღწევდი . ადგნენ და ''თავის მომჭრელი'' შვილი სახლიდან გამოაგდეს .ისე რომ ჩემზე არც იფიქრეს ,არ იფიქრეს რომ დახმარება მჭირდებოდა და არა მიტოვება,რომ ჩემი სახლიდან გამოგდებით საქმე არ გამოსწორდებოდა ,საქმე არ გამოსწორდებოდა .რომ საბოლოოდ დამინგრევდნენ ცხოვრებას . ფეხზე დაიკიდეს ცემი მომავალი და ქუჩის მათხოვრად მაქციეს . რამდენიმე წელი გავიდა და არც კი დაინტერესებულან ჩემი ბედით . დიდი ხანია ნარკოტიკი აღარ მიმიღია მაგის ფული სად მქონდა,ხშირად ნატეხი პურის გარეშეც კი ვიზინებდი ,სრულიად მშიერი. არავის ანაღვლებდა ცემი ბედი .მხოლოდ ერთი რამით ვიმშვიდებდი ტავს ,რომ მე ერთადერთი არ ვარ ვინც მსობლებმა უარყვეს როცა გაიგეს რომ მათი შვილი გზას აცდა და ახლა უკვე თავში საცემი და შემარცხვენელი გაუხდათ. ახლა კი მათსავე ბედის მოზიარენი აქ ვარ ,ან ამ ქუჩაში,ხან იმ ქუჩაში, ხან კარდონზე მძინავს ხან შიშველ დედამიწაზე .ახლა ყველაზე უბედურ ადამაინად ვთვლი თავს ,მაგრამა მ უბედურებაშია რ ვარ მარტო მე დამნაშავე .ჩემს ოჯახს რომ ჩემთვის ზურგი არ ექცია ,ჩემთვის დახმარების ხელი გამოეწოდა და კარი ცხვირწინ არ მოეხურა ვინ იცის იქნებ ღირსეულ ადამიანად ვქცეულიყავი და ახლანდელივით ყველას არ ჩერტყა ტავში .თუმცა ცხოვრება ასეთია ,ზიგს წყალობს,ზოგს არა. მიუხედავად ყველაფრისა მე ჩემს ''ღირსეულ ''ოჯახზე უფრო ღირსეული აღმოვჩნდი და მათ ყველაფერი ვაპატიე .დაე იცხოვრონ ჩემგან შორს უფრო ბედნიერად ,მე კი ჩემს უბადრუკ ცხოვრებაზე ვიტირებ სანამ ცოცხალი ვიქნები .
ყველაფერი ერთ დღეს დაიწყო ,ერთ დღეს შეიცვალა.რადა ადრე ჩემი ცხოვრება სხვანაირი იყო .იმ დღეს ჩემთვის ყველას ,რომ არ მოეხურა კარი და დღევანდელი ცხოვრებისთვის არ გავემეტებინე ,ახლა ვინ იცის სად ვიქნებოდი,შემძლებოდა ცხოვრებაში ბევრისთვის მიმეღწია ,მეც დამეპყრო მწვერვალები ისე როგორც ჩემ ტოლ ხალხს შეშვენის . შეიძლებოდა ახლა ექიმი ან იურისტი ვყოფილიყავი,ან სხვა სფეროს წარმომადგენელი,ყოველ შემთხვევასი დღევანდელ ცხოვრებას ხომ აჯობებდა! დღეს ვინ ვარ?არც არავინ , არც ვინმეს ვანაღვლებ და არც ვინმესთვის ვღირვარ რამედ .
ახლა ქუჩაში მივდივარ და ჩემთვის ვფიქრობ, წარსულს ვიხსენებ და მინდა ვინმეს გავუზიარო ,სამწუხაროდ არც გამზიარებელი მყავს ვინმე. ისევ ჩემ თავს თუ მოვუყვები ვინ იცის უკვე მერამდენედ ჩემს ტკივილს . და საკუთარ წარსულზე გადმოვღვრი ცრემლს . შეიძლება ითქვას ფეხშიშველი მივაბიჯებ , უფრო სწორად ფეხზე კი მაცვია მაგრამ სიძველისგან ისეა დახეული რომ ჩემი ფეხები არა ფეხსაცმელს დედამიწას უფრო ეხება .ზამთარ -ზაფხულ ასე ვარ ,ხან სად მძინავს ხან სად ,ხან ვის ვეხვეწები სარჩს ხან ვის .
