Log in
დაგვალაიქეთ ”ფეისბუქზე”
ორი უბის წიგნაკი...
+10
niin (luus fan)
isabel arroyo
Mari [Gonzalez]
Maritza
mmaarrii
annia
UnaGonzalita
Qettie(edith_fan)
salita_canela
მარიამ
14 posters
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 4
Page 1 of 4 • 1, 2, 3, 4 
მოგეწონათ?
ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Wed Mar 28, 2012 1:13 am
ახალი მოთხრობა! 
თავიდან დადებას არ ვაპირებდი, მაგრამ ბოლოს მაინც გადავწყვიტე.ამ ბოლო დროს საიტზე მომრავლდა მოთხრობები აგენტებზე, მკვლელობაზე და ა.შ გადავწყვიტე სხვანაირი შინაარსის მოთხრობა შემოგთავაზოთ..მოთხრობა რა..
უბის წიგნაკი!
გამოკითხვას ხმა მაშინ მიეცით როცა კითხვას დაამთავრებთ!
თავიდან დადებას არ ვაპირებდი, მაგრამ ბოლოს მაინც გადავწყვიტე.ამ ბოლო დროს საიტზე მომრავლდა მოთხრობები აგენტებზე, მკვლელობაზე და ა.შ გადავწყვიტე სხვანაირი შინაარსის მოთხრობა შემოგთავაზოთ..მოთხრობა რა..უბის წიგნაკი!
გამოკითხვას ხმა მაშინ მიეცით როცა კითხვას დაამთავრებთ!
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Wed Mar 28, 2012 1:14 am
პროლოგი: 14 წლამდე ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი. არა, ჩვეულებრივი კი არა, არაჩვეულებრივი. თავიდანვე ბიჭებში ვიზრდებოდი, მიყვარდა ფეხბურთის თამაში, ველოსიპედის ტარება, ხეებზე ცოცვა ... მოკლედ ყველაფერი ის, რასაც ბიჭები უნდა აკეთებდნენ და არა გოგონები. ბიჭების უფრო მესმოდა , ვიდრე ჩემი ტოლი გოგონების, რომლებიც გამუდმებით ჭორაობდნენ, მოდურ ტანსაცმელზე საუბრობდნენ , ერთმანეთს მეგობრობას ეფიცებოდნენ, მაგრამ ზურგს უკან ერთმანეთზე ცუდის თქმის მეტს არაფერს აკეთებდნენ. ამას ვერასოდეს ვეგუებოდი, ვერც ჩემთვის შესაფერისი მეგობარი (გოგო) „ვიპოვე“,ამიტომ იძულებული ვიყავი მემეგობრა მათთან, ვისაც ჩემი ესმოდა... ბიჭებთან...
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by salita_canela Wed Mar 28, 2012 1:15 am
damainteresa xo ici... daiwye ra dadebaaa
salita_canela- . : ხანდახან, ადამიანი, რომელიც არ გელაპარაკება არის ის ერთადერთი რომელსაც შენთან ლაპარაკი ყველაზე მეტად უნდა...
პოსტების რაოდენობა : 737
ქულები : 774
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-31
ასაკი: : 24
Location : tbilisi
Qettie(edith_fan)- პოსტების რაოდენობა : 9557
ქულები : 11725
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-05
ასაკი: : 90
Location : Didi Digomi for ever :D
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Wed Mar 28, 2012 1:20 am
დღეისთვის სულ ეს არის! დღეში მხოლოდ ამდენი დაიდება... არ მინდა მალე მორჩეს, და თან მინდა ნელა და გააზრებულად ვწერო იმედია მოგეწონებათ!
1 მარტი , 7:00სთ
საწოლიდან ახალგაღვიძებული,თავდამძიბემული წამოვდექი და ფანჯარაში გავიხედე.გაზაფხულის პირველი დღეც დადგა.ეს სეზონი ყველასთვის მუდამ კარგთან ასოცირდება. ჩემთვის კი ყველაზე საშინელი სეზონია. ვერ გაიგებ ცხელა,ცივა,თბილა თუ გრილა.ერთ დღეს შეიძლება ისე დაცხეს ტანსაცმელი შემოიგლიჯო,მეორე დღეს კი ისეთი ქარბუქი ამოვარდეს ადგილზე წაგყინოს.კარადას მივუახლოვდი.დახეული ჯინსები და გაშვებული „მაიკა“ გამოვიღე წარწერით „Be yourself, everyone else is already taken”. ჩავიცვი, კბილები გავიხეხე, სახე დავიბანე, ნახევრადცარიელ ჩანთას ხელი დავავლე და სახლიდან გავედი.
---
8:45სთ.
სკოლის ეზოში ვარ. ბავშვები ჯერ არ ჩანან. ცოტა ადრე ხომ არ მომივიდა?
- საბა, როგორ ხარ?_ დავინახე ჩემი ერთ-ერთი მეგობარი და მისკენ წავედი.
- კარგად მარი, შენ? _ გამიღიმა ისე მივესალმე როგორც ყველას ვესალმები. მუშტები მივარტყით ერთმანეთს.
- მეც კარგად... აბა , რა ქენი გუშინ თამაშზე იყავი?
- მამაჩემმა ისევ დალია, დედაჩემი კი სახლში გვიანობამდე არ მოსულა... - მელაპარაკებოდა საბა, მაგრამ წამიერად ყურადღება სხვა რამეზე გადავიტანე. მის უკან, დიდი, შავი მანქანა გაჩერდა, ეტყობოდა ახალიგ არეცხილი იყო ისე პრიალებდა. მანქანის მძღოლი გადმოვიდა , წინიდან მოიარა და უკანა კარები გააღო, ასეთი რამ მხოლოდ ფილმებში მინახავს. გაღებული კარიდან კი უცნობი გოგონა გადმოვიდა.თმა ისე გაეშალა,თითქოს სარკესთან საათები ტრიალებდა. მოკლე, ფერადი კაბა ეცვა, ცალ მხარზე კი ჰერმესის ჩანთა გადაეკიდა. მძღოლს მადლობის ნიშნად თავი დაუკრა და სკოლისკენ დაიძრა. - მარი, მისმენ? - მკითხა საბამ , რომელიც მიხვდა რომ არ ვუსმენდი.
- კი საბა, გისმენ - გამოვერკვიე ფიქრებიდან და ვეცადე ყური დაგემდო საბასთივს, მაგრამ იმ ახალ მეტიჩარაზე ვფიქრობდი.
- ნუთუ ესაა ის ახალი გოგო მთელი სკოლა რომ ლაპარაკობს?
- რააა?
- არა, არაფერი, წამოდი ავიდეთ, გზაში გეტყვი..
- კარგი.
მე და საბა კლასში ავედით.
ზარი დაირეკა. ყველა თავის ადგილზე დაჯდა. კლასში მასწავლებელი შემოვიდა. იმ „ახალ“ გოგონას ვერ ვხედავდი, ამიტომ მიხაროდა, ისედაც ბევრი მეტიჩარა მყავდა კლასში, რომლებსაც დასანახად ვერ ვიტანდი.მაგრამ... მე ხომ ბედი არ მაქვს..
- გამარჯობა - მოგვესალმა მასწავლებელი - ახალი მოსწავლე უნდა წარმოგიდგინოთ.ფეხზე ადექით. - გვიბრძანა მან, თითქოს პრეზიდენტს ვხვდებოდით. ყველა ფეხზე წამოდგა ჩემს გარდა.
- მგონი ვიღაცას წელი ტკივა...
