საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი

მარიამ wrote:*სპოილერი - ის რაც მალე მოხდება.თუ არ გინდათ არ გახსნათ!

Spoiler:

Spoiler:

UnaGonzalita wrote:

მარიამ wrote:*სპოილერი - ის რაც მალე მოხდება.თუ არ გინდათ არ გახსნათ!

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

მარიამ wrote:ესეც ახალი ტავი.ცოტა პატარაა და უინტერესო,მაგრამ ყველაფერს ერთად ხომ ვერ მივაყრი : დდ იმედია მოგეწონებათ

საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი - ნაწილი 2-3 თავი
- ოთახში ავალ - ვთქვი.რობი და ემილი ორივე დასახმარებლად მომიახლოვდნენ - უკეთ ვარ,გმადლობ. - მარტო ავედი კიბეებზე,დავწექი და დავიწყე ფიქრი,რატომ მოიქცა კლოე ასე.მეგონა ჯენიფერის მოკვლაზე ოცნებობდა.მას ხომ შანსი ჰქონდა.ერთი მოძრაობა და ძველ მეგობარს სამუდამოდ მოიშორებდა,მაგრამ ეს არ გააკეთა.ისევ უყვარს?
ოთახის კარი ემილიმ შემოაღო და ჩემს გვერდით ჰაეროვნად გაწვა.
- გინდა გამოვიცნო რაზე ფიქრობ?
- მინდა.
- ვერაფრით აგიხსნია ჩემი და ასე რატომ მოიქცა.
- მართალი ხარ.
- რაც ჯენიფერი წავიდა მეც მაგაზე ვფიქრობ.კლოე ალბათ არაა ისეთი ძლიერი,როგორც ჩანს.
- იმაზე ძლიერია,ვიდრე ჩანს - შევეპასუხე ემილის.
- არამგონია - ჩაფიქრდა ემილი.რატომღაც გამაღიზიანა მისმა სიტყვებმა და უხეშად ვკითხე.
- ხომ არ გშურს? - კითხვით გაოცებული საწოლზე წამოჯდა.საპასუხოდ პირი გააღო,მაგრამ თითქოს ყელში რაღაც გაეჩხირა.ერთი ნაწყენმა შემომხედა და ოთახიდან გავიდა. მალე მივხვდი რაც გავაკეთე და რაც შემეძლო სწრაფად გავყევი უკან,მისი ლანდი დავინახე,რომელმაც კიბეებზე ჩაიქროლა. დავუძახე ,მაგრამ არ გაჩერდა.ფრთხილად ჩავედი,მაგრამ ის იქ არ იყო.
- ემილი - დავიძახე,მაგრამ მივხვდი რომ სახლი დატოვა.- კლოე - დავიძახე შემდეგ,მაგრამ არც ის იყო. - რობ?! - უკვე შიში შემეპარა ხმაში.მივხვდი რომ მარტო ვიყავი სალხში.სახლში,რომელიც არის საილენთჰილში.ქალაქში,სადაც ვამპირები არიან.ვამპირები,რომლებიც ჩემზე ნადირობენ.უცებ მეორე სართულზე რაღაც ხმაური გავიგე,სკამს ხე გამოვაძრე და ნელი ნაბიჯით ავუყევი კიბეს. ხმა ჩემი ოთახიდან ისმოდა.ვუახლოვდებოდი ოთახს,რომელშიც შესაძლოა ჩემი მტერი ყოფილიყო.ჩემზე ბევრად ძლიერი,მე კი უბრალო ხის ნატეხით მივდიოდი მის მოსაკლავად.სასაცილოა. კარი შევაღე და არავინ დამხვდა. საწოლზე მხოლოდ ფურცლის ნაგლეჯი იყო ,რომელზეც ეწერა : „მე“.
- რონი - გავიგე კლოეს ხმა,რომელიც პირველი სართულიდან მომესმა,მაგრამ უცებ ოთახში შემოვიდა.
- კლოე - მივვარდი და შეშინებული ჩავეხუტე.
- ნუ გეშინია,უკვე აქ ვარ.- დამიწყო დამშვიდება. - სად ჯანდაბაშია ემილი?- გაბრაზდა.
