შავი ვარდით

მოკლე აღწერა:
ლაურა რივერსი ბედნიერია: მას კარგი ნიშნები, შესანიშნავი მეგობრები და საოცარი ოჯახი ჰყავს. არაფერი საშინელება არ ხდება ქალაქ ისთონში - სანამ მკვდარ ტამარა სმიტს არ იპოვიან შავი ვარდით

ქალაქელები გაოგნებულები არიან ამ ყველაფრით, ძალიან ეშინიათ.

სამწუხაროთ, შემდეგი თვეების განმავლობაშიც კლავენ ხალხს... და მათ შავი ვარდიც აქვთ. ყველა ის ადამიანი, რომელიც მოკლეს, ქერა იყო.

ლაურა და მისი მეგობრები პანიკაში არიან. რატომ? იმიტომ, რომ ლაურაც ქერაა და ის შეიძლება შემდეგი აღმოჩნდეს!

ძალიან მალე დავამატებ ამ მოთხრობას, იმედია მოგეწონებათ!

პროლოგი:
ტამარა სმიტმა ქურთუკი ჩაიცვა და დაკეტა რესტორანის წინა კარები. არც ისე ბნელი ღამე იყო, ნიავი უბერავდა და მას ცხვირი გაუწითლდა, ცოტა შესცივდა. სიჩუმე იყო, ქუჩაში არავინ არ იყო. მხოლოდ ქარის ხმა ესმოდა. ღამის თორმეტი საათი იყო, ტამარა ერთადერთი ადამიანი იყო, ვინც ამ დროს ქუჩაში სიარულს მიჩვეული იყო.
გზაში ხელები ჯიბეში ჩაიწყო და გათბობას ცდილობდა; არ იყო შეჩვეული ასეთ ამინდს. მას კარგი სამუშაო ჰქონდა, ასე რომ შეეძლო, რომ უკვე ეყიდა მანქანა, დაიღალა ღამღამობით სიარულს.
ბოლოსდაბოლოს კუთხეში შეუხვია
ვიღაც მას გაჰყვა. ტამარა უკან იყურებოდა და ხედავდა, თუ როგორ მიჰყვებოდა ვიღაც მკრთალი ხელებით. თუმცა ის რვა ან მეტი მეტრით იყო დაშორებული.
მან უცბად შეამჩნია, რომ ის(ტამარა) უკვე გასასვლელთან იყო, ამიტომ ნერვიულობა დაიწყო.
უკვე მარცხნივ მიდიოა, მაგრამ უცებ ვიღაცამ დაიჭირა და ხელი პირზე ააფარა. ტამარამ ყვირილი სცადა უშედეგოდ.
ტამარა ცდილობდა გაქცევას, მაგრამ კვლავ უშედებოდ. მან რაღაც თავში ჩაარტყა ტამარას. უნდოდა, რომ ხელები შეეკრა, მაგრამ არ აღმოჩნდა საკმარისად სწრაფი.
ტამარა ძალიან შეშინდა და უცბად ხმა გაისმა.
"როგორი ლამაზი თვალები გაქვს," კაცის ხმა რბილი იყო.
ტამარამ კვლავ სცადა ამ ბოროტი კაცისგან გაქცევა. მან გადაწყვიტა, რომ მის სახეზე შეეხედა, ასე რომ, თუ გადარჩებოდა, პოლიციას ეტყოდა. ის მხოლოდ მის თვალებს გედავდა - მას მწვანე თვალები და გრძელი წამწამები ჰქონდა; მისი სახე დაფარული იყო.
"რახან შენ დაიყვირე, საქმე უნდა დავამთავრო, რადგან შეიძლება ვინმეს გაეგონა." მან ჩაუჩურჩულა ყურში. მისი თვალებით სთხოვდა, რომ გაეშვა, მაგრამ უშედეგოდ.

ეს არის მხოლოდ პროლოგი, პირველ ნაწილს მოგვიანებით დავდებ

ეს მხოლოდ დასაწყისია, არ არის ნაჩვენები ყველა მოქმედება და ინფორმაცია, გთხოვთ, მოითმინეთ. შეიძლება თავიდან ოდნავ მოსაწყენია, მაგრამ გარწმუნებთ, მესამე თავიდან უკვე ძალიან საინტერესო იქნება!

ნაწილი I:
ლაურა გარეთ გარბოდა და წვიმისგან რომ არ დასველებულიყო, თავისი ჟაკეტით იფარავდა თავს. გარეთ ბევრი ხალხი არ იყო. ის ფიქრობდა:
-აუცილებლად გამეცინებოდა, სხვა რომ გარბოდეს ასეთ წვიმაში და მე გარეთ არ ვიყო.
ლაურას ძალიან ეშინოდა ჭექა-ქუხილის. ის თავის საუკეთესო მეგობართან მიდიოდა სახლში, რომელიც იყო ძალიან თავდაჯერებული და პატივმოყვარე. დღეს გადაწყვეტილი ჰქონდათ აქ შეკრებილიყვნენ, მაგრამ ამას უკვე აზრი აღარ ჰქონდა და ლაურა ფიქრობდა, რომ ჯეისი მთელი დღე მანქანაში იყო.
ძალიან ციოდა. ლაურამ დილით მაისური ჩაიცვა, დარწმუნებული იყო, რომ დღესაც ისეთვე მზიანი ამინდი იქნებოდა, როგორც ყოველთვის. მაგრამ როგორც კი კარები გააღო, ძალიან გაუკვირდა, რომ ასე ციოდა. ასე რომ, სხვენიდან მოუწია თბილი ტანსაცმლის გამოღება.
ასე იმიტომ გაუკვირდა, რომ ისთონში ძალიან იშვიათად წვიმს.
ბოლოსდაბოლოს ის მივიდა ჯეისის სახლში. როგორც კი მან კარი გააღო, ჯეისის სახეზე მაშინვე შენიშნა თავდაჯერებული ღიმილი. მას თავისი ღია ყავისფერი თვალები უბრწყინავდა ისე, თითქოს ძალიან კარგად ერთობაო, და ლაურას უცბად მოუნდა, რომ მისთვის მაგრად ჩაერტყა.
სამი წელია, რაც ჯეისი ლაურას საუკეთესო მეგობარია. ძალიან კარგად ახსოვს, თითქოს გუშინ იყო, როგორ აბრაზებდა ვიღაც, როგორ დაინახა ის ჯეისმა და "გადაარჩინა" ლაურა. შემდეგ უთხრა, რომ მას ყოველთვის დაიცავდა.
ჯეისს სიცილი აუტყდა.
"ლაურა, დამხრჩვალ თაგვს გავხარ."
ლაურამ გაბრაზებული სახე მიიღო, თუმცა როცა ფანჯარაში თავისი ანარეკლი დაინახა, მიხვდა, რომ უარესად გამოიყურებოდა
თავდაჯერებული ღიმილი ჯეისის სახიდან გაქრა. "ოჰ, რა ლამაზი თაგვია!"
უცებ მან ხუმრობით ხელი ჰკრა ლაურას და ლაურა წაიქცა. ლაურა ცდილობდა, რომ ეტირა, რომ მიეხვედრებინა, რომ ის დამნაშავე იყო, თუმცა არა, ჯეისი მას ძალიან კარგად იცნობდა.
-ვერ მომატყუებ, ლაურა, იცი, რომ ცუდი მსახიობი ხარ. წამომყევი, სხვა ტანსაცმელს მოგცემ.

ლაურა გაჰყვა მას, ჯეისმა მაისური და ჯემპრი ესროლა. მიუხედავად იმისა, რომ ჯეისის ტანსაცმელი დიდი იყო, მაინც კარგი იყო, თბილად იქნებოდა. ლაურამ შენიშნა, რომ ჯეისი რაღაც უცნაურ თამაშს თამაშობდა Wii-ზე. უცებ რაღაც სხვა თამაში ჩართო, იცოდა, რომ ეს ჩემი საყვარელი თამაში იყო.
-წააგებ, ვერ თამაშობ კარგად
-მერე რა?
-ეს საუკეთესო თამაშია, ძალიან ადვილია.
ჯეისიმ თავი დააქნია. კარგად ერთობოდა. თამაში დაიწყეს. 4 საათამდე ამ თამაშს თამაშობდნენ.
ჯეისიმ გაიმარჯვა. ლაურამ შენიშნა, რომ გარეთ უკვე აღარ წვიმდა. მისი ტანსაცმელიც გაშრა, სახლში წასვლა გადაწყვიტა.
როგორც კი სახლში მივიდა, მაშინვე სამზარეულოში გაიქცა და რაღაცებზე ლაპარაკი დაიწყეს დედამისმა და 6 წლის დამ.
ტელევიზორი ოთახში ჩართული იყო. ლაურა არასდროს აქცევდა ახალ ამბებს დიდ ყურადღებას, მაგრამ ახლა მაინც უსმენდა. ერთ-ერთი ჟურნალისტი ამბობდა:
-მოგესალმებით, მე ვარ ემილი ფორთერი, რეპორტაჟი გლინინგ სთრითიდან. დღეს, ოთხის ნახევარზე, შუადღისას, მკვდარი ახალგაზრდა გოგონა იპოვეს. დეტექტივები ამბობენ, რომ ეს იყო ტამარა სმიტი, თვრამეტი წლის გოგონა, რომელიც მუშაობდა "პიზა ჰათ რესტორანში".
ლაურა ძალიან დაინტერესდა და დიდი ინტერესით უსმენდა ტელევიზორს. დედამისიც ინტერესით უსმენდა.
ჟურნალისტი: - დეტექტივებს არ აქვთ ჯერჯერობით ბევრი ინფორმაცია, მაგრამ იციან, რომ ეს მკვლელობა იყო. პოლიცია გირჩევთ, რომ სიმშვიდე შეინარჩუნოთ, გვარწმუნებენ, რომ დამნაშავეს აუცილებლად იპოვიან. არ გადართოთ, უფრო მეტი ინფორმაცია საღამოს!
მათ ქალაქში მკვლელობა 50 წლის განმავლობაში არ მომხდარა, ამიტომაც გაუკვირდათ. ლაურა ღუმელთან დაბრუნდა, ახალი ამბებით სრულიად გაოცებული...

momwons

annia, მიხარია, რომ მოგწონს
ეს ჯერ კიდევ არ არის საინტერესო, მესამე თავი უკვე ძალიან საინტერესოა.