უკვე ბევრჯერ ვახსენე და ახლაც ვიტყვიყველაფერი ერთ დღეს ,ერთ საათში შეიცვალა .იმ დღეს როცა საკუთარმა ოჯახმაც ,საკუტარმა მშობლებმაც კარი ცხვირ წინ მომიხურეს .მაშინ როცა მათი დახმარება და მხარშიდგომა ყველაზე ემტად მწირდებოდა .ერთ დროს მეც მქონდა ყველაფერი,ოჯახი ,დედ მამა ,და-ძმა .ყველა მყავდა ამგრამ დავკარგე .სინამდვილეში ყველაფერი ცემით დაიწყო .მაშინ როცა ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი ,ტოლ-ამხანაგებმა გზას ამაცდინეს ,ცხოვრება დამინგრიეს ,ყველაფერი წამართვეს,ამ ცხოვრების ყველაზე მოუშორებელ ჭირს,ყველაზე დიდდ ტკივილს ნარკოტიკს გადამკიდეს , მას დამაჩვიეს და დამამონეს . მამაჩემს ფულს ვართმევდი თითქოს მეგობრებთან გასართობად მივდიოდი და მჭირდებოდა ან სხვა მიზეზემბი. არადა საკუთარი სიკვდილის დამაჩქარებელს ვყიდულობდი.ერთ დრესაც მამაჩემმა ყველაფერი გაიგო ,ნარკოტიკების გან გაბრუებულს ისე დამრჩენია გამოსაჩენ ადგილას მე თვითონაც ვერ მივხვდი.თუმცა რას მივხვდებოდი ? მამაჩემმა საძინებელში მიპოვა და საშინელება ატყდა.ერთი და იგივეს იმეორებდა ყველა:რომ ჩემი გამოსწორება არ იქნებოდა,რომ ამ სენს თავს ვერასდროს დავაღწევდი . ადგნენ და ''თავის მომჭრელი'' შვილი სახლიდან გამოაგდეს .ისე რომ ჩემზე არც იფიქრეს ,არ იფიქრეს რომ დახმარება მჭირდებოდა და არა მიტოვება,რომ ჩემი სახლიდან გამოგდებით საქმე არ გამოსწორდებოდა ,საქმე არ გამოსწორდებოდა .რომ საბოლოოდ დამინგრევდნენ ცხოვრებას . ფეხზე დაიკიდეს ცემი მომავალი და ქუჩის მათხოვრად მაქციეს . რამდენიმე წელი გავიდა და არც კი დაინტერესებულან ჩემი ბედით . დიდი ხანია ნარკოტიკი აღარ მიმიღია მაგის ფული სად მქონდა,ხშირად ნატეხი პურის გარეშეც კი ვიზინებდი ,სრულიად მშიერი. არავის ანაღვლებდა ცემი ბედი .მხოლოდ ერთი რამით ვიმშვიდებდი ტავს ,რომ მე ერთადერთი არ ვარ ვინც მსობლებმა უარყვეს როცა გაიგეს რომ მათი შვილი გზას აცდა და ახლა უკვე თავში საცემი და შემარცხვენელი გაუხდათ. ახლა კი მათსავე ბედის მოზიარენი აქ ვარ ,ან ამ ქუჩაში,ხან იმ ქუჩაში, ხან კარდონზე მძინავს ხან შიშველ დედამიწაზე .ახლა ყველაზე უბედურ ადამაინად ვთვლი თავს ,მაგრამა მ უბედურებაშია რ ვარ მარტო მე დამნაშავე .ჩემს ოჯახს რომ ჩემთვის ზურგი არ ექცია ,ჩემთვის დახმარების ხელი გამოეწოდა და კარი ცხვირწინ არ მოეხურა ვინ იცის იქნებ ღირსეულ ადამიანად ვქცეულიყავი და ახლანდელივით ყველას არ ჩერტყა ტავში .თუმცა ცხოვრება ასეთია ,ზიგს წყალობს,ზოგს არა. მიუხედავად ყველაფრისა მე ჩემს ''ღირსეულ ''ოჯახზე უფრო ღირსეული აღმოვჩნდი და მათ ყველაფერი ვაპატიე .დაე იცხოვრონ ჩემგან შორს უფრო ბედნიერად ,მე კი ჩემს უბადრუკ ცხოვრებაზე ვიტირებ სანამ ცოცხალი ვიქნები .
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by Maritza Tue Dec 13, 2011 1:01 am
Aii ! )) prosta magaria!!!!!!!!!!!!! ...<3 Yocahg taaaaaaat :* !!
