საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი

4 თავი
2 წუთში ნათლად დავინახე მისი სახე.ჩემს წინ იჯდა და თვალს არ მაშორებდა.
- კრისტიან. - ახლა უკვე დარწმუნებით წარმოვთქვი მისი სახელი.
- გამარჯობა რონი.
- რატომ გააკეთე ეს? - თავბრუს ხვევამაც გამიარა.
- შენთვის.
- ჩემთვის?
- ხო.
- ჩემს შეყვარებულს თავში ჩაარტყი და დააბი.შემდეგ მეც იგივე გამიკეთე და ამბობ რომ ეს ყველაფერი ჩემთვის?
- ხო.
- გამიხსენი ხელები.
- არა.
- რატომ? მითხარი რა ხდება.
- არა.
ვერ მივხვდი რა ხდებოდა.კრისტიანი არაფერს ამბობდა,უბრალოდ მიყურებდა. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი სკამზე მიბმული.მალე მეთიც მოვიდა გონს.
- რონი... რონი...- დაიწყო ყვირილი.მივხვდი რომ შოკში იყო.
- აქ ვარ მეთ,დამშვიდდი,აქ ვარ,ყველაფერი კარგადაა...
- სად ვართ? - წამიერად დამშვიდდა.
- არ ვიცი.
- ეს ვინ არის?
- კრისტიანი.
- კრისტიანი? ვინ არის კრისტიანი?
- ვამპირი.
- რა?
- ბევრს ლაპარაკობ რონი. - წამში მივარდა მეთთან კრისტიანი და თავში ძლიერად ჩაარტყა.
- რას აკეთებ?შენ ხომ არ გაგიჟდი.. - დაივწყე ყვირილი და მინდოად სკამიდან წამოვმხტარიყავი,მაგრამ ძალიან მაგრად ვიყავი მიბმული. - გთხოვ კრისტიან.მითხარი აქ რა გვინდა?
- მე შენ არაფერს გერჩი.უბრალოდ გთხოვ.ზედმეტს ნუ ლაპარაკობ.მალე ყველაფერს გაიგებ.
- ის მაინც მითხარი სად ვართ?
- ვერ გეტყვი.მალე გაიგებ.
არ ვიცი ისე რამდენ ხანს ვიყავი მიბმული.ბოლოს გონება დავკარგე.სახეზე ვიღაცამ წყალი შემასხა .ჩემს წინ ამანდა იდგა.

