Log in
დაგვალაიქეთ ”ფეისბუქზე”
საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
+10
მარიამ
SopHi<3
Bracamontes_fan
Mari [Gonzalez]
isabel arroyo
mmaarrii
BrAcAmOnTeS
jacky_fan ele
Mari Bracamontes
Chocarro_fan
14 posters
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 29
Page 1 of 29 • 1, 2, 3 ... 15 ... 29
საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
პროლოგი : მე რონი მქვია. 17 წლის ვარ და საილენთჰილში ვცხოვრობ მამასთან ერთად. ჩემი ძმა 1 წლით მამიდასთან წავიდა საცხოვრებლად,დედის სიკვდილთან შეგუება ძალიან გაუჭირდა.ახალი სასწავლო წლის დაწყებასთან ერთად ჩემს ცხოვრებაში ახალი 'სეზონი' დაიწყო. ვერასოდეს ვიფიქრებდი,რომ ასეთი რამ შეიძლებოდა მომხდარიყო. "ჩუმი ქალაქი" ჩუმი სულაც არ აღმოჩნდა
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
1 თავი
- რონი,მზად ხარ? - ამომძახა მამამ პირველი სართულიდან.
- კი ,კი უკვე მოვდივარ. - ჩავძახე,თან ფეხსაცმელი ამოვიცვი,ჩანთას ხელი დავავლე და კიბეები ჩავირბინე. მამამ სახლის კარი გასაღებით ჩაკეტა .მანქანაში ჩავჯექი და კარი მოვიხურე. როგორც ყოველთვის უცნაური გრძნობა მქონდა. მიხაროდა,მაგრამ ვნერვიულობდი. ახალი სასწავლო წელი იწყებოდა. მანქანა სკოლასთან გაჩერდა. მამამ შუბლზე მაკოცა,როგორც ყოველთვის და წარმატებები მისურვა. მანქანიდან გადმოვედი. კარი მივხურე და შევბარბაცდი.მეგონა წავიქცეოდი,მაგრამ თავი შევიკავე.
- როოონიი - მომესმა ნაცნობი წიკვინა ხმა.
- ნატალიი - გადავეხვიე მეგობარს.ვგრძნობდი რომ დაძაბულობა მომეხსნა. - როგორ ხარ ,როგორ მომენატრე...
- მეც მომენატრე,აბა რას შვები,მოგენატრა სკოლა?
- ოხ,ძალიან... - გავუღიმე - მოდი შევიდეთ,გაკვეთილის დაწყებამდე 5 წუთი დარჩა.
მე და ნატალიმ კიბეები სწრაფად ავირბინეთ,გზაში უამრავ ნაცნობ სახეს წავაწყდით.კლასში შევედით და ჩვენი ადგილი დავიკავეთ.ყველამ დაიკავა თავისი ადგილი,ახლა კლასს მხოლოდ მისტერ რობერტი აკლდა. ყველა ერთმანეთს ელაპარაკებოდა,ჩემი ყურადღება კი კარის უკან მდგომმა ორმა გოგონამ მიიქცა.ორივე შავგრემანი,უცნაური ფერის თვალებით... ყველასგან გასხვავებულები იყვნენ.
- ნატალი.. - მხარი მივკარი ნატალის,რომელიც ახალ ბიჭთან საუბრობდა,ისე რომ გოგონებისთვის თვალიც არ მომიშორებია - ესენი ვინ არიან?
- არ ვიცი,რაში გაინტერესებს. - განაგრძო საუბარი ბიჭთან.მე კი თვალს არ ვაშორებდი გოგონებს,თვალიგ ამიშტერდა.თავს ვერ ვიმორჩილებდი რომ სხვაგან გამეხედა. უცებ ერთ-ერთმა მათგანმა გამომხედა.მისმა მზერამ ცოტა არ იყოს შემაშინა,თავი დავხარე ,ბლოკნოტი გადავშალე და პირველ ფურცელზე დავწერე.
„ 1 სექტემბერი. 2012 წელი. ახალი სასწავლო წელი , ახალი თავგადასავლებით.“
ეს ჩემი დღიურია,რომლის წარმოებაც დავიწყე სკოლის პირველ დღეს.კლასში მისტერ რობერტი შემოვიდა ორ ახალ გოგონასთან ერთად.
- პირველ რიგში მოგესალმებით ყველას და გილოცავთ ახალი სასწავლო წლის დაწყებას!წარმატებებს გისურვებთ. - გაჩერდა.- უი ,ხო... გაიცანით.ორი ახალი მოსწავლე გვყავს... - გოგონებს მიუბრუნდა. - იქნებ გირჩევნიათ თავი თვითონ წარადგინოთ?
გოგონებმა ერთმანეთს გადახედეს. ერთ-ერთმა კლასს გადახედა და თავდაჯერებულად წარმოთქვა :
- კლოე უილიამსონი
- და ემილი უილიამსონი
ალბათ დები არიან - გავიფიქრე ჩემთვის. ისე ერთმანეთს ჰგვანან რაღაცით.
- კარგით გოგონებო,შეგიძლიათ დაიკავოთ ადგილები - უთხრა მისტერ რობერტმა და ხელით ჩემს უკან მერხზე ანიშნა.
გოგონებმა ისევ გადახედეს ერთმანეთს ,ემილიმ ჩამიარა და ისევ მომაბყრო მზერა. რაღაცნაირი უცნაური იყო.მაშინებდა.ვერავინ ბედავდა მათთან გასაუბრებას,არადა ყველა მათ უყურებდა,აშკარად ჩემსავით დაინტერესდნენ. პირველ დღეს გაკვეთილები მალე გავიდა,მერხიდან ავდექი და ნატალის ვკითხე.
- ჩემთან წამოხვალ?
- დედაჩემს დავპირდი დღეს გნახავმეთქი.
- აა,კარგი გასაგებია. - კლასი დაიცალა,მაგრამ კლოე და ემილი მეხებიდან არ ამდგარან,ერთმანეთს უყურებდნენ და ჩურჩულებდნენ,არადა ორი მერხის დაშორებით იჯდნენ ერთმანეთისგან.ერთხელ კიდევ გავხედე მათ და კლასიდან გამოვედი. თითქოს რაღაც მომეშვა.
- ახლები უცნაურები არიან არა? - მკითხა ნატალიმ კიბეებზე რომ ჩავრბოდით.
- ჰო... - ვუპასუხე დაუფიქრებლად.
- კარგი,წავედი,მეჩქარება,დაგირეკავ.