იმედია მოგეწონათ. შემდეგი ნაწილი იქნება ძალიან საინტერესო, მალე დავდებ.
ნაწილი ll: დაბრუნება სკოლაში.
მაღვიძარამ დარეკა. ლაურა ავტომატიურად ადგა და გამორთო. 6 კვირიანი დასვენების შემდეგ დღეს ის პირველად მიდის სკოლაში. ეს მისთვის ბოლო სასწავლო წელია, ამიტომ ის ფიქრობს, რომ ძალიან კარგად უნდა მოემზადოს, რომ გამოცდები მაღალ ნიშნებზე ჩააბაროს. მან თავისი უნიფორმა გამოიღო კარადიდან და ჩაიცვა. მას მოსწონდა მისი უნიფორმა. როცა მოემზადა, პირი დაიბანა. მისი მშობლები ამ დროს არასდროს არ არიან სახლში; მამამისი იურისტია და 6 საათზე დგება და დედამისი კი მხატვარია და თავის სტუდიაში ექვსის ნახევარზე მიდის. ლაურას კი ადგომა შვიდ საათზე უწევს, შემდეგ კი თავისი დის გაღვიძება, ამას უკვე მიჩვეულია.
ლაურა თავისი დის ოთახში შევიდა, როგორც ყოველთვის, ყველაფერი არეულია. ის შუაღამისას დგება და თამაშობს თავისი სათამაშოებით - 3 წელია, რაც ასე იქცევა. ეს 10 წუთს ართმევს ლაურას, მაგრამ ეს ათი წუთიც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ბოლოსდაბოლოს გააღვიძა მან თავისი და და ჩააცვა. საუზმეც მოუმზადა.
ჭამა და უკვე მზად იყვნენ წასვლისთვის. ჩავჯექით მანქანაში და დავიწყე მისი ტარება ამ ჩუმ ქუჩებში მისი პატარა სკოლისკენ.
ისთონს ორი სკოლა აქვს: ერთი ბავშვებისთვის ხუთიდან ცამეტ წლამდე, და მეორე ცამეტიდან ცხრამეტ წლამდე. ლაურა ყოველთვის ოცნებობდა ამ სკოლების გაერთიანებაზე, ასე რომ ჰერმონის(თავის დას) ესტუმრებოდა ლანჩის დროს და შესვენებაზე.
ლაურამ ის მიიყვანა თავის საკლასო ოთახში. ყველა მისმა მეგობარმა შენიშნა ის და მიესალმა. ლაურამ მათ გაუღიმა და დაემშვიდობა.
მანქანაში მან რადიო ჩართო, რომ გუშინდელ ამბებზე მეტი ინფორმაცია გაეგო. ეს უფრო კარგად გაახსენებს ყველაფერს, რაც მოხდა მას შემდეგ, რაც მამამისი დაბრუნდა. მისი მშობლები ხომ მათ გამო ძალიან ნერვიულობდნენ.
როცა სკოლაში მივიდა, მანქანა აბას მანქანის გვერდზე დააყენა და თავისი ჩანთა აიღო და შევიდა სკოლაში. ეზოში მისი თითქმის ყველა მეგობარი დაინახა. მისი მეგობრები, ზოუ და აბა უკვე ლაპარაკობდნენ მხიარულად. ლაურა აბას გვერდზე დაჯდა.
-გამარჯობა - ყველას მიესალმა.
ისინიც მიესალმნენ.
ლაურამ აბა მეორე კლასში გაიცნო. მას შემდეგ საუკეთესო მეგობრები გახდნენ. მას აქვს გრძელი, ღია ყავისფერი თმები და ლურჯი, კეთილი თვალები.
აბა უცებ ლაურას მოუბრუნდა:
-გუშინ მოგეწონა წვიმა? ზოუ და მე მთელს ქალაქში ვსეირნობდით სანამ წვიმდა, შესანიშნავი იყო.
-არა, საერთოდ არა. ჯეისისთან მივდიოდი და საშინელება იყო.
აბამ გაიცინა.
ზოუს აქვს გრძელი, მუქი თმა და ყავისფერი თვალები. ის ყოველთვის კარგ ხასიათზეა, დილაობითაც კი, უყვარს ხალხის გამხიარულება, მათიც კი, ვისაც საერთოდ არ იცნობს. ლაურა და ის იც მეორე კლასიდან იცნობენ ერთმანეთს.
-რა... ლაურამ დაიწყო, რომ მათვის ეკითხა, მაგრამ ამასობაში ჯეისი მოვიდა.
-და სკოლის მეფეც მოვიდა - დაიწყეს ბავშვებმა.
ჯეისმა ისინი თითქმის ვერ შენიშნა ისე ჩაუარა მათ.
-გაჩერდი, ჯეის, შეწყვიტე ოცნება
-შენ მხოლოდ ჩემი პოპულარობის გშურს. - ტრაბახს იწყებს
ყველას გაეცინა.
სკოლის ზარმა დარეკა. ჯეისი კიდევ ტრაბახობს.
ლაურამ გადაწყვიტა მისი მასწავლებლის, მისტერ ჯეოფრისგან შორს დამჯდარიყო. 5 წუთის შემდეგ კლასი გაივსო. სკოლის დღე მალე გადის. მთელი დღე სტუდენტები მკვლელობის შესახებ საუბრობდნენ. ზოგმა თქვა, რომ ტამარა სმიტი ძალიან მეგობრული იყო. ზოგი ამბობს მოტივებს, თუ ვის შეიძლება მოეკლა. ახალ ამბებში არ გამოუცხადებიათ, თუ როგორ მოკლეს.
ლაურას და მის მეგობრებს ამის შესახებ ბევრი არ უსაუბრიათ. ეს საშინელება იყო, რადგან ადამიანი, რომელიც ჩვენ ქალაქში ცხოვრობდა, მოკლეს და ისინი შეიძლება მკვლელთან ახლოს ყოფილიყვნენ. შემდეგ ლაურამ უცნობი მანქანა დაინახა და როცა მიუახლოვდა, დაინახა ახალი მოსწავლე, დავიდი. არა, ახალი მოსწავლე ნამდვილად არ არის, ერთი წელია, რაც აქ სწავლობს.
-გამარჯობა.
-გამარჯობბა. - ნახევრად გაიღიმა და მაინც გაბრაზებული ჩანდა.
-რატომ ასე უხეშად? წავალ, თუ რამე საქმე გაქვს?!
-ო, ბოდიში. შემიძლია რომელიმე რესტორანში დაგპატიჟო? დაკავებული ხომ არა?
-დიახ, დაკავებული ვარ და მივდივარ.
-კარგი. ხვალ გნახავ სკოლაში. შეიძლება სადმე შევიკრიბოთ?
-ვნახოთ. - სწრაფად უპასუხა ლაურამ და წავიდა.
დაახლოებით 5 საათზე, მისი მშობლები სახლში დაბრუნდნენ.
-გამარჯობა, ძვირფასო. როგორი იყო თქვენი პირველი დღე სკოლაში.
ლაურა მოუყვა, თუ რა მოხდა, შემდეგ ჰერმონიც. შემდეგ ისინი შევიდნენ ოთახში და ჩართეს ტელევიზორი. მხოლოდ რამდენიმე ჟურნალისტმა გამოაცხადა, თუ რა გამოიძიეს იმ დღეს.
ჟურნალისტი: - ახალი ამბები გუშინდელ მკვლელობასთან დაკავშირებით გაირკვა. დეტექტივმა მარშალმა, ვინც ტამარა სმიტი იპოვა, გამოაქვეყნა დეტალები ამის შესახებ. ეს კაცი დაახლოებით ორმოცდახუთი წლის, ან ოდნავ უფრო ახალგაზრდაა - და ჩნდება გამოსახულება ტელევიზორში
-მოგესალმებით, მე ვარ დეტექტივი მარშალი. უფლება მივიღეთ, რომ გამოვაცხადოთ ზოგიერთი უმნიშვნელო ამბები. ტამარა სმიტი მოკლეს იმ გზაზე, რომელიც ქალაქს არასდროს უნახავს. მას ღრმა ჭრილობები ჰქონდა ხელებზე, რაც გამოიწვია წვრილმა, მაგრამ ძლიერმა შნურებმა.
ლაურას დედას თვალებში ცრემლები მოერია.
-მთავარი დეტალი ის არის, რომ ტამარას თან ჰქონდა შავი ვარდი, ასე რომ, მკვლელი შეიძლება ნორმალური არ იყოს.
რატომ უნდა ყოფილიყო ასე? ეს ხომ ძალიან უცნაურია!
-ეს არის ახალი ამბები. ჩვენ ჯერ ტყვია არ გვიპოვია. გთხოვთ, თუ თქვენ გაქვთ ინფორმაცია, რომელიც დაგვეხმარება, მოდით სადგურში და დაგვირეკეთ, შეგიძლიათ ეს ყველაფერი გააკეთოთ ანონიმურად. დიდი მადლობა - ამთავრებს.
ლაურას ეს ყველაფერი ჯერ არ სჯერა, მკვლელობა ასეთ მეგობრულ, მშვიდ, პატარა ქალაქში. ჩუმად მიდის თავის ოთახში და რთავს კომპიუტერს. შედის MSN-ში და ხედავს, რომ იქ მისი სამი მეგობარია შესული. ის უერთდება მათ. რამდენიმე საათის განმავლობაში საუბრობდნენ მკვლელობაზე.
ყველა შეშინებული იყო. ლაურა იმედოვნებდა, რომ პოლიცია მკვლელს აუცილებლად დაიჭერდა და ეს ყველაფერი მალე მოხდებოდა!

ნაწილი III

კაცის შავი ჩრდილი ჩუმად უყურებს ახალგაზრდა გოგონას, რომელიც დარბის პარკის გარშემო ტყის უკან. ის მთელი კვირა მოდიოდა ამ პარკში და უყურებდა მას მთელი ღამე, ამასობაში კი გეგმავდა, თუ როგორ ემოქმედა. დღეს ის ძალიან აღელვებულია, მისი შემდეგი მსხვერპლის გამო.

სარა ქონორი თავის ტელეფონში სიმღერებს უსმენს და ხმას უფრო და უფრო უწევს, ამასობაში დარბის. წელიწად ნახევარია, რაც აქ ყოველ ღამე მოდის; მას მოსწონს აქეთ-იქით სირბილი, როცა მზე ჩადის, რადგან აქ ბევრი ხალხი არ არის, ერთობა მუსიკის მოსმენითა და ღამის ჰაერით.

უფრო სწრაფად დარბის. პარკს ჩვეულებრივ 5-ჯერ შემოუვლის ხოლმე, მაგრამ ახლა გადაწყვიტა, რომ ეს მეექვსედ გააკეთოს.

კაცი ხეებსა და ბუჩქებს ეფარება, ნელა მოქმედებს, რომ დარწმუნდეს, რომ გოგონას უცნაური ხმა არ ესმის. ახლა ის უფრო დიდ ხეს აღწევს და უთვალთვალებს გოგონას. ის ჯიბიდან დანას იღებს.

სარა აგრძელებს სირბილს და ფიქრობს ხვალინდელ ჩიარლიდერების გუნდზე, სადაც უნდა ივარჯისოს. ბოლოსდაბოლოს გადაწყვიტა, რომ სახლში დაბრუნებულიყო. კიდევ უფრო ბნელდებოდა. ყურსასმენები მოიხსნა, თუმცა მან ყურსასმენები ყელზე შემოიხვია, ასე რომ მუსიკაც ესმოდა, მაგრამ პარკში ხმაურსაც გაიგონებდა.

კაცის აჩრდილი უახლოვდება გოგონას. კარგი დრო მართლაც ვერ შეარჩია, მაგრამ არც უკან დახევა შეიძლება მისთვის.

გოგონამ მიაღწია პარკის გასასვლელს. მაგრამ ის უკვე ახლოს იყო მასთან. გოგონამ ავტომატიურად დაიწყო ბრძოლა, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა.
-გაჩერდი, ძვირფასო, ეს შენთვის კარგი არ იქნება.

სარა ჩერდება, იმედი აქვს, რომ ის ნებას მისცემს, რომ წავიდეს. გული უჩქარდება.

მან დანა ისევ ჯიბეში ჩაიდო.

-კარგი გოგონაა - ჩურჩულებს და შნურებს იღებს ხელიდან.

შნურებს იღებს და ხელებს უკრავს კარგად. სარა ფიქრს იწყებს:
-გამიშვებს? რატომ გააკეთა ეს? უნდა მომკლას?

კაცი ოდნავ ხმამაღლა უბრძანებს მას:
-ჩუმად იყავი.
-გთხოვ...გამიშვი. არაფერს გავაკეთებ. - სთხოვს

ის გოგონას თვალებში უყურებს. მისი თვალები ლურჯია, მაგრამ ფიქრობს, რომ ისეთი ლამაზი თვალები არ აქვს, როგორც წინა მსხვერპლს.

სარა იმედოვნებს, რომ არ მოკლავს. იცის, რომ ყველა ამის შესახებ ლაპარაკობს. შიში უფრო იზრდება.
-გთხოვთ, რას აპირებთ - ენა ებმევ, - გამიშვით!
-ვწუხვარ, ძვირფასო, არ შემიძლია - მხიარულად პასუხობს.

ცოტა ხანში ალბათ ტირილს დაიწყებს. უყვარს თავისი სკოლა, ოჯახი. ყვირილს იწყებს, მაგრამ კაცი აჩერებს.
-არა! ჩუმად იყავი!
სიამოვნებს, რომ შეშინებულია.
სარა თვალებს ხუჭავს, წარმოუდგენია, რომ სხვაგან არის.
_______________________________
ეს კვირა დიდხანს გაგრძელდა, მაგრამ ბოლოსდაბოლოს რჩება. ამ კვირაში ტამარა სმიტის შესახებ ახალი ამბები არ ყოფილა, მაგრამ ლაურას მეგობარმა, რომელიც იმავე სკოლში სწავლობს, გაავრცელა რაღაც ამბები, მამამისი პოლიციელია და ამ საქმეზე მუშაობს. ლაურას ძალიან აინტერესებდა ახალი ინფორმაცია, თუმცა ფიქრობდა, რომ ეს გოგონა სულელი იყო და ეს ინფორმაცია არ უნდა გაევრცელებინა, სიმართლე იყო თუ არა.

ლაურას და მის მეგობრებს არ მოსწონთ ჭორების მოსმენა. მათ თავიანთი საქმე აქვთ და მაქსიმალურად ცდილობენ, რომ ამის შესახებ არ იფიქრონ.
დღეს პარასკევია, სკოლის ბოლო დღე. ლაურას და მის კლასელებს უამრავი დავალება მისცეს.