თითქოს წარსული ბრუნდებოდა.ნელ-ნელა ჩნდებოდნენ.ხელები გამიხსნეს და თქვეს.
- წამოდი,სხვა ოთახში გავიდეთ.ამან არ უნდა მოგვისმინოს. - გახედეს მეთს,რომელიც ისევ გონებადაკარგული იყო სკამზე მიბმული.ხმა არ ამომიღია ,ჩუმად გავყევი.
- გისმენთ - თავი ამაყად და უშიშრად მეჭირა მიუხედავად იმისა,რომ ორი წინ ორი ძალიან ძლიერი ვამპირი მედგა,რომლებსაც წარსულში ჩემი მოკვლა უნდოდათ.
- ჯენიფერთან ვალში ვარ,ამიტომაც მიწევს შენი დაცვა. - თქვა ამანდამ.
- რა ვალში? რა დაცვა?
- გაჩუმდი და მომისმინე.
- მან მე სიკვდილს გადამარჩინა,ახლა კი ჩემი ჯერია.შენ უნდა გადაგარჩინო.
- რისგან?ან ვისგან?
- შენზე ისევ ნადირობენ. - ამ სიტყვებმა თავზარი დამცა.ის შიში განმიახლდა,რომელიც ძლივს დავივიწყე თვეების განმავლობაში.მუხლები მომეკეცა და ხმას ვერ ვიღებდი.კრისტიანმა ხელები ნაზად შემახო და წამომაყენა.
- ნუ გეშინია - ჩამჩურჩულა მან.ამანდამ კი განაგრძო.
- ამჯერად არც შენი სისხლი სწყურიათ და არც შენ სჭირდებით იმისთვის რომ მარადიული სიცოცხლე მოიპოვონ.
- აბა? მე რა შუაში ვარ?
- შენგან უნდათ მტრების გზაზე გავიდნენ.
- ვინ არიან მათი მტრები?
- მალე გაიგებ.
- შენ?შენ რატომ მიცავ. - მივუბრუნდი კრისტიანს.
- არ აქვს მნიშვნელობა რატომ გიცავს კრისტიანი,მთავარია ის ჩვენთანაა და უნდა დაგმალოთ მანამ,სანამ ისინი შემოგვიერთდებიან. - მივხვდი კითხვას აზრი აღარ ჰქონდა.კრისტიანმა ამანდას გაუღიმა ,თითქოს ამით მადლობა გადაუხადა ,რომ პასუხს აარიდა.
- მეთი?მეთს რა ვუყოთ?
- ასე ძალიან ნერვიულობ მეთზე? - მკითხა ამანდამ დამწუხრებულმა.
- მე ის მიყვარს. - ვთქვი და ჯერ მას შევხედე,შემდეგ კრისტიანს.
მათ ერთმანეთს დამწუხდებულებმა გადახედეს ,ოთახიდან გავიდნენ და კარი ჩაკეტეს. „სანამ ისინი შემოგვიერთდებიან“.ვერ მივხვდი ვისზე ჰქონდათ საუბარი,ბევრი აზრი მერეოდა,მაგრამ პასუხი ბოლოს ერთი იყო.თავს ოცნების საშუალება არ მივეცი.უბრალოდ დაველოდე როდის გამოჩნდებოდნენ ჩემი „მცველები“.კარი გაიღო და კრისტიანმა ხელში ამიტაცა.ელვის სისწრაფით გავარდა გარეთ და მანქანაში ჩამსვა სადაც ამანდა გველოდა.
- მეთი? მეთი სად არის? - დავიწყე ყვირილი.
- დაივიწყე მეთი.
უცებ ისევ ვიგრძენი რომ ყველაფერი ძალიან ცუდად იყო,რომ ისევ ვიღაც მომსდევდა.განმიახლდა ძველი გრძნობები,თვალწინ დამიდგა წარსული და ცრემლები წამომცვივდა.განსხვავება მხოლოდ ის იყო ,რომ ამჯერად სიცოცხლისთვის ბრძოლა კლოეს და ემილის გარეშე მომიწევდა.ამანდამ ტყეში გადაუხვია,ბევრი ვიარეთ და ბოლოს სახლს მივადექით. ეს სახლიც ტყეში იყო,მსგავსად ემილის და კლოესი.
- ეს ვისი სახლია?
- ჩემი - თქვა ამანდამ. მანქანიდან სასწრაფოდ გადამიყვანეს და შიგნით შევედით.საათს შევხედე,შუადღის 2 საათი იყო. - ახლა მაინც მეტყვით რა ხდება?
- შენ ნიკის და,მონიკა გეძებს.
- რა?
- მეორე უძველესი.
- მეგონა მხოლოდ ნიკი იყო უძველესი.
- ჩვენც ეგრე გვეგონა.კი მაგრამ,რატომ მეძებს?- პასუხი არცერთმა არ მითხრა. - ა ხო,გამახსენდა,უნდა ვიღაცამდე მიაღწიოს ჩემი საშუალებით.- კრისტიანმა თავი დამიქნია.ბოლოს ამანდამ ხელი ჩამკიდა და მეორე სართულზე ამიყვანა,ჩემი ოთახი მაჩვენა.თითქოს ისტორია ისევ მეორდება,ყველაფერი ერთმანეთს ემთხვევა გარდა ერთი რამისა...
- ამანდა...
- რა მოხდა?
- დედაჩემი და ჩემი ძმა?მათ იციან?
- ყველაფერი იციან,მშვიდად იყავი. - გამიღიმა და გავიდა.მივხვდი რომ სიტყვაზე უნდა ვენდო,რომ ზედმეტ კითხვებს აზრი არ აქვს.მალე დაღამდა.ძალიან დაღლილი ვიყავი და გავიხადე,საწოლში ჩავწექი.ვერ მივხვდი რა მჭირდა,მეგონა მეძინა და სიზმარს ვხედავდი.სიზმარში კარი გაიღო,ვერ დავინახე ვინ შემოვიდა.ის მოვიდა და გვერდით მომიწვა,თავზე ნაზად გადამისვა ხელი.შემდეგ შუბლზე მაკოცა.უცებ გავიაზრე რომ ეს სიზმარი არ იყო.ვიცანი,ვიცანი მისი სურნელი,მისი მომაჯადოვებელი სიახლოვე.ის ხომ მე არასდროს არავისში არ ამერევა.ემოციები მომაწვა,მივხვდი რომ ის ჩემთან იყო,ჩემს გვერდზე,ტირილი დავიწყე.ხელი ხელზე მაგრად ჩავკიდე და ძლივს წარმოვთქვი :
- მენატრებოდი,ემილი...