- კარგი,აბა შენ იცი. - მამაჩემს არ ეცალა,ამიტომ ქუჩას ფეხით წავუყევი,უცნაური შეგრძნება მქონდა,სულ ემილის გამოხედვა მელანდებოდა,თუ კლოე ერქვა? არ მახსოვს.
- რონი,მზად ხარ? - ამომძახა მამამ პირველი სართულიდან.
- კი ,კი უკვე მოვდივარ. - ჩავძახე,თან ფეხსაცმელი ამოვიცვი,ჩანთას ხელი დავავლე და კიბეები ჩავირბინე. მამამ სახლის კარი გასაღებით ჩაკეტა .მანქანაში ჩავჯექი და კარი მოვიხურე. როგორც ყოველთვის უცნაური გრძნობა მქონდა. მიხაროდა,მაგრამ ვნერვიულობდი. ახალი სასწავლო წელი იწყებოდა. მანქანა სკოლასთან გაჩერდა. მამამ შუბლზე მაკოცა,როგორც ყოველთვის და წარმატებები მისურვა. მანქანიდან გადმოვედი. კარი მივხურე და შევბარბაცდი.მეგონა წავიქცეოდი,მაგრამ თავი შევიკავე.
- როოონიი - მომესმა ნაცნობი წიკვინა ხმა.
- ნატალიი - გადავეხვიე მეგობარს.ვგრძნობდი რომ დაძაბულობა მომეხსნა. - როგორ ხარ ,როგორ მომენატრე...
- მეც მომენატრე,აბა რას შვები,მოგენატრა სკოლა?
- ოხ,ძალიან... - გავუღიმე - მოდი შევიდეთ,გაკვეთილის დაწყებამდე 5 წუთი დარჩა.
მე და ნატალიმ კიბეები სწრაფად ავირბინეთ,გზაში უამრავ ნაცნობ სახეს წავაწყდით.კლასში შევედით და ჩვენი ადგილი დავიკავეთ.ყველამ დაიკავა თავისი ადგილი,ახლა კლასს მხოლოდ მისტერ რობერტი აკლდა. ყველა ერთმანეთს ელაპარაკებოდა,ჩემი ყურადღება კი კარის უკან მდგომმა ორმა გოგონამ მიიქცა.ორივე შავგრემანი,უცნაური ფერის თვალებით... ყველასგან გასხვავებულები იყვნენ.
- ნატალი.. - მხარი მივკარი ნატალის,რომელიც ახალ ბიჭთან საუბრობდა,ისე რომ გოგონებისთვის თვალიც არ მომიშორებია - ესენი ვინ არიან?
- არ ვიცი,რაში გაინტერესებს. - განაგრძო საუბარი ბიჭთან.მე კი თვალს არ ვაშორებდი გოგონებს,თვალიგ ამიშტერდა.თავს ვერ ვიმორჩილებდი რომ სხვაგან გამეხედა. უცებ ერთ-ერთმა მათგანმა გამომხედა.მისმა მზერამ ცოტა არ იყოს შემაშინა,თავი დავხარე ,ბლოკნოტი გადავშალე და პირველ ფურცელზე დავწერე.
„ 1 სექტემბერი. 2012 წელი. ახალი სასწავლო წელი , ახალი თავგადასავლებით.“
ეს ჩემი დღიურია,რომლის წარმოებაც დავიწყე სკოლის პირველ დღეს.კლასში მისტერ რობერტი შემოვიდა ორ ახალ გოგონასთან ერთად.
- პირველ რიგში მოგესალმებით ყველას და გილოცავთ ახალი სასწავლო წლის დაწყებას!წარმატებებს გისურვებთ. - გაჩერდა.- უი ,ხო... გაიცანით.ორი ახალი მოსწავლე გვყავს... - გოგონებს მიუბრუნდა. - იქნებ გირჩევნიათ თავი თვითონ წარადგინოთ?
გოგონებმა ერთმანეთს გადახედეს. ერთ-ერთმა კლასს გადახედა და თავდაჯერებულად წარმოთქვა :
- კლოე უილიამსონი
- და ემილი უილიამსონი
ალბათ დები არიან - გავიფიქრე ჩემთვის. ისე ერთმანეთს ჰგვანან რაღაცით.
- კარგით გოგონებო,შეგიძლიათ დაიკავოთ ადგილები - უთხრა მისტერ რობერტმა და ხელით ჩემს უკან მერხზე ანიშნა.
გოგონებმა ისევ გადახედეს ერთმანეთს ,ემილიმ ჩამიარა და ისევ მომაბყრო მზერა. რაღაცნაირი უცნაური იყო.მაშინებდა.ვერავინ ბედავდა მათთან გასაუბრებას,არადა ყველა მათ უყურებდა,აშკარად ჩემსავით დაინტერესდნენ. პირველ დღეს გაკვეთილები მალე გავიდა,მერხიდან ავდექი და ნატალის ვკითხე.
- ჩემთან წამოხვალ?
- დედაჩემს დავპირდი დღეს გნახავმეთქი.
- აა,კარგი გასაგებია. - კლასი დაიცალა,მაგრამ კლოე და ემილი მეხებიდან არ ამდგარან,ერთმანეთს უყურებდნენ და ჩურჩულებდნენ,არადა ორი მერხის დაშორებით იჯდნენ ერთმანეთისგან.ერთხელ კიდევ გავხედე მათ და კლასიდან გამოვედი. თითქოს რაღაც მომეშვა.
- ახლები უცნაურები არიან არა? - მკითხა ნატალიმ კიბეებზე რომ ჩავრბოდით.
- ჰო... - ვუპასუხე დაუფიქრებლად.
- კარგი,წავედი,მეჩქარება,დაგირეკავ.
- კარგი,აბა შენ იცი. - მამაჩემს არ ეცალა,ამიტომ ქუჩას ფეხით წავუყევი,უცნაური შეგრძნება მქონდა,სულ ემილის გამოხედვა მელანდებოდა,თუ კლოე ერქვა? არ მახსოვს.
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
Mari..dzalian gamixarda wera rom ganagrdze,pirvlei tavi chavamtavre,dzalian kargia..siamovnebit wavikitxav danarchensac
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
mariam!! rogorc ikna gvegirsa sheni axali nacarmoebi rato ar cerdi amdeni xani arafers?
pirveli tavi dzaan momecona )velodebi meores ucnauri gogoebi chanan es emily da Chloe saxelic momecona motxrobis ) imedia meore tavi ufro didi ikneba
pirveli tavi dzaan momecona )velodebi meores ucnauri gogoebi chanan es emily da Chloe saxelic momecona motxrobis ) imedia meore tavi ufro didi ikneba
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
2 თავი.