- ვერ გავიგე, რატომ უნდა ავდგე ფეხზე? ვინ მიგდია რომ ფეხზე დავუდგე - ვუთხარი ისე, თითქოს არ ვიცოდი ვინ იყო და რას წარმოადგენდა. ბიჭებმა, როგორც ყოველთვის გაიცინეს.
- აჰა, ესეიგი ვინ გიგდივარ არა? - თავაწეული შემოვიდა კლასში „ახალი“. ჩემს მერხს მოუახლოვდა და თქვა. - ანა.- მისთვის არც შემიხედავს. მინდოდა დამემცირებინა, ამაზე კიდევ უფრო დიდი სიცილი ატეხა კლასმა. - ანა მეთქი - ხელი გამომიწოდა...
- მარი - მხოლოდ იმიტომ ვუპასუხე რომ ვერ ვიტანდი ვიღაც რომ მედგა თავს. –
- სასიამოვნოა - მიპასუხა წყნარად გოგონამ.
- სამწუხაროდ იგივეს ვერ ვიტყვი. - ჩავილაპარაკე ჩემთვის, ბიჭებმა კიდევ უფრო დიდი სიცილი ატეხეს.
- ანა, შენ მარისთან დაჯდები, მხოლოდ მასთანაა მერხი თავისუფალი..
- რაა? - მხოლოდ მაშინ წამოვხტი ფეხზე..
- რაც გაიგე. ხმის ამოღება არ გაბედო. ისედაც ბევრს ტლიკინებ.
მერხს ხელიდ ავარტყი გამწარებულმა და ადგილს დავუბრუნდი.ანამ თავის მარიაჟი ჩანთა მოიხსნა და სკამზე ჩამოკიდა.გვერდითისე მომიჯდა თითქოს წლებია ერთმანეთს ვიცნობთ.
- ესეიგი მარი, არა?
- ხო... - ცხვირს ვიბზუებდი.
- სულ ასეთი აუტანელი ხარ? -მკითხა და ცხვირი აიბზუა..
- ვერ გავიგე? - გაბრაზება შემეტყო.
- არა, არაფერი... ვშიშობ, ერთმანეთს ვერ გავუგებთ..
- შენნაირი მეტიჩარა გოგონები არ მიყვარს.
- რა პირდაპირი ხარ.
- ზედმეტად... ;) - თვალი ჩავუკარი. ისტორია საოცრად გაიწელა, ზარის ხმა გავიგე თუ არა მერხიდან წამოვხტი და კლასიდან გავვარდი. იქით დავიძარი, სადაც ბიჭები მელოდდნენ.
- ანა ქვია არა? - მკითხა ლუკამ.
- ხო, ანა ქვია.
- ლამაზი გოგონაა - თქვა ჩემი რეაქციის გამოსაცდელად.
- ლამაზი? ზედმეტად... - ჩავილაპარაკე ჩემთვის. არ მინდოდა ნერვები ამშლოდა.
ზარის ხმა იმაზე ადრე გაისმა ვიდრე ველოდი...კლასისკენ ფეხისთრევით წავედი და ჩემს ადგილას დავჯექი. ანა იქიდან არც ამდგარა.
- ახლა რა გაკვეთილია? - მკითხა, თითქოს წინა გაკვეთილზე ცუდი არაფერი მითქვამს მისთვის.
- რუსული.
- გმადლობ.
პასუხად ირუნიული ღიმილი ვაჩუქე.
-ზედატანზე საინტერესო სიტყვები გაწერია. მეც მიყვარს ეგ ფრაზა.
-რაზე მაწერია?
- ზედატანზე
- მაიკაზე? ა ხო...
- ოსკარ უაილდის სიტყვებია არა?
- საიდან იცი? - ვკითხე თითქოს დამაინტერესა.
- მხოლოდ შენ არ ხარ „ჭკვიანი“ - მიპასუხა, მე კი ისევ ირონიულად გავიღიმე.
- კარგი, ვნახოთ რამდენად ჭკვიანი ხარ....
- როგორ ვნახოთ?
- თვითმფრინავში 1, 000 000 აგური იყო, 1 გადმოვარდა, რამდენი დარჩა?
- 999 999
- როგორ შევსვათ სპილო სამი მოქმედებით მაცივარში?
- გავაღოთ კარი, შევსვათ სპილო დავხუროთ კარი.
-როგორ შევსვათ ჟირაფი ოთხი მოქმედებით მაცივარში?
- გავაღოთ კარი, გამოვსვათ სპილო, შევსვათ ჟირაფი და დავხუროთ კარი.
- მეფე ლომის დაბადების დღეა, ყველა იქაა, რომელი ცხოველი არ ესწრება დაბადების დღეს და რატომ?
- ჟირაფი, იმიტომ რომ მაცივარში ზის.
- გოგონას უნდა გადაცუროს მდინარე , რომელიც ნიანგებითაა სავსე... როგორ მოიქცეს?
- გადაცუროს, ნიანგი მეფე ლომის დაბადების დღეზეა.
- გოგონა მდინარეში შევიდა და მოკვდა. რა მოხდა?
- დაიხრჩო. - მპასუხობდა ისევ თავდაჯერებული.
- არაა..ჩაიჭერი, თვითმფრინავიდან გადმოვარდნილი აგური დაეცა - ნერვებმოშლილი ვიყავი რადგან ყვუელაფერზე დაუფიქრებლად მპასუხობდა, ჩავჭერი..წამოვხტი მერხზე და ცეკვა დავიწყე.
- რა სასაცილო ხარ.- ატეხა სიცილი ანამ.
- ჭკვიანი ხარ.
- მაგრამ ჩავიჭერი..
- ამდენი არც არავის უპასუხია, ყოჩაღ...
- გმადლობ.მაგრამ მე უფრო ჭკვიანი ვარ.. უბრალოდ დავიბენი..
- შეირგე, ასეთი კომპლიმენტი არავისთვის მითქვამს, მეტიჩარა - ავიბზუე ცხვირი ისევ.. ანამ ჩაიცინა და მასწავლებლის მოსმენა დაიწყო. მე მისკენ თვალს ვაპარებდი და ვათვალიერებდი.
დღეში მხოლოდ ამდენი დაიდება... არ მინდა მალე მორჩეს, და თან მინდა ნელა და გააზრებულად ვწერო იმედია მოგეწონებათ! 1 მარტი , 7:00სთ
საწოლიდან ახალგაღვიძებული,თავდამძიბემული წამოვდექი და ფანჯარაში გავიხედე.გაზაფხულის პირველი დღეც დადგა.ეს სეზონი ყველასთვის მუდამ კარგთან ასოცირდება. ჩემთვის კი ყველაზე საშინელი სეზონია. ვერ გაიგებ ცხელა,ცივა,თბილა თუ გრილა.ერთ დღეს შეიძლება ისე დაცხეს ტანსაცმელი შემოიგლიჯო,მეორე დღეს კი ისეთი ქარბუქი ამოვარდეს ადგილზე წაგყინოს.კარადას მივუახლოვდი.დახეული ჯინსები და გაშვებული „მაიკა“ გამოვიღე წარწერით „Be yourself, everyone else is already taken”. ჩავიცვი, კბილები გავიხეხე, სახე დავიბანე, ნახევრადცარიელ ჩანთას ხელი დავავლე და სახლიდან გავედი.
---
8:45სთ.
სკოლის ეზოში ვარ. ბავშვები ჯერ არ ჩანან. ცოტა ადრე ხომ არ მომივიდა?
- საბა, როგორ ხარ?_ დავინახე ჩემი ერთ-ერთი მეგობარი და მისკენ წავედი.
- კარგად მარი, შენ? _ გამიღიმა ისე მივესალმე როგორც ყველას ვესალმები. მუშტები მივარტყით ერთმანეთს.