Maritza- . : I
Adriana
Lima
პოსტების რაოდენობა : 4801
ქულები : 4969
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-10-10
Location : Miami
@JackyBrv- . : My angelzZz
My Husband
პოსტების რაოდენობა : 6644
ქულები : 7833
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-13
ასაკი: : 25
Location : ბათუმი
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Wed Dec 14, 2011 3:34 am
მათხოვრის დღიური
დღე პირველი
ერთხელ როგორც ყოველთვის ქუჩაში მივაბიჯებდი . ჩემთვის ამქვეყნად მხოლოდ ეს დწეული დედამიწა არსებობდა, უკვე კარგახანია ასეა ,ცემს ტკივილს ვერც ვერავის ვუზიარებ და დამლაპარაკებელიც არავინ მყავს . ხანდახან ვიღაც ცხვირაბზეკით წიხლს თუ მომაყოლებს რომ რამოიმე თეთრი მოვთხოვე . ხანდახან ვერც ვიჯერებ რომ ადამიანები ასეტი სასტიკები არიან. თავს ვინუგეშებ რომ მათსავით სასტიკი არ ვარ ,რომ ამტგან განსხვავებით მკერრდში გული მიცემს და ჩემს არსებობას არავინ ჯავრობს მაგრამ სხვისთვის ცუდი არ მინდა . სხვებივით სასტიკად არ ვიქცევი. მარტალია ერტ დროს შევცოდე ,მაშინ შევცოდე როცა ისეთ ასაკში ვიყავი ჩემი გზიდან გადახვევა იოლი იყო , მაგრამ ამით ხომ არავისთვის არაფერი დამისავებაია და არც არავისთვის მომითხოვია რამე. მე კი ყველამ წიხლი მკრა და თავიდან მომისორა. ჩემთვის ყველაზე მტკივნეული დღე კი სახლიდან წამოსვლიდან 2 წლის სემდეგ დადგა. ასე მძიმედ თავი მაშინაც არ მიგრძვნია ასე მაშინაც კი არ მტკენია გული როცა საკუტარმა დედამ ცხვირწინ მომიკეტა კარი და ყინვასი გარეთ დამტოვა ისე რომ წარბიც არ სეუხრია.
ქუჩაში მოვდიოდი ჩემთვის არავის არაფერს ვუშავებდი უცებ კი ვიღაც ქალს ჩემდაუნებურად სევეჯახე და ჩანთები დაუცვივდა. მანაც როგორც ყველამ წიხლი მომაყოლა და მათხოვართან შეხება იუკადრისა. კარგადაც მოაწყევლა წელში რომ გავიმართე მაშინ ვიცანი რომე ს ქალი დედაჩემი იყო,ქალი რომელმაც ამ ქვეყანას მომავლინა. წლებისგან გსული კი ვერც მიცნო. ისე ვიყავი ადამიანობას მოკლებული. მეც ხმა არ გამირია არ მინდოდა რომ მიმეხვედრებინა ვინ ვიყავი. არ მინდოდა კიდევ ერთხელ ''შერცხვენოდა '' ჩემი .თუმცა იმ წამს მერჩივნა მიწა ფეხ ქვეშ გამხეტქოდა და ჩავვარდნილიყავი ოღონდ ეს ქალი ემტჯერ არ შემხვედროდა და ის ტკივილი არ განმეცადა . რა ძნელია ეს ყოველივე ვერავინ წარმოიდგენს ...თუმცა ის ხომ დედაჩემი იყო ,მისგან უჩვეულო ამგრამ მაინც სასიამოვნო სითბო ვიგრძენი. ბოლოს უკანასკნელად იმ დღეს ვნახე მას ემრე არსად შემხვედრია ...
დღე პირველი
ერთხელ როგორც ყოველთვის ქუჩაში მივაბიჯებდი . ჩემთვის ამქვეყნად მხოლოდ ეს დწეული დედამიწა არსებობდა, უკვე კარგახანია ასეა ,ცემს ტკივილს ვერც ვერავის ვუზიარებ და დამლაპარაკებელიც არავინ მყავს . ხანდახან ვიღაც ცხვირაბზეკით წიხლს თუ მომაყოლებს რომ რამოიმე თეთრი მოვთხოვე . ხანდახან ვერც ვიჯერებ რომ ადამიანები ასეტი სასტიკები არიან. თავს ვინუგეშებ რომ მათსავით სასტიკი არ ვარ ,რომ ამტგან განსხვავებით მკერრდში გული მიცემს და ჩემს არსებობას არავინ ჯავრობს მაგრამ სხვისთვის ცუდი არ მინდა . სხვებივით სასტიკად არ ვიქცევი. მარტალია ერტ დროს შევცოდე ,მაშინ შევცოდე როცა ისეთ ასაკში ვიყავი ჩემი გზიდან გადახვევა იოლი იყო , მაგრამ ამით ხომ არავისთვის არაფერი დამისავებაია და არც არავისთვის მომითხოვია რამე. მე კი ყველამ წიხლი მკრა და თავიდან მომისორა. ჩემთვის ყველაზე მტკივნეული დღე კი სახლიდან წამოსვლიდან 2 წლის სემდეგ დადგა. ასე მძიმედ თავი მაშინაც არ მიგრძვნია ასე მაშინაც კი არ მტკენია გული როცა საკუტარმა დედამ ცხვირწინ მომიკეტა კარი და ყინვასი გარეთ დამტოვა ისე რომ წარბიც არ სეუხრია.