დილა, როგორც ყოველთვის, იმავენაირად დაიწყო. ლაურამ ჰერმონი წაიყვანა სკოლაში და შემდეგ მანქანა ჯეისის მანქანის გვერდით გააჩერა.
-ის ჩემზე ადრე მოვიდა, რა უცნაურია, ყოველთვის ბოლოს მოდის ხოლმე ჯგუფში.
ლაურამ დაინახა ის, თუ როგორ ეჩურჩულებოდა ვიღაცას. უცბად ლაურამ დავიდი დაინახა მის უკან, მთელი კვირაა აწუხებს. სულ ერთი და იგივე კითხვებით. წამომყვები საღამოს? სადილზე რომ დაგპატიჟო?
-გამარჯობა, ლაურა! როგორ ხარ? - მისი ხმა ისე ჟღერს, რომ ეს მას ნამდვილად აინტერესებს.
-კარგად ვარ. შენ?
-უკეთესად, რადგან შენ გნახე - უაზროდ იღიმება.
ლაურა კიდევ უფრო მეტად გაბრაზდა.
-ესე იგი შემიძლია დაგპატიჟო ლანჩზე?
ლაურამ უარის ნიშნად თვი დაუქნია.
-არა, ვწუხვარ, ლანჩზე ჩემი მეგობრების გვერდით ვარ ხოლმე.
-კარგი, საღამოს რომ დაგპატიჟო? შეგვიძლია კინოში წავიდეთ და მერე სადილზე გეპატიჟები.
ლაურამ ამოისუნთქა, ალბათ ცოტაც და ეტყოდა, რომ მარტო დაეტოვებინა. იფიქრა, რომ კიდევ უფრო შეაწუხებდა, ამიტომ ამას დათანხმდა. ალბათ კინოში საღამოს შვიდ საათზე წავიდოდნენ.
დავიდს ძალიან გაუხარდა. ლაურა ზოუსთან მივიდა.
-აშკარად ჩემზე ლაპარაკობდით.
-არა, რა თქმა უნდა არა. ჩვენ. დავალებებზე ვსაუბრობდით.
ლაურამ შეამჩნია, რომ ის ნერვიულობდა. იცოდა, რომ მნიშვნელოვანი არ იყო ის, რაზეც ლაპარაკობდნენ.
ჯეისი: დღეს საღამოს წვეულებას ვაწყობ. მოსაწვევებს ვარიგებ. რა თქმა უნდა, გეპატიჟები, შენ და ჩემს მეგობრებს. შენ მოიტანე საჭმელი, მე მაღაზიაში წასასვლელად დრო არ მაქვს.
ლაურამ და მისმა მეგობრებმა შეწუხებული სახე მიიღეს, ჯეისი ყოველთვის წვეულებებზე ლაპარაკობს.
-არ შემიძლია, ვწუხვარ. სხვასთან ერთად მივდივარ.
-რა? ვისთან?
ლაურამ ამოიოხრა.
-დავიდთან. მთელი კვირაა მაწუხებს.
-დავიდთან? ახალი მოსწავლეა ხო? არ ვფიქრობ, რომ უნდა წახვიდე. სად აპირებს, რომ წაგიყვანოს? - ხმა სერიოზული ჰქონდა.
-ის. მეგობრულია. არ მაინტერესებს, რას ფიქრობ ჯეის. - თავდაჯერებულად უღიმის ჯეისს.
გაბრაზებით მიდის.
-რა სჭირს? - ლაურა კითხულობს.
არავინ იცოდა.
ლაურას მეგობრები ძალიან უცნაურები არიან, არავინ არაფერი იცის.
_______________________
სკოლის შემდეგ ლაურამ ჰერმონის გაურა და სახლში მიიყვანა. შემდეგ ლაურა ზოუს სახლში წავიდა, რაღაც ძალიან პატარა ისთონ მოლში აპირებდნენ წასვლას. რესტორანში იყვნენ, პატარა თამაშის სახლში. ორსაათ ნახევრის შემდეგ სახლში დაბრუნება გადაწყვიტეს. სანამ მანქანაში იყვნენ, ლაურამ გადაწყვიტა ჯეისის შესახებ ეკითხა.
-ზოუ, რა სჭირს ჯეისს?
-რას გულისხმობ? - წარბი აწია.
-ჰმ... არ ვიცი. უბრალოდ უცნაურად იქცევა.
-დარწმუნებული ვარ, არაფერია. ალბათ ცუდ ხასიათზე იყო.
-ჩვენ დიდი ხანია მეგობრები ვართ, და დღეს სანამ დავიდზე ვეტყოდი ძალიან კარგ ხასიათზე იყო.
ზოუმ ხმა არ ამოიღო და ლაურამ დაინახა, რომ ტუჩებს იკვნიტავდა. ეს იმას ნიშნავდა, რომ რაღაცას მალავდა, რისი თქმაც არ უნდოდა. იშვიათად ნერვიულობს ხოლმე, მაგრამ როცა ნერვიულობს, ადვილი შესამჩნევია.
-ზოუ, გააგრძელე, არ მიყვარს საიდუმლოები, ხომ იცი.
-ვერ გეტყვი... შევპირდი, რომ არავის ვეტყოდი. - ფანჯრიდან იყურება და მალავს სახეს.
-ზოუ! მე შენი მეგობარი ვარ და თუ რაღაც ცუდი ხდება შენ საიდუმლოები არ უნდა დამიმალო!
-უნდა ვკითხო ჯეისს.
-იცი, რომ თუ მე მას ვკითხავ, არ მეტყვის. არ ვეტყვი არაფერს.
-კარგი. - ღრმად ჩააისუნთქა - შემპირდი, რომ არ ეტყვი.
-რა თქმა უნდა, გპირდები. - მაშინვე უპასუხა.
-მას შენ მოსწონხარ. - ჩურჩულებს.
-ზოუ, რა თქმა უნდა, ჩვენ მეგობრები ვართ.
-ვერ გაიგე, ლაურა!
ლაურა ფიქრობდა და ძალიან გაუკვირდა. რატომ? როგორ?
-არ უთხრა, რომ მე გითხარი. შეიძლება თვითონაც გითხრას.
ლაურა მას დაემშვიდობა და სახლში წავიდა. ლაურას ჯერ კიდევ არ სჯეროდა ეს. ეს არც შეუნიშნია, რატომ არ უთხრა? მალე დაელაპარაკებოდა.
სახლში დაბრუნდა. დედამისი და მამამისი არიან სამზარეულოში და ჩურჩულებენ, ჰერმონი კი ტელევიზორში მულტფილმს უყურებს. ლაურა მიესალმა მშობლებს და შენიშნა, რომ გაჩუმდნენ. მან მათ სახეებზე სევდა შეამჩნია.
-ძვირფასო, კიდევ ერთი ადამიანი მოკლეს. - ეუბნება მამა.
-ვინ იყო ის? - ლაურამ ჩურჩული დაიწყო და მამამისის მწვანე თვალებს უყურებდა.
-სარა ქონორი, ის ისევე მოკლეს, როგორც ტამარა სმიტი. - პასუხობს დედა.
სარა ქონორი - ლაურა მას იცნობდა დაწყებითი სკოლიდან(სადაც ახლა ჰერმონი სწავლობს). მეგობრები დიდი ხანია აღარ არიან, მაგრამ ის მაინც კარგი ადამიანი იყო. ის იყო პატარა ჩიარლიდერების გუნდის კაპიტანი ისთონის უმაღლეს სკოლაში, ლამაზი იყო, ყველას მოსწონდა.
-სად იპოვეს?
მამა: - პარკის ბუჩქებში. ის, - დაახველა, - რამდენიმე დრე იყო იქ სანამ იპოვეს ფოთლებში.
ლაურამ თვალები ხელებით დაიფარა.
ახლა ყველა მიხვდა, რომ ეს მკვლელობა არ მოხდა ერთხელ და კიდევ გაგრძელდებოდა, როგორც დეტექტივი ფიქრობდა, მიუხედავად იმისა, რომ ხალხს არწმუნებდა, რომ საშიში არაფერი იყო.
-ძვირფასო, რაღაც უნდა გითხრათ. შენ არსად არ უნდა წახვიდე ჩვენს გარეშე ან შენი მეგობრების გარეშე. თუ მაღაზიაში წახვალ, შენი მეგობრები წამოგყვნენ. სკოლიდან პირდაპირ სახლში მოხვალ ხოლმე, და თუ სადმე გინდა წასვლა, წადი, სანამ შენი მეგობრები შენთან იქნებიან, მარტო არასდროს დატოვო სახლი. - არიგებს დედამისი.
-როცა სახლში არ ვიქნებით, შენ ჩაკეთავ ყველა ფანჯარასა და კარებს. არასდროს დავტოვებთ ფანჯრებს ღიას ამიერიდან, დაცული რომ იყო. - მამამისი ამთავრებს.
-გასაგებია?
ლაურამ თავი დაუქნია. მარტო არსად წავა. ძალიან შეწუხებული იყო ამ მსხვერპლების გამო. იქ ყველა ყველას იცნობს, და ასეთი რაღაც დიდი ხანია, რაც არ მომხდარა.
ტელეფონმა დარეკა. უცნობი ნომერი იყო.
-გისმენთ. - ლაურამ ყურმილი აიღო.
-ლაურა? დავიდი ვარ. კიდევ მივდივართ კინოში საღამოს? - მხიარულად ამბობს.
ნომერი საიდან გაიგო? ლაურას უკვირდა.
-დავიდ, ვწუხვარ, ცუდ ხასიათზე ვარ. გაიგე, რომ კიდევ ერთი მკვლელობა მოხდა? არ არის ეს საშინელება? - სევდიანად ეუბნება ლაურა.
-დიახ, მაგრამ ეს ხომ არ შეგვიშლის ხელს, რომ გავერთოთ კინოში?
ლაურას ძალიან გაუკვირდა.
-სერიოზულად, დავიდ? ვიღაც საშინლად მოკლეს, ყველას ეშინია, შენ კი ასეთი აღფრთოვანებული ხარ?
-ვხვდები. ცუდია, მაგრამ ყველაფერს ხომ არ მივატოვებთ? მოდი ამის შესახებ დავივიწყოთ, კარგი? ოც წუთში გამოგივლი.
-არა დავიდ! არ გამოგყვები!
ლაურამ გაუთიშა.
კიდევ არ ესმოდა, რომ ამ ამბების გაგების შემდეგ დავიდი ასეთი ბედნიერი იყო. ვის არ უნდა, რომ მხიარულად იყოს და ვის შეუძლია, რომ მხიარულად იყოს, მას შემდეგ, რაც ასეთი საშინელი მკვლელობა მოხდა ასეთ მშვიდ ქალაქში? ლაურამ იცოდა, რომ დიდხანს ამ ქალაქში მას არ უცხოვრია, მაგრამ გართობაზე მაინც არ უნდა ეფიქრა.
საერთოდ არ იყო შეწუხებული, მთელი კვირაა, რაც ლაურას აწუხებდა, მანამდე კი ხმაც არ გაუცია ლაურასთვის - და კიდევ უნდა, რომ მკვლელობის შემდეგ გაყოლოდა კინოში.
ლაურას გაუჩნდა ეჭვები, იქნებ დავიდი იყო მკვლელი?

მოგწონთ, რომ გავაგრძელო?