- მეც კარგად... აბა , რა ქენი გუშინ თამაშზე იყავი?
- მამაჩემმა ისევ დალია, დედაჩემი კი სახლში გვიანობამდე არ მოსულა... - მელაპარაკებოდა საბა, მაგრამ წამიერად ყურადღება სხვა რამეზე გადავიტანე. მის უკან, დიდი, შავი მანქანა გაჩერდა, ეტყობოდა ახალიგ არეცხილი იყო ისე პრიალებდა. მანქანის მძღოლი გადმოვიდა , წინიდან მოიარა და უკანა კარები გააღო, ასეთი რამ მხოლოდ ფილმებში მინახავს. გაღებული კარიდან კი უცნობი გოგონა გადმოვიდა.თმა ისე გაეშალა,თითქოს სარკესთან საათები ტრიალებდა. მოკლე, ფერადი კაბა ეცვა, ცალ მხარზე კი ჰერმესის ჩანთა გადაეკიდა. მძღოლს მადლობის ნიშნად თავი დაუკრა და სკოლისკენ დაიძრა. - მარი, მისმენ? - მკითხა საბამ , რომელიც მიხვდა რომ არ ვუსმენდი.
- კი საბა, გისმენ - გამოვერკვიე ფიქრებიდან და ვეცადე ყური დაგემდო საბასთივს, მაგრამ იმ ახალ მეტიჩარაზე ვფიქრობდი.
- ნუთუ ესაა ის ახალი გოგო მთელი სკოლა რომ ლაპარაკობს?
- რააა?
- არა, არაფერი, წამოდი ავიდეთ, გზაში გეტყვი..
- კარგი.
მე და საბა კლასში ავედით.
ზარი დაირეკა. ყველა თავის ადგილზე დაჯდა. კლასში მასწავლებელი შემოვიდა. იმ „ახალ“ გოგონას ვერ ვხედავდი, ამიტომ მიხაროდა, ისედაც ბევრი მეტიჩარა მყავდა კლასში, რომლებსაც დასანახად ვერ ვიტანდი.მაგრამ... მე ხომ ბედი არ მაქვს..
- გამარჯობა - მოგვესალმა მასწავლებელი - ახალი მოსწავლე უნდა წარმოგიდგინოთ.ფეხზე ადექით. - გვიბრძანა მან, თითქოს პრეზიდენტს ვხვდებოდით. ყველა ფეხზე წამოდგა ჩემს გარდა.
- მგონი ვიღაცას წელი ტკივა...
- ვერ გავიგე, რატომ უნდა ავდგე ფეხზე? ვინ მიგდია რომ ფეხზე დავუდგე - ვუთხარი ისე, თითქოს არ ვიცოდი ვინ იყო და რას წარმოადგენდა. ბიჭებმა, როგორც ყოველთვის გაიცინეს.
- აჰა, ესეიგი ვინ გიგდივარ არა? - თავაწეული შემოვიდა კლასში „ახალი“. ჩემს მერხს მოუახლოვდა და თქვა. - ანა.- მისთვის არც შემიხედავს. მინდოდა დამემცირებინა, ამაზე კიდევ უფრო დიდი სიცილი ატეხა კლასმა. - ანა მეთქი - ხელი გამომიწოდა...
- მარი - მხოლოდ იმიტომ ვუპასუხე რომ ვერ ვიტანდი ვიღაც რომ მედგა თავს. –
- სასიამოვნოა - მიპასუხა წყნარად გოგონამ.
- სამწუხაროდ იგივეს ვერ ვიტყვი. - ჩავილაპარაკე ჩემთვის, ბიჭებმა კიდევ უფრო დიდი სიცილი ატეხეს.
- ანა, შენ მარისთან დაჯდები, მხოლოდ მასთანაა მერხი თავისუფალი..
- რაა? - მხოლოდ მაშინ წამოვხტი ფეხზე..
- რაც გაიგე. ხმის ამოღება არ გაბედო. ისედაც ბევრს ტლიკინებ.
მერხს ხელიდ ავარტყი გამწარებულმა და ადგილს დავუბრუნდი.ანამ თავის მარიაჟი ჩანთა მოიხსნა და სკამზე ჩამოკიდა.გვერდითისე მომიჯდა თითქოს წლებია ერთმანეთს ვიცნობთ.
- ესეიგი მარი, არა?
- ხო... - ცხვირს ვიბზუებდი.
- სულ ასეთი აუტანელი ხარ? -მკითხა და ცხვირი აიბზუა..
- ვერ გავიგე? - გაბრაზება შემეტყო.
- არა, არაფერი... ვშიშობ, ერთმანეთს ვერ გავუგებთ..
- შენნაირი მეტიჩარა გოგონები არ მიყვარს.
- რა პირდაპირი ხარ.
- ზედმეტად... ;) - თვალი ჩავუკარი. ისტორია საოცრად გაიწელა, ზარის ხმა გავიგე თუ არა მერხიდან წამოვხტი და კლასიდან გავვარდი. იქით დავიძარი, სადაც ბიჭები მელოდდნენ.
- ანა ქვია არა? - მკითხა ლუკამ.
- ხო, ანა ქვია.
- ლამაზი გოგონაა - თქვა ჩემი რეაქციის გამოსაცდელად.
- ლამაზი? ზედმეტად... - ჩავილაპარაკე ჩემთვის. არ მინდოდა ნერვები ამშლოდა.
ზარის ხმა იმაზე ადრე გაისმა ვიდრე ველოდი...კლასისკენ ფეხისთრევით წავედი და ჩემს ადგილას დავჯექი. ანა იქიდან არც ამდგარა.
- ახლა რა გაკვეთილია? - მკითხა, თითქოს წინა გაკვეთილზე ცუდი არაფერი მითქვამს მისთვის.
- რუსული.
- გმადლობ.
პასუხად ირუნიული ღიმილი ვაჩუქე.
-ზედატანზე საინტერესო სიტყვები გაწერია. მეც მიყვარს ეგ ფრაზა.
-რაზე მაწერია?
- ზედატანზე
- მაიკაზე? ა ხო...
- ოსკარ უაილდის სიტყვებია არა?
- საიდან იცი? - ვკითხე თითქოს დამაინტერესა.
- მხოლოდ შენ არ ხარ „ჭკვიანი“ - მიპასუხა, მე კი ისევ ირონიულად გავიღიმე.
- კარგი, ვნახოთ რამდენად ჭკვიანი ხარ....
- როგორ ვნახოთ?
- თვითმფრინავში 1, 000 000 აგური იყო, 1 გადმოვარდა, რამდენი დარჩა?
- 999 999
- როგორ შევსვათ სპილო სამი მოქმედებით მაცივარში?
- გავაღოთ კარი, შევსვათ სპილო დავხუროთ კარი.
-როგორ შევსვათ ჟირაფი ოთხი მოქმედებით მაცივარში?
- გავაღოთ კარი, გამოვსვათ სპილო, შევსვათ ჟირაფი და დავხუროთ კარი.
- მეფე ლომის დაბადების დღეა, ყველა იქაა, რომელი ცხოველი არ ესწრება დაბადების დღეს და რატომ?
- ჟირაფი, იმიტომ რომ მაცივარში ზის.
- გოგონას უნდა გადაცუროს მდინარე , რომელიც ნიანგებითაა სავსე... როგორ მოიქცეს?
- გადაცუროს, ნიანგი მეფე ლომის დაბადების დღეზეა.
- გოგონა მდინარეში შევიდა და მოკვდა. რა მოხდა?
- დაიხრჩო. - მპასუხობდა ისევ თავდაჯერებული.
