Re: ალექსანდრა

by isabel arroyo Sat Mar 23, 2013 6:49 pm

აი ეს მესმის!! ძნელია გამოვყო რომელიმე თავი იმიტომ რომ ყველა უძლიერესია! წერას თუ მიატოვებ მოსაკლავი იქნები სიცილი

ნიჭი გაქვს და უნდა გამოიყენო!

თითქმის ყოველდღე სკოლიდან გამოსული პარკ-ავენიუს მივუყვებოდი, რომ როგორმე რომელიმე "მათგანი" შემხვედროდა , მაგრამ არაფერი ხდებოდა

ძალიან მომეწონა ალექსის ესეთი გარიყულობა,უცბად ლოსტი გამახსენდა,თავის სამყაროში დაბრუნებული ჯეკი რომ ვერ ეგუება რეალობას და ხშირად თვითმფრინავით დაფრინავს იმ იმედით რომ ისევ კუნძულზე მოხვდება.უცნაურია,ზოგჯერ ადამიანი ისე ეჩვევა უცნაურ სამყაროსაც კი,რომ რეალობაში დაბრუნება მისთვის სიკვდილის ტოლფასია...

by Mari [Gonzalez] Sat Mar 23, 2013 10:06 pm

მარიი,ბოლო თავები გადავიკითხე... ალბათ უამრავჯერ მაქვ სნათქვამი მაგრამ კიდევ განვმეორდებიდ ა გეტყვი რომ ძალიან მაგარი წერის მანერა გაქვს,სასიამოვნოდ იკითხება...გიფებს რა კარგად არჩევდ ა ემოციებს ზუსტად გამოდსცემ,ამ ბიჭმა ძალიან დამაინტერესა...შემდეგ თავს როდის დადებ?

მადლობა ანანო !! გიფები სულ მინდა ზუსტად ვნახო ხოლმე !
დღეს დავდებ შემდეგ თავს ალბათ აუ არ ვიცი :დ

აი ეს მესმის!! ძნელია გამოვყო რომელიმე თავი იმიტომ რომ ყველა უძლიერესია! წერას თუ მიატოვებ მოსაკლავი იქნები ნიჭი გაქვს და უნდა გამოიყენო!

ნინო

ნინოს კომენტარები აფრთიაააანებს

ძალიან მომეწონა ალექსის ესეთი გარიყულობა,უცბად ლოსტი გამახსენდა,თავის სამყაროში დაბრუნებული ჯეკი რომ ვერ ეგუება რეალობას და ხშირად თვითმფრინავით დაფრინავს იმ იმედით რომ ისევ კუნძულზე მოხვდება.უცნაურია,ზოგჯერ ადამიანი ისე ეჩვევა უცნაურ სამყაროსაც კი,რომ რეალობაში დაბრუნება მისთვის სიკვდილის ტოლფასია...

მეც ისე მეცოდება! რაღაცნაირად ვერ ეგუება ვერაფერს! ზუსტად შეეჩვია იმ სამყაროს და ახლა ვეღარ ეგუება რეალობას!

by isabel arroyo Sat Mar 23, 2013 11:47 pm

ნინო ნინოს კომენტარები აფრთიაააანებს

როგორ ვიცინე ალექსანდრა - Page 9 132775

მეც ისე მეცოდება! რაღაცნაირად ვერ ეგუება ვერაფერს! ზუსტად შეეჩვია იმ სამყაროს და ახლა ვეღარ ეგუება რეალობას!

შეიძლება იქ იყო მისი ნამდვილი ადგილი...