.ვიცანი,ვიცანი მისი სურნელი,მისი მომაჯადოვებელი სიახლოვე.ის ხომ მე არასდროს არავისში არ ამერევა.ემოციები მომაწვა,მივხვდი რომ ის ჩემთან იყო,ჩემს გვერდზე,ტირილი დავიწყე.ხელი ხელზე მაგრად ჩავკიდე და ძლივს წარმოვთქვი :
- მენატრებოდი,ემილი...

ვაიმეეეე!! ემილი დამიბრუნდა! ჩემი გოოგო დაბრუნდა! როგორ გამიხარდა!
კრისტიანი <3 ვაიმე კრისტიანი ისე მომწონს ეგ და ემილი ჩემი ფავორიტები არიან !
მარი ძაააალიან მომეწონა ეს თავიც საერთოდ ამ მოთხრობაზე ვგიჯდები მე
მეთთან არ დატოვო რაა რა ღაც არ მომწონს ეგ ბიჭ
ამანდა მაგარი ქალია

Mari [Gonzalez] wrote:

.ვიცანი,ვიცანი მისი სურნელი,მისი მომაჯადოვებელი სიახლოვე.ის ხომ მე არასდროს არავისში არ ამერევა.ემოციები მომაწვა,მივხვდი რომ ის ჩემთან იყო,ჩემს გვერდზე,ტირილი დავიწყე.ხელი ხელზე მაგრად ჩავკიდე და ძლივს წარმოვთქვი :
- მენატრებოდი,ემილი...

ვაიმეეეე!! ემილი დამიბრუნდა! ჩემი გოოგო დაბრუნდა! როგორ გამიხარდა!
კრისტიანი <3 ვაიმე კრისტიანი ისე მომწონს ეგ და ემილი ჩემი ფავორიტები არიან !
მარი ძაააალიან მომეწონა ეს თავიც საერთოდ ამ მოთხრობაზე ვგიჯდები მე
მეთთან არ დატოვო რაა რა ღაც არ მომწონს ეგ ბიჭ
ამანდა მაგარი ქალია

წეღან გადავიკითხე და ისე მომეწონა ემილის და რონის მეგობრობა ვეღარ მოვითმინე და აღარ გავწელე! ვიცოდი რომ გაგეხარდებოდა სიხ...

წეღან გადავიკითხე და ისე მომეწონა ემილის და რონის მეგობრობა ვეღარ მოვითმინე და აღარ გავწელე! ვიცოდი რომ გაგეხარდებოდა სიხ...

yvelaze magari megobroba akvt!!! <3 <3

orive tavi wavikitxe da rogorc yoveltvis dzaaaalian magariaa, Marii!! ai martla...sauketesoaaa mat shoris rac ki wamikitxavs
Christianii da Amanda <3 sawyali Ronnie yvelaferi tavidan iwyeba...Meti ar cme momwons ratomgac...Emilys gamochena gamixardaaa

vaimee shokshi var.. emili dabrundaa. dzaaan gamixarda vegar vitmeen.. gaagrdzelee ))) neta kloe tu dabrundeba an rodis? meti arc me momwons ar dagimalav... mundoze yvelaze magari motxrobaaaaaaaa.