- არაა..ჩაიჭერი, თვითმფრინავიდან გადმოვარდნილი აგური დაეცა - ნერვებმოშლილი ვიყავი რადგან ყვუელაფერზე დაუფიქრებლად მპასუხობდა, ჩავჭერი..წამოვხტი მერხზე და ცეკვა დავიწყე.
- რა სასაცილო ხარ.- ატეხა სიცილი ანამ.
- ჭკვიანი ხარ.
- მაგრამ ჩავიჭერი..
- ამდენი არც არავის უპასუხია, ყოჩაღ...
- გმადლობ.მაგრამ მე უფრო ჭკვიანი ვარ.. უბრალოდ დავიბენი..
- შეირგე, ასეთი კომპლიმენტი არავისთვის მითქვამს, მეტიჩარა - ავიბზუე ცხვირი ისევ.. ანამ ჩაიცინა და მასწავლებლის მოსმენა დაიწყო. მე მისკენ თვალს ვაპარებდი და ვათვალიერებდი.
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by salita_canela Wed Mar 28, 2012 1:28 am
auuu martla dzalian magaria... magram gagrdzeleba rom mibnda???? 
salita_canela- . : ხანდახან, ადამიანი, რომელიც არ გელაპარაკება არის ის ერთადერთი რომელსაც შენთან ლაპარაკი ყველაზე მეტად უნდა...
პოსტების რაოდენობა : 737
ქულები : 774
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-31
ასაკი: : 24
Location : tbilisi
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by Qettie(edith_fan) Wed Mar 28, 2012 1:33 am
hahahaha:D:D ramdeni vicine im gamocanbeze :DD momcons dzalian
Qettie(edith_fan)- პოსტების რაოდენობა : 9557
ქულები : 11725
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-05
ასაკი: : 90
Location : Didi Digomi for ever :D
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by UnaGonzalita Wed Mar 28, 2012 2:14 am
dzalian momewona mari vfiqrob mari da ana kargad gaugeben ertmanets 
imis miuxedavad orm orive cxvirs ibzuebs.. gagrdzelebas velodebit
vfiqrob mari da ana kargad gaugeben ertmanets imis miuxedavad orm orive cxvirs ibzuebs.. gagrdzelebas velodebit 
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by mmaarrii Wed Mar 28, 2012 5:49 pm
ძააალიაააან მომეწონააა....ძალიან დამაინტერესეა)))
mmaarrii- . : R.I.P Cory MonteithFinn Hudson
პოსტების რაოდენობა : 2711
ქულები : 3212
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-26
ასაკი: : 26 -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by Maritza Wed Mar 28, 2012 6:27 pm
umagresiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaa kide mndaa!!
Maritza- . : I
Adriana
Lima
პოსტების რაოდენობა : 4801
ქულები : 4969
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-10-10
Location : Miami
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by Mari [Gonzalez] Wed Mar 28, 2012 9:14 pm
Mari me piradad dzalian momewona gramatikulad gamartulad giweria damainteresa mariamis da anas urtiertobam vfiqrob damegobrdebian ! velodebi gagrdzelebas <3
gramatikulad gamartulad giweria damainteresa mariamis da anas urtiertobam vfiqrob damegobrdebian ! velodebi gagrdzelebas <3 ![Mari [Gonzalez]](https://2img.net/u/2612/23/18/12/avatars/280-38.jpg)
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Wed Mar 28, 2012 9:16 pm
მადლობა ყველას.
ყველას რატომ გონია რომ დამეგობრდებიან?
ყველას რატომ გონია რომ დამეგობრდებიან?
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by Mari [Gonzalez] Wed Mar 28, 2012 9:22 pm
DB_Guaimaran wrote:მადლობა ყველას.
ყველას რატომ გონია რომ დამეგობრდებიან?
me imtiom , mgonia rom mgonia
naweridan chans da magito raagac iseti subari aqvt ro etyobat ra
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Wed Mar 28, 2012 9:40 pm
7 გაკვეთილი საოცრად გაიწელა. როგორც ყოველთვის მკვდარივით ვეგდე, ზარმა გამომარკვია. ანა კი, ანა უცნაური გოგონაა.. ისევე იჯდა როგორც პირველ გაკვეთილზე დასვეს. თითქოს არც დაღლილა. უცნაური ვინმეა. მაგრამ მე მისთვის აღარ მეცალა. ძალა მოვიკრიბე , ჩანთას ხელი გიჟივით დავავლე და სკოლის ეზოში გავვარდი.
- აბა, გაუგე ახალ გოგოს? - სიცილით შემეგება ნიკა
- ჰაჰა, ძალიან სასაცილოა. - გავხედე უჟმურად.
- რა იყო , რას გადაეკიდე, ლამაზი გოგოა. - დასერიოზულდა
- ყველა მაგას რატომ მეუბნება? რადგან ლამაზია ესეიგი აუცილებლად უნდა გავუგო? არ მესმის ბიჭებს თოჯინები რატომ მოსწონთ.
- კაი კაი, წავიდეთ კაფეში გვავიანდება. - ნიკამ ხელი გადამხვია. სკოლის შემოსახვევში ისევ ის დიდი, შავი მანქანა შემოვიდა. - მოვიდა პრინცესას ეტლი. - ჩავილაპარაკე ბოღმით, მაგრამ რატომ ვღიზიანდებოდი ასე არ ვიცოდი.
- კარგი მარი, რას გადაეკიდე, დაივიწყე ეგ გოგო. დღეს კარგად გავერთოთ - თვალი ჩამიკრა ნიკამ. მეც გავუღიმე. კაფეში შევედით. „ჩვენი“ კუთხის მაგიდასთან საბა, ლუკა, ლევანი და გიორგი დაგვხვდნენ.მათთან ერთად ერთი გოგონა იჯდა. მე და ნიკამ გაოცებისგან ერთმანეთს გადავხედეთ და მათკენ წავედით.
- გამარჯობა?! - ვთქვი მე.
- რა ოფიციალური ხარ მარი. - თქვა ლუკამ. - მოკლედ , ეს ნიაა...
- აჰა, გაამართლა ესეიგი დანთებულმა სანთლებმა? - ყველამ გაიცინა ნიას ჩათვლით. მასაც ჩემს სტილში ეცვა, თმა უკან შეეკრა, როგორც მე... ჩემგან მხოლოდ ფერებით განსხვავდებოდა. შავი თვალები , თმა, ლამაზი ცხვირ-პირი ჰქონდა, მაგრამ სხვა „თოჯინებს“ მაინც არ გავდა. მივხვდი რომ გავუგებდი. ერთმანეთს სკოლის ამბები მოვუყევით. მათგან ხომ მხოლოდ საბა იყო ჩემი კლასელი. დანარჩენები პარალელურ კლასში სწავლობდნენ.ჩემი ჯერი რომ დადგა ანაზე ჩამოვაგდე საუბარი.
- ჩვენთან ერთი მამიკოს გოგო გადმოვიდა. დავინახე თუ არა შევატყვე როგორიც იქნებოდა.. - ნიამ დამთავრება არ მაცადა..
- აა..შენც გაწუხებენ პრინცესები? რა დამთხვევაა..
- ვეჭვობ გავუგებთ ერთანეთს- ვუთხარი მე, ორივეს გაგვეცინა.საღამოს 7 საათამდე იქ ვიჯექით, ბევრი ვიცინეთ, ვილაპარაკეთ... ბოლოს ნიკამ თქვა.:
- მგონი დროა დავიშალოთ არა?? - ყველამ თავი დაუქნია, ბოლოს დაამატა. - მარი, შენთან საქმე მაქვს და სახლამდე მიგაცილებ.