ეს თავი არ არის ძალიან საინტერესო, მაგრამ შემდეგი თავი საინტერესოა.
ნაწილი IV:
ერთი კვირა გავიდა, ლაურა წავიდა დასაფლავებაზე. სევდიანი დღე იყო და ჩანდა, რომ ის ყველას ენატრებოდა. ასობით ადამიანი იყო იქ, და ისინიც კი, ვინც მას კარგად არ იცნობდა.
ყველა ცდილობდა, რომ დაცული ყოფილიყო. წვეულება არსად აღარ გამართულა.სკოლის შემდეგ ლაურა მის მეგობრებს ვეღარ ხედავს. მათ მხოლოდ ხვდება სკოლაში ან ელაპარაკება ინტერნეტით ან ტელეფონზე. ყველა ძალიან შეშინებულია, რომ გარეთ გავიდეს. ყველა შეიცვალა ასე სწრაფად. მათ შუაღამისას გასვლა არ ეშინოდათ და ახლა კი ძალიან ეშინიათ.
დავიდი ლაურასთან ლაპარაკს ცდილობს, მაგრამ ლაურა ყურადღებას არ აქცევს. მას არ შეუძლია უთხრას, რომ უცნაურად იქცევა და საერთოდაც არ აინტერესებს ამ მკვლელობების შესახებ.
ლაურა შეიძლება მართალია, შეიძლება ცდება. დეტექტივებს კიდევ არ უპოვიათ არაფერი მნიშვნელოვანი.
დღეს შაბათია და ლაურამ და მისმა მეგობრებმა გადაწყვიტეს, რომ წასულიყვნენ ზოუს სახლში, ცოტა გასამხიარულებლად. მათ კიდევ ეშინიათ, რომ თავიანთი სახლები დატოვონ, მაგრამ ყოველთვის სახლში ხომ არ იქნებიან.
ლაურა თავის მშობლებს დაემშვიდობა და უთხრა, რომ ტელეფონს ყურადღებას მიაქცევდა, გამოვიდოდა და მანქანაში ჩაჯდებოდა. წავიდა ზოუს სახლში. სულ რაღაც ხუთი წუთი დასჭირდა იქ მისასვლელად. მანქანის გაჩერების შემდეგ როცა გადმოვიდა, უცნობი მანქანა შენიშნა, ზოუს მანქანის უკან.
ლაურამ ჩანთა აიღო და ზოუს სახლში შევიდა დაუკაკუნებლად. ყველა იჯდა დიდი სამზარეულოს მაგიდის გარშემო.
-ლაურა, ძალიან კარგად მიცნობ - ჯეისი ამბობს ლაურას უკან და იღებს რაღაც ჩიფსების პაკეთს ჩანთიდან(ლაურამ მიუტანა).
ლაურას ზოუ არც უხსენებია. ელოდებოდა, რომ თვითონ ეთქვა ამის შესახებ, და თუ არ ეტყვის, ლაურას უფრო გაეხარდება.
-გამარჯობა, ლაურა. ჩემი ძმა დღეს სახლშია. უნივერსიტეტიდან ცოტა ხანი დაბრუნდა, - ამბობს ზოუ და ლაურას გვერდით ჯდება.
ლაურამ ვერ გაიხსენა მისი ძმის სახელი. ახსენდება, როგორ ერთობოდნენ ის და ზოუს ძმა რამდენიმე წლის წინ. ხავიერი! ამ დროს ის შემოვიდა სამზარეულოში და ეჭირა ორი ბოთლი განსხვავებული სოდით. ის ძალიან გაზრდილა.
არადა ლაურას ის სულ სხვანაირი ახსოვდა. ის იყო მსუქანი, დაბალი. ახლა კი ის მოდელს გავს. მას აქვს შავი თმა, დაახლოებით 193 სანტიმეტრი იქნება სიმაღლეში. ნაზი კანი აქვს, თითქმის შავი თვალები.
ალბათ ეწევა. ლაურა ჯეისს უყურებდა, მისი თავდაჯერებული ღიმილი კი არსად ჩანდა; ოდნავ გაბრაზებულია. ლაურა აბასთან ლაპარაკს იწყებს.
დღე სწრაფად გავიდა - ეს მაშინ ხდება ჩვეულებრისამებრ, როცა ერთობიან. თითქმის დაავიწყდა ლაურას, რომ ხავიერი იქ იყო მიუხედავად იმისა, რომ ამჩნევდა, რომ ხავიერი მას უყურებდა დიდი ხანი, მაგრამ ის ყურადღებას არ აქცევდა. ისინი დიდი ხანი თამაშობდნენ, ზოუს მეორე ძმა კი, მიუხედავად იმისა, რომ მათთან ერთად ეთამაშა, გადაწყვიტა თავის ოთახში შესულიყო, რადგან მას არ უყვარს "უაზრო" თამაშები.
ჯონათანი, ზოუს უმცროსი ძმა, 15 წლის არის. ხავიერს ჰგავს, მაგრამ მწვანე თვალები აქვს. საყვარელია და ლამაზი მისი ასაკისთვის.
ზოუ თამაშს იწყებს და სოდას ბოთლს შუაში დევს. შემდეგ ერთმანეთს რაღაც კითხვებს უსვამდნენ და აიძულებდნენ რაღაცების გაკეთებას. კითხვები ყველას დაუსვეს კითხვები ჯეისის გარდა, ლაურას კი ორჯერ მოუწია მისთვის პასუხი. ზოუ ცოტა გაბრაზებულია.
__________________________________________________
რამდენიმე საათის შემდეგ, აბა წავიდა რადგან უკვე ბნელოდა და მისი მშობლები ნერვიულობდნენ. ხავიერი იმ თამაშის შემდეგ ლაურას არ უნახავს. ლაურა და ზოუ ალაგებდნენ ოთახს და ცოტას ლაპარაკობდნენ. ერთ საათში უკვე დაბნელდება, ამიტომ ლაურამ გადაწყვიტა, რომ სახლში წასულიყო. გარეთ არ უნდოდა ყოფნა, თუნდაც მანქანაში. დაემშვიდობა ზოუსა და ჯონათანს და წავიდა. მანქანაში ჩაჯდა.
-გამარჯობა, ლაურა! - ვიღაც უკნიდან ეუბნება. ლაურამ მიიხედა და ხავიერი დაინახა.
-გამარჯობა, ხავიერ! - ცდილობს, რომ გაუღიმოს, - ახლა სახლში მივდივარ და სხვა დროს გნახავ.
-მოიცადე. დიდი ხანია, რაც ერთმანეთი არ გვინახია. სანამ აქ ვარ, გინდა კინოში დაგპატიჟო?
ლაურას ძალიან გაუკვირდა. ძლივს ახსოვდა ადრე როგორ ერთობოდნენ.
-არ ვარ დარწმუნებული. ამის გარდა, არ მინდა, რომ სიბნელეში ვიყო გარეთ. არ იცი დღეს რა ხდება?
-არ დაგტოვებ მარტო. თუ არაკომფორტულად იგრძნობ თავს, მაშინვე სახლში წაგიყვან.
ლაურა დაფიქრდა, მხოლოდ რამდენიმე საათით, თან მის გვერდით ძლიერი ადამიანი იქნებოდა.
-კარგი. ოთხშაბათს 7-ზე წავიდეთ.
შესანიშნავია! გნახავ მაშინ. - აღფრთოვანებულია.
ლაურა ახლა უკეთეს ხასიათზეა. ხავიერზე ფიქრობს, მის ლამაზ, ოდნავ ბოხ ხმაზე. ტელევიზორის ხმა ესმოდა ოდნავ. კარები გააღო და შევიდა. მშობლები და ჰერმონი ტელევიზორს უყურებდნენ, მულტფილმს. ლაურამ შეამჩნია მათი სევდიანი სახეები. ლაურა მიხვდა ყველაფერს.
კიდევ ერთი მკვლელობა?

ნაწილი V
ლაურა ამ პატარა ქალაქზე ფიქრობდა. ადრე როგორი წყნარი იყო და ყველა ყველას ენდობოდა... დღემდე. ერთი საათის წინ მშობლებმა აუხსნეს, რომ კიდევ ერთი მკვლელობა მოხდა. ბევრი ინფორმაცია არ არის, დეტექტივებმა მხოლოდ ახლახან იპოვეს მსხვერპლი. ის თექვსმეტიდან ოცდაერთ წლამდე იქნებოდა, ქერა თმით, როგორც წინა მსხვერპლები. ჩანს, რომ ვიღაც გიჟი სერიული მკვლელია იმ პატარა ქალაქში. ყველა შეიძლება იყოს. ის შეიძლება აქ ცხოვრობდეს, შეიძლება არა.
-გამარჯობა, მამა! - ცდილობს, რომ გაუღიმოს.
-გამარჯობა, ძვირფასო.
ხელები გადახვიეს. დედაც და ჰერმონიც მივიდნენ. მამა სხვა ოთახში მიდის, დედამ კი ჰერმონი თავის ოთახში წაიყვანა.
ლაურამ ტელევიზორი ჩართო. იშვიათად უყურებენ ტელევიზორს თერთმეტ საათამდე. ამ დროს მთავარი საინფორმაციო გადაცემა გადის. ახლაც, მაგრამ ამ დროს ძირითადად არ აცხადებენ მთავარ ამბებს.
-გამარჯობა, მე ვარ სიმონ რაში ისთონის პოლიციის სადგურიდან. დღეს კიდევ ერთი მსხვერპლი იპოვეს ისთონ მოლში. გამვლელმა, ვისაც უნდა, რომ იყოს ანონიმური, უთხრა პოლიციას, რომ გვიან ღამით იპოვა. - ხმამაღლა ამბობს ჟურნალისტი.
-ეს იყოყ მელისა ვაითი, თვრამეტი წლის გოგონა უმაღლესი სკოლიდან, რომელიც ისთონ მოლში მუშაობდა.
-დეტექტივები იღბლიანები არიან, რადგან ამბობენ, რომ მნიშვნელოვანი რაღაც იპოვეს და ეს ალბათ მათ დაეხმარებათ. დეტექტივმა მარშალმა თქვა, რომ შედეგები ხვალ იქნება - ამასობაში ტელევიზორზე სურათი ჩნდება.
ლაურა მას ხანდახან ხედავდა, მაგრამ არასდროს დალაპარაკებია. ხუჭუჭი ქერა თმა აქვს, მას აქვს კეთილი მწვანე თვალები.
-თუ რაიმე ინფორმაცია გაქვთ, გთხოვთ, დარეკოთ პოლიციაში.
მშობლები ნერვიულობენ, რადგან ყველა გოგონას აქვს საერთო, თითქმის ერთი და იმავე ასაკის არიან, ქერა თმა აქვთ.
________________________________________________
კვირა დღემ უხალისოდ ჩაიარა. ლაურა ზოუს და აბას ელაპარაკა შემდეგი მკვლელობის შესახებ და ინტერნეტში ხავიერს ელაპარაკა. ბევრი საერთ აქვთ და კარგი იუმორის გრძნობა აქვს.
დღეს ორშაბათია, მაღვიძარა რეკავს. ლაურამ ჩაიცვა, დაივარცხნა თმა და მოემზადა.
ლაურა ჰერმონის ოთახში შევიდა და ჩააცვა. სკოლაში მიიყვანა და თვითონაც წავიდა სკოლაში.
ლაურა როცა სკოლაში მივიდა, ჯეისი იქ არიყო და აბამ უთხრა, რომ ავად იყო და დღეს არ მოვიდოდა. ლაურა არ ფიქრობდა, რომ ეს რეალური მიზეზი იყო, რადგან მას კითხვა დაუსვეს წინაზე თამაშის დროს, მართლა მოსწონდა თუ არა ლაურა. ყველამ მოიწყინა ჯეისის ხუმრობების გარეშე. სკოლაში დღესაც მთავარი თემა მკვლელობები იყო.
გაკვეთილების შემდეგ ზოუ და აბა ლაურას სახლში მიდიან, უყურებენ ტელევიზორს და უსმენენ მუსიკას 5 საათამდე და შემდეგ მიდიან სახლში, სანამ დაბნელდება. ტელევიზორში გამომძიებლები აძლევენ ჟურნალისტს ინტერვიუს.
-მოგესალმებით. დღეს დეტექტივმა მარშალმა ახალი ამბები გამოაცხადა, აი ისიც.
დეტექტივი მარშალი ჩნდება ეკრანზე.
-დღეს ექსპერტიზა ჩავატარეთ და პასუხიც მივიღეთ. ვიმედოვნებთ, რომ ეს "დნმ"-ის ანალიზის დადგენაში დაგვეხმარება, მაგრამ სამწუხაროდ ეს ადამიანი არ არის ჩვენს მონაცემებში. - პროფესიონალურად ლაპარაკობს.
-გთხოვთ, არ დაკარგოთ იმედი. აუცილებლად ვიპოვით დამნაავეს. ამასობაში ეცადეთ, რომ ღამით გარეთ არ გახვიდეთ, ჩანს რომ მკვლელი ამ დროს ესხმება თავს ადამიანებს!
-არ ვიცით, ყველა მსხვერპლს რატომ ჰქონდა ქერა თმა, დამთხვევაა თუ არა. არ შეგეშინდეთ, თუ ფერადი თმა გაქვთ, გარეთ არ გახვიდეთ სიბნელეში. აუცილებლად დაგვირეკეტ, თუ რამე იცით. მადლობა. - ამთავრებს დეტექტივი მარშალი.
დედა და მამა ერთმანეთს ეჩურჩულებიან.
-ძვირფასო, ვფიქრობთ, რომ თმა უნდა შეიღებო.
-შევიღებო ჩემი ბუნებრივი ქერა თმა? არასდროს არ გავაკეთებ ამას! თუ ქერა თმა მაქვს, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მომკლავენ. არ ვიღებავ თმას!
-მაგრამ, ძვირფასო, შეიღებე ცოტა ხნით თმა, ყურადღება რომ არ მიიქციო.
-ვწუხვარ, არა, არ შევიღებავ თმას. ღამით გარეთ არ გავალ. ვიძინებ!
_______________________________________________________________________
ის აღარ აპირებდა, რომ კიდევ ერთი გოგონა მოეკლა, მაგრამ მან დაინახა ყავისფერთვალებიანი გოგონა რამდენჯერმე, იცოდა, რომ უნდა მოეკლა. ჩვეულებრივ ის მსხვერპლებს ჯერ ერთი კვირა უთვალთვალებდა, შემდეგ კი კლავდა, მაგრამ ახლა სხვანაირ "ხასიათზე" იყო.
აბიგეილ დევისი ნელა მიდის თავის მანქანასთან, ცრემლები მოსდის თავისი საუკეთესო მეგობრის სიკვდილის გამო. არ უნდა დღეს მუშაობა, მაგრამ თავის უფროსს დღეს სჭირდებოდა და მას ფული სჭირდებოდა. დღეს საშინელი დღე იყო.
შავი ფიგურას სიცილი უტყდება, როცა ლამაზ ქერა გოგონას ხედავს, როცა ის ტირის. ადვილი იქნება მისი მოკვლა, ის ფიქრობს, ან არა, რადგანაც ძალიან გაბრაზებულია. სულ ერთია, მაინც შეებრძოლება მკვლელს. დანას იღებს.
აბიგეილი ცრემლებს იწმენდს. ცაში იყურება. უცებ ის ძირს ეცემა. უნდა ადგეს, მაგრამ უფრო მაგრად ტირის.
შავი ფიგურა უყურებს მას და მასთან მიდის.
-ვწუხვარ, მის, კარგად ხართ? - ვითომ ძალიან შეწუხებულია.
აბიგეილი მაღლა იხედევა, ამ ადამიანის სახე დამალულია, არ ჩანს.
-მადლობა, კარგად ვარ.
-დარწმუნებული ხართ? მგონი ხელები გტკივათ.
-დიახ, დარწმუნებული ვარ. მადლობა. - ცდილობს, რომ გაიღიმოს და გასაღებს იღებს ჯიბიდან.
უნდა გაეღო მანქანის კარები, მაგრამ მან დაიჭირა და შნურებით ხელებს უკრავს.
აბიგეილი მიხვდა, რომ მასაც ისევე დაემართებოდა, როგორც მის მეგობარს.
გოგონა ცდილობს რომ გაიქცეს. ფეხს კრავს მას, მაგრამ არაფერი გამოსდის. ის უფრო სწრაფად ცდილობს მის დაბმას. აბიგეილი უყურებს ბოროტ კაცს, ელოდება, თუ როდის მიეცემა გაქცევის შანსი. ახლა იქით იწევს, სადაც ტელეფონი დაუვარდა. თუ ზუმერი გაისმება, პოლიციას დაურეკავს და გადარჩება, როგორც კი ჩანთას აღწევს, ის მაინც იჭერს.
ფეხს ურტყავს, ხმამაღლა ყვირის. პირს უკრავს.
აბიგეილი ტირილს იწყებს. ყველაფერი სცადა, რაც შეეძლო. ვერაფერს ვეღარ გააკეთებს.
-არ დახუჭო თვალები, თორემ ინანებ!
გოგონა ძალიან ბრაზდება. ფიქრობს, რომ ის ვერ აიძულებს ამას!
თვალებს ხუჭავს.