სახლთან მალე მივედი,ფიქრებში გართული. კარი გავაღე, ჩანთა ტახტზე მივაგდე და სამზარეულოში გავიქეცი. წყალი დავისხი ,საჭმელი გავაკეთე . მშიოდა ,მაგრამ ძნელად ვყლაპავდი.
- დღეს რაღაც უცნაური დღეა. - ვთქვი ჩემთვის. ავდექი,ჩანთა ოთახში ავიტანე,საწოლზე გავწექი და ლეპტოპი წინ დავიდე - კარგია რომ პირველ დღეს მაინც არ გვაძლევენ დავალებებს. - ფეისბუქში შევედი,გვერდი შევამოწმე.ახალი არაფერი... 1 საათი ინტერნეტში ვიყავი,შემდეგ ლეპტოპი დავკეცე ,ყურსასმენები გავიკეთე და მუსიკები ჩავრთე. ყველაზე მეტად მუსიკა მიყვარს,ყველაზე მეტად ესმის ჩემი.ჩამეძინა. თვალები გავახილე და უკვე საღამოს 9 საათი იყო. ოთახიდან გავედი,კიბეები ჩავირბინე და სამზარეულოში შევედი,მაგრამ მამაჩემი იქ არ დამხვდა.ტელეფონმა დარეკა.
- გისმენთ.
- რონი,ალარიკი ვარ
- ხო მამა
- დღეს დამაგვიანდება,შენ სახლის კარი შიგნიდან ჩაკეტე და თერთმეტზე საწოლში იყავი..
- კარგი,გასაგებია...
- კარგი წავედი,მეჩქარება.
- კარგად
ტელეფონი დავკიდე თუ არა ისევ გაისმა ზარი
- გისმენთ
- რონი,რას შვები?
- არაფერს ნატალი,შენ?
- არაფერს. დღეს დედაჩემი ვნახე...
- მერე? იმედია დღეს მაინც მოიქეცი მასთან ნორმალურად.
- რა ვქნა.ვერ ვეგუები რომ სხვა კაცთან წავიდა და მამასთან დამტოვა.
- დააფასე დედაშენი და მის გადაწყვეტილებას პატივი ეცი... მგონი ასე აჯობებს..
- ხო ,მესმის მაგრამ...
- ხო ისე, შენც მართალი ხარ, არ ვიცი რა გითხრა. - მეცოდებოდა ნატალი,ალბათ დედაჩემისგან ასეთ საქციელს ვერც მე ავიტანდი.
- მოიცა დამელოდე... - ნატალიმ ყურმილი გადადო, მე კი ველოდებოდი. გავიდა 5 წუთი,10 წუთი,მაგრამ ის არ დაბრუნდა. - ალბათ დაავიწყდა - გავიფიქრე ჩემთვის და ყურმილი დავდე. 2 წუთში ისევ გაისმა ზარი.
- ხო ნატალიი... სად წახვედი...
- ნატალი არ ვარ,გარეთ გელოდები. - თქვა უცნობმა ხმამ.
- რომელი ხარ?
- გარეთ გელოდები.
უცნობმა გათიშა.
ხმა მეცნო,მაგრამ ვერ გავიხსენე რატომ. ფანჯრიდან გავიხედე ,მაგრამ არავინ ჩანდა. არ შემშინებია,რადგან ჩემს ქალაქს ჩუმი სწორედ იმიტომ ჰქვია,რომ აქ არაფერი ხდება,მუდამ სიწყნარეა.კარები გავაღე და გარეთ გავედი,ბნელოდა,ვერავის ვხედავდი. სახლს 4-5 მეტრით რომ მოვშორდი მივიხედ-მოვიხედე. არავინ იყო. უცებ ვიგრძენი როგორ დამიბერა ზურგზე ნიავმა წამიერად,უკან მივტრიალდი ,მაგრამ არავინ დამხვდა. შემდეგ ისევ დამიბერა,ისევ ზურგის მხრიდან,შემოვბრუნდი,მაგრამ არც ახლა დამხვდა ვინმე. უცებ ზურგიდან გოგონას ხმა გავიგე.
- ასე გვიან გარეთ რა გინდა?
შეშინებული მივბრუნდი . ჩემს წინ ახალი გოგონა ,კლოე იდგა.
მისმა მზერამ შემაშინა,მაგრამ არ შევიმჩნიე . თვალი თამამად გავუსწორე და კითხვა შევუბრუნე.
- შენ რა გინდა აქ?
სახლთან მალე მივედი,ფიქრებში გართული. კარი გავაღე, ჩანთა ტახტზე მივაგდე და სამზარეულოში გავიქეცი. წყალი დავისხი ,საჭმელი გავაკეთე . მშიოდა ,მაგრამ ძნელად ვყლაპავდი.
- დღეს რაღაც უცნაური დღეა. - ვთქვი ჩემთვის. ავდექი,ჩანთა ოთახში ავიტანე,საწოლზე გავწექი და ლეპტოპი წინ დავიდე - კარგია რომ პირველ დღეს მაინც არ გვაძლევენ დავალებებს. - ფეისბუქში შევედი,გვერდი შევამოწმე.ახალი არაფერი... 1 საათი ინტერნეტში ვიყავი,შემდეგ ლეპტოპი დავკეცე ,ყურსასმენები გავიკეთე და მუსიკები ჩავრთე. ყველაზე მეტად მუსიკა მიყვარს,ყველაზე მეტად ესმის ჩემი.ჩამეძინა. თვალები გავახილე და უკვე საღამოს 9 საათი იყო. ოთახიდან გავედი,კიბეები ჩავირბინე და სამზარეულოში შევედი,მაგრამ მამაჩემი იქ არ დამხვდა.ტელეფონმა დარეკა.
- გისმენთ.
- რონი,ალარიკი ვარ
- ხო მამა
- დღეს დამაგვიანდება,შენ სახლის კარი შიგნიდან ჩაკეტე და თერთმეტზე საწოლში იყავი..
- კარგი,გასაგებია...
- კარგი წავედი,მეჩქარება.
- კარგად
ტელეფონი დავკიდე თუ არა ისევ გაისმა ზარი
- გისმენთ
- რონი,რას შვები?
- არაფერს ნატალი,შენ?
- არაფერს. დღეს დედაჩემი ვნახე...
- მერე? იმედია დღეს მაინც მოიქეცი მასთან ნორმალურად.
- რა ვქნა.ვერ ვეგუები რომ სხვა კაცთან წავიდა და მამასთან დამტოვა.