- არ ვიცი,გაიქცა. - მოვშორდი მას.თითქოს ყველაფერი მომეშვა.ხელში ქაღალდის ნაგლეჯი მეჭირა.
- ეს რა არის? - მკითხა და გამომართვა.
- ეს არის „მე“ .
- საიდან გაქვს?
- არ ვიცი აქ საიდან გაჩნდა. ჩემი ოთახიდან ხმაური მომესმა,შემოვედი და ეს დამხვდა.
- გასაგებია.წამოდი ქვევით ჩავიდეთ. - გაცნობის დღეებიდან განსხვავებით კლოე კარგად მექცეოდა.მივხვდი,რომ ის მართლაც ოჯახის წევრად მთვლიდა.მოსაღამოვდა.რობიც გამოჩნდა.ხმა არ ამოუღია,მეორე სართულზე ავიდა.ემილი კი არ ჩანდა.
- ემილი როდის მოვა?- ძლივს გავბედე კლოესთვის მეკითხა.
- არ ვიცი.მეც მას ველოდები.
- კარგი,ერთად ველოდოთ.
შუაღამეს სახლის კარი გაიღო და ემილი შემობარბაცდა.
- როგორც იქნა - მკაცრი ხმით წარმოთქვა კლოემ.სახე წამიერად შეეცვალა.- სად იყავი?
- გავერთე. - გაიცინა ემილიმ.
- მგონი ნასვამია - წარმოვთქვი ჩუმად.ორივემ შემომხედა,მაგრამ მზერა მალევე ამარიდეს.პასუხი არცერთს გაუცია.
- იცი რომ რონი მარტო დატოვე?
- ვიცი - უპასუხა უდარდელი ხმით.
- მერე? რას ფიქრობდი?
- არაფერს.უბრალოდ მისგან შორს ყოფნა მინდოდა.
- რატომ?
- იმიტომ რომ მე მას მეგობრად ვთვლიდი.საუკეთესო მეგობრად.მან კი უკვე მეორედ მითხრა ისეთი რამ,რაც არ უნდა ეთქვა.
- მართალს ამბობს? - მომიბრუნდა კლოე. თავი დავუქნიე.
- კარგი ,გასაგებია.ასე აღარასოდეს მოიქცე .- უთხრა კლოემ ემილის. - ახლა შეგიძლია ახვიდე შენს ოთახში.ისე კი,იცოდე. მეგობარმა რაც არ უნდა გითხრას,სასიკვდილოდ არ გაიმეტო.მან ხომ თუნდაც 1 ბედნიერი წამი გაჩუქა.
ამ სიტყვებმა ამახსნევინა მისი დღევანდელი საქციელი.ის ჯენიფერის მადლიერი იყო.ყველაფრისთვის.ბედნიერი წუთებისთვის. პასუხი ვიპოვე და გამეღიმა.ეს შეუმჩნეველი არ დარჩენია კლოეს.
- რა მოხდა?
- არაფერი. - მოვუჭერი და ოთახში ავედი დასაძინებლად,მაგრამ ვერ მოვისვენე.მთელი ღამე გავათენე და დილის 6 საათზე პირველ სართულზე ჩავედი.კიბეებისკენ ზურგით ვიჯექი,მაგრამ მივხვდი ვიღაც რომ ჩამოვიდა.
- რონი. - გავიგე ემილის ხმა.ვეცადე ემოციები მომეთოკა.
- გისმენ ემილი - მოვუბრუნდი და არაფრისმეტყველი სახით შევხედე.
- მაპატიე.
- პირიქით.შენ უნდა მაპატიო.
- მოდი მაშინ ერთმანეთს ვაპატიოთ და დავივიწყოთ.
- კარგი - ემილი მოვიდა და ჩამეხუტა.
ის დღე უაზროდ გავიდა. ხან წიგნს ვკითხულობდი,ხან ემილისთან და რობთან ვსაუბრობდი,ხან კი კლოესა და ჯენიფერზე ვფიქრობდი და ვცდილობდი ამომექექა ის,რაც ერთი შეხედვით შეუმჩნეველი იყო. მათი ყოველი დიალოგი,თითქოს უინტერესო,ჩემთვის ძალიან საინტერესო გახდა. ვცდილობდი ყოველი სიტყვა გამეხსენებინა და გამეგო სინამდვილეში რას გულისხმობდნენ.მაგრამ,შეიძლება არაფერი მათ საუბარში არ იყო ჩასაღრმავებელი.უბრალოდ უსაქმურობა მაწუხებდა.