ნაწილი VI
სამშაბათი ისეთივე დღე იყო, როგორიც ორშაბათი, მკვლელობები სკოლის მთავარი თემა იყო. ჯეისი სკოლაში კიდევ არ მივიდა და დავიდმა ლაურა მარტო ერთხელ დატოვა.
დღეს ოთხშაბათია და ლაურამ გადაწყვიტა სკოლის გაცდენა. მშობლებს უთხრა ამის შესახებ, რომ კარგ ხასიათზე არ იყო და მხოლოდ დღეს გააცდენდა სკოლას. ისინი დათანხმდნენ. მან ჰერმონი სკოლაში წაიყვანა და დაბრუნდა ცარიელ სახლში. შევიდა თავის ოთახში და ტელევიზორში Twilight-ის ყურება დაიწყო. უამრავჯერ უყურა ამ გადაცემას, მაგრამ არ ბეზრდებოდა. ნაყინი უნდოდა.
წავიდა სამზარეულოში სადაც მათ შენახული ჰქონდათ ვანილის და კარამელის ნაყინი. როგორც კი უნდა ეჭამა, ზარმა დარეკა. ვინ შეიძლება ყოფილიყო ის? შეიძლება მშობლებს დაავიწყდათ რამე? ლაურამ კარები გააღო.
ჯეისი იყო. ლაურა მას არ ელოდა. ჯეისმა გაქცევა დააპირა.
-ჯეის, მოიცადე! შემოდი! მე მეგონა შენ სხვა იყავი.
ნერვიულობდა. ლაურამ კარები ღია დატოვა, იცოდა, რომ გაჰყვებოდა.
სამზარეულოში შევიდნენ.
-ჯეის, რატომ მოხვედი?
-მე მინდა გელაპარაკო იმის შესახებ, თუ რა მოხდა ზოუს სახლში.
-გისმენ.
-ბოდიში, რომ ვთქვი, რომ მომწონხარ. იმედია ეს არ დაანგრევს ჩვენს მეგობრობას.
-არა.
ჯეისმა გაახსენა ის დღე, როცა მან ლაურას ვარდები და შოკოლადი მოუტანა და სთხოვა, რომ კინოში გაჰყოლოდა.
-ჯეის, ვწუხვარ, ამას ვერც კი მივხვდი.
-შეგიძლია სადმე გამომყვე?
ლაურამ მის ყავისფერ თვალებს შეხედა. მისი თვალები იმედით იყო სავსე.
-კარგი. - გაუღიმა.
-დღეს შვიდის ნახევარზე გამოგიარო?
-არა. სხვა დროს რომ იყოს?
-არ მცალია. რატომ არა ამ დროს?... მივხვდი... ხავიერი ხომ?
ლაურა ანერვიულდა.
-კარგი, სახლში წავალ. შვიდ საათზე მოვალ შაბათს, კარგი?
თავი დაუქნია.
4 საათზე ყველა დაბრუნდა. ლაურა დედამისს ეხმარებოდა, უთხრა, რომ მეგობართან ერთად მიდიოდა საღამოს.
-რა?! ხომ გითხარით, რომ შენი მთელი ჯგუფის გარეშე არსად წახვიდე-მეთქი. ერთი მეგობარი არ არის საკმარისი!
-ვიცი, მაგრამ ხავიერი შემპირდა, რომ არ დამტოვებდა. კინოში ვიქნებით, ნუ გეშინია.
-ქალაქში სერიული მკვლელია, და არ მინდა, რომ გარეთ სიბნელეში გახვიდა. არ მიდიხარ არსად!
-დედა, მივდივარ! არაფერი არ შემემთხვევა.
საათნახევრიანი ჩხუბის შემდეგ, ბოლოსდაბოლოს დათანხმდა, თუმცა ძალიან შეშინებულია. ლაურამ გაემზადა.
7-ზე ზარმა დარეკა.
არც გაკვირვებია, რომ ხავიერი დაინახა. მას ეცვა მუქი ლურჯი ჯინსები და თეთრი მაისური.
ლაურამ ვარდი გამოართვა. ისინი ისთონის კინოში წავიდნენ, სადაც გადიოდა ფილმი "127 საათი".
-იმედია მოგეწონა ვარდი. ჩემს ნათესავებს აქვთ ვარდის ფერმა და აქედან ოცი წუთი გჭირდება, რომ მიაღწიო და სულ იქ მივდივარ, თუ მინდა, რომ ვინმეს გავუგზავნო.
-დიდი მადლობა, რა თქმა უნდა, მომეწონა.
-ბევრი ფილმი არ არის დღეს, თუ გინდა კიდე სადმე წავიდეთ?
-არ არის საჭირო. ეს ფილმი ძალიან საინტერესოა. შეგვიძლია მაგის შემდეგ რამე ვჭამოთ.
ხავიერმა თავი დაუქნია.10 წუთის შემდეგ ფილმი იწყება.
-გინდა რამე მოგიტანო?
-ცოტა წვენი, მადლობა. - უღიმის.
კინო რომ დამთავრდა, მანქანისკენ წავიდნენ. ის ლაურას თვალებში უყურებდა და ლაურა უცბად მანქანისკენ შებრუნდა.
კაფეში წასვლა გადაწყვიტეს. ხავიერმა მას უთხრა, რომ კუთხეში დაჯდებოდნენ.
ბოლოს ერთმანეთს დაემშვიდობნენ.
-დღეს ხომ კარგად გაერთე? - ხავიერი კითხულობს.
-დიდი მადლობა, კი.
-კარგია.
-მე... - ძაღლის ყეფა აწყვეტინებს.
ლაურა შემობრუნდა, რომ ძაღლი დაენახა. კიდევ ესმის ძაღლის ყეფა. ხავიერი და ლაურა ამ ხმას გაყვნენ. პატარა ქუჩის ბოლოს მიაღწიეს და ლაბრადორი დაინახეს.
-მოდი აქ. - დაუძახა ხავიერმა რბილი ხმით.
ლაურამაც იგივე გააკეთა. მიუახლოვდნენ. ლაურას ძალიან შეეშინდა და ყვირილი დაიწყო.
ხავიერმა ტელეფონი აიღო და პოლიციაში დარეკა.
-გამარჯობა, მე და ჩემმა მეგობარმა ვიპოვეთ რაღაც... დიახ, მკვლელობა მოხდა.

თავი VII - ნაწილი I:

ლაურას ძალიან ეშინია, ჯერ კიდევ არ სჯერა, რომ ეს დაინახა. პოლიციელებმა ისინი დაკითხეს. ლაურას სახლში წასვლა უნდდოა, უნდოდა, რომ დაეძინა, არ უნდოდა, რომ პოლიციელების კითხვებისთვის არ ეპასუხა, მაგრამ იცოდა, რომ ეს არ იქნებოდა ჭკვიანური.
როცა პოლიცია მოვიდა, ჰკითხეს ზუსტად სად იპოვეს მსხვერპლი. ხავიერმა აჩვენა ის ადგილი.
კითხვებს ძირითადად ხავიერი პასუხობდა, ცოტა დეტალებს ლაურაც ამატებდა.
უთხრეს, რომ თავიანთი მშობლებისთვის დაერეკათ, მაგრამ ლაურამ და ხავიერმა ეს არ გააკეთეს, ფიქრობდნენ, რომ არ იყო საჭირო, რომ ეს გაეგოთ. ოცი წუთი არიან უკვე იქ და ლაურას მხოლოდ სახლში წასვლა უნდა.
-თავისუფლები ხართ. ვწუხვართ, რომ შეგაწუხეთ - იღიმება - თუ უფრო მეტ ინფორმაციას შეიტყობთ, გთხოვთ, კიდევ მოდით აქ. გირჩევთ, აუხსნათ თქვენს მშობლებს, რა მოხდა.
ლაურამ და ხავიერმა მადლობა მოუხადეს და მანქანაში ჩაჯდნენ.
-კარგად ხარ? - ხავიერი კითხულობს.
-კი.
-დარწმუნებული ხარ?
ლაურამ თავი დაუქნია.
მთელი გზა ხმა არ ამოუღიათ. ბოლოს ლაურა მანქანიდან გადავიდა და ხავიერს დაემშვიდობა. უცბად მან დედამისის ყვირილი გაიგონა.
-რა მოხდა?
ის მას შემოეხვია. ისინი შეწუხებულები ჩანან.
-რა მოხდა ძვირფასო? ასეთი არასდროს მინახიხარ.
-ხავიერი და მე ვიყავით მანქანაში როცა ძაღლის ყეფა გავიგონეთ... ხმას გავყევით და მკვლელის კიდევ ერთი მსხვერპლი ვიპოვეთ.
- რა საშინელებაა!
ლაურას ეს ჯერ კიდევ არ სჯეროდა.
საშინელი დღეები იყო, ლაურა ყოველთვის ამაზე ფიქრობდა, მშობლები დათანხმდნენ, რომ კიდევ გაეცდინა სკოლა, მაგრამ ლაურამ წასვლა გადაწყვიტა, თავისი მეგობრების ნახვა უნდოდა. ჯერ ჰერმონი წაიყვანა სკოლაში, შემდეგ კი თვითონ. ჯეისმა მისალმების ნიშნად ხელი დაუქნია.
-ხავიერმა მითხრა რა მოხდა გუშინ. ვნერვიულობდი, გირეკავდი, მაგრამ არ მიპასუხე. - ზოუ იწყებს - ხომ კარგად ხარ?
-ტელეფონი ჩემს ჯიბეში დამრჩა, ბოდიში.
-ვწუხვართ, რომ ასეთი რაღაც შეგემთხვა. - ჯეისი ჩურჩულებს.
-კარგად ვარ, თუმცა საშინელება იყო.
-არ მჯერა, რომ ეს ხდება. - ამბობს ჯეისი.
ლაურა ფიქრობდა, რომ პროფესიონალები სჭირდებოდათ პოლიციელებს, ამ ქალაქში ბევრი დეტექტივები არ არიან. ახლა მერხების განლაგება კლასში შეცვლილი იყო.
-დილა მშვიდობისა, ბავშვებო. შესანიშნავი დღეა, არა? - მისტერ ჯეოფრეი იწყებს.
სტუდენტები ბუტბუტებენ ორ სიტყვას: "დიახ" და "არა", მაგრამ აშკარად ეტყობა, რომ მას არ აინტერესებს მათი პასუხები. კლასს უღიმის.
-დღეს ძალიან კარგ ხასიათზე ვარ, ასე რომ ნებას გაძლევთ, რომ მთელ ჩემს გაკვეთილზე ილაპარაკოთ.
ამას არასდროს აკეთებს და სტუდენტებს ცოტა გაუკვირდათ.
-კარგად გაერთე კინოში? - ჯეისი ნერვიულობით კითხულობს. - კარგი, ვიცი, რომ ეს არ უნდა მეკითხა.
ლაურა ცდილობს, რომ გაუღიმოს.