- კარგი ნიკა - დავუქნიე თავი. ყველას დავემშვიდობეთ და წამოვედით.. - გისმენ...
- რას მისმენ?
- რავი საქმე მაქვსო და.
- ა ხო ხო..
- რა იყო რა დაბნეული ხარ, რამე ხო არ მოხდა?რამე პრობლემა ხომ არ გაქვს?
- ხო...
- პრობლემა გაქვს?
- არა, პრობლემა არ მაქვს , მაგრამ რაღაც ნამდვილად მოხდა.
- მაშინ მითხარი , გელოდები - გავუცინე, რომდ აძაბულობა მომეხსნა, ვხვდებოდი რომ ნერვიულობდა.
- მე და შენ წლებია ვიცნობთ ერთანეთს და ყოველთვის კარგად გვესმოდა ერთმანეთის..
- ხო, აბა რა.. ძალიან მომწონხარ, კარგი ადამიანი ხარ. - ვუთხარი და კიდევ გავუღიმე.
- მოგწონვარ?
- ხო, რა იყო? არ იცი? ჩემი ძალიან ახლო მეგობარი ხარ და მომწონხარ როგორც პიროვნება.
- ა..მე სხვა რამე ვიფიქრე.
- მაინც რა იფიქრეე?- დაახლოებით მივხვდი რაც ხდებოდა.
- რადა.. მოკლედ.. ყოველთვის ისე გუყურებდი როგორც სხვა ჩემს მეგობრებს ვუყურებ. ბიჭებს არასდროს გვრჩებოდი. ჩვენთან ერთად თამაშობდი, ყველაფერში გვეჯიბრებოდი, ტოლს არ გვიდებდი...
- ხო ეგ მართალია _ გავიცინე კიდევ.
- მაგრამ მივხვდი რომ შენ ბიჭი არ ხარ.. პირიქით, შენ ძალიან კარგი გოგო ხარ, სხვებისგან გამორჩეული, ცდილობ სხვასთან უხეში იყო, მაგრამ შინაგანად ძალიან კარგი ხარ. აი მე ხო გიცნობ არა? ჰოდა ძალიან თბილი შეგიძლია იყო.
- გმადლობ. ისე ცოტა მაშინებ...
- არა, არ გაშინებ. ბევრი ვიფიქრე, როგორ მომეარა, როგორ მეთქვა . კარგად იცი რომ პირდაპირი ადამიანი ვარ, მოკლედ ძალიან მიყვარხარ.
- ვიცი რომ გიყვარვარ, მეც ძალიან მიყვარხარ, ხო იცი?! - გავუცინე და მხარზე მუშტი დავარტყი.
- არა, შენ ვერ გამიგე.. მე როგორც მეგობარი კი არა როგორც გოგო ისე მიყვარხარ.
თავიდანვე ვიცოდი, რომ ეს უნდა ეთქვა , მაგრამ მაინც გაოცებისგან პირი დავაღე. სახეზე ყველაფერიე რთად გამომეხატა. თვალები ამიცრემლიანდა და ვუთხარი.
- სიყვარული დანაშაული არაა, მაგრამ ასე როგორ შეგეძლო? ჩვენ ხომ თავიდანვე კარგი მეგობრები ვიყავით.. მეც ძალიან მიყვარხარ , შეიძლება ითქვას გამორჩეულადაც ჩვენს მეგობრებს შორის, მაგრამ ვერ ვიტყვი რომ ისე მიყვარხარ როგორც ბიჭი. ასეთი რამ პირველად მესმის და სჯობს დავივიწყოთ რაც მითხარი.
- მართალი ხარ, არაფერი არ უნდა მეთქვა.. ბოდიში...
ნიკა შებრუნდა და წავიდა. მე კი თვალებიდან ცრემლები გადმოვუშვი. მოულოდნელობისგან ნაბიჯს ვერ ვდგამდი. მე ხომ ეს ადამიანი საუკეთესო მეგობრად მიმაჩნდა...როცა თვალს მიეფარა მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს.
- ესეიგი ვუყვარვარ.. - ისევ ცრემლები წამსკდა. - არა მარი, თავი აკონტროლე და სახლში ადი...
ასეც მოვიქეცი.ლიფტს აღარ დაველოდე, მეშვიდეზე უცებ ავირბინე. კარი როგორც ყოველთვის მამამ გააღო, ან ვინ გააღებდა. მე და მამა ხომ მარტო ვცხოვრობთ.
- სად იყავი? გირეკავდი და არ იღებდი. - შემომეფეთა ანერვიულებული მამა.
- ბოდიში მამა, ტელეფონი დამიჯდა. ხომ იცი რომ მაინც ვერ მოვდივარ სახლში საღამომდე , მეგობრებთან ვიყავი.. - გადავეხვიე მამას.
- რა გჭირს? ტიროდი?
- ხო ვტიროდი... - მამას ყველაფერი მოვუყევი, როგორც ყოველთვის, ისიც ხომ ბიჭი იყო.
- ამის გამო იტირე? - გაიცინა მამამ.
- კარგი რა , დამცინი?_ გავიბუსხე
- არა, არ დაგცინი, ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა. ეგ ნიკა თავიდანვე ცუდად გიტრიალებდა, მაგრამ მხოლოდ ახლა მიხვდა რომ უყვარხარ, ან რატომ არ უნდა უყვარდე. შენზე უკეთესს ვის ნახავს.. თან ნიკაც კარგი ბიჭია - წარბები აათამაშა მამამ.
- ვიცი რომ კარგი ბიჭია.. მოკლედ შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს, ჰმ.. თავხედი, დამცინის.. - ჩავილაპარაკე ჩემთვის, ისე რომ მასაც გაეგო, ოთახისკენ წავედი, მამაჩემმა მომაძახა.
- დედაშენმა დარეკა , მოგიკითხა.
- ვა, მართლა? ჩემგანაც მოიკითხე .... - ცუდად მინდოდა მეთქვა, მაგრამ თავი შევიკავე.
- მარი, ის დედაშენია...
- ის დედაჩემი არაა.. ის სრულიად უცხო ქალია, მოღალატე... პატარაობაში მიმატოვა და სხვა კაცთან წავიდა... მას რომ არ გავეჩინე უკეთესი სიტყვებით შევამკობდი..ეგ ბ... ეგ ბოროტი!! ეგ საზიზღარი, ვერ ვიტან...
- ასე ნუ ლაპარაკობ, ეს მისი ცხოვრებაა და ისე იცხოვრებს როგორც უნდა..
- არ მაინტერესებს, მაშინ მიმატოვა როცა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა... მე გოგო ვარ!!!!!!!! ხომ შემეძლო მეც ისე მეთამაშა დედასთან თოჯინებით, როგორც პატარა გოგონები თამაშობენ? ხომ შემეძლო მისთვის სხვადასხვა ვარცხნილობები გამეკეთებინა... არა..ამის მაგივრად ბიჭებშიდ ავრბოდი ავტომატებით,ყოველ საღამოს ფეხბურთს ვთამაშობდი. ახლა გავახსენდი არა? როცა უკვე გავიზარდე.. არაფერში მჭირდება, თავის მეორე შვილს მიხედოს... ლიზი... პატარა ლიზიკო... ოოო..როგორ მეზიზღება... - ოთახისკენ მივდიოდი და ჩემთვის ვბურტყუნებდი. წიგნებს გადავხედე, ცხოვრებაში პირველად მომინდა რეალობას გავქცეოდი , ანა, მერე ნიკა, მერე ეს დედაჩემი.. რა საშინელი დღე მქონდა.. ჩანთა ჩავალაგე, შემდეგი დღისთვის ტანსაცმელი ავარჩიე და დავიძინე.