Ramdeni xania vkitxulob da ar vwer...magram exla crisitani ro davinaxe movawydi egreve:D

Mari dzalian momwons ,kargad wer,gramatikulad gamartuli da sasiamovno wasakitxia. cristians rame ar uqna icode:D

კრისტიანმა ხელები ნაზად შემახო და წამომაყენა.

სიზმარში კარი გაიღო,ვერ დავინახე ვინ შემოვიდა.ის მოვიდა და გვერდით მომიწვა,თავზე ნაზად გადამისვა ხელი.შემდეგ შუბლზე მაკოცა.უცებ გავიაზრე რომ ეს სიზმარი არ იყო.ვიცანი,ვიცანი მისი სურნელი,მისი მომაჯადოვებელი სიახლოვე.ის ხომ მე არასდროს არავისში არ ამერევა.ემოციები მომაწვა,მივხვდი რომ ის ჩემთან იყო,ჩემს გვერდზე,ტირილი დავიწყე.ხელი ხელზე მაგრად ჩავკიდე და ძლივს წარმოვთქვი :
-მენატრებოდი,ემილი...

რა ლამაზად და თბილად გაქვს აღწერილი,ემოციები მომაწვა ვერონიკასი არ იყოს...

ძალიან მაგარია! ყოჩაღ მარი

ბავშვებო დიდი მადლობა,რომ კითხულობთ და მოგწონთ და ასეთი კომენტარებისთვისაც დიდი მადლობა დავდებ საღამოს გაგრძელებას!

----
ცოტა მინდოდა გამეწელა და ემილი არ დამებრუნებინა,მაგრამ გუშინ გადავიკითხე მთლიანად მოთხრობა და რონის და ემილის მეგობრობას ვეღარ გავუძელი თუ რაც ქვია

:D:D

ბავშვებო მაპატიეთ,ორშაბათამდე ალბათ ვერ დავდებ.ხვალ მივდივარ თბილისიდან.

მარიამ wrote:ბავშვებო მაპატიეთ,ორშაბათამდე ალბათ ვერ დავდებ.ხვალ მივდივარ თბილისიდან.

კაი გვესმის

ცოტა მინდოდა გამეწელა და ემილი არ დამებრუნებინა,მაგრამ გუშინ გადავიკითხე მთლიანად მოთხრობა და რონის და ემილის მეგობრობას ვეღარ გავუძელი თუ რაც ქვია

ძალიან კარგი რომ ვერ გაუძელი;დ

ძალიან მომწონს <3 მიხარია რომ გააგრძელე მარიამ.. მომწონს კრისტიანის პერსონაჟი.. კარგია რომ ემილი დაბრუნდა.. პ.ს ძალიან მაინტერესებს რის მიღწევას ცდილობს ნიკის და,ვნახოთ რა იქნება

mariam ici ras getyvii es motxroba aris dzalian magari, xoda girchev rom axlave dabechdoo. dz magari iqneba wignad rom gamoscem... ai darwmunebuli var yvela iyidiis me viyididii wakitxui rom ar mqondes. martla magari gamovaa ra tqma unda tu qaqvs sashualeba gaaketee es .. me rom aset motxrobebs vwerde am shanss xelidan ar gavushvebdii..