კი, კარგად.
ჯეისი ისეთი თავდაჯერებული აღარ იყო, არც ხუმრობდა, თავდაჯერებული ღიმილიც აღარ ემჩნეოდა.
ზარმა დარეკა და ყველა წამოხტა. ლაურა ჯეისთან ერთად სეირნობს.
ბოლო გაკვეთილის ზარმა დარეკა, ლაურამ ჩანთა აიღო და გამოვიდა მათემატიკის კაბინეტიდან. მისი მეგობრები არსად ჩანდნენ, ამიტომ პირდაპირ თავის მანქანაში ჩაჯდა. უცბად მისი მანქანის გვერდით ნაცნობი ადამიანი შენიშნა. დავიდი გადმოვიდა მანქანიდან.
-დავიდ, ახლა სახლში მივდივარ, არ მაინტერესებს რა უნდა მითხრა, კომპიუტერში მომწერე ან ხვალ მითხარი... ან ტელეფონზე დამირეკე. რამენაირად გექნება ჩემი ტელეფონის ნომერი.
-მარტო ერთი წამით. - ლაურას არწმუნბეს. - ვწუხვარ, რომ დიდი ხანი გაწუხებდი. მინდა, რომ სადმე დაგპატიჟო.
-ვწუხვარ, დავიდ. ჩემი მეგობრების გარეშე არსად არ მინდა წასვლა.
ლაურამ გაბრაზება მაშინვე შენიშნა დავიდის მწვანე თვალებში.
-კარგი, ვხვდები.
-ახლა მე უნდა წავიდე, მოგვიანებით გნახავ.
__________________________________________________
6 საათი.
---------------
ლაურა სკამზე იჯდა. უნდოდა ტელევიზორის ყურება, მაგრამ ამავე დროს უნდოდა, რომ დაევიწყა მკვლელობების შესახებ. მაგრამ როგორ?ა,ას ვერ დაივიწყებდა.
დედა მის გვერდით ჯდება. დავიდი ალბათ ჰერმონის ეხმარება დავალებაში. ლაურა იმედოვნებს, რომ არავინ ლაპარაკობს სერიული მკვლელის შესახებ ჰერმონის შესახებ, რადგან არ უნდა, რომ 6 წლის ბავშვმა ამის შესახებ გაიგოს.
ტელევიზორის ეკრანზე ჟურნალისტი ჩნდება.
-მოგესალმებით. დაახლოებით ცხრა საათზე გასულ ღამეს, ახალგაზრდა წყვილმა კიდევ ერთი მსხვერპლი იპოვა, იმ ადგილთან ახლოს, სადაც მელისა ვაითი მოკლეს.
-რამდენიმე საათის წინ, დაადგინეს, რომ ეს იყო აბიგეილ დევისი, 18 წლის გოგონა, რომელიც მუშაობდა ისთონ მოლში. ის იყო წინა მსხვერპლის საუკეთესო მეგობარი.
-დეტექტივმა მარშალმა ილაპარაკა დამთხვეების შესახებ.
დეტექტივი მარშალი: - კიდევ ერთ დეენემის ანალიზს ვატარებთ, მაგრამ არ ვიცით, დაგვეხმარება ეს თუ არა.
-ჩვენ ასევე ვაპირებთ დაველაპარაკოთ უამრავ ეჭვმიტანილს უახლოესი საათების განმავლობაში. მთელი მონაცემები ჯერ-ჯერობით არ გვაქვს, მაგრამ მეზობლებს დავკითხავთ და მთავარ ეჭვმიტანილებს ვიპოვით.
-აბიგეილ დევისი სავარაუდოდ მოკლეს ორშაბათს 7-დან 8 საათამდე. თუ ვინმემ ის ამ დროს ნახეთ, დაგვირეკეთ, რაც შეიძლება მალე!
ჟურნალისტი: -ახლახანს ფსიქოლოგი ჩაერთო ამ საქმეში და ცდილობს იაზროვნოს, როგორც მკვლელი, მაგრამ ეს იმაზე ძნელია, ვიდრე ჩანს, მაგრამ მაგრამ დოქტორმა ვენდიმ გამოაცხადა, რომ,
-მაქსიმალურად შეეცდება, რომ აღარ მოკლან კიდევ ერთი უდანაშაულო ადამიანი.
-ჯერ-ჯერობით არ გვაქვს მეტი ინფორმაცია, აუცილებლად დაგვირეკეთ, თუ გაქვთ რამე ინფორმაცია, არ დაგავიწყდეთ, რაც შეიძლება მალე.
ახალი ამბები მთავრდება. ლაურა ბედნიერია, რომ პოლიციელები მონაცემებს შეაგროვებენ და მკვლელს ალბათ დაიჭერენ.
-ფსიქოლოგები აუცილებლად დაეხმარებიან დეტექტივებს და პოლიციელებს. - ამბობს მამა.
ლაურა ეთანხმება.

წეღან დამავიწყდა, რომ მეკითხა,
მოგწონთ თუ არა, რომ გავაგრძელო?(დრო ცოტა მაქვს და თუ მოგწონთ მაინც დავამატებ ხოლმე)

თავი VIII - ნაწილი I:
ლაურა ნერვიულობდა, მამამისის ოფისში შევიდა. აამოისუნთქა და დააკაკუნა. კარები გააღო.
-გამარჯობა, ძვირფასო. რა ხდება? - შეხედა ლაურას კეთილი მწვანე თვალებით. შავი სათვალე ეკეთა.
-გამარჯობა, მამა. მინდა, რომ რაღაც გთხოვო.
გაუღიმა, ანიშნა, რომ გაეგრძელებინა.
-შეიძლება, რომ დღეს გარეთ გავისეირნო? საღამოს. 7 საათისთვის.
პარასკევს როცა ლაურა სკოლაში მივიდა ჯეისმა გაახსენა, რომ შეპირდა, რომ შეხვდებოდა. უთხრა, რომ რაღაცას საიდუმლოდ ინახავდა.
დღეს შაბათია და ლაურას მხოლოდ 3 საათი აქვს.
-ძვირფასო, შენ იცი როგორ ვნერვიულობთ შენზე. არ გვინდა შენი რამდენიმე მეგობრის გარეშე სადმე წახვიდე. ვწუხვარ. - მოწყენილი ღიმილით უპასუხა.
-მაგრამ არაფერი შემემთხვა. არავინ არაფერს დამიშავებს, ჯეისი დამიცავს. გთხოვ რა. ჯეისს 7 წლიდან ვიცნობ, ხომ იცი.
თავს აქნებს და უყურებს.
-კარგი. წადი. მაგრამ სახლში 10 საათამდე დაბრუნდი და ჯეისმა წამითაც არ უნდა დაგტოვოს, კარგი?
-კარგი. მადლობა.
იცოდა, რომ ჯეისთან ერთად უსაფრთხოდ იქნებოდა.

ლაურამ გამზადება დაიწყო.

თავი VIII - ნაწილი II:
ბოლოსდაბოლოს ჯეისი მოვიდა ლაურას სახლში. ლაურა და ჯეისი იმ ოთახში შევიდნენ, სადაც მამამისი იყო. დედამისს სახეზე ემჩნეოდა სიბრაზე და წუხილი. გაბრაზებული იყო, რომ ლაურა კიდევ ერთხელ მიდიოდა და საფრთხეში იყო, კიდევ ის აბრაზებდა, რომ მამა ძალიან მშვიდად იყო. ჰერმონი თამაშობდა.
-გამარჯობა, ჯეის, როგორ ხარ?
ლაპარაკი ეგრევე დაიწყეს და 5 წუთის განმავლობაში ფეხბურთის მატჩზე ლაპარაკობდნენ, რომელიც წინა დღეს იყო.
მამა: - ჯეის, კარგად მომისმინე. რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა გითხრა. ერთი წამითაც არ დატოვებ ლაურას მარტო, არც ერთი წამით. თუ გავიგე, რომ ის მარტო დატოვე, თუნდაც ძალიან ცოტა ხანი...
-რა თქმა უნდა, სერ. არ დავტოვებ მარტო.
-მამა, ჯეისმა ყველაფერი იცის, ახლა შეგვიძლია წავიდეთ? - კითხულობს ლაურა და პასუხს არც ელოდება. მანქანაში ჩაჯდა.
-სერიოზულად ვამბობ, მარტო არ დაგტოვებ.
-მე ვიცი, ჯეის. - უღიმის ლაურა.
ის თავდაჯერებულად უღიმის თავისი ყავისფერი თვალებით.
-ჯეის, გთხოვ მიმანიშნე მაინც, სად მივდივართ?
-არ გეტყვი. მოითმინე.
-გთხოვ რა. ძალიან მაინტერესებს.
-არაფერს არ მიგანიშნებ.
10 წუთის შემდეგ მანქანას აჩერებს. ლაურამ შენიშნა, რომ მდინარესთან ახლოს იყვნენ ძალიან ლამაზ მდელოზე. მზე უკვე ჩადიოდა. ჯეისს ორი ჭიქა და თეფში წამოუღია და კიდევ ერთი შავი და ერთი ვარდისფერი ვარდი. და კიდევ ერთი ლაურას საყვარელი შოკოლადი.
კარგად ერთობიან. სასაცილო ამბებს იხსენებენ. იცინიან.
-შეხედე საათს, მოდი სახლში წაგიყვან. - შემდეგ დგება.

მკვლელობა შავი ვარდით - თავი VIII

ელენა რუსელი ჩქარა ჯდება თავის მანქანაში და ეგრევე რთავს ძრავას, უნდა, რომ სახლში წავიდეს. დღეს ბევრი იმუშავა ადგილობრივ საავადმყოფოში და ის პაციენტის ოთახში იყო როცა ის მოკვდა. კაცი მეგობრული იყო, ყოველთვის რაღაც ამბებს ყვებოდა და ხუმრობდა. ცუდია, რომ ექთნები მის სასიამოვნო ისტორიებს აღარ მოისმენენ.
ცრემლი მოსდის. პარკინგიდან გამოდის. უნდა, რომ მისი მეგობრის სახლში წავიდეს. ელენას არ უყვარს ამ დროს გარეთ ყოფნა, მაგრამ ის საავადმყოფოს სჭირდებოდა და მას კი ფული სჭირდებოდა, ან იქ უნდა დარჩენილიყო ან სამსახური დაეტოვებინა და სამუშაო დაეკარგა.
იმედოვნებს, რომ მას მანქანა აღარ გაუფუჭდება შუა გზაში, როგორც წინაზე მოხდა. საბედნიეროდ მან იმდენი ფული გამოიმუშავა, რომ შეუძლია ახალი მანქანა იყიდოს. რადიოს რთავს და თავისი საყვარელი სიმღერა იწყება. მანქანა დაძრა.
შავი აჩრდილი მანქანას ატარებს ბნელ, ჩუმ ქუჩებში და ეძებს მის შემდეგ მსხვერპლს. მხოლოდ რამდენიმე დღის წინ მოკლა ვიღაც და ახლა ფიქრობს, რომ ნამდვილადდ გაგიჟდება, თუ ვინმეს არ მოკლავს.
სიმღერა მთავრდება და უცხო სიმღერა იწყება. ელენა რადიოს რთავს. 5 წუთიც და სახლში მივა. საფულეში ტელეფონს ეძებს. უცბად უცნაური ხმა გაისმა და მანქანა შეჩერდა. ძრავას ვეღარ რთავს.
სახლთან ძალიან ახლოს არის. მის მეგობარს ურეკავს, მაგრამ ის არ პასუხობს. შემდეგ მესიჯს უგზავნის და უხსნის, თუ რა მოხდა. კვლავ არ პასუხობს.
-სასაცილოა, - თავისთვის ფიქრობს.
იღებს თავის საფულეს და გასაღებებს და გადმოდის მანქანიდან დად მიდის ბნელ, ჩუმ ქუჩებში.
ძალიან გაბრაზებულია იმიტომ, რომ ერთი ადამიანიც კი ვერ იპოვა, ვინც დაეხმარებოდა. იხსენებს, რომ არ ურჩევენ ამ დროს გარეთ სიარულს.
-ისინი ყოველთვის სახლში ვერ დარჩებიან. - თავისთვის ჩურჩულებს.
შავი აჩრდილი ელენას უახლოვდება.
ელენა ყოველ წამს ამოწმებს ტელეფონს. ამ წუთას ის მას ყველაზე მეტად სჭირდება და ტელეფონს არ პასუხობს.
შავი აჩრდილი უყურებს მსხვერპლს. მას ქერა თმა აქვს.
-გამარჯობა. გინდათ სადმე წაგიყვანოთ?
ელენას საუკეთესო მეგობარმა მას უთხრა, რომ ღამე ქუჩებში არ იაროო. უნდა, რომ ამ უცნობისგან გაიქცეს, ფიქრობს, როგორ გააკეთოს ეს. არ აპირებდა, რომ საათობით ყოფილიყო მანქანაში. იმედოვნებს, რომ ეს ის მკვლელი არ არის.
-არა, დიდი მადლობა. - დიდი იმედი აქვს, რომ შიშს ვერ შემჩნევს მის ხმაში.
-საშინლად ბნელა. ძალიან საშიშია ამ დროს გარეთ ყოფნა.
დამტოვე, გთხოვ, - ელენა ფიქრობს.
-მოდი, ჩაჯექი მანქანაში, ეს ჩემი დანაშაული იქნება, თუ რამე მოგივა.
მოდი, მოდი, - ფიქრობს შავი აჩრდილი.
თუ რამე უცნაურს შენიშნავს, ხომ შეუძლია, რომ გაიქცეს? მაგრამ რომ ვერ გაიქცეს. კიდევ ერთხელ ეუბნება უარს და უფრო სწრაფად მიდის.
შავი აჩრდილი ანერვიულდა და მეტს ვეღარ ითმენს და დანას იღებს. ელენა კიდევ უფრო სწრაფად მირბის. 5 წუთის შემდეგ ხმა აღარ გაუგონია. უკან მიიხედა და ძალიან შეეშინდა, როცა დანა დაინახა.
გოგონა გარბის და აჩრდილი იცინის. ვერ გაექცევა. გაეკიდა და დაიჭირა.
-რატომ გარბიხარ?
ცდილობს, რომ გაიქცეს, ხელი ჰკრას, მაგრამ არ შეუძლია, ძალიან ძლიერია
-არ არის საჭირო ტირილი, ძვირფასო.
-არა, გთხოვთ. ყველაფერს გავაკეთებ, რასაც მეტყვი.
-არ მჩირდება არაფრი. - იღიმის
კიდევ ყვირის. უნდა, რომ ფეხი ჰკრას, დაკაწროს. შნურები დაინახა. ერთი ხელი თავისუფალი აქვს და კიდევ აქვს იმედი, რომ გაიქცევა.