- აბა, გაუგე ახალ გოგოს? - სიცილით შემეგება ნიკა
- ჰაჰა, ძალიან სასაცილოა. - გავხედე უჟმურად.
- რა იყო , რას გადაეკიდე, ლამაზი გოგოა. - დასერიოზულდა
- ყველა მაგას რატომ მეუბნება? რადგან ლამაზია ესეიგი აუცილებლად უნდა გავუგო? არ მესმის ბიჭებს თოჯინები რატომ მოსწონთ.
- კაი კაი, წავიდეთ კაფეში გვავიანდება. - ნიკამ ხელი გადამხვია. სკოლის შემოსახვევში ისევ ის დიდი, შავი მანქანა შემოვიდა. - მოვიდა პრინცესას ეტლი. - ჩავილაპარაკე ბოღმით, მაგრამ რატომ ვღიზიანდებოდი ასე არ ვიცოდი.
- კარგი მარი, რას გადაეკიდე, დაივიწყე ეგ გოგო. დღეს კარგად გავერთოთ - თვალი ჩამიკრა ნიკამ. მეც გავუღიმე. კაფეში შევედით. „ჩვენი“ კუთხის მაგიდასთან საბა, ლუკა, ლევანი და გიორგი დაგვხვდნენ.მათთან ერთად ერთი გოგონა იჯდა. მე და ნიკამ გაოცებისგან ერთმანეთს გადავხედეთ და მათკენ წავედით.
- გამარჯობა?! - ვთქვი მე.
- რა ოფიციალური ხარ მარი. - თქვა ლუკამ. - მოკლედ , ეს ნიაა...
- აჰა, გაამართლა ესეიგი დანთებულმა სანთლებმა? - ყველამ გაიცინა ნიას ჩათვლით. მასაც ჩემს სტილში ეცვა, თმა უკან შეეკრა, როგორც მე... ჩემგან მხოლოდ ფერებით განსხვავდებოდა. შავი თვალები , თმა, ლამაზი ცხვირ-პირი ჰქონდა, მაგრამ სხვა „თოჯინებს“ მაინც არ გავდა. მივხვდი რომ გავუგებდი. ერთმანეთს სკოლის ამბები მოვუყევით. მათგან ხომ მხოლოდ საბა იყო ჩემი კლასელი. დანარჩენები პარალელურ კლასში სწავლობდნენ.ჩემი ჯერი რომ დადგა ანაზე ჩამოვაგდე საუბარი.
- ჩვენთან ერთი მამიკოს გოგო გადმოვიდა. დავინახე თუ არა შევატყვე როგორიც იქნებოდა.. - ნიამ დამთავრება არ მაცადა..
- აა..შენც გაწუხებენ პრინცესები? რა დამთხვევაა..
- ვეჭვობ გავუგებთ ერთანეთს- ვუთხარი მე, ორივეს გაგვეცინა.საღამოს 7 საათამდე იქ ვიჯექით, ბევრი ვიცინეთ, ვილაპარაკეთ... ბოლოს ნიკამ თქვა.:
- მგონი დროა დავიშალოთ არა?? - ყველამ თავი დაუქნია, ბოლოს დაამატა. - მარი, შენთან საქმე მაქვს და სახლამდე მიგაცილებ.
- კარგი ნიკა - დავუქნიე თავი. ყველას დავემშვიდობეთ და წამოვედით.. - გისმენ...
- რას მისმენ?
- რავი საქმე მაქვსო და.
- ა ხო ხო..
- რა იყო რა დაბნეული ხარ, რამე ხო არ მოხდა?რამე პრობლემა ხომ არ გაქვს?
- ხო...
- პრობლემა გაქვს?
- არა, პრობლემა არ მაქვს , მაგრამ რაღაც ნამდვილად მოხდა.
- მაშინ მითხარი , გელოდები - გავუცინე, რომდ აძაბულობა მომეხსნა, ვხვდებოდი რომ ნერვიულობდა.
- მე და შენ წლებია ვიცნობთ ერთანეთს და ყოველთვის კარგად გვესმოდა ერთმანეთის..
- ხო, აბა რა.. ძალიან მომწონხარ, კარგი ადამიანი ხარ. - ვუთხარი და კიდევ გავუღიმე.
- მოგწონვარ?
- ხო, რა იყო? არ იცი? ჩემი ძალიან ახლო მეგობარი ხარ და მომწონხარ როგორც პიროვნება.
- ა..მე სხვა რამე ვიფიქრე.
- მაინც რა იფიქრეე?- დაახლოებით მივხვდი რაც ხდებოდა.
- რადა.. მოკლედ.. ყოველთვის ისე გუყურებდი როგორც სხვა ჩემს მეგობრებს ვუყურებ. ბიჭებს არასდროს გვრჩებოდი. ჩვენთან ერთად თამაშობდი, ყველაფერში გვეჯიბრებოდი, ტოლს არ გვიდებდი...
- ხო ეგ მართალია _ გავიცინე კიდევ.
- მაგრამ მივხვდი რომ შენ ბიჭი არ ხარ.. პირიქით, შენ ძალიან კარგი გოგო ხარ, სხვებისგან გამორჩეული, ცდილობ სხვასთან უხეში იყო, მაგრამ შინაგანად ძალიან კარგი ხარ. აი მე ხო გიცნობ არა? ჰოდა ძალიან თბილი შეგიძლია იყო.
- გმადლობ. ისე ცოტა მაშინებ...
- არა, არ გაშინებ. ბევრი ვიფიქრე, როგორ მომეარა, როგორ მეთქვა . კარგად იცი რომ პირდაპირი ადამიანი ვარ, მოკლედ ძალიან მიყვარხარ.
- ვიცი რომ გიყვარვარ, მეც ძალიან მიყვარხარ, ხო იცი?! - გავუცინე და მხარზე მუშტი დავარტყი.
- არა, შენ ვერ გამიგე.. მე როგორც მეგობარი კი არა როგორც გოგო ისე მიყვარხარ.
თავიდანვე ვიცოდი, რომ ეს უნდა ეთქვა , მაგრამ მაინც გაოცებისგან პირი დავაღე. სახეზე ყველაფერიე რთად გამომეხატა. თვალები ამიცრემლიანდა და ვუთხარი.
- სიყვარული დანაშაული არაა, მაგრამ ასე როგორ შეგეძლო? ჩვენ ხომ თავიდანვე კარგი მეგობრები ვიყავით.. მეც ძალიან მიყვარხარ , შეიძლება ითქვას გამორჩეულადაც ჩვენს მეგობრებს შორის, მაგრამ ვერ ვიტყვი რომ ისე მიყვარხარ როგორც ბიჭი. ასეთი რამ პირველად მესმის და სჯობს დავივიწყოთ რაც მითხარი.
- მართალი ხარ, არაფერი არ უნდა მეთქვა.. ბოდიში...
ნიკა შებრუნდა და წავიდა. მე კი თვალებიდან ცრემლები გადმოვუშვი. მოულოდნელობისგან ნაბიჯს ვერ ვდგამდი. მე ხომ ეს ადამიანი საუკეთესო მეგობრად მიმაჩნდა...როცა თვალს მიეფარა მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს.
- ესეიგი ვუყვარვარ.. - ისევ ცრემლები წამსკდა. - არა მარი, თავი აკონტროლე და სახლში ადი...
ასეც მოვიქეცი.ლიფტს აღარ დაველოდე, მეშვიდეზე უცებ ავირბინე. კარი როგორც ყოველთვის მამამ გააღო, ან ვინ გააღებდა. მე და მამა ხომ მარტო ვცხოვრობთ.