ქუჩაში მოვდიოდი ჩემთვის არავის არაფერს ვუშავებდი უცებ კი ვიღაც ქალს ჩემდაუნებურად სევეჯახე და ჩანთები დაუცვივდა. მანაც როგორც ყველამ წიხლი მომაყოლა და მათხოვართან შეხება იუკადრისა. კარგადაც მოაწყევლა წელში რომ გავიმართე მაშინ ვიცანი რომე ს ქალი დედაჩემი იყო,ქალი რომელმაც ამ ქვეყანას მომავლინა. წლებისგან გსული კი ვერც მიცნო. ისე ვიყავი ადამიანობას მოკლებული. მეც ხმა არ გამირია არ მინდოდა რომ მიმეხვედრებინა ვინ ვიყავი. არ მინდოდა კიდევ ერთხელ ''შერცხვენოდა '' ჩემი .თუმცა იმ წამს მერჩივნა მიწა ფეხ ქვეშ გამხეტქოდა და ჩავვარდნილიყავი ოღონდ ეს ქალი ემტჯერ არ შემხვედროდა და ის ტკივილი არ განმეცადა . რა ძნელია ეს ყოველივე ვერავინ წარმოიდგენს ...თუმცა ის ხომ დედაჩემი იყო ,მისგან უჩვეულო ამგრამ მაინც სასიამოვნო სითბო ვიგრძენი. ბოლოს უკანასკნელად იმ დღეს ვნახე მას ემრე არსად შემხვედრია ...
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by annia Wed Dec 14, 2011 3:46 am
ara ra done xar ra vambob da vityvi (bodiSi sxvebs) m agram tatiaze kargad aravin ar wers dzalian miyvars sheni motxrobebi sheni fani var
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by annia Wed Dec 14, 2011 4:53 am
arafris imedia male dadebBracamontes_fan wrote:უღრმესი ამდლობა საყავრელო
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Wed Dec 14, 2011 4:55 am
კი დავდებ ახლაannia wrote:arafris imedia male dadebBracamontes_fan wrote:უღრმესი ამდლობა საყავრელო
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Wed Dec 14, 2011 5:02 am
maloba shen sul rom kitxulobd a yvelas inc kitxulobsannia wrote:madlob winaswar
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Wed Dec 14, 2011 5:15 am
დღე მეორე
ქუჩასი ცხოება გაუსაძლისია ,ქუჩა დუანდობელია ,აქ ყველა იბრძვის იმისთვის რომ გადარჩეს. ხშირია სემთხვევები როცა ერთმანეთს იმეტებენ ადამიანები . ადრე ვერც ვიფიქრებდი რომ ასეთი ცხოვრება არსებობდა დღეს კი მე ამ ცხოვრების ნაწილი ვარ. ვინ იცის იქნება ასე იმიტომ მომექცა ცხოვრება დამენახა ყველაფერი ის რასაც აქამდე ვერ ვხედავდი,მენახა იმ ხალხის გაჭირვება რომლებსაც აქამდე ვერ ვამჩნევდი.არადა რამდენჯერ შემხვედრია ქუჩაში ისეთივე მაწანწალა როგორიც დღეს ვარ . თუმცა არც კი მიმიხედავს უკან. ჩემტვის სრულიად უმნიშვნელო და უღირალი არსებები იყვნენ,შეუმჩნევლები თითქოს არც არსებობდნენ . სწორედ ასე მექცევა დღეს მე ყველა, ვისაც არ უნდა სევჩივლო რამდენიმე რკინის ფულს გადმომიგდებენ სამადლოდ ,თუარადა ერთ ორს მოამყოლებენდ ა თავიდან მომიცილებენ . ქუჩურ ცხოვრებას შევეჩვიე ,ახლა რომ მკიტხოს ვინმემ უკან თუ დაბრუნდებიო არ ვიცი რას ვუპასუხებ. ჩემი სცეული ცივ ბეტონზე ან კარდონზე ძილს სეეჩვია ,არც კი მგონია რომ რბილ საწოლში დაძინებას მოვახერხებ .აღარც კი ამხსოვს როგორია.