მკვლელობა შავი ვარდით - თავი IX
ლაურას და ჯეისს ხმა შემოესმათ. რას შეიძლებოდა გამოეწვია ასეთი დიდი ხმაური? რაღაც სინათლე შენიშნეს გზაზე. ის შემდეგ სიბნელეში უცინარდება.
-ალბათ მანქანამ დაამუხრუჭა. - ის ლაურას ეუბნება და უღიმის.
-მადლობა.
-რისთვის?
-რომ ასე კარგად გავერთეთ.
ლაურას უკვირს, რომ მას აქამდე ყურადღებას არ აქცევდა.
-ნახევარი საათით გვაგვიანდება, წამიყვანე სახლში. თან ტელეფონიც არ იჭერს.
-კარგი.
არ უნდოდა, რომ დავიდს ეჩხუბა ჯეისისთვის იმის გამო, რაც მისი ბრალი არ იყო.
სახლში მივიდნენ.
-ჯეის, მოდი ნუ შემოხვალ. რამეს მოვიგონებ, რატომაც დაგვაგვიანდა.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი.
-კარგი, მალე გნახავ.
____________________________
-სად იყავი? ხომ გითხარით შენ და ჯეისს, არ დაიგვიანოთ-მეთქი. საათნახევარი დაგაგვიანდათ, ქალბატონო! საშინლად ვნერვიულობდით. ტელეფონს რატომ არ პასუხობდი? რატომ გქონდა გამორთული?
ლაურას ძალიან გაუკვირდა. არასდროს უნახავს მამამისი ასე გაბრაზებული.
-ჯეისი და მე ისე კარგად ვერთობოდით, რომ ვერც კი შევამჩნიეთ, დრო ისე გავიდა. ვწუხვარ.
-არ მაინტერესებს. მე ხომ გითხარი, რომ დროს ყურადღება მიაქციე-მეთქი! შეამოწმე შენი ტელეფონი.
-ვწუხვარ, მამა.
თავს აქნევს. ლაურამ არ იცის, რა თქვას. გადაწყვიტა, რომ მალე დაეტოვებინა. ის დგება.
უცბად მამამისმა დაიჭირა და ხელში აიყვანა.
-აღარასდროს, აღარასდროს შემაშინო ასე, გაიგე? გესმის ჩემი?
-ვწუხვარ, ასე აღარ მოხდება. გპირდები.
შემდეგ მეორე ოთახში მიდიან. დედასაც იმავეს ეუბნება. ჰერმონიც იქ არის. ლაურა და ჰერმონი მთელი ღამე უყურებდნენ ფილმებს.
კვირას ზოუ და აბა მოვიდნენ და ლაურამ ჯეისის შესახებ უამბო. მთელი დღე უყურებდნენ ფილმებს და ისინი სახლში ძალიან გვიან წავიდნენ. ლაურა თამაშებს თამაშობდა ღამე და თავის ოჯახთან ერთად ფილმებს უყურებდა - ეს მისთვის სასიამოვნო დღე იყო.
დღეს ორშაბათია და ლაურა კარგ ხასიათზე დგება. დარწმუნებულია, რომ ჯეისი კარგ ხასიათზეა.
ლაურა აღვიძებს ჰერმონის და სკოლაში მიჰყავს.
-ქორეიმ მითხრა, რომ დღეს რაღაც უნდა მომცეს.
-რა?
-არ ვიცი. მითხრა, რომ სიურპრიზია.
-სიურპრიზები კარგია. არ დაგავიწყდეს, მადლობა მოუხადა.
თავს აქნევს და არაფერს ამბობს.
____________
-გამარჯობა ლაურა!
-გამარჯობა ჯეის!
აბაც და ზოუც მიესალმნენ.
ზარიც დაირეკა.
მასწავლებელი მისტერ ჯოფრეიც შემოვიდა.
-დღეს მე თქვენი მასწავლებელი არ ვიქნები, სხვაგან უნდა წავიდე. ახლა კი რაღაცაზე გესაუბრებით. მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში, სტუდენტებს ჩემს სახლში ვამეცადინებ. მე ფურცლებს გაგატანთ და მშობლებს ხელი უნდა მოაწერინოთ ოთხშაბათისთვის. ორ-ორი მოხვალთ იმ დროს, როცა ჩვენ შევთანხმდებით და 1-საათიანი გაკვეთილები გვექნება.
ზოუ ხელს იწევს.
-და რატომ გვიტარებთ დამატებით გაკვეთილებს თქვენს სახლში?
-მის ეის, კარგი შეკითხვაა. გასულ წელს მთელი კლასი ჩაიჭრა მათემატიკაში ორი სტუდენტის გარდა. ეს არ არის კარგი, როგორც იცით. ასე რომ გადავწყვიტე, რომ ჩაგიტაროთ დამატებითი გაკვეთილები. სკოლა კი ნებას არ გვაძლებს, რომ სკოლაში ღამე ჩავატაროთ გაკვეთილები, ასე რომ ჩემს სახლში გაკვეთილების ჩატარება კარგი იდეაა.
ამასობაში ზარიც დაირეკა. ლაურა ახლა ინგლისურის გაკვეთილზე შედის. მათემატიკა მისი საყვარელი საგანი არ არის, მაგრამ დამატებითი გაკვეთილები მას დაეხმარება, მისტერ ჯეოფრეი კარგი მასწავლებელია.
დავიდი ლაურასთან, ჯეისთან, ზოუსთან და აბასთან არც მისულა, ლაურას კი ამის გამო ძალიან უხაროდა.
___________________________
ლაურას სკოლა დაუმთავრა, ჰერმონის გაურა და სახლში წავიდნენ.
-გამოიცანი რა მაჩუქა ქორეიმ!
-რა? - უღიმის.
-გამოიცანი!
-რა... სათამაშო დათუნია?
-საიდან იცი?! - გაუკვირდა.
ლაურას გაეცინა.
-კარგია. ხომ მოუხადე მადლობა?
-აბა რა! მე ყოველთვის თაავაზიანი ვარ.
-კიდევ მან მან მაჩუქა ხელ...ხეროვნული....ხე...
ლაურამ გაიცინა.
-ხელოვნური?
-კი, ხელოვნური ყვავილი. გვირილა.
____________
სახლში მივიდნენ. 15 წუთის შემდეგ მშობლებიც დაბრუნდნენ. 6 საათზე საინფორმაციოს რთავენ. ძალიან უინტერესო გადაცემა იყო. მიხვდნენ, რომ არც ახალ მკველობაზე აღარ აცხადებდნენ რამეს და არც ძველზე. შემდეგ ჟურნალისტი ემილი პორტერი ჩნდება ეკრანზე.
-მოგესალმებით, მე ემილი პორტერი ვარ, მე აქ, ისთონის პოლიციის საადგურთან ვარ დეტექტივ მარშალთან ერთად. თქვენ კიდევ ერთი მსხვერპლი იპოვეთ ხომ?
-დიახ. ის ავტობუსის მძღოლმა იპოვა. ექსპერტიზა ჩაუტარეს და ის ელენა რუსელი იყო. ის საავადმყოფოში მუშაობდა, ექთანი იყო და ის ყველაზე უფროსი მსხვერპლი იყო, დაახლოებით ოცდაერთი წლის.
-სამხილები ხომ არ იპოვეთ?
-სამწუხაროდ არა. ის სხვა ადგილას მოკლეს. ჩვენ მსხვერპლის ტანსაცმელსაც ვუტარებთ ექსპერტიზას.
ძალიან ჭკვიანი კრიმინალია, არავითარ სამხილს ტოვებს.
-რამე ხომ არ დაადგინეთ რამდენიმე ეჭვმიტანილის დაკითხვით?
-ჩვენ ისინი დავკითხეთ, მაგრამ მათ სავარაუდოდ ამ მკვლელობასთან არაფერი აკავშირებთ. ჩვენ კიდევ ვეძებთ მონაცემთა ბაზას. ყველა ოჯახი საუბრობს გადაცემასში როცა დეტექტივი მარშალი მიდის. ყველა ძალიან წუხს. მკვლელი მოჩვენებას ჰგავს, ეგრევე უჩინარდება. ვინ იქნება მისი შემდეგი მსხვერპლი?

მკვლელობა შავი ვარდით - თავი X
მთელი კვირა გავიდა, დეტექტივებს კი არანაირი ინფორმაცია არ აქვთ. ლაურა და ჯეისი რაიმე ინფორმაციის გახსენებას ცდილობდნენ, მაგრამ უშეგოდ.
ახლა ოთხშაბათია და საბედნიეროდ ახალი მსხვერპლი არ გამოჩენილა. ყველამ თავიანთი ადგლი დაიკავა სკამებზე, როგორც კინოში, თითქოს მომდევნო მკვლელობის შესახებ ინფორმაციას ელოდებიან. შეიძლება თავიანთი თავი დაიმშვიდონ, რომ მორჩა, მკვლელობა აღარ მოხდება, მაგრამ ყველამ იცის, რომ მოხდება.
როცა არ უნდა მოხდეს, კვირების ან თვების შემდეგ. ეს დროის საქმეა. დღეს სკოლა არ არის, რადგან მასწავლებლების კონფერენციაა.
ლაურამ ათ წუთში ჩაიცვა და სამზარეულოში შევიდა. მამამისი უკვე წასულა, მაგრამ დედა სახლში დარჩა. ის ბლინებს აცხობდა. ამასობაში ჰერმონი თავის ახალ დათუნიას აცმევდა.
-დილა მშვიდობისა, ძვირფასო. კარგად გეძინა?
-გამარჯობა, კი კარგად. შენ?
-ხომ იცი, რომ არა. რაც მკვლელობები ხდება, არა.
დილა სწრაფად გადის. ჰერმონი სკოლაში წავიდა. შემდეგ დედამისიც წავიდა სამსახურში. ლაურა კი თავის ოთახში შევიდა და მუსიკას უსმენდა ტელეფონზე. ამასობაში მას ხავიერი ურეკავს.
-გამარჯობა.
-გამარჯობა, ლაურა. რა ხდება? - პასუხობს ხავიერი, ცოტა ნერვიულობს.
-არაფერი ისეთი, მუსიკას ვუსმენ. შენსკენ რა ხდება ახალი?
-არაფერი. რას აპირებ დღეს? ზოუმ მითხრა, რომ დღეს თავისუფალი დღე გაქვს.
-რა გინდა, რომ გააკეთო?
რატომ უნდა გაერთოს ხავიერთან ერთად? ბოლოს ეს ყველაფერი კარგად არ დამთავრდა, მაგრამ ეს მისი დანაშაული არ იყო.
-შესანიშნავია, გამოგივლი და კინოში წაგიყვან. კარგი?
-კარგი.
ტელეფონი გათიშა, მაგრამ კიდევ დარეკა.
-ხავიერ?
-მე ხავიერი არ ვარ.
-ო, ჯეის. რა ხდება? - ნერვიულობს.
-რატომ დამიძახე ხავიერი? არ გიწერია ტელეფონში ჩემი ნომერი?
-მან ახლახანს დამირეკა და მე მეგონა ის იყო.
სანამ ამას ეუბნებოდა, ფიქრობდა: "გთხოვ შეცვალე თემა, შეცვალე თემა!"
-რატომ დაგირეკა, სანამ მე დაგირეკე?
ლაურა საშინლად გაბრაზდა.
-უნდა, რომ სადმე დამპატიჟოს.
-უარი უთხარი ხომ?
-რა თქმა უნდა არა! ის ჩემი მეგობარია. ის რამდენიმე წუთში იქნება აქ.
-ესე იგი არ გინდა ჩემთან ერთად გართობა?
-ეს არც კი გიკითხავს!
-მე ვაპირებდი!
-ვწუხვარ, ჯეის, მაგრამ ხავიერს დავთანხმდი და ახლა უარს ვერ ვეტყვი. თითქმის ყოველ დღე გხედავ, შეგიძლია სხვა დროს დამპატიჟო.
-კარგი, კარგად გაერთე მისტერ სრულყოფილებასთან ერთად! - ბუტბუტებს სანამ ლაურას უთიშავს ტელეფონს.
ხავიერიც მოდის.
-ყველაფერი კარგადაა?
-კი, წავიდეთ. - უღიმის.
მანქანაში სიჩუმეს ხავიერი არღვევს.
-როგორ ხარ?
-კარგად, მადლობა, შენ?
-ძალიან ცუდად არა. წინაზე მოგწერე მესიჯი, მაგრამ არ მიპასუხე.
-მესიჯი არც მინახია.
-კარგი არაუშავს.
-ესე იგი წინაზე ჯეისმა დაგპატიჟა სადმე?
-ზოუმ გითხრა? არა.
ლაურამ ვერ შეამჩნია, თუმცა ადვილი შესამჩნევი იყო შნურები ხავიერის მანქანაში, ისეთივე შნურები, როგორიც მკვლელს აქვს.
კინოში მივიდნენ, უყურეს, კარგად გაერთნენ.

"შავი აჩრდილი" ზის სკამზე და ტელევიზორს უყურებს მოუთმენლად. რამდენიმე საათში ბოლოსბაბოლოს მას შეუძლია გარეთ გავიდეს მომავალი მსხვერპლის საძებნელად. ვეღარ ითმენს. ახლა უნდა, რომ უფრო ახალგაზრდა მსხვერპლი აარჩიოს.
ახალმა ამბებმა ის ძალიან გაართო, ამ ყველაფერზე მას ეცინებოდა. ეჭვმიტანილები აღარ არიან! ვერავითარ სამხილებს ვერ პოულობენ. მაგრამ რომ იპოვონ? ამაზე ძალიან ნერვიულობს.
ახლა უფრო კარგად უნდა, რომ გაერთოს. უნდა, რომ დეტექტივები უფრო დააფიქროს! შემდეგ სასაცილო გზას იპოვის დასაჭერად, შემდეგ ცნობილი ადამიანი გახდება, ფიქრობს, რომ ისტორიაში შევა. ციხეში იქნება, აბა რა, მაგრამ ცნობილიც. მაგრამ ეს მხოლოდ დასაწყისია.
______________________
ლაურამ და ხავიერმა 5 წუთის შემდეგ მიაღწიეს ხავიერის სახლს.
-უკვე სადილის დროა, იცი?
-კი ვიცი. სახლში წასვლის დროა.
-რატომ, იქნებ ჩემთან ერთად გესადილა? მე მოვამზადებ.
-კარგი. ზოუ მალე მოვა?
-არა. ზოუ და დედაჩემი დეიდა ლუსის სახლში წავიდნენ და საღამომდე არ იქნებიან. მამა და ჯონათანი სათევზაოდ წავიდნენ და დაღამებამდე არ მოვლენ.
-კარგი. რას მოამზადებ? გინდა დაგეხმარო?
-არა. - პასუხობს თბილი ღიმილით სახეზე.
- აქ მხოლოდ ორი კვირით რჩები?
- ვრჩებოდი. მაგრამ ჩემი კურსი უფრო ადრე დამთავრდა, ვიდრე ვფიქრობდი. ცოტახანი კიდევ დავრჩები ალბათ.