მეგობარმა რაც არ უნდა გითხრას,სასიკვდილოდ არ გაიმეტო.მან ხომ თუნდაც 1 ბედნიერი წამი გაჩუქა.

isabel arroyo wrote:

მეგობარმა რაც არ უნდა გითხრას,სასიკვდილოდ არ გაიმეტო.მან ხომ თუნდაც 1 ბედნიერი წამი გაჩუქა.

+1

ძალიან დაძაბე და ეს მომწონს! ყოჩაღ მარი

გრასიას გრასიას! სულ ველოდები შენს კომენტარს

isabel arroyo wrote:

გრასიას გრასიას! სულ ველოდები შენს კომენტარს

ვცდილობ ჩემი კომენტარებით აზრი არ აგირიო და შევამოკლე

გეგმები უკვე წინასწარ დავაწყვე და რაც გინდა დაწერე უკვე მაინც დაგეგმილია რა და როგორ მოხდება

isabel arroyo wrote:

გეგმები უკვე წინასწარ დავაწყვე და რაც გინდა დაწერე უკვე მაინც დაგეგმილია რა და როგორ მოხდება

ბუზად მაქცია და შენს თავში შემაფრინა

მარიამ wrote:ვინ გგონიათ ვინ დაწერა ის წერილი ?

იმდენად ჩაკეტილი ვარ ბუზი კი არა ერთუჯრედიანი ვეერ შეაღწევს

მარიამ wrote:ვინ გგონიათ ვინ დაწერა ის წერილი ?

გააჩნია ვის დაუწერეს...რახან რონის ოთახში იყო მგონია რომ რონის

მაცალე და გაგხსნი;დ

Mari [Gonzalez] wrote:

მარიამ wrote:ვინ გგონიათ ვინ დაწერა ის წერილი ?

დავასკვენი !! ან ჯენიფერი ან კლოეს ტვალის გამყოლებელი კრისტიანი !

რონიმ თავის თავს დაუწერა?

მარიამ wrote:

Mari [Gonzalez] wrote:
დავასკვენი !! ან ჯენიფერი ან კლოეს ტვალის გამყოლებელი კრისტიანი !

და რატო მაინც და მაინც ეს ორი?

მარიამ wrote:ესეიგი ორივეს ნიკი გგონიათ კაიი :დ ვნახოთ როგორ განვითარდება <3 მადლობა რომ კითხულობთ.

isabel arroyo wrote:

მარიამ wrote:ესეიგი ორივეს ნიკი გგონიათ კაიი :დ ვნახოთ როგორ განვითარდება <3 მადლობა რომ კითხულობთ.

თან მგონია და თან არა...ნიკი ვითომ იმდენად გაუბრალოვდა რომ რონის წერილებს უტოვებს? არამგონია
რატომღაც დებში მეპარება ეჭვი და არ ვიცი რატომ,ვერ ავხსნი

Spoiler:

მარიამ wrote:ულამაზესია..

isabel arroyo wrote:

მარიამ wrote:ულამაზესია..

მეც ძალიან მომეწონა და კლოეს და შენი თავი გამახსენა;დ ასეთი ფოტოები მიყვარს.

პ.ს. რონის წერილზე ვარდი რატომ არ დაუდეს? ოო ნიკ არ გეპატიება ;დ