აქ ქუჩაში ჩემნაირები ბევრია,მათ შორის გოგონებიც. ერთხელაც გარეუბანში ხეტიალის დროს შემომაღამდა და მიყრუებულ ადგილს სევაფარე თავი რომ ქარს არ გავეციებინე . ნანგრევების კუთხეში მივიყუჟე და უარგისი მუყაო წავიფარე თითქოს რამეს მოამთბობდა .სწორედ იქ გავიცანი გოგონა რომელსაც იგივე გადახდა თავს. რომელიც სახლიდან ჩემსავით მსობლებმა გამოაგდეს . როგორც კი დავწექი ამშინვე მომესმა ღრმა სუნთქვა მივხვდი რომ იქ ადამიანი იყო . მეორე კედელს გავცდიდ ა დავინახე რომ ზირს ვიღაცას ეზინა. მივუახლოვდი და სევნიშნე რომ გოგონა იყო დაახლოებით ჩემი ასაკის . შეიძლება ცოტა უმცროსიც ყოფილიყო. მივუახლოვდი და თავზე დავადექი .მანაც მაშინვე იფხიზლა ,ჩემი არ იყოს მასაც გამახვილებოდა სმენა . მასინვე ფეხზე წამოხტა . ვუთხარი არაფერს დაგიშავებთქო. ჩვენც საქმე რა გვქონდა იმ შუაღამეს . ყველაფერი მიამბო. ჩემ თვალსინ იგივე სურატი გადმოიშალა რაც რამდენიმე წლის წინ საკუთარ ოჯახში შემემთხვა. ცრემლები ვერ შევიკავე. რამოდენიმე ჩამომიგორდა კიდეც ლოყაზე. იმ ღამეს ორივემ ბევრი ვიტირეთ.
მგონი ის ღამე რრთადერტი იყო როცა ჩემი ფიქრების მოზიარე მყავდა და მეც გული ბოლომდე ვიჯერე. სამწუხაროდ იმ დღის ემრე არც ის გოგო მინახავს ,ისე დავემშვიდობე მისი სახელიც კი არ მიკითხავს .საუბარსი გარტულს სახელები არავის გახსენებია
ქუჩასი ცხოება გაუსაძლისია ,ქუჩა დუანდობელია ,აქ ყველა იბრძვის იმისთვის რომ გადარჩეს. ხშირია სემთხვევები როცა ერთმანეთს იმეტებენ ადამიანები . ადრე ვერც ვიფიქრებდი რომ ასეთი ცხოვრება არსებობდა დღეს კი მე ამ ცხოვრების ნაწილი ვარ. ვინ იცის იქნება ასე იმიტომ მომექცა ცხოვრება დამენახა ყველაფერი ის რასაც აქამდე ვერ ვხედავდი,მენახა იმ ხალხის გაჭირვება რომლებსაც აქამდე ვერ ვამჩნევდი.არადა რამდენჯერ შემხვედრია ქუჩაში ისეთივე მაწანწალა როგორიც დღეს ვარ . თუმცა არც კი მიმიხედავს უკან. ჩემტვის სრულიად უმნიშვნელო და უღირალი არსებები იყვნენ,შეუმჩნევლები თითქოს არც არსებობდნენ . სწორედ ასე მექცევა დღეს მე ყველა, ვისაც არ უნდა სევჩივლო რამდენიმე რკინის ფულს გადმომიგდებენ სამადლოდ ,თუარადა ერთ ორს მოამყოლებენდ ა თავიდან მომიცილებენ . ქუჩურ ცხოვრებას შევეჩვიე ,ახლა რომ მკიტხოს ვინმემ უკან თუ დაბრუნდებიო არ ვიცი რას ვუპასუხებ. ჩემი სცეული ცივ ბეტონზე ან კარდონზე ძილს სეეჩვია ,არც კი მგონია რომ რბილ საწოლში დაძინებას მოვახერხებ .აღარც კი ამხსოვს როგორია.
აქ ქუჩაში ჩემნაირები ბევრია,მათ შორის გოგონებიც. ერთხელაც გარეუბანში ხეტიალის დროს შემომაღამდა და მიყრუებულ ადგილს სევაფარე თავი რომ ქარს არ გავეციებინე . ნანგრევების კუთხეში მივიყუჟე და უარგისი მუყაო წავიფარე თითქოს რამეს მოამთბობდა .სწორედ იქ გავიცანი გოგონა რომელსაც იგივე გადახდა თავს. რომელიც სახლიდან ჩემსავით მსობლებმა გამოაგდეს . როგორც კი დავწექი ამშინვე მომესმა ღრმა სუნთქვა მივხვდი რომ იქ ადამიანი იყო . მეორე კედელს გავცდიდ ა დავინახე რომ ზირს ვიღაცას ეზინა. მივუახლოვდი და სევნიშნე რომ გოგონა იყო დაახლოებით ჩემი ასაკის . შეიძლება ცოტა უმცროსიც ყოფილიყო. მივუახლოვდი და თავზე დავადექი .მანაც მაშინვე იფხიზლა ,ჩემი არ იყოს მასაც გამახვილებოდა სმენა . მასინვე ფეხზე წამოხტა . ვუთხარი არაფერს დაგიშავებთქო. ჩვენც საქმე რა გვქონდა იმ შუაღამეს . ყველაფერი მიამბო. ჩემ თვალსინ იგივე სურატი გადმოიშალა რაც რამდენიმე წლის წინ საკუთარ ოჯახში შემემთხვა. ცრემლები ვერ შევიკავე. რამოდენიმე ჩამომიგორდა კიდეც ლოყაზე. იმ ღამეს ორივემ ბევრი ვიტირეთ.