- დააფასე დედაშენი და მის გადაწყვეტილებას პატივი ეცი... მგონი ასე აჯობებს..
- ხო ,მესმის მაგრამ...
- ხო ისე, შენც მართალი ხარ, არ ვიცი რა გითხრა. - მეცოდებოდა ნატალი,ალბათ დედაჩემისგან ასეთ საქციელს ვერც მე ავიტანდი.
- მოიცა დამელოდე... - ნატალიმ ყურმილი გადადო, მე კი ველოდებოდი. გავიდა 5 წუთი,10 წუთი,მაგრამ ის არ დაბრუნდა. - ალბათ დაავიწყდა - გავიფიქრე ჩემთვის და ყურმილი დავდე. 2 წუთში ისევ გაისმა ზარი.
- ხო ნატალიი... სად წახვედი...
- ნატალი არ ვარ,გარეთ გელოდები. - თქვა უცნობმა ხმამ.
- რომელი ხარ?
- გარეთ გელოდები.
უცნობმა გათიშა.
ხმა მეცნო,მაგრამ ვერ გავიხსენე რატომ. ფანჯრიდან გავიხედე ,მაგრამ არავინ ჩანდა. არ შემშინებია,რადგან ჩემს ქალაქს ჩუმი სწორედ იმიტომ ჰქვია,რომ აქ არაფერი ხდება,მუდამ სიწყნარეა.კარები გავაღე და გარეთ გავედი,ბნელოდა,ვერავის ვხედავდი. სახლს 4-5 მეტრით რომ მოვშორდი მივიხედ-მოვიხედე. არავინ იყო. უცებ ვიგრძენი როგორ დამიბერა ზურგზე ნიავმა წამიერად,უკან მივტრიალდი ,მაგრამ არავინ დამხვდა. შემდეგ ისევ დამიბერა,ისევ ზურგის მხრიდან,შემოვბრუნდი,მაგრამ არც ახლა დამხვდა ვინმე. უცებ ზურგიდან გოგონას ხმა გავიგე.
- ასე გვიან გარეთ რა გინდა?
შეშინებული მივბრუნდი . ჩემს წინ ახალი გოგონა ,კლოე იდგა.
მისმა მზერამ შემაშინა,მაგრამ არ შევიმჩნიე . თვალი თამამად გავუსწორე და კითხვა შევუბრუნე.
- შენ რა გინდა აქ?
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
dzaan magaria mari ! meore tavic dzaan momecona velodebi am mesames! gavgijdi dzaan magari gamogdis martla
Mari [Gonzalez]- პოსტების რაოდენობა : 2916
ქულები : 3427
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-11-09
ასაკი: : 25
Location : USA
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მაგარია თან მომენატრა იუზერების მოთხრობები ველოდები მესეამე თავს იცოდე
Chocarro_fan- პოსტების რაოდენობა : 2701
ქულები : 2838
დარეგისტრირების თარიღი : 2012-09-08
ასაკი: : 27
Location : Mystery
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
Dzaan Magariaa! Orive Tavii Dzalian Momewonaa,Gamixarda Wera Rom Ganagrze
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
წავიკიტხე მარი კაია ნამდვილად როგორც ნაწერი მომწონს მარა ჯერ ვერ მივხვდი შინაარსულად რა ხდება
Bracamontes_fan- . :
Alice Cullen
პოსტების რაოდენობა : 58145
ქულები : 65219
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-25
ასაკი: : 32
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
meore tavic umagresia...sainteresoa dzaan
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
rogor gamixarda sheni nawarmoebi rom davinaxe.rogorc adre axlac siamovnebit vkitxulob
ox ox tan kristeni <3
sheni motxrobebi sul bindis gamwyobaze mayenebs
ox ox tan kristeni <3
sheni motxrobebi sul bindis gamwyobaze mayenebs
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ალბათ ვერ ხვდებით ჯერ რაშია საქმე და ასეთი მოთხრობის წერა იმიტომ გადავწყვიტე რომ აქამდე ხან სიყვარულზე ვდებდი ხან მეგობრობაზე.. მინდოდა რომ რამე განსხვავებული დამეწერა.. მესამე თავს მალე დავდებ.
დიდი მადლობა,რომ მოგწონთ
დიდი მადლობა,რომ მოგწონთ
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
mec magitom momwons rom ver vxvdebiმარიამ wrote:ალბათ ვერ ხვდებით ჯერ რაშია საქმე და ასეთი მოთხრობის წერა იმიტომ გადავწყვიტე რომ აქამდე ხან სიყვარულზე ვდებდი ხან მეგობრობაზე.. მინდოდა რომ რამე განსხვავებული დამეწერა.. მესამე თავს მალე დავდებ.
დიდი მადლობა,რომ მოგწონთ
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
ამ თავში ისეთი არაფერი ხდება,ამიტომაც ბევრი დავწერე.მალე დაიწყება უცნაური მოვლენები,იმედია არ მოგბზერდებათ და ბოლომდე წაიკითხავთ... თან იმედია გიყვართ ფანტასტიკა.
3 თავი.
კლოე თვალებში ჩამაშტერდა,სახეზე უცნაური გამომეყტველება ჰქონდა.თითქოს რაღაცამ დააბნია,მაგრამ არ იმჩნევდა.
- ვსეირნობდი. - მიპასუხა ცივად. - ახლა შენ გისმენ.
- ვითომ არ იცი... - ვუთხარი და ძალით გავუღიმე.
- ვერ ვხვდები რას ამბობ. - ჩემს უკან რაღაცას მიაშტერდა.
- შენ მე დამირეკე და მითხარი რომ გარეთ შემხვდებოდი.
- მე არ დამირეკავს. - მითხრა ისევ ცივად,ისე რომ არ შემოუხედავს ჩემთვის.
მე გავჩუმდი. არ ვიცოდი რა მეთქვა,ბოლოს სიჩუმე დავარღვიე.
- ხო მართლა,მე რონი მქვია.
- ვიცი. - უცებ თქვა და ჩაახველა.- უფრო სწორად სასიამოვნოა.მე კლოე.
- ჩემთვისაც. ახლა უნდა შევიდე,კარგად.
- მგონი სჯობს ამ დროს სახლიდან ვიღაც უცნობის ზარზე აღარ გამოხვიდე.
- ხო...