აუ მარი რა კარგი ვიდეოა! სიმღერებიც რა კარგი ადევს <3 !! ძაანნ მომეცონა! ვაფშე ტექსტიც ზუსტად ედო ! ყოჩაღ

მარიამ wrote:SILENTHILL - PART 3 - VIDEO

შოოკ მართლა ძალიან მაგარია

ამ ფოტოს გადავაწყდი და მომეწონა

Spoiler:

5 თავი
მაპატიე - ჩამჩურჩულა ჩუმად ემილიმ.
- რა უნდა გაპატიო? - პასუხი ვიცოდი,მაგრამ მაინც ვკითხე.
- ის რომ ასე მიგატოვე. - ხმა აღარ გამიცია,უბრალოდ მივხვდი რომ ისევ შეეძლო ბედნიერი გავეხადე მისი ჩემთან ყოფნით.მიუხედავად ყველაფრისა რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდება მივხვდი,რომ მაინც ბედნიერი ადამიანი ვარ,რომ მყავს ისეთი მეგობარი როგორიც ემილია.
- მაპატიებ? - მკითხა ბოლოს.
- რა თქმა უნდა.
ხმა აღარ ამოუღია უბრალოდ ჩემს გვერდით იწვა. მალე ჩამეძინა.როცა გავიღვიძე ის ჩემს გვერდით აღარ იყო.ავდექი,ჩავიცვი და პირველ სართულზე ჩავედი სადაც მხოლოდ კრისტიანი იყო.
- დილამშვიდობის - მომესალმა ღიმილით კრისტიანი.უფრო მეტად ადამიანს ჰგავდა,ვიდრე ვამპირს.თბილი,კეთილი და მზრუნველი ჩანდა ყველა სიტყვაში,ყველა ქმედებაში.
- დილამშვიდობის. - მივუგე მეც ღიმილით. - სად არიან?
- ვინ?
- ჩემი „მცველები“ –
- ა ხო,მალე დაბრუნდებიან.ამანდაც მათთან ერთადაა.
- გუშინ ჩემთან ემილი იყო.
- ვიცი,ემილიც მათთანაა და მალე დაბრუნდებიან.წუთი-წუთზე მოვლენ.დიდი ხანია წავიდნენ.შენ სამზარეულოში შედი,საჭმელი დაგიტოვეს. - მითხრა ღიმილით,შემდეგ თითქოს ქვეყნიერებას გამოეთიშა,ხელში დიდი ,თეთრი ფურცელი დაატრიალა და უაზროდ მიაშტერდა. ხმა აღარ გამიცია,მივხვდი რომ რაღაცაზე ფიქრობდა,სამზარეულოში შევედი .მხოლოდ ყავა დავლიე. მალე ხმაური შემომესმა.
- მოვიდნენ . - ვთქვი და სწრაფად გამოვვარდი.ჩემდაუნებურად პირველად ემილის შევხედე,რომელსაც უკან კლოე და ჯენიფერი ედგნენ. მათი დანახვა გამეხარდა,ამდენი ხნის შემდეგ ვხედავდი ჩემს „მცველებს“.
- გამარჯობა - ჩემთან სწრაფად მოვიდა ჯენიფერი და გადამეხვია.კლოემ კი შორიდან გამიღიმა და თქვა:
- მიხარია,რომ ცოცხალი ხარ,რონი .
- მეც მიხარია შენი ნახვა - ვუთხარი და გავუღიმე.ჩახუტება მინდოდა,მაგრამ ვერ გავბედე. ვგრძნობდი,რომ არ მქონდა ამის უფლება.გამართული,მედიდურად იდგა,როგორც ყოველთვის,მე კი უფლება არ მქონდა შევხებოდი.მხოლოდ ღიმილით შემოვიფარგლე.ამ დროს ოთახში ამანდა შემოვიდა და მითხრა:
- ესეც შენი მცველები. - თქვა და კრისტიანს გადახედა,რომელიც კლოეს თვალს არ აშორებდა.ეტყობოდა,რომ მისით აღტაცებული იყო.ხმას არ იღებდა. - ახლა შეგვიძლია ვილაპარაკოთ. - თქვა და ხელით გვანიშნა რომ დავმსხდარიყავით.
- როგორც უკვე გითხარი რონი,შენ ნიკის და,მონიკა გეძებს.
- რატომ?
- არსებობს ორი ვარაუდი. პირველი - უნდა ის ძალა მიიღოს,რაც ნიკმა ვერ შეძლო. მეორე - ჩვენ,ვამპირებს უბრალოდ არ შეგვიძლია შური არ ვიძიოთ.ეს თითქოს აუცილებელია,რომ ცხოვრება განვაგრძოთ.
- ჩემზე უნდა იძიონ შური?კი მაგრამ მე რა დავუშავე? - ვკითხე გაოგნებულმა.
- შენზე არა სულელო - მითხრა ემილიმ და გაიცინა. - ჩემზე,კლოეზე და ჯენიფერზე.ალბათ ამანდაზე და კრისტიანზეც.
- უნდა ყველა ერთად გაგვანადგუროს - თქვა ჯენიფერმა და კლოეს შეხედა,თითქოს მისგან ელოდა რამის თქმას,მაგრამ ის გაჩუმებული იყო,ხმას არ იღებდა.- მე ვიცნობ მონიკას,ის ძალიან ძლიერია,შეიძლება ითქვას ნიკზეც ძლიერი.- ამ სიყვებზე შიში გამიორმაგდა ,რადგან ახლა არა მხოლოდ მე,ჩემს მეგობრებსაც ემუქრებათ საფრთხე.
- მაგრამ თუ ჭკვიანურად ვიმოქმედებთ ისევ ჩვენ გავიმარჯვებთ - როგორც იქნა ხმა ამოიღო კლოემ. კრისტიანი კი თვალს არ აშორებდა.ჩუმად იჯდა და მიშტერებოდა.
- მარტო აპირებს თქვენთან შებრძოლებას? - ვიკითხე ბოლოს.
- ეგ ჯერ არ ვიცით,მაგრამ მალე გავიგებთ. - თქვა ამანდამ.
ბოლოს ყველა წამოდგა.ჩემს ოთახში ავედი და დავიწყე ისევ სიკვდილზე ფიქრი,შემდეგ მივხვდი რომ ამჯერად ბევრად უფრო ძლიერი უნდა ვყოფილიყავი.ავდექი და ცეკვა დავიწყე,რომ არაფერზე მეფიქრა.დავხტოდი,არ ვჩერდებოდი,მინდოდა დავღლილიყავი,ძალა აღარ მქონოდა და გავთიშულიყავი. მალე დაღამდა.დავიბანე,ოთახიდან გამოვედი და პირველ სართულზე ჩავედი. იქ ისევ კრისტიანი დამხვდა.
- დანარჩენები სად არიან?
- ნადირობენ . - არ მომაქცია ყურადღება,ისევ თეთრ ფურცელს უყურებდა.
- ბოდიში რომ ხელს გიშლი,მაგრამ მთელი დღე თეთრ ფურცელს რატომ მიშტერებიხარ? - ცოტა დამცინავად გამომივიდა,მაგრამ თვითონაც ჩაეცინა.
- ვფიქრობ.
- რას ფიქრობ?ეს ხომ უბრალოდ თეთრი ფურცელია.
- კი,ჯერჯერობით თეთრი ფურცელია.ვფიქრობ როგორ შევცვალო.
- დახიე,ან რამე დაასხი,ან რავიცი,რაც შენ გინდა.ყველანაირად შეიძლება მისი შეცვლა.