მგონი ის ღამე რრთადერტი იყო როცა ჩემი ფიქრების მოზიარე მყავდა და მეც გული ბოლომდე ვიჯერე. სამწუხაროდ იმ დღის ემრე არც ის გოგო მინახავს ,ისე დავემშვიდობე მისი სახელიც კი არ მიკითხავს .საუბარსი გარტულს სახელები არავის გახსენებია
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
magra momwons
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: იდუმალი სტუმარი
by @JackyBrv Wed Dec 14, 2011 7:39 pm
dzan magariaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
@JackyBrv- . : My angelzZz
My Husband
პოსტების რაოდენობა : 6644
ქულები : 7833
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-13
ასაკი: : 25
Location : ბათუმი
Re: იდუმალი სტუმარი
by GIO:G Thu Dec 15, 2011 1:24 am
au dzaaan momewona, sheni motxrobebi yoveltvis magaria, ertmanetze uketesi, dzaan nichieri xar 
GIO:G- . :
პოსტების რაოდენობა : 119
ქულები : 128
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-03
ასაკი: : 28
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Thu Dec 15, 2011 3:16 am
მადლობა რომ მოგწონტ და კიტხულობტGIO:G wrote:au dzaaan momewona, sheni motxrobebi yoveltvis magaria, ertmanetze uketesi, dzaan nichieri xar
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Thu Dec 15, 2011 3:49 am
დღე მესამე
სულ იმაზე ვსაუბრობ და ვფიქრობ რამდენად უსამართლოა ცხოვრება ჩემს მიმართ თუმცა ახლა მევე ვიქნები უსამართლო დადებითი რომ არ დავინახო . მხოლოდ იმათ ვახსენებ ვინც წიხლისკვრით მექსევა და ადამიანად არ მთვლის. ალბათ მათთვის რამე უსახელო ცხოველი ვარ რომელიც ამ სამყაროს ამზიმებს და ხალხისთვის ისედაც გაუსაძლის ცხოვრებს და პირობებს მე და ცემნაირები ზედ ვემატებით . ბევრი იმასაც ფიქრობს რომ ტალახის სროლის ღირსნ ვართ ,რომ მათ კისერზე, მათ ხარჯზე ვაპირებთ ცხოვრებას და ხელის განძრევა არ გვსურს.
ალბათ ჩემი ისტორია რომ მოისმინონ ადამინი პირველად იმას გაიფიქრებ ''ეს საკუთარ მსობლებს და ოჯახს ამძიმებდა და ჩვენ რა ვალდებულნი ვართ შევიბრალოთ და ვარცინოთო '' ხშირად ამასაც კი გავივლებ გულში და ცრემლი მომადგება მაგრამ დრო ყველაფრის მკურნალია და ასეტ ყოფას მეც შევეჩვიე .
შეიძლება ბევრისთვის უღირალი მაგრამ ჩემთვის ბევრად ღირებული დღეებიც დამდგარა. როცა ვიღაცამ ადამინურად მომექცა და ჩემტან ურთიერთობა არ იუკადრისა. კარგად მახსოვს ის დღე ,ერთხელ ერთ ქალს ტვირთის სახლში ატანაშიდ ავეხმარე მანაც კარგად მიმიღო საწმელიც მაჭამა. რამდენიმე კვირა მასთან ვიმუშავე,ბაღი გავულამაზე და ეზო დავულაგე. კარგადაც გადამიხადა .კარგახანს ვიცხოვრე იმ ფულით ისე რომ პური არ მომკლებია და მშიერს არ დამძინებია . იქედან წამოსვლა რ მინდოდა , მეგონა სამოთხეში ვიყავი ,მიუხედავად იმისა რომ დიდი არაფერი ცხოვრება იყო. უბრალოდ ვგრძნობდი რომ ვინმეს რამესი გამოვადექი და ეს მანუგეშებდა ,ეს მაძლევდა ძალას რომ მეფიქრა სრულიად უვარგისი არ გავხდითქო ,მაგრამ ამქვეყნად მარადიული არაფერია. მარად არაფერი გრძელდება და ეს ''ზღაპარიც'' 1-2 კვირაში დასრულდა .
ახლაც ტკბილად მახსოვს და მუდამ მემახსოვრება იმ ქალის ადამინური მზერა, ის მზერა რომელიც ასე ემნატრებოდა, ვიღაცამ ადამიანად ჩამაგდო და არ აცხოველად რომლსაც სახელიც არ აქვს .