ჩუმად ვთქვი და სახლისკენ დავიძარი. ვგრძნობდი რომ იდგა და მიყურებდა სანამ სახლში შემოვიდოდი. კარი შევაღე და უკან მივიხედე,ისევ იმ ადგილას იდგა, ქვასავით. თითქოს მომიჩინეს,რომ მაკონტროლოს. გავუღიმე,მანაც გამიღიმა,ოღონდ ძალით. კარი უცებ მივხურე და ფანჯარასთან მივირბინე,რომ მენახა რას აკეთებდა,მაგრამ კლოე აღარსად ჩანდა. მეორე სართულზე ავედი.ჩანთა ჩავალაგე.მოვწესრიგდი და საწოლში ჩავწექი.
ღამის ორ საათამდე საწოლში ვიტრიალე.ვერ მოვისვენე.თითქოს განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა,მაგრამ მაინც რაღაც საოცრის მოლოდინში ვიყავი. ბოლოს ჩემს თავს ვუთხარი.
- უსაქმურობამ იცის ასეთ სისულელეებზე ფიქრი,რონი...
საწოლზე წამოვჯექი და ქვედა სართულზე ნაბიჯების ხმა გავიგე.კიბეებზე ჩავედი და მამაჩემი დავინახე.
- კიდევ არ გძინავს?
- ვერ დავიძინე. არ ვიცი რა მჭირს..
- ისევ აფორიაქებული ხარ სკოლის გამო?
- ხო,ალბათ.. ასე რატომ დაგაგვიანდა?
- ოხ,ისე მეკითხები თითქოს პირველად დავაგვიანე ასე... ხომ იცი ჩემი სამსახური.
- რამე ხომ უნდა მეკითხა...
- ესეიგი არ იძინებ...
- ვერ ვიძინებ
- ჰოდა მიდი საჭმელი გააცხელე,მშია
სამზარეულოში შევედი და საჭმელი გავამზადე,სუფრა გავაწყე და დავიძახე
- მზადაა,ავალ დავიძინებ და ხვალ გავრეცხავ,შენ დაისვენე.
- მოვდივარ.
ოთახში შევედი და მალევე დავიძინე.
მეორე დღეც გათენდა.ოთახში მამაჩემი შემოვარდა სიმღერით
- ადექი ვეროოონიკა... სკოლა გელის.
- არ მინდა..მეძინება - გადავბრუნდი და ბალიში თავზე დავიდე.
- არაა უნდა ადგე. - ხელით საბანი ამოაბრუნა და კინაღამ საწოლიდან გადმომაგდო.
- ხო კარგი კარგი,ვდგები - აფეთქებული თავი ავწიე,მოვწესრიგდი და მანქანაში ჩავჯექი. სკოლაში მივედით.მამაჩემმა შუბლზე მაკოცა .ერთი ამოვისუნთქე და გავუდექი გზას საკლასო ოთახისკენ.მერხთან დავჯექი თუ არა ზარი დაირეკა . ამ დროს კლასში კლოე და ემილი შემოვიდნენ. გვერდით ჩამიარეს
- გამარჯობა კლოე - ვუთხარი და გავუღიმე, მაგრამ მან იგნორი გამიკეთა,თითქოს ვერც გაიგო.
მასწავლებლის უაზრო საუბრის მოსმენას ვარჩიე დღიური ამომეღო და დამეწერა.
2 სექტემბერი. 2012 წელი. სამშაბათი. ისტორიის გაკვეთილი.
ისტორია ახლახანს დაიწყო და ახლებმა უკვე მოასწრეს თავის გამოჩენა. მგონი ყველაფერი იციან. უცნაურები,მაგრამ ძალიან ჭკვიანები არიან. მგონი მასწავლებელზე მეტი იციან.ცოტა არ იყოს მაშინებენ,განსაკუთრებით კლოე.
- რონი,რას წერ? ახლავე შეინახე და მომისმინე.
დღიური უსიტყვოდ შევინახე და მასწავლებელს თვალებში მივაშტერდი . არაფერზე ვფიქრობდი,მაგრამ მაინც ვერ ვუსმენდი.
გაკვეთილები დამთავრდა.
- ნატალი, გუშინ სად წახვედი?
- სად უნდა წავსულიყავი?
- მელაპარაკებოდი, მითხარი მალე მოვალო და აღარ მოხვედი.
ნატალი დაფიქრდა და ბოლოს თქვა.
- ზუსტად იცი? არაფერი მახსოვს. - საუბარი ვიღაცამ გაგვაწყვეტინა.
- გამარჯობა - შევბრუნდი და ემილი დავინახე.
- - რონი არა?
- გამარჯობა. კი,რონი.შენ ემილი.
- მგონი მე და შენ ერთ ქუჩაზე ვცხოვრობთ. - მითხრა და გამიღიმა თითქოს დიდი ხნის მეგობრები ვიყავით.
- არ ვიცი შენ სად ცხოვრობ.
- გუშინ ჩემმა დამ გნახა.
- ხო,მაშინ გამოდის ერთ ქუჩაზე ვცხოვრობთ.
- 2 სახლის დაშორებით. - კიდევ გამიღიმა.
- კარგი,მე წავალ და დაგირეკავ რონი - მითხრა ნატალიმ და გაგვეცალა.
- წამოხვალ ჩემთან ერთად?თან ახალი ვარ და ვინმეს დაველაპარაკები. - მითხრა თბილად.
- რა თქმა უნდა. - გავუღიმე.
ჩანთა ავიღე და ემილისთან ერთად წამოვედი.თავიდან ორივე ჩუმად ვიყავით.ბოლოს სიჩუმე დავარღვიე.
- შენი და სად არის? ცალ-ცალკე დადიხართ?
- იცი? ის უბრალოდ ძალიან უცნაურია. - მხრები აიჩეჩა.
- კი,მართლაც უცნაურია. - ვთქვი ჩუმად.
- შენც შეატყვე ხო?
- კი - გავუცინე.
- შენ მხოლოდ ნატალისთან მეგობრობ?
- ადრე ბევრი მეგობარი მყავდა,მაგრამ 2 წლის წინ როცა დედა გარდამეცვალა საკუთარ თავში ჩავიკეტე. ნელ-ნელა გამოვედი მდგომარეობიდან,მაგრამ მაინც შევიცვალე , რაღაცნაირად. ასეთი მხოლოდ ნატალიმ მიმიღო. ვერ ვხვდები სხვებს რა დავუშავე,მაგრამ ის ერთადერთია ვინც სულ გვერდში მიდგას.მხოლოდ მას შემიძლია ნამდვილი მეგობარი ვუწოდო.
- დედა გარდაგეცვალა? - შეიცხადა. - ძალიან ვწუხვარ.
- ჰოო.. - ჩავფიქრდი.
