The Twilight Saga: Attack

ესე იგი გადავწყვიტე დამედო ეს მოთხრობა, იმედია მოგეწონებათ, დღეს მხოლოდ მოკლე აღწერას დავდებ, თუმცა ამისგან ბევრს ვერაფერს გაიგებთ. პირველი თავს ხვალ დავდებ.

"ვერ ვინძრეოდი. ვერ ვლაპარაკობდი, მაგრამ ვხედავდი, არც ისე კარგად, მაგრამ მაინც. მათი ხმაც მესმოდა . მიწაზე დამაგდეს. რა სიუხეშეა! თვალებში მიყურებდნენ. დავიყვირე, იმიტომ რომ ძალიან მეშინოდა. შემდეგ რაღაც ვიგრძენი და გამიკვირდა. შემდეგ ვერაფერი დავინახე, ყველაფერი გაშავდა..."

Twilight Saga: შეტევა, თავი 1 - დასაწყისი.

რინესმი:
-რინესმი, სად მიდიხარ? - მესმის ჯაკობის ხმა მისაღები ოთახიდან.
იქით წავედი, რომ ჯაკობი მენახა. დავინახე, როგორ მიღიმოდა, ეს ღიმილი კი ძალიან მომწონდა ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში. მისი თეთრი კბილები თითქმის შეუმჩნეველი იყო ამ ღიმილის დროს, მაგრამ მე შევამჩნიე. მე პირველად ის როსას ხელებში დავინახე. შემეძლო შემემჩნია სილამაზე და უდანაშაულობა მის თვალებში.
პასუხს ელოდებოდა და მეც ვუპასუხე.
-ტყეში უნდა ვირბინო, დიდი ხნით არა.
-ფრთხილად იყავი. - მეუბნება, ნერვიულობს ჩემზე.
-როგორც ყოველთვის. - მე დავუყვირე სანამ ჩემს ფეხსაცმელებს ვიცვამდი და კარებისკენ მივდიოდი.
ტყეში მიმოვიხედე, მდინარის გასწვრივ. მოახლოვებული ზამთრის სურნელს ვგრძნობდი, თოვლი მინდოდა! ყოველთვის მიყვარდა ზამთარი. მიყვარდა ყინულების სანახაობა. მიყვარდა, როცა მციოდა და შემდეგ ვთბებოდი. ნაბიჯს ავუჩქარე, სირბილი დავიწყე. არაფერი მაწუხებდა. ალისია ალბათ დღის ბოლოს ახალ კაბას მიყიდის! ცოტას ვღელავდი.
მდინარეს მივუახლოვდი, და შემოდგომის ფოთლების სურნელი ვიგრძენი. ისეთივე აღელვებით დავრბოდი, როგორი აღელვებულებიც ჩემი მშობლები იყვნენ, როცა ვხტუნავდი. ვხვდები, რომ მშობლები მიცავდნენ. თუმცა არ ვფიქრობ, რომ განსხვავებული ვარ.
დიდ ხეს მივუახლოვდი. რაღაც ცხოველებიც ახლოვდებოდნენ.
კიდევ მინდოდა სირბილი. უფრო სწრაფად დავიწყე სირბილი.
ადრე ჯაკობთან ერთად მთელი დღე ამ ადგილას ვიყავი.
ცხოველი შევნიშნე კიდევ ერთხელ. მივუახლოვდი. ლამაზი იყო. უცნაური სურნელი ასდიოდა. შემდეგ რაღაცას მივხვდი.
ეს არ იყო ცხოველი. ეს ადამიანის კანის სურნელი იყო. ცოტა სისხლის სუნიც დაჰკრავდა.
შემდეგ სხვა სურნელი ვიგრძენი, როგორიც ჩემს მშობლებს აქვთ. ჯასპერის, ალისიასა და ესმეს სურნელის მსგავსი.
შემდეგ დავინახე. 3 ადამიანი მიყურებდა. ისინი... ვამპირები იყვნენ.
______________________________________
მემგონი ცოტა პატარაა, მაგრამ იმედია მოგეწონებათ.

saxelebi gaq shecvlili? Ragac Sxvanairia.

***MaRiAnGeL*** wrote:saxelebi gaq shecvlili? Ragac Sxvanairia.

ki.

Twilight Saga: თავი 2 - შეტევა
ჯაკობი:
როსა მეუბნებოდა, რომ აქ ზედმეტი ვიყავი და უნდა წავსულიყავი. მაგრამ ეს არ მაწუხებდა.
-გაჩერდი, როსა. ის ოჯახის წევრია და უნდა მოვუაროთ და თბილად დავხვდეთ. - ესმე ამბობს წყნარად. თან მე მიღიმის. თან ვიცოდი, რომ უფრო ცუდ ხასიათზე დადგებოდა.
კიდევ რაღაცას მეუბნებოდა, მაგრამ აღარ ვუსმენდი, თვალები დავხუჭე და მაღლა ავიხედე.
უკვე ვეჩვეოდი ამ სახლს. სურნელს. როცა აქ პირველად მოვედი თითქმის აუტანელი იყო, მხოლოდ ბელას ან ჯონს ველაპარაკებოდი. შემდეგ ნესი დაიბადა.
თითქოს ჩემი ცხოვრება სრულყოფილი ხდებოდა, როცა მას თვალებში ვუყურებდი. ყველაზე ცუდი დღეებიც კი საუკეთესო დღეებად იქცა. როცა რინესმი დაიბადა. ყველაფერი ძალიან კარგად მახსოვს.
ის როსამ აღზარდა. ედუარდი ძალიან დაკავებული იყო. მე დროს არ ვკარგავდი.
ყურადღებას არ ვაქცევდი, თუ რა ხდებოდა ჩემს გარშემო.
შემდეგ გავიგონე, ყვირილი ტყიდან. ნესის ყვირილი!
შიშის ყვირილი. თვალები გავახილე, რომ ბელა და ედუარდი დამენახა, გავიქეცი, ისინი უკვე კიბეებზე ჩადიოდნენ.
ეს იყო ყვირილი, რომელიც მე დიდი ხანი არ დამავიწყდება.
მინდოდა, რომ დამეცვა.
რაც შემეძლო სწრაფად მივრბოდა, მთელ ძალებს ვხარჯავდი.
ტყეში შევედი, სეთი და სარა უკვე მოვიდნენ დასახმარებლად.
კიდევ უფრო სწრაფად მინდოდა გაქცევა, მაგრამ ვერ გავრბოდი. უკვე ნაპირს ვხედავდი. ედუარდს აუცილებლად მადლობას მოვუხდი, მაგრამ მოგვიანებით.
ვამპირი დავინახე. მათი საზარელი თვალები ჩვენ გვიყურებდა. შემოტევა დაიწყეს, ჩვენც შევუტიეთ.