დღეს დავდებ შემდეგ თავს ალბათ აუ არ ვიცი :დ

დადე რა გთხოვ.თუ მოთხრობა არ დადე ვერც გაგაფრთიანებ;დ გაფრთიანების კანონიც მოვიგონე;დ

by Mari [Gonzalez] Sun Mar 24, 2013 2:21 pm

შენი ისეთ კომენტარებს წერ მართლა ვფრთიანდები !! დღეს დავდებ ახალ თავს

by isabel arroyo Sun Mar 24, 2013 4:19 pm

Mari [Gonzalez] wrote:შენი ისეთ კომენტარებს წერ მართლა ვფრთიანდები !! დღეს დავდებ ახალ თავს

გელოდები

by isabel arroyo Sun Mar 24, 2013 8:14 pm

მარიი როდის დებ ახალ თავს

by Mari [Gonzalez] Mon Apr 01, 2013 1:37 am

მე და მარტინმა ძალიან კარგად გავუგეთ ერთმანეთს, ის იყო ერთადერთი ვინც ბოლომდე წვდებოდა ჩემს სულს, ის იყო პირველი და უკანასკნელი ვინც ყველაფერი იცოდა ჩემზე, თითოეულ ჩემს გრძნობას, ემოციას, მას ვუზიარებდი, ის იყო ჩემი უდიდესი და უძლიერესი პირველი სიყვარული. მარტინიც ყველაფერს მიყვებოდა საკუთარ თავზე, ჩვენი ურთიერთობა ძირითადად ცუდი ემოციების გაზიარებით შემოიფარგლებოდა, მაგრამ მალე ისე ახლოს ვიგრძენით ერთმანეთთან თავი უკვე დადებით შთაბეჭდილებებსაც ვანდობდით ერთმანეთს.. ჩვენი გაბედნიერება ერთ ჩვეულებრივ სიმღერას, ჩამოვარდნილ ფოთოლს, ან რაიმე მსგავს დეტალს შეეძლო, ჩვენ ორი სრულიად მსგავსი ადამიანი ვიყავით, რომელებიც სიცოცხლის უმცირეს ნაწილსაც კი ვეჭიდებოდით, ამდენი სულიერი ტრამვის გადატანის შემდეგ, ყველაფერში დადებითს ვხედავდით, მაგრამ ეს სრული ილუზია გახლდათ, რაც არ უნდა ძალიან გინდოდეს, ცხოვრებაში ყველაფერი დადებითი ვერ იქნება, უნდა ვისწავლოთ ცუდის გადალახვაც, მაგრამ მე ამას ვერაფრით ვერ ვითავისებდი, მუდამ კარგს ვხედავდი ყველაში და ყველაფერში, ცოტაოდენი უარყოფითიც კი საშინელ დეპრესიაში მაგდებდა, ჩემმა ცხოვრებამ 17 წლის ასაკში გეზი შეიცვალა და არასწორად განვითარება დაიწყო, ყოველთვის ყველაფერზე მოფიქრალი მაგრამ არაფრის გამკეთებელი ამასაც ვხვდებოდი, მაგრამ როგორც ყოველთვის არაფერი არ მოვიმოქმედე, თან მარტინის ჩემტან ყოფნა ყოველთვის მამშვიდებდა, ის იყო ჩემი მშვიდი ნავსაყუდელი, მისი იმედი ყოველთვის მქონდა, ვიცოდი, რომ რაც არ უნდა მომხდარიყო ის ჩემს გვერდით იქნებოდა, ისევ ერთად წამოვწვებოდით შუა ღამეს, ცვრიან ბალახზე, და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას მივაშტერდებოდით, მართალია უხმოდ, მაგრამ მე მას ვგრძნობდი, მის სხეულს.. ის ჩემთან იყო და ეს მათბობდა .