- კარგი არ მოიწყინო.მეც ვიქნები შენი მეგობარი .- გამიცინა ისევ. - უი ,ხო... ბავშვები რაღაც წვეულებაზე ლაპარაკობდნენ და რამე ხომ არ იცი ?
- მადლობა ემილი - გავუღიმე - ყოველ წელს ახალი სეზონის გახსნასთან დაკავშირებით წვეულება ეწყობა,პარასკევს,რომ შაბათ-კვირას კარგად დავისვენოთ და ძალები მოვიკრიბოთ ახალი კვირისთვის.შენთვის კარგი იქნება თუ მიხვალ,ბევრს გაიცნობ და იქნებ იპოვო მეგობარი. : )
- ხო,მეც მაგიტომ გკითხე...ალბათ მარტო მომიწევს მოსვლა.
- რატომ?
- ჩემს დას არ უყვარს ასეთი რაღაცები.არც მეგობარი სჭირდება.ზოგჯერ მართლაც მოსაბეზრებელია მასთან ცხოვრება.აი ჩემი სახლიც გამოჩნდა. - თითით მანიშნა ლამაზ,ორსართულიან სახლზე,დიდი ეზოთი და დიდი გალავნით. - სახლიც უცნაური ჰქონდათ. - შენ აპირებ წვეულებაზე წასვლას?
- არ ვიცი. 2 წელია არ ვყოფილვარ.
- წამოდი რა ,მარტო არ ვიცი რა გავაკეთო.
- კარგი,ვნახოთ. - გავუღიმე. მანაც გამიღიმა .ერთმანეთს დავემშვიდობეთ . ორ სახლს გავცდი და ჩემს სახლთანაც ავღმოვჩნდი. კარი გასაღებით გავაღე. ჩანთა დავდე.ვისადილე და გაკვეთილები ვიმეცადინე. ინტერნეტში შევედი და მეგობრობის შემოთავაზება ვნახე.ემილისგან იყო.დავამატე თუ არა მომწერა.
- მარტო ხარ?
- გამარჯობა - მივწერე.
- გამარჯობა,მარტო ხარ? - გამიმეორა კითხვა.
- კი,მე სულ მარტო ვარ
- გარეთ აღარ გახვიდე.თან ბნელდება.
- რატომ/
- რავიცი,მაინც...ახლა გავდივარ ხვალ გნახავ.
მის პროფილზე შევედი ,მაგრამ ფოტოები არ ედო. არც მეგობრები ჰყავდა. მხოლოდ მე,კლოე და ვიღაც ბიჭი.
დღეს მამაჩემი ადრე მოვიდა.დავწექი დასაძინებლად,თითქმის ჩამეძინა,რომ ფანჯარას რაღაც მოხვდა და გამომაფხიზლა. ავდექი,გავიხედე მაგრამ არავინ იყო.ყურადღება არ მიმიქცევია. თავი დავდე და გავითიშე.
3 თავი.
კლოე თვალებში ჩამაშტერდა,სახეზე უცნაური გამომეყტველება ჰქონდა.თითქოს რაღაცამ დააბნია,მაგრამ არ იმჩნევდა.
- ვსეირნობდი. - მიპასუხა ცივად. - ახლა შენ გისმენ.
- ვითომ არ იცი... - ვუთხარი და ძალით გავუღიმე.
- ვერ ვხვდები რას ამბობ. - ჩემს უკან რაღაცას მიაშტერდა.
- შენ მე დამირეკე და მითხარი რომ გარეთ შემხვდებოდი.
- მე არ დამირეკავს. - მითხრა ისევ ცივად,ისე რომ არ შემოუხედავს ჩემთვის.
მე გავჩუმდი. არ ვიცოდი რა მეთქვა,ბოლოს სიჩუმე დავარღვიე.
- ხო მართლა,მე რონი მქვია.
- ვიცი. - უცებ თქვა და ჩაახველა.- უფრო სწორად სასიამოვნოა.მე კლოე.
- ჩემთვისაც. ახლა უნდა შევიდე,კარგად.
- მგონი სჯობს ამ დროს სახლიდან ვიღაც უცნობის ზარზე აღარ გამოხვიდე.
- ხო...
ჩუმად ვთქვი და სახლისკენ დავიძარი. ვგრძნობდი რომ იდგა და მიყურებდა სანამ სახლში შემოვიდოდი. კარი შევაღე და უკან მივიხედე,ისევ იმ ადგილას იდგა, ქვასავით. თითქოს მომიჩინეს,რომ მაკონტროლოს. გავუღიმე,მანაც გამიღიმა,ოღონდ ძალით. კარი უცებ მივხურე და ფანჯარასთან მივირბინე,რომ მენახა რას აკეთებდა,მაგრამ კლოე აღარსად ჩანდა. მეორე სართულზე ავედი.ჩანთა ჩავალაგე.მოვწესრიგდი და საწოლში ჩავწექი.
ღამის ორ საათამდე საწოლში ვიტრიალე.ვერ მოვისვენე.თითქოს განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა,მაგრამ მაინც რაღაც საოცრის მოლოდინში ვიყავი. ბოლოს ჩემს თავს ვუთხარი.
- უსაქმურობამ იცის ასეთ სისულელეებზე ფიქრი,რონი...
საწოლზე წამოვჯექი და ქვედა სართულზე ნაბიჯების ხმა გავიგე.კიბეებზე ჩავედი და მამაჩემი დავინახე.
- კიდევ არ გძინავს?
- ვერ დავიძინე. არ ვიცი რა მჭირს..
- ისევ აფორიაქებული ხარ სკოლის გამო?
- ხო,ალბათ.. ასე რატომ დაგაგვიანდა?
- ოხ,ისე მეკითხები თითქოს პირველად დავაგვიანე ასე... ხომ იცი ჩემი სამსახური.
- რამე ხომ უნდა მეკითხა...
- ესეიგი არ იძინებ...
- ვერ ვიძინებ
- ჰოდა მიდი საჭმელი გააცხელე,მშია
სამზარეულოში შევედი და საჭმელი გავამზადე,სუფრა გავაწყე და დავიძახე
- მზადაა,ავალ დავიძინებ და ხვალ გავრეცხავ,შენ დაისვენე.
- მოვდივარ.
ოთახში შევედი და მალევე დავიძინე.
მეორე დღეც გათენდა.ოთახში მამაჩემი შემოვარდა სიმღერით
- ადექი ვეროოონიკა... სკოლა გელის.
- არ მინდა..მეძინება - გადავბრუნდი და ბალიში თავზე დავიდე.
- არაა უნდა ადგე. - ხელით საბანი ამოაბრუნა და კინაღამ საწოლიდან გადმომაგდო.