-ეს ჩემი საყვარელი საჭმელია!
-მართლა? რა კარგია! ზოუ ყოველთვის მეუბნება, რომ მოვამზადო ხოლმე. - იცინის.
საათ-ნახევრის შემდეგ, ლაურას ტელეფონი რეკავს.
-გისმენთ...
-გამარჯობა, ძვირფასო. კარგად ხარ? - დედამისი ეკითხება.
-კი, დედა. რა ხდება?
-სახლში მოხვალ? შენთვის სიურპრიზი გვაქვს. თან წესები ნუ გავიწყდება, უკვე ღამდება.
-კარგი, მანდ მალე ვიქნები.
___________
-არ მინდა, რომ წახვიდე.
-კარგი, არ მოიწყინო, მალე გნახავ... მოდი ხავიერ, წამიყვანე სახლში!
-მშვენიერია.
ლაურა უღიმის და მანქანაში ჯდება. სიჩუმეა. სახლში მივიდნენ.
-მალე გნახავ ხომ?
- კი. კარგად!
მანქანიდან გადმოდის. სახლში შედის, უნდა იკითხოს, რა სიურპრიზი აქვთ მისთვის და ხედავს მაღალ, ქერა გოგონას. სიხარულისგან ყვირის, რაშელი, მისი საყვარელი ბიძაშვილი ბოლოსდაბოლოს ჩამოვიდა მას შემდეგ, რაც ბიძია ტომი გარდაიცვალა ხუთი წლის წინ. ყოველთვის რაღაცაში ეჯიბრებოდნენ ერთმანეთს. როცა ბიძია ტომი გარდაიცვალა, ის საცხოვრებლად დეიდა ტესასთან გადავიდა. ერთმანეთი წლობით დაკარგეს.
უცბად ემოციები გაქრა.
რაშელს ქერა თქმა აქვს, ის ლამაზია! მკვლელის ყურადღება რომ მიიქციოს?
არა! თავს ირწმუნებს, რომ რაშელს არაფერი დაემართება. არაფერი!
_____________________________
დაღამდა. "შავი აჩრდილი" გამოჩნდა ქუჩებში. აღფრთოვანებულია. თუ დღეს მისიას შეასრულებს, ძალიან კარგ ხასიაზე დადგება.
თავის ჟანგიან მანქანაში ჯდება და რადიოს ხმას უწევს, მიუხედავად იმისა, რომ არ მოუსმენს.
ლიბი ქენედი სპორტული დარბაზის გასახდელ ოთახშია, მოუწევს მთელი ოთახი დაასუფთავოს. მისმა უფროსმა ძმამ ეს იმიტომ აიძულა, რომ გახდეს. ფიქრობს, თავის თავს ვერ დაიცავს, თუ არ გახდება.
ასე რომ დათანხმდა. ისეთი ძლიერი არ იყო, როგორიც უნდოდა, რომ ყოფილიყო.
ცოტა ხნის შემდეგ გადაწყვიტა აქედან გასულიყო. მან თავისი მეგობარი შენიშნა, რომელიც ამავე დროს მისი ბოსია ადგილობრივ მაღაზიაში სახელად "Fish and Chip". გაუღიმეს.
"შავი აჩრდილი" დანიშნულების ადგილს აღწევს.
ბინოკლს იღებს.

-უნდა წავიდეთ, შეინ! - ის მას ეუბნება.
-მოდი, ერთი წუთით დავბრუნდეთ.
დათანხმდა.
"შავმა აჩრდილმა" სპორტულ დარბაზს მიაღწია. მიმოიხედა. რაღაც ხმაური ესმის, ეს ხომ კაცის ხმაა! იქ ხომ სხვა აღარავინ უნდა ყოფილიყო!
-შეინ, მოდი წავიდეთ.
არ პასუხობს.
"შავი აჩრდილი" დაინახა!
კარებს აღებს. გასახდელში შედის. ჯერ მათ არ შეუნიშნიათ. კარგია. შეტევაზე გადადის. საწონს იღებს, არტყავს და გოგონას სახე ჩნდება. დაიყვირა.
-გაჩუმდი!
გაბრაზებულია იმიტომ, რომ ისე არ მოხდა ყველაფერი, როგორც ფიქრობდა. უნდა გაიქცეს, მაგრამ ეგრევე რომ მოკლას?
მკვლელმა შეასრულა "მისია".

მკვლელობა შავი ვარდით - თავი XI

სამშაბათის დილაც თენდება, ლაურა იღვიძებს, მაგრამ კიდევ ეძინება. მისთვის სამწუხაროდ დღეს სკოლის დღეა. უჯრას მოვარდა და სასკოლო ტანსაცმელი ამოიღო. გუშინ მან და რეშელმა ღამის სამ საათამდე არ დაიძინეს, ლაპარაკობდნენ, თუ რა ხდებოდა ამ ბოლო წლებში და ძველ ამბებს იხსენებდნენ. უფრო გვიანაც დაიძინებდნენ, მაგრამ აიძულეს, რომ დაეძინათ. ახლა ოდნავ ნანობს, რომ ადრე არ დაიძინა. აბაზანის კარების გაღება უნდა, მაგრამ არ იღება.
-აქ ვარ! - რაშელი ყვირის მეორე მხრიდან.
-არ შეგიძლია, რომ იჩქარო? სკოლისთვის უნდა მოვემზადო!
პასუხის ნაცვლად ჩართული ფენის ხმა ესმის. არა, სკოლაში ნამდვილად ვერ დაიგვიანებს. გადაწყვიტა, რომ ჰერმონი გაეღვიძებინა სანამ რაშელი თმებს იშრობდა.
5 წუთში ჰერმონი სკოლაში უნდა წაიყვანოს, შემდეგ კი თვითონ უნდა წავიდეს. შეუძლებელია. სასწაული უნდა მოხდეს, რომ მოასწროს.
-რაშელ, თუ მალე კარებს არ გამიღებ დავანგრევ!
-ბოდიში, ბიძაშვილო. მზად სულ მცირე ნახევარსაათში ვიქნები!
-ამდენი ხანი რაში გჭირდება?!
-გაჩერდი, ვფიქრობ!
ჩაიცვა და გაიქცა მანქანისკენ. სანამ ლაურა ღვედს იკრავს, ჰერმონის ტირილის ხმა ესმის.
-ჰერმ, რატომ ტირიხარ?
-მუხლი მტკივა. - ტირილით პასუხობს.
არადა მხოლოდ ერთი პატარა ნაკაწრი ჰქონდა. შეუხვია ბინტით და სკოლისკენ წავიდნენ. ჰერმონი დატოვა სკოლაში, დაემშვიდობა და სწრაფად მივიდა ჯეისის სახლში. კბილები უნდა გაეხეხა და თმები უნდა დაევარცხნა. იცის, რომ ჯეისი სახლში იქნება, იმედი აქვს, რომ ხავიერის გამო გაბრაზებული არ იქნება.
როცა მის სახლს მიაღწია, ის უკვე მანქანასთან იდგა.
-აბაზანა მათხოვე, გთხოვ?!
-მეც მოგესალმები.
-ბოდიში, ძალიან მეჩქარება. რაშელი გუშინ ჩამოვიდა და აბაზანაშია მთელი დილა. შხაპიც ვერ მივიღე, ნახე თავზე რა მჭირს.
-კარგი, მთელი ისტორიები არ მომიყვე.
ლაურა მადლობას უხდის და სახლში შედის. თმა დაივარცხნა, კბილები გაიხეხა და გამოვიდა. ჯეისმა მას თვალი არ მოაცილა.
-ჯეის, გაიწიე, სკოლაში მივდივარ!
ის ყურადღებას არ აღწევს.
-რაღაც უნდა გთხოვო. მიპასუხე. გუშინ ხავიერს აკოცე?
ლაურა გაბრაზდება. არ უნდა, რომ გული ატკინოს.
-კი.
-როგორ, ლაურა! მე მეგონა, რომ მოგწონდი! რას ვფიქრობდი?!
-ჯეის, ერთად არასდროს ვყოფილვართ, ეს როგორ უნდა მცოდნოდა?

ასე გაბრაზებული ჯეისი მას არასოდეს უნახავს.
-უფრო განსაკუთრებული უნდა გამეკეთებინა, კინოში კი არ უნდა დამეპატიჟე!
სკოლის დღე ნელა გადის. ზოუს და აბას ყველაფერი უამბო.
როცა გაკვეთილები დამთავრდა, მათ დაემშვიდობა და გადაეხვია. როცა თავის მანქანისკენ მიდიოდა, ხმა შემოესმა. არა, დავიდს ახლა ნამდვილად ვერ ელაპარაკებოდა. მანქანაში ჩაჯდა და მაშინვე წავიდა. სახლში მივიდა.
ჰერმონი და დედამისი არიან სამზარეულოში. დღეს ადრე წამოიყვანეს სკოლიდან, იმიტომ, რომ კბილის ექიმთან მიდიოდა.
-გამარჯობა, ძვირფასო. რაშელი არ არის სახლში. დღეს დილის მერე ნახე?
-არა, მისგან არაფერი გამიგია. ჯეისის სახლში მომიწია გავლა, მთელი დილა აბაზანაში იყო.
-კარგი, დაველაპარაკები ძვირფასო.
-მადლობა.
რაც უმაღლეს სკოლაში სწავლა დაიწყო, პირველად დაიწყო მეცადინეობა სახლში მისვლის თანავე. ორი საათის შემდეგ ინგლისურის და ბიოლოგიის დავალებას ამთავრებს. ახლა კი ტელევიზორთან მივიდა, 6 საათიანი ახალი ამბების მოსმენა უნდოდა. ჰერმონი იატაკზე სათამაშოებით თამაშობს, ლაურას არ უნდა, რომ მანაც უყუროს ტელევიზორს.
-ჰერმ, შენ ოთახში რატომ არ მიდიხარ? მიდი, სხვა თოჯინებითაც ითამაშე.
-კარგი.
ახლა კი მკვლელობების შესახებ აცხადებენ, დედამისი ხმას უწევს.
-მოგესალმებით ყველას, მე ემილი პორტერი ვარ, გესაუბრებით ისთონის პოლიციის სადგურიდან. ჩვენ მოვიწვიეთ დეტექტივი კარლსონი, რომ ამ თემაზე ილაპარაკოს. დეტექტივო, ვიცით, რომ რაღაც სამხილები იპოვეთ ელენა რუსელთან დაკავშირებით.
-დიახ. მთავარმა დეტექტივმა იპოვა ქსოვილი ელენა რუსელის ფრჩხილებში, და იმედია ეს დაგვეხმარება.
-ასე რომ გავიგებთ ვინ არის სერიული მკვლელი? შესაძლებელია, რომ ეს არ დაგვეხმაროს?
-ერთმანეთს ორი დეენემი უნდა შევადაროთ. ამ ქსოვილს ეჭვმიტანილების ქსოვილებს შევადარებთ სავარაუდოდ.
ლაურა ფიქრობს, რომ ჟურნალისტობა ძალიან ძნელია, კითხვას უსვამენ და სულ სხვა პასუხს ისმენენ.
-დიახ, ახლა ჩვენ ეჭვმიტანილებს ვეძებთ, იმედია, რომ ვიპოვით მკვლელს. ჩვენ კიდევ უფრო მეტ სამხილებს ვეძებთ>
ემილი პორტერი თავს უქნევს.
-და რა შეგიძლიათ თქვათ 15 წლის გოგონას შესახებ, რომელიც დაკარგულია?
-დიახ, 15 წლის გოგონას ეძებენ, ეს ჩვენ ცოტა ხნის წინ შეგვატყობინეს. ლიბი ქენედი არის დაკარგული გოგონა, და თუ რამე ინფორმაცია გაქვთ მის შესახებ, დაგვიკავშირდით!
ღამით ჰერმონის კოცნის და ოთახში შედის. ფანჯარაზე კაკუნი ესმის. შეეშინდა, უნდოდა ეს დედამისისთვის ეთქვა, მაგრამ არა, არ უნდოდა, რომ ხუთი წლის გოგონასავით მოქცეულიყო. ფანჯარასთან მივიდა და ხავიერი დაინახა.
-რას აკეთებ?
-უნდა დაგელაპარაკო. შეიძლება შემოვიდე?
ამ დროს ჯეისის სახე წარმოიდგინა, თუ გაიფიქრებდა, რომ ხავიერი ლაურას ფანჯარაზე ამოვიდა.

es motxroba sul damaviwkda paroli veraprit ver gavixsene magram tu vinme kitxulobdit xvalidan gavagrdzeleb ragacebs shevcvli da bevr personajsats davamateb