- არა,შენ ვერ მიმიხვდი... - ფურცელს თვალს არ აშორებდა,ხელში ატრიალებდა და უყურებდა.გადავწყვიტე ჩემი პატარა ვარაუდი გამემყარებინა და მხოლოდ ერთი სიტყვა წარმოვთქვი:
- კლოე.
მან მაშინვე შემომანათა ცისფერი თვალები და მომაშტერდა.მელოდა რას ვიტყოდი.
- დავინახე როგორ უყურებდი.
- ვის?როგორ? - თავი გაისულელა.
- ვის და კლოეს.ვერ მომატყუებ.
- როგორ ვუყურებდი?
- სხვანაირად.
- ვერ მიგიხვდი.უკვე გვიანია და სჯობს დაიძინო.- ზურგი შემაქცია ,ფანჯარასთან მივიდა და სიბნელეში გაიხედა.- მალე მოვლენ. თუ მათ ნახვას არ აპირებ დაიძინე,აღარ მცალია შენთან სალაპარაკოდ. - უცებ უხეში გახდა.
- კარგი ,მაგრამ იცოდე რომ შეგიძლია მენდო. -ვუთხარი და ჩემს ოთახში შევედი.დავწექი ,მაგრამ ვერ მოვისვენე.ისევ ჩავედი პირველ სართულზე,იქ მხოლოდ ჯენიფერი და კლოე ისხდნენ.ძალიან ახლოს ერთმანეთთან და ხმას არ იღებდნენ,უბრალოდ ერთმანეთს უყურებდნენ.თითქოს ვერ შემამჩნიეს.თავი უხერხულად ვიგრძენი და გამობრუნება გადავწყვიტე,მაგრამ მაინც ვიკითხე:
- ემილი სად არის? - კლოემ მხოლოდ მაშინ შემომხედა.წამოდგა ,ახლოს მოვიდა და ჩამეხუტა.
- მართლა მიხარია რომ ცოცხალი ხარ. - ძალიან გამიკვირდი მისი საქციელი.ხმა ვერ ამოვიღე,უბრალოდ გაშტერებული ვუყურებდი.ჯენიფერიც გაოცებული უყურებდა.ბოლოს მოგვიახლოვდა,კლოეს ხელი დაადო და უკან დახია,თვითონ კი თითქოს შუაში ჩაგვიდგა.კლოემ შეხედა და ჩაეცინა.ამ დროს ემილიც მოვიდა.ხელი მომკიდა და ოთახისკენ წამიყვანა.
- უკვე გვიანია - მითხრა და შემიყვანა ოთახში - დროა დაიძინო - გამიღიმა.
- მადლობა რომ ჩემზე დასავით ზრუნავ,მაგრამ არ მეძინება - გავუღიმე მეც.
- უცებ წაეშალა ღიმილი სახეზე,ოთახიდან ნაწყენი გავიდა.ვერ მივხვდი ასე რატომ მოიქცა,საწოლზე ჩამოვჯექი და დავიწყე გააზრება თუ რა ხდება ჩემს ირგვლივ.თითქოს მეშინია და თან არ მეშინია.თითქოს მინდა სიცოცხლე,ზოგჯერ კი სულერთია.თითქოს დარწმუნებული ვარ რომ ყველაფერი კარგად იქნება,ზოგჯერ კი მგონია რომ შეიძლება 1 წუთის შემდეგ ცოცხალი აღარ ვიყო.უამრავი ფიქრი მომდიოდა თავში.ამხელა ფანტაზია როგორ მაქვს არ ვიცი,მაგრამ ყველაზე საშინელი ის არის,რომ ვცხოვრობ სახლში ,რომელშიც ხუთი ვამპირია,ამის გამო კი სულ არ ვნერვიულობ.არ მეშინია.თითქოს მივხვდი რომ ეს ჩემი ოჯახია და ისინი არასდროს, არაფერს დამიშავებენ.
---------------------------------------------------------