- ხო კარგი კარგი,ვდგები - აფეთქებული თავი ავწიე,მოვწესრიგდი და მანქანაში ჩავჯექი. სკოლაში მივედით.მამაჩემმა შუბლზე მაკოცა .ერთი ამოვისუნთქე და გავუდექი გზას საკლასო ოთახისკენ.მერხთან დავჯექი თუ არა ზარი დაირეკა . ამ დროს კლასში კლოე და ემილი შემოვიდნენ. გვერდით ჩამიარეს
- გამარჯობა კლოე - ვუთხარი და გავუღიმე, მაგრამ მან იგნორი გამიკეთა,თითქოს ვერც გაიგო.
მასწავლებლის უაზრო საუბრის მოსმენას ვარჩიე დღიური ამომეღო და დამეწერა.
2 სექტემბერი. 2012 წელი. სამშაბათი. ისტორიის გაკვეთილი.
ისტორია ახლახანს დაიწყო და ახლებმა უკვე მოასწრეს თავის გამოჩენა. მგონი ყველაფერი იციან. უცნაურები,მაგრამ ძალიან ჭკვიანები არიან. მგონი მასწავლებელზე მეტი იციან.ცოტა არ იყოს მაშინებენ,განსაკუთრებით კლოე.
- რონი,რას წერ? ახლავე შეინახე და მომისმინე.
დღიური უსიტყვოდ შევინახე და მასწავლებელს თვალებში მივაშტერდი . არაფერზე ვფიქრობდი,მაგრამ მაინც ვერ ვუსმენდი.
გაკვეთილები დამთავრდა.
- ნატალი, გუშინ სად წახვედი?
- სად უნდა წავსულიყავი?
- მელაპარაკებოდი, მითხარი მალე მოვალო და აღარ მოხვედი.
ნატალი დაფიქრდა და ბოლოს თქვა.
- ზუსტად იცი? არაფერი მახსოვს. - საუბარი ვიღაცამ გაგვაწყვეტინა.
- გამარჯობა - შევბრუნდი და ემილი დავინახე.
- - რონი არა?
- გამარჯობა. კი,რონი.შენ ემილი.
- მგონი მე და შენ ერთ ქუჩაზე ვცხოვრობთ. - მითხრა და გამიღიმა თითქოს დიდი ხნის მეგობრები ვიყავით.
- არ ვიცი შენ სად ცხოვრობ.
- გუშინ ჩემმა დამ გნახა.
- ხო,მაშინ გამოდის ერთ ქუჩაზე ვცხოვრობთ.
- 2 სახლის დაშორებით. - კიდევ გამიღიმა.
- კარგი,მე წავალ და დაგირეკავ რონი - მითხრა ნატალიმ და გაგვეცალა.
- წამოხვალ ჩემთან ერთად?თან ახალი ვარ და ვინმეს დაველაპარაკები. - მითხრა თბილად.
- რა თქმა უნდა. - გავუღიმე.
ჩანთა ავიღე და ემილისთან ერთად წამოვედი.თავიდან ორივე ჩუმად ვიყავით.ბოლოს სიჩუმე დავარღვიე.
- შენი და სად არის? ცალ-ცალკე დადიხართ?
- იცი? ის უბრალოდ ძალიან უცნაურია. - მხრები აიჩეჩა.
- კი,მართლაც უცნაურია. - ვთქვი ჩუმად.
- შენც შეატყვე ხო?
- კი - გავუცინე.
- შენ მხოლოდ ნატალისთან მეგობრობ?
- ადრე ბევრი მეგობარი მყავდა,მაგრამ 2 წლის წინ როცა დედა გარდამეცვალა საკუთარ თავში ჩავიკეტე. ნელ-ნელა გამოვედი მდგომარეობიდან,მაგრამ მაინც შევიცვალე , რაღაცნაირად. ასეთი მხოლოდ ნატალიმ მიმიღო. ვერ ვხვდები სხვებს რა დავუშავე,მაგრამ ის ერთადერთია ვინც სულ გვერდში მიდგას.მხოლოდ მას შემიძლია ნამდვილი მეგობარი ვუწოდო.
- დედა გარდაგეცვალა? - შეიცხადა. - ძალიან ვწუხვარ.
- ჰოო.. - ჩავფიქრდი.
- კარგი არ მოიწყინო.მეც ვიქნები შენი მეგობარი .- გამიცინა ისევ. - უი ,ხო... ბავშვები რაღაც წვეულებაზე ლაპარაკობდნენ და რამე ხომ არ იცი ?
- მადლობა ემილი - გავუღიმე - ყოველ წელს ახალი სეზონის გახსნასთან დაკავშირებით წვეულება ეწყობა,პარასკევს,რომ შაბათ-კვირას კარგად დავისვენოთ და ძალები მოვიკრიბოთ ახალი კვირისთვის.შენთვის კარგი იქნება თუ მიხვალ,ბევრს გაიცნობ და იქნებ იპოვო მეგობარი. : )
- ხო,მეც მაგიტომ გკითხე...ალბათ მარტო მომიწევს მოსვლა.
- რატომ?
- ჩემს დას არ უყვარს ასეთი რაღაცები.არც მეგობარი სჭირდება.ზოგჯერ მართლაც მოსაბეზრებელია მასთან ცხოვრება.აი ჩემი სახლიც გამოჩნდა. - თითით მანიშნა ლამაზ,ორსართულიან სახლზე,დიდი ეზოთი და დიდი გალავნით. - სახლიც უცნაური ჰქონდათ. - შენ აპირებ წვეულებაზე წასვლას?
- არ ვიცი. 2 წელია არ ვყოფილვარ.
- წამოდი რა ,მარტო არ ვიცი რა გავაკეთო.
- კარგი,ვნახოთ. - გავუღიმე. მანაც გამიღიმა .ერთმანეთს დავემშვიდობეთ . ორ სახლს გავცდი და ჩემს სახლთანაც ავღმოვჩნდი. კარი გასაღებით გავაღე. ჩანთა დავდე.ვისადილე და გაკვეთილები ვიმეცადინე. ინტერნეტში შევედი და მეგობრობის შემოთავაზება ვნახე.ემილისგან იყო.დავამატე თუ არა მომწერა.
- მარტო ხარ?
- გამარჯობა - მივწერე.
- გამარჯობა,მარტო ხარ? - გამიმეორა კითხვა.
- კი,მე სულ მარტო ვარ
- გარეთ აღარ გახვიდე.თან ბნელდება.
- რატომ/
- რავიცი,მაინც...ახლა გავდივარ ხვალ გნახავ.