სულ იმაზე ვსაუბრობ და ვფიქრობ რამდენად უსამართლოა ცხოვრება ჩემს მიმართ თუმცა ახლა მევე ვიქნები უსამართლო დადებითი რომ არ დავინახო . მხოლოდ იმათ ვახსენებ ვინც წიხლისკვრით მექსევა და ადამიანად არ მთვლის. ალბათ მათთვის რამე უსახელო ცხოველი ვარ რომელიც ამ სამყაროს ამზიმებს და ხალხისთვის ისედაც გაუსაძლის ცხოვრებს და პირობებს მე და ცემნაირები ზედ ვემატებით . ბევრი იმასაც ფიქრობს რომ ტალახის სროლის ღირსნ ვართ ,რომ მათ კისერზე, მათ ხარჯზე ვაპირებთ ცხოვრებას და ხელის განძრევა არ გვსურს.
ალბათ ჩემი ისტორია რომ მოისმინონ ადამინი პირველად იმას გაიფიქრებ ''ეს საკუთარ მსობლებს და ოჯახს ამძიმებდა და ჩვენ რა ვალდებულნი ვართ შევიბრალოთ და ვარცინოთო '' ხშირად ამასაც კი გავივლებ გულში და ცრემლი მომადგება მაგრამ დრო ყველაფრის მკურნალია და ასეტ ყოფას მეც შევეჩვიე .
შეიძლება ბევრისთვის უღირალი მაგრამ ჩემთვის ბევრად ღირებული დღეებიც დამდგარა. როცა ვიღაცამ ადამინურად მომექცა და ჩემტან ურთიერთობა არ იუკადრისა. კარგად მახსოვს ის დღე ,ერთხელ ერთ ქალს ტვირთის სახლში ატანაშიდ ავეხმარე მანაც კარგად მიმიღო საწმელიც მაჭამა. რამდენიმე კვირა მასთან ვიმუშავე,ბაღი გავულამაზე და ეზო დავულაგე. კარგადაც გადამიხადა .კარგახანს ვიცხოვრე იმ ფულით ისე რომ პური არ მომკლებია და მშიერს არ დამძინებია . იქედან წამოსვლა რ მინდოდა , მეგონა სამოთხეში ვიყავი ,მიუხედავად იმისა რომ დიდი არაფერი ცხოვრება იყო. უბრალოდ ვგრძნობდი რომ ვინმეს რამესი გამოვადექი და ეს მანუგეშებდა ,ეს მაძლევდა ძალას რომ მეფიქრა სრულიად უვარგისი არ გავხდითქო ,მაგრამ ამქვეყნად მარადიული არაფერია. მარად არაფერი გრძელდება და ეს ''ზღაპარიც'' 1-2 კვირაში დასრულდა .
ახლაც ტკბილად მახსოვს და მუდამ მემახსოვრება იმ ქალის ადამინური მზერა, ის მზერა რომელიც ასე ემნატრებოდა, ვიღაცამ ადამიანად ჩამაგდო და არ აცხოველად რომლსაც სახელიც არ აქვს .
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
@JackyBrv- . : My angelzZz
My Husband
პოსტების რაოდენობა : 6644
ქულები : 7833
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-13
ასაკი: : 25
Location : ბათუმი
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Sat Dec 17, 2011 10:02 pm
დღე მეოთხე
ხანდახან ჩემ ტავს ვეკითხები რას გრძნობენ ჩემი მშობლები როცა ჩემზე ფიქრობენ.როცა ახსენდებათ რომ კიდევ ყავთ ერთი შვილი? ან საერთოდ თუ ახსენდებათ ჩემია რსებობს. მე ხომ აქ ვარ მათ გვერდით. ხშირად სეიძლება გვერდიც კი ამიარონ ისე რომ ვერ შევამჩნიო მიუხედავად იმისა რომ სულ გაფაციცებით ვარ იქნებ ვინმე ჩემიანს მოვკრა თვალი. უფრო ჩემ და -ძმას დავეძებ. რამდენჯერმე მოვკარი კიდეც თვალი იმ სკოლასთან სადაც სწავლობენ. უკვე დიდები არიან არადა სახლშირ ა პატარებიდ ავტოვე . მამაჩემის მძღლს მანქანით მოყავს და მიყავს ორივე.... ჩემი ძმა კრისტოფერი უკვე დიდია , ჩემი და ანაც თინეიჯერი .... ეტყობა რომ საკმაოდ კეკლუცია ამმაჩემისგან განებივრებული. ყოველთვის ასე იყო...ანებივრებდა...არც მე მაქ საწუწუნო მეც მანებივრებდნენ რომარა ის საბედისწერო სემტხვევა ... ხანდახან მათთან დაბრუნება სიკვდილამდე მენატრება...ღმერთო როგორ მინდა სემეძლოს მათ გვერდით გამეღვიძოს და დამეძინოს ... დილით ამდგარს ჩემი ძიძა ისევ საუზმეს მახვედრებდეს ,ცხელ შხაპს ვიღებდე და უნივერსიტეტსი გავრბოდე....ახლა უკვე ყველაფერი მენატრება ...ჩემი მეგობრებიც რომელთან ერთადაც დღეს და ღამეს ვატარებდი ... რა ტკბილი მოგონებებია ...