მარტინი ყოველდღე ჩემთან მოდიოდა, ჯეკი ხშირად მასზე კითხულობდა, მაგრამ მე მხოლოდ მოკლედ შემოვიფარგლებოდი - ჩემი მეგობარი - ვეუბნებოდი და პირში ჩალაგამოვლებულს ვტოვებდი
ერთი დღის გატარება არ შემეძლო მის გარეშე ის ჩემი სულის ნაწილი გახდა, ის ნაწილი რომელიც მეხმარებოდა მეცხოვრა და ცხოვრებით დავმტკბარიყავი ..
ყოველდღიურად პარკში ვსეირნობდით იმ ადგილას სადაც პირველად შევხვდით, ლამის მთელ ლონდონს გარს ვუვლიდით .. ერთმანეთით ვკვდებოდით !
ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე საშინელი დღე მაშინ დადგა როდესაც ერთხელ მარტინი ჩემს ოთახში როგორც ჩვეოდა მოულოდნელად არ ამოიჭრა, ვიცოდი, რომ ისე ასე არასოდეს არასოდეს არ მოიქცეოდა, ღამის 10 საათი გახდა მაგრამ ის ჯერ კიდევ არ გამჩენილიყო, მაშინვე ფეხზე კედები ამოვიცვი პლედი მოვისხი და მისი სახლისკენ გავვარდი ... სასწრაფოდ ავირბინე კიბეები და დავაკაკუნე
კარი მარტინის დედამ მისის სომერსმა გამიგო
- მისის სომერს მარტინი სადაა?
ქალმა შემომხედა და ატირდა
- რა ხდება? - ვგრძნობდი როგორ დამიარა ჟრუანტელმა
ქალი აწყლიანებული თვალებით მიყურებდა
- მარტინი... ის, ის... მმმ..ანქანამ გაიტანა - სლუკუნებდა ქალი
- მაგრამ ხომ კარგადა? ხომ გადარჩება? ვერაფერი დააკლეს ხომ ? ხომ კარგადააა? მითხარით თუ ღმერთი გწამთ - როგორ მინდოდა პასუხი დადებითი ყოფილიყო
- არა - სასოწარკვეთით მიპასუხა
- სადაააა რგოორაა რა ხდება , სად ვნახო ? მანახეთ - მხოლოდ ესღა ამოვიხრიალე და ჩავიკეცე
მარტინი შემთხვევის ადგილასვე დაღუპულიყო, რამოდენიმე დღეში მისი დაკრძალვაც გაიმართა, იქ მისვლა ვერ შევძელი , არ შემეძლო ამდენი ყალბი სახის ყურება, მე ის ადამიანი დავკარგე ვინც გარე სამყაროსთან მაკავშირებდა ერთადერთი ადამიანი რომელიც ნამდვილად ძლიერად და თავდავიწყებით შემიყვარდა.. სიცოცხლე აღარ მსურდა. ..