- სად იყავი? გირეკავდი და არ იღებდი. - შემომეფეთა ანერვიულებული მამა.
- ბოდიში მამა, ტელეფონი დამიჯდა. ხომ იცი რომ მაინც ვერ მოვდივარ სახლში საღამომდე , მეგობრებთან ვიყავი.. - გადავეხვიე მამას.
- რა გჭირს? ტიროდი?
- ხო ვტიროდი... - მამას ყველაფერი მოვუყევი, როგორც ყოველთვის, ისიც ხომ ბიჭი იყო.
- ამის გამო იტირე? - გაიცინა მამამ.
- კარგი რა , დამცინი?_ გავიბუსხე
- არა, არ დაგცინი, ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა. ეგ ნიკა თავიდანვე ცუდად გიტრიალებდა, მაგრამ მხოლოდ ახლა მიხვდა რომ უყვარხარ, ან რატომ არ უნდა უყვარდე. შენზე უკეთესს ვის ნახავს.. თან ნიკაც კარგი ბიჭია - წარბები აათამაშა მამამ.
- ვიცი რომ კარგი ბიჭია.. მოკლედ შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს, ჰმ.. თავხედი, დამცინის.. - ჩავილაპარაკე ჩემთვის, ისე რომ მასაც გაეგო, ოთახისკენ წავედი, მამაჩემმა მომაძახა.
- დედაშენმა დარეკა , მოგიკითხა.
- ვა, მართლა? ჩემგანაც მოიკითხე .... - ცუდად მინდოდა მეთქვა, მაგრამ თავი შევიკავე.
- მარი, ის დედაშენია...
- ის დედაჩემი არაა.. ის სრულიად უცხო ქალია, მოღალატე... პატარაობაში მიმატოვა და სხვა კაცთან წავიდა... მას რომ არ გავეჩინე უკეთესი სიტყვებით შევამკობდი..ეგ ბ... ეგ ბოროტი!! ეგ საზიზღარი, ვერ ვიტან...
- ასე ნუ ლაპარაკობ, ეს მისი ცხოვრებაა და ისე იცხოვრებს როგორც უნდა..
- არ მაინტერესებს, მაშინ მიმატოვა როცა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა... მე გოგო ვარ!!!!!!!! ხომ შემეძლო მეც ისე მეთამაშა დედასთან თოჯინებით, როგორც პატარა გოგონები თამაშობენ? ხომ შემეძლო მისთვის სხვადასხვა ვარცხნილობები გამეკეთებინა... არა..ამის მაგივრად ბიჭებშიდ ავრბოდი ავტომატებით,ყოველ საღამოს ფეხბურთს ვთამაშობდი. ახლა გავახსენდი არა? როცა უკვე გავიზარდე.. არაფერში მჭირდება, თავის მეორე შვილს მიხედოს... ლიზი... პატარა ლიზიკო... ოოო..როგორ მეზიზღება... - ოთახისკენ მივდიოდი და ჩემთვის ვბურტყუნებდი. წიგნებს გადავხედე, ცხოვრებაში პირველად მომინდა რეალობას გავქცეოდი , ანა, მერე ნიკა, მერე ეს დედაჩემი.. რა საშინელი დღე მქონდა.. ჩანთა ჩავალაგე, შემდეგი დღისთვის ტანსაცმელი ავარჩიე და დავიძინე.
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by mmaarrii Wed Mar 28, 2012 11:53 pm
მაგარიააა,კიდეე მინდააა ძალიაან კარგიაა
mmaarrii- . : R.I.P Cory MonteithFinn Hudson
პოსტების რაოდენობა : 2711
ქულები : 3212
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-26
ასაკი: : 26 -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by salita_canela Thu Mar 29, 2012 12:00 am
აუუუუ... მალე რააა მაინტერესეეებს!!!
salita_canela- . : ხანდახან, ადამიანი, რომელიც არ გელაპარაკება არის ის ერთადერთი რომელსაც შენთან ლაპარაკი ყველაზე მეტად უნდა...
პოსტების რაოდენობა : 737
ქულები : 774
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-31
ასაკი: : 24
Location : tbilisi
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by UnaGonzalita Thu Mar 29, 2012 12:10 am
Dzalian dzalian momewona yochag Mari
yochag Mari
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Thu Mar 29, 2012 1:07 am
ძალიან დიდი მადლობა დანარჩენს ხვალ დავდებ!
დანარჩენს ხვალ დავდებ!
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by მარიამ Thu Mar 29, 2012 2:00 am
თვალები რომ გავახილე, მეგონა ყველაფრის სურვილი დავკარგე, ვერ მივხვდი რა ხდებოდა...საწოლიდან თავის აწევა არ მინდოდა, მაგრამ მომიწია, ოთახში გიჟი მამაჩემი შემოვარდა ღამის პერანგით, ოთახში წრე დაარტყა და ბოლო ხმაზე ყვიროდა, რომ გავეღვიძებინე. სულ ცდილობს კარგ ხასიათზე დამაყენოს. ყველაზე მეტად მიყვარს. გამეცინა, ცოტა ხასიათზე მოვედი, წინა დღეს გამზადებული ტანსაცმელი ჩავიცვი და სკოლაში წავედი.
სკოლის ეზოში ნიკა დამხვდა. მეგონა წინა დღეს მომხდარი ამბავი მანაც დაივიწყა. მივედი და ჩვეულებრივად მივესალმე.
- გამარჯობა ნიკა. - მან ყურადღებაც არ მომაქცია, ისე შევიდა შენობაში, მეც უკან შევყევი. მინდოდა ყველაფერი ამეხსნა, მეთქვა რომ მეც მიყვარს, მაგრამ ისე არა როგორც უნდა, მაგრამ ვიცოდი გულს კიდევ უფრო ვატკენდი, ამიტომ გადავწყვიტე პირდაპირ კლასისკენ ამეღო გეზი. იქ მხოლოდ ანა დამხვდა, რომელიც ბეჯითად იჯდა მერხთან. გამართული, წინ ქართულის წიგნი და რვეული დაეწყო.
- გამარჯობა. - მომესალმა და გამიღიმა.
- გამარჯობა - ვუპასუხე ურეაქციოდ.
- შენთვის დამშვიდობება არ უსწავლებიათ?
- რა?
- გუშინ ისე გაიქეცი არც დამემშვიდობე...
- ხო? რა ვქნა? ბოდიში მოგიხადო?
- ხო...
- რაა??
- კარგი არაფერი,ვხუმრობ..
- იიი..იუმორის არაფერი გაგეგება...პ რ ი ნ ც ე ს ა...
- პრინცესა??
- ხო , რა იყო.. არ იცოდი? - გავინაზე ხმა..
- ასე მხოლოდ მამაჩემი მომმართავს..
- ხო, მამიკოს გოგოებს ასე მიმართავენ...
- ჩემზე არასწორი წარმოდგენა გაქვს...
- ვიცნობ შენნაირებს...
- არაფერსაც არ იცნობ.. რატომ გადამეკიდე? დაგიშავე რამე?
- მე არ გადაგეკიდე, მე ასეთი ვარ , თუ არ მოგწონვარ გზა დიდია, კალთას არავის ვახევ...
- კარგი, კარგად...
ანა ადგა და კლასიდან გავიდა. გაკვეთილი დაიწყო თუ არა ჩემთან საბა აღმოჩნდა, ის კი საბას ადგილას გადასვეს. დავფიქრდი და მივხვდი რომ ცუდად მოვექეცი ..ზარის ხმა გავიგე თუ არა მასთან მივედი.
- კარგი...ბოდიში არავისთვის მომიხდია, მაგრამ ბოდიში, შენთან ასე არ უნდა მეუხეშა..