მის პროფილზე შევედი ,მაგრამ ფოტოები არ ედო. არც მეგობრები ჰყავდა. მხოლოდ მე,კლოე და ვიღაც ბიჭი.
დღეს მამაჩემი ადრე მოვიდა.დავწექი დასაძინებლად,თითქმის ჩამეძინა,რომ ფანჯარას რაღაც მოხვდა და გამომაფხიზლა. ავდექი,გავიხედე მაგრამ არავინ იყო.ყურადღება არ მიმიქცევია. თავი დავდე და გავითიშე.
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
vaa ra saintereso debi arian velodebi shemdeg tavebs...
თან იმედია გიყვართ ფანტასტიკა.
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
miley...roni axsene tu ara gamaxsenda da arc shevmcdarvar:D
ufrodaufro momwons,imedia shemdeg tavs xval dadeb
ufrodaufro momwons,imedia shemdeg tavs xval dadeb
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
namdvilad,kloe momwons gansakutrebit,idumali gogona <3vaa ra saintereso debi arian
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
მაილიზე ავარჩიე ტავიდან და რონი რატომ დავარქვი არ ვიცი ;დ მომწონს უბრალოდ.პირველი ეგ გამახსენდა :დmiley...roni axsene tu ara gamaxsenda da arc shevmcdarvar:D
მადლობა ნინო. ისეეე... დები მოგეწონენ? რას ფიქრობufrodaufro momwons,imedia shemdeg tavs xval dadeb
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
cloe ufro idumali gogo chans mara arc emily iqneba angelozi orive saintereso personajia
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
idumali siujeti momwons da cloe kidev ufro metad.waivampirebs tumca vampirebze araa 100%it viciმადლობა ნინო. ისეეე... დები მოგეწონენ? რას ფიქრობ
fanjris epizodi magari iyo,asiani cloem tyorcna qva.es cloe ras dawanwalobs gamgamobit
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
რატომ ხარ 100%ით დარწმუნებული ვერ ვხვდები :დ თან ვთქვი ფანტასტიკაათქო.არაფერი გამორიცხოთ ხააალხო ! კლოე მეც მომწონს რაღა დაგიმალოთ! რომ ვწერ წარმოვიდგენ ვითომ სერიალია და როგრო და რა ხდება ყველაფერს წარმოვიდგენ და მგონი ჩემი სერიალის ფანი ვარ,მართლა! ალბათ 1-2თავში გამოჩნდებიან სხვებიც და უფრო მიხვალთ სიმართლესთან.მაგრამ ბოლსო ისეთი რაღაც აღმოჩნდება რასაც შეიძლება საერთოდ არ ელოდეთ და ზღაპრად მოგეჩვენოთ,მაგრამ განსხვავებული ჟანრია ჩემთვის და პირველად ვცდილობ ასეთი რამის დაწერას :დ და ძალიან კრიტიკულებიც ნუ იქნებით!isabel arroyo wrote:idumali siujeti momwons da cloe kidev ufro metad.waivampirebs tumca vampirebze araa 100%it viciმადლობა ნინო. ისეეე... დები მოგეწონენ? რას ფიქრობ
fanjris epizodi magari iyo,asiani cloem tyorcna qva.es cloe ras dawanwalobs gamgamobit
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
yvelgan vampirebia da vfiqrob shen ufro originaluri gaqvs rameრატომ ხარ 100%ით დარწმუნებული ვერ ვხვდები
magaze uketesis risi fani unda iyoმგონი ჩემი სერიალის ფანი ვარ,მართლა!
midi kaco araferi mogvechveneba.აგრამ ბოლსო ისეთი რაღაც აღმოჩნდება რასაც შეიძლება საერთოდ არ ელოდეთ და ზღაპრად მოგეჩვენოთ,
genacvale rogor unda viyot kritikulebi?და ძალიან კრიტიკულებიც ნუ იქნებით
isabel arroyo- პოსტების რაოდენობა : 16826
ქულები : 17009
დარეგისტრირების თარიღი : 2011-12-02
Re: საილენთჰილი - ჩუმი ქალაქი
rogor gvaintrigebs? martla dzaan mainteresebs rogor ganvitardeba movlenebi :d vampirebs sulac ar gamovricxav me ;)მარიამ wrote:რატომ ხარ 100%ით დარწმუნებული ვერ ვხვდები :დ თან ვთქვი ფანტასტიკაათქო.არაფერი გამორიცხოთ ხააალხო ! კლოე მეც მომწონს რაღა დაგიმალოთ! რომ ვწერ წარმოვიდგენ ვითომ სერიალია და როგრო და რა ხდება ყველაფერს წარმოვიდგენ და მგონი ჩემი სერიალის ფანი ვარ,მართლა! ალბათ 1-2თავში გამოჩნდებიან სხვებიც და უფრო მიხვალთ სიმართლესთან.მაგრამ ბოლსო ისეთი რაღაც აღმოჩნდება რასაც შეიძლება საერთოდ არ ელოდეთ და ზღაპრად მოგეჩვენოთ,მაგრამ განსხვავებული ჟანრია ჩემთვის და პირველად ვცდილობ ასეთი რამის დაწერას :დ და ძალიან კრიტიკულებიც ნუ იქნებით!isabel arroyo wrote:idumali siujeti momwons da cloe kidev ufro metad.waivampirebs tumca vampirebze araa 100%it vici
fanjris epizodi magari iyo,asiani cloem tyorcna qva.es cloe ras dawanwalobs gamgamobit
UnaGonzalita- პოსტების რაოდენობა : 17997
ქულები : 22187
დარეგისტრირების თარიღი : 2010-07-15
ასაკი: : 27
Page 1 of 29 • 1, 2, 3 ... 15 ... 29
Similar topics
» სტანფორდი - მდუმარე ქალაქი
» მსოფლიოს 7 ყველაზე ბინძური ქალაქი
» საოცნებო ქვეყანა ან ქალაქი სადაც იმოგზაურებდით.
» ოცნების ქალაქი თუ რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს?
» წითელი მიწა: საგა- მკვდრების ქალაქი
» მსოფლიოს 7 ყველაზე ბინძური ქალაქი
» საოცნებო ქვეყანა ან ქალაქი სადაც იმოგზაურებდით.
» ოცნების ქალაქი თუ რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს?
» წითელი მიწა: საგა- მკვდრების ქალაქი
საუკეთესო ლათინო-ამერიკული სერიალები! :: სხვადასხვა თემები: :: კულტურა და ხელოვნება :: ჩვენი ნაწარმოებები
Page 1 of 29
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum
|
|