ნინო მომეწონა ეგ ფოტო

მადლობა რომ მოგეწონათ,მიხარია.

jer video minda agvnishno,maaartla dzalian magariaa Marii,yochag!!
am teva srac sheexeba,aiiii usazgvrod mixaria Ronnie rom ar miatoves Christiani da Chloe?!?! ukve meramdene tavia da temps ar agdeb,es dzalian kargia,velodebis hemdeg sherkinebas amjerad ukve Monicastan!vnaxot ra da rogor moxdeba
es nawili dzaan momewona...

საწოლზე ჩამოვჯექი და დავიწყე გააზრება თუ რა ხდება ჩემს ირგვლივ.თითქოს მეშინია და თან არ მეშინია.თითქოს მინდა სიცოცხლე,ზოგჯერ კი სულერთია.თითქოს დარწმუნებული ვარ რომ ყველაფერი კარგად იქნება,ზოგჯერ კი მგონია რომ შეიძლება 1 წუთის შემდეგ ცოცხალი აღარ ვიყო.უამრავი ფიქრი მომდიოდა თავში.ამხელა ფანტაზია როგორ მაქვს არ ვიცი,მაგრამ ყველაზე საშინელი ის არის,რომ ვცხოვრობ სახლში ,რომელშიც ხუთი ვამპირია,ამის გამო კი სულ არ ვნერვიულობ.არ მეშინია.თითქოს მივხვდი რომ ეს ჩემი ოჯახია და ისინი არასდროს, არაფერს დამიშავებენ.

მარიამ wrote:SILENTHILL - PART 3 - VIDEO

ყოჩაააღ ძააან მაგარიაა <33

გამართული,მედიდურად იდგა,როგორც ყოველთვის

კლოეს მანერები მკლავს;დ

ნინო მომეწონა ეგ ფოტო

კლოეს ხელს მივამსგავსე;დ

კი,ჯერჯერობით თეთრი ფურცელია.ვფიქრობ როგორ შევცვალო.

ჯობია იმაზე იფიქრო კლოეს ყინულის გული როგორ გაადნო;დ

ანანოს დავეთანხმები,ეს ნაწილი ძალიან კარგია

უცებ წაეშალა ღიმილი სახეზე,ოთახიდან ნაწყენი გავიდა.ვერ მივხვდი ასე რატომ მოიქცა,საწოლზე ჩამოვჯექი და დავიწყე გააზრება თუ რა ხდება ჩემს ირგვლივ.თითქოს მეშინია და თან არ მეშინია.თითქოს მინდა სიცოცხლე,ზოგჯერ კი სულერთია.თითქოს დარწმუნებული ვარ რომ ყველაფერი კარგად იქნება,ზოგჯერ კი მგონია რომ შეიძლება 1 წუთის შემდეგ ცოცხალი აღარ ვიყო.უამრავი ფიქრი მომდიოდა თავში.ამხელა ფანტაზია როგორ მაქვს არ ვიცი,მაგრამ ყველაზე საშინელი ის არის,რომ ვცხოვრობ სახლში ,რომელშიც ხუთი ვამპირია,ამის გამო კი სულ არ ვნერვიულობ.არ მეშინია.თითქოს მივხვდი რომ ეს ჩემი ოჯახია და ისინი არასდროს, არაფერს დამიშავებენ.

ღიმილი რატომ წაეშალა?

Spoiler:

თბილი,კეთილი და მზრუნველი ჩანდა ყველა სიტყვაში,ყველა ქმედებაში.

ჩემი ბიჭუნა

ყველა ნაწილს ერთნაირად საინტერესოდ წერ,უაზრო არცერთი არ გამოგდის და ყოველ ნაწილში ახალი თავსატეხი შემოდის. მგონი მართლა უნდა იფიქრო წიგნად გამოცემაზე თუარა დაცვაზე მაინც. ვინმემ ხომ შეიძლება დააკოპიროს და სხვაგან დადოს,დაცვის არანაირი საშუალება არ არსებობს?

maarii dzaan kargi motxrobaaa.. velodebi gagrdzelebas

Cristiani <3 Yvelaze metad mainc es miyvars ra:D
Me mainc mgonia,rom Monicas rame ufro mnishvnelovani mizezi aq,dzalian mainteresebs eg gogo,sainteresoa romel msaxiobs sheusabameb.

an iqneb vinme momgerals aan sxva vinmes ) vinc gindaiyoos ashley greenes gardaaa. borotistvis ver gavimeteeb cheem ashleyyyyyyyys....

Nina mouxdeboda monicas rols,chemi swerva kathi:D