- ყველას ვერ გავუგებთ სამწუხაროდ..ასეთია ცხოვრება.. შენი ბოდიში არავის სჭირდება... მითუმეტეს პრინცესებს...
- ბოდიში, მართლა გულით ვნანობ..არც ისეთი ცუდი ვარ შენ რომ გგონივარ..
- მართლა? არც მე ვარ პრინცესა ვარ, არც მამიკოს გოგო...
- კარგი...შევთანხმდით.. შენ პრინცესა არ ხარ, მე ცუდი გოგო...
- შევთანხმდით...
ორ დღეში ანა ისევ ჩემთან იჯდა...გავუგეთ კიდეც ერთმანეთს, ბევრი საერთო აღმოვაჩინეთ ...მაგრამ ყველაფერი მისმა ერთმა სიტყვამ შეცვალა..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . .
ბოლო გვერდზე ყავის ლაქაა, რომელსაც მაშინ ვსვამდი როცა ვწერდი. ჩემი პირველი დღიური აm გვერდით დამთავრდა. ახლა 18 წლის ვარ... მას შემდეგ 4 წელი გავიდა. ბევრი რამ შეიცვალა ჩემს ცხოვრებაში... იმის დაწერა, თუ რამ შეცვალა ყველაფერი ვეღარ მოვასწარი,რადგან ამ დროს ოთახში მამაჩემი შემოვიდა,რომელსაც ხელი გულზე ჰქონდა მიჭერილი...ჩემს წინ დაეცა,მე სკამიდან წამოვხტი, შემთხვევით ყავით სავსე ჭიქას ხელი ვკარი და ფურცლებზე დავღვარე. მამაჩემი გარდაიცვალა. მისმა სიკვდილმა ყველაფერი, აბსოლუტურად ყველაფერი შეცვალა ჩემს ცხოვრებაში... წერას, ახალი ფურცლიდან ვიწყებ...
სკოლის ეზოში ნიკა დამხვდა. მეგონა წინა დღეს მომხდარი ამბავი მანაც დაივიწყა. მივედი და ჩვეულებრივად მივესალმე.
- გამარჯობა ნიკა. - მან ყურადღებაც არ მომაქცია, ისე შევიდა შენობაში, მეც უკან შევყევი. მინდოდა ყველაფერი ამეხსნა, მეთქვა რომ მეც მიყვარს, მაგრამ ისე არა როგორც უნდა, მაგრამ ვიცოდი გულს კიდევ უფრო ვატკენდი, ამიტომ გადავწყვიტე პირდაპირ კლასისკენ ამეღო გეზი. იქ მხოლოდ ანა დამხვდა, რომელიც ბეჯითად იჯდა მერხთან. გამართული, წინ ქართულის წიგნი და რვეული დაეწყო.
- გამარჯობა. - მომესალმა და გამიღიმა.
- გამარჯობა - ვუპასუხე ურეაქციოდ.
- შენთვის დამშვიდობება არ უსწავლებიათ?
- რა?
- გუშინ ისე გაიქეცი არც დამემშვიდობე...
- ხო? რა ვქნა? ბოდიში მოგიხადო?
- ხო...
- რაა??
- კარგი არაფერი,ვხუმრობ..
- იიი..იუმორის არაფერი გაგეგება...პ რ ი ნ ც ე ს ა...
- პრინცესა??
- ხო , რა იყო.. არ იცოდი? - გავინაზე ხმა..
- ასე მხოლოდ მამაჩემი მომმართავს..
- ხო, მამიკოს გოგოებს ასე მიმართავენ...
- ჩემზე არასწორი წარმოდგენა გაქვს...
- ვიცნობ შენნაირებს...
- არაფერსაც არ იცნობ.. რატომ გადამეკიდე? დაგიშავე რამე?
- მე არ გადაგეკიდე, მე ასეთი ვარ , თუ არ მოგწონვარ გზა დიდია, კალთას არავის ვახევ...
- კარგი, კარგად...
ანა ადგა და კლასიდან გავიდა. გაკვეთილი დაიწყო თუ არა ჩემთან საბა აღმოჩნდა, ის კი საბას ადგილას გადასვეს. დავფიქრდი და მივხვდი რომ ცუდად მოვექეცი ..ზარის ხმა გავიგე თუ არა მასთან მივედი.
- კარგი...ბოდიში არავისთვის მომიხდია, მაგრამ ბოდიში, შენთან ასე არ უნდა მეუხეშა..
- ყველას ვერ გავუგებთ სამწუხაროდ..ასეთია ცხოვრება.. შენი ბოდიში არავის სჭირდება... მითუმეტეს პრინცესებს...
- ბოდიში, მართლა გულით ვნანობ..არც ისეთი ცუდი ვარ შენ რომ გგონივარ..
- მართლა? არც მე ვარ პრინცესა ვარ, არც მამიკოს გოგო...
- კარგი...შევთანხმდით.. შენ პრინცესა არ ხარ, მე ცუდი გოგო...
- შევთანხმდით...
ორ დღეში ანა ისევ ჩემთან იჯდა...გავუგეთ კიდეც ერთმანეთს, ბევრი საერთო აღმოვაჩინეთ ...მაგრამ ყველაფერი მისმა ერთმა სიტყვამ შეცვალა..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . .
ბოლო გვერდზე ყავის ლაქაა, რომელსაც მაშინ ვსვამდი როცა ვწერდი. ჩემი პირველი დღიური აm გვერდით დამთავრდა. ახლა 18 წლის ვარ... მას შემდეგ 4 წელი გავიდა. ბევრი რამ შეიცვალა ჩემს ცხოვრებაში... იმის დაწერა, თუ რამ შეცვალა ყველაფერი ვეღარ მოვასწარი,რადგან ამ დროს ოთახში მამაჩემი შემოვიდა,რომელსაც ხელი გულზე ჰქონდა მიჭერილი...ჩემს წინ დაეცა,მე სკამიდან წამოვხტი, შემთხვევით ყავით სავსე ჭიქას ხელი ვკარი და ფურცლებზე დავღვარე. მამაჩემი გარდაიცვალა. მისმა სიკვდილმა ყველაფერი, აბსოლუტურად ყველაფერი შეცვალა ჩემს ცხოვრებაში... წერას, ახალი ფურცლიდან ვიწყებ...
მარიამ- პოსტების რაოდენობა : 23822
ქულები : 30105
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-06
ასაკი: : 27
Location : Tbilisi,Georgia. -
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by UnaGonzalita Thu Mar 29, 2012 2:07 am
ra magariaa Marii,rogor momwoons 
sawyali...axla mamac dakarga
sawyali...axla mamac dakarga
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
annia- პოსტების რაოდენობა : 2355
ქულები : 2550
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-01-25
ასაკი: : 25
Location : tbilisi, georgia
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by Qettie(edith_fan) Thu Mar 29, 2012 2:14 am
vaimeeeee dzalian emociuria agar agrdzeleb?
agar agrdzeleb?
Qettie(edith_fan)- პოსტების რაოდენობა : 9557
ქულები : 11725
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-09-05
ასაკი: : 90
Location : Didi Digomi for ever :D
Re: ორი უბის წიგნაკი...
by mmaarrii Thu Mar 29, 2012 6:30 pm
უმაგრესიაააა გული ამიჩუყდააა 
შემდეეგს როდის დადეეებ?
შემდეეგს როდის დადეეებ?
mmaarrii- . : R.I.P Cory MonteithFinn Hudson
პოსტების რაოდენობა : 2711
ქულები : 3212
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-07-26
ასაკი: : 26 -
Page 1 of 4 • 1, 2, 3, 4
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 4
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum|
|
|