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა დავინახე გზის მეორე მხრიდან კიდევე რთმა ჩემნაირმა მანისნა მოდიო .მეც წამოვდექი მაინტერსებდა რისთვის მეძახდა , დავინახე ბოთლით მანიშნებდა .ეტყობა რამეს ძეიმობდნენ მიუხედავად იმისა რომ საზეიმო არცერთ ჩვენგანს არაფერი არ ქონდა ...ან უბრალოდ ერთობოდნენ .ერთხანს ვიფიქრე მივალთქო მაგრამ მერე ხელი დავუქნიე უარის ნიშნად და გზას ავუყევი . ისევ ჩემს ფიქრებსი გართულს თავზე ისე დამათენდა მე ტვითონაც ვერ მივხვდი
ხანდახან ჩემ ტავს ვეკითხები რას გრძნობენ ჩემი მშობლები როცა ჩემზე ფიქრობენ.როცა ახსენდებათ რომ კიდევ ყავთ ერთი შვილი? ან საერთოდ თუ ახსენდებათ ჩემია რსებობს. მე ხომ აქ ვარ მათ გვერდით. ხშირად სეიძლება გვერდიც კი ამიარონ ისე რომ ვერ შევამჩნიო მიუხედავად იმისა რომ სულ გაფაციცებით ვარ იქნებ ვინმე ჩემიანს მოვკრა თვალი. უფრო ჩემ და -ძმას დავეძებ. რამდენჯერმე მოვკარი კიდეც თვალი იმ სკოლასთან სადაც სწავლობენ. უკვე დიდები არიან არადა სახლშირ ა პატარებიდ ავტოვე . მამაჩემის მძღლს მანქანით მოყავს და მიყავს ორივე.... ჩემი ძმა კრისტოფერი უკვე დიდია , ჩემი და ანაც თინეიჯერი .... ეტყობა რომ საკმაოდ კეკლუცია ამმაჩემისგან განებივრებული. ყოველთვის ასე იყო...ანებივრებდა...არც მე მაქ საწუწუნო მეც მანებივრებდნენ რომარა ის საბედისწერო სემტხვევა ... ხანდახან მათთან დაბრუნება სიკვდილამდე მენატრება...ღმერთო როგორ მინდა სემეძლოს მათ გვერდით გამეღვიძოს და დამეძინოს ... დილით ამდგარს ჩემი ძიძა ისევ საუზმეს მახვედრებდეს ,ცხელ შხაპს ვიღებდე და უნივერსიტეტსი გავრბოდე....ახლა უკვე ყველაფერი მენატრება ...ჩემი მეგობრებიც რომელთან ერთადაც დღეს და ღამეს ვატარებდი ... რა ტკბილი მოგონებებია ...
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა დავინახე გზის მეორე მხრიდან კიდევე რთმა ჩემნაირმა მანისნა მოდიო .მეც წამოვდექი მაინტერსებდა რისთვის მეძახდა , დავინახე ბოთლით მანიშნებდა .ეტყობა რამეს ძეიმობდნენ მიუხედავად იმისა რომ საზეიმო არცერთ ჩვენგანს არაფერი არ ქონდა ...ან უბრალოდ ერთობოდნენ .ერთხანს ვიფიქრე მივალთქო მაგრამ მერე ხელი დავუქნიე უარის ნიშნად და გზას ავუყევი . ისევ ჩემს ფიქრებსი გართულს თავზე ისე დამათენდა მე ტვითონაც ვერ მივხვდი
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: იდუმალი სტუმარი
by Bracamontes_fan Sat Dec 17, 2011 10:10 pm
მადლობა გენაცვალე სხვატასჰორის მოტხრრობის წერა ჯერ არ დამიწყია პირველ ტავს ახლა დავდებ ეგ სჰესავალი იყოannia wrote:au vgijdebi shens motxrobrbze sheni fani var
იმედია წაგძელებაც მოგეწონება
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Page 1 of 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
Similar topics» იდუმალი სტუმარი/"La invasora"
» იდუმალი მშვენიერება
» იდუმალი ქალი potoebi
» სერენაი სარიკაიას იდუმალი სიყვარული ცოლიანი ბიზნესმენია?
» კიდევ ერთი იდუმალი მკვლელი მარტინ ჰანისგან
» იდუმალი მშვენიერება
» იდუმალი ქალი potoebi
» სერენაი სარიკაიას იდუმალი სიყვარული ცოლიანი ბიზნესმენია?
» კიდევ ერთი იდუმალი მკვლელი მარტინ ჰანისგან
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 9
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum|
|
|