by Mari [Gonzalez] Mon Apr 01, 2013 1:47 am

თვეები გადიოდა მე კი ვერაფრით ვერ ვახერხებდი ცხოვრების ძჩვეულ რიტმს დავბრუნდებოდი ,სკოლაში წასვლა არაფრით არ შემეძლო, ამიტომაც გამოდმებიტ ვაცდენდი გაკვეთილებს .. სახლში ვიჯექი და "ანა კარენინას" ვკითხულობდი... მაგრამ დადგა წიგნის დასრულებიც მომენტიც, ანამ თავი მოიკლა, საბოლოოდ მიხვდა რა უნდა ექნა, რომ მშვიდად დაეტოვბინა ეს სამყარო, აი რა უნდა მექნა მეც.. ცხოვრებას ვერასოდეს ვეღარ გავაგრძელებდი მხოლოდ ერთი გზაღა მრჩებოდა ..
რამოდენიმე დღე ამ აზრის სისწორეში უფროდაუფრო ვრწმუნდებოდი.. მაგრამ ვერაფრით ვერ ვბედავდი როგორ ან რა უნდა მექნა ..
ჩემი ოთახის ფანჯარა ღია იყო, იქიდან ულამაზესი ხედი მოჩანდა, სასიამოვნო ამინდი იყო , მზე ანათებდა, ცა კამკამა ზღვისფერი იყო.. აქაიქ ორიოდ ღრუბელი თუ გამოჩნდებოდა.. ძირს ჩავიხედე საკმაო სიმაღლეზე ვიმყოფებოდი, ქვემოთ კი ქვა - ღორღი ეყარა.. უცებ ყველაფერი ნათელი გახდა,.. ამდენი ხნის განმავლობაში მხოლოდ ამ მომენტს ველოდებოდი .. მარჯვენა ფეხი რაფაზე შევდგი, შემდეგ მარცხენაც მივაყოლე, გავსწორდი , და კიდევ ერთხელ დავფიქრდი , მე არასწორად ვიქცეოდი საშინლად არასწორად არავის, არ აქვს სიცოცხლის ხელყოფის უფლება, მაგრამ არა.. მე , მე ვეღარასოდეს ვიცხოვრებდი, ისე კი არაფერს აზრი არ ჰქონდა.. მის გარეშე ყველაფერი მკვდარი იყო, არც ადამიანი ცოცხლობდა, არც მცენარე, არც ცხოველი.. მე კი მოსიარულე გვამი ვიყავი.. მე ამ ფაქტს ვერასოდეს ვერ დავივიწყებდი, რამდენი თვე გავიდა, დრო ჭრილობებს ახორცებსო მე კი არაფერი არ შემხორცებია, თითქოს ნაწილებად ვიყავი დაჭრილი.. მთელი ცხოვრება ამ იარებს ვერ განვიკურნებდი .. არასწორად ვიქცეოდი, დიახ არასწორად, მაგრამ ეს უნდა გამეკეთებინა, მე ერთი შიზოფრენიკი გოგონა ვიყავი ., რომელიც როგორც იქნა აღარ იყო ყველასგან გარიყული , როგორც იქნა დაუკავშირდა ცხოვრებას.. მაგრამ ის ერთადერთი დამაკავშირებელი ძაფიც ჩაწყდა, ცოცხალ მკვდარს, ჯობია ნამდვილად მკვდარი იყო
- მარტინის გულისთვის - ჩავიდუდუნე , და გადმოვხტი, ეს მომენტი საუკუნესავით გაიწელა მოვფრინავდი, თავისუფალი "ადამიანი" ვიყავი .. გული ჩიტივით მიცემდა, იმ მომენტში მეც ჩიტი ვიყავი ცოცხალი არსება..მიწაზე ნაზად დავფარფატდი და უსასრულობაში ჩავიძირე ...

დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

by მარიამ Mon Apr 01, 2013 1:55 am

აი უბრალოდ შენ თუ არ გაგპუტო ადამიანო,ვაიმე გავგიჟდი,მართლა ვტირი ოღონდ მართლა..

ჯერ რა სიტყვებია.ასეთი მაგარი თავები ცხოვრებაში არ დაგიწერია და ასე არაფერს არ უმოქმედია ჩემთვის,ასეთი არაფერი წამიკითხავს.
ბოლო სიტყვები უკომენტაროდ. აი ამის მერე მე საერთოდ როგორ უნდა გავბედო რამის დაწერა გეხვეწები?
ისეთ ნიჭიერი ხარ,კიდევ ბევრი და ბევრი უნდა წერო .
აი ყველა სიტყვაში და წერის მანერაში გეტყობა როგორი ჭკვიანი და განათლებული ადამიანი ხარ და აი ამ მოთხრობისნაირი მე არაფერი ვიცი,ძალიან მაგარია,ყოჩაღ მარი და მჯერა რო კიდევ და კდიევ უფრო მაგრებს დაწერ და მიხარია რომ შენნაირი მეგობარი მყავს!!!
R E S P E C T!!!!

by Mari [Gonzalez] Mon Apr 01, 2013 1:58 am

ი უბრალოდ შენ თუ არ გაგპუტო ადამიანო,ვაიმე გავგიჟდი,მართლა ვტირი ოღონდ მართლა..

ჯერ რა სიტყვებია.ასეთი მაგარი თავები ცხოვრებაში არ დაგიწერია და ასე არაფერს არ უმოქმედია ჩემთვის,ასეთი არაფერი წამიკითხავს.
ბოლო სიტყვები უკომენტაროდ. აი ამის მერე მე საერთოდ როგორ უნდა გავბედო რამის დაწერა გეხვეწები?
ისეთ ნიჭიერი ხარ,კიდევ ბევრი და ბევრი უნდა წერო .
აი ყველა სიტყვაში და წერის მანერაში გეტყობა როგორი ჭკვიანი და განათლებული ადამიანი ხარ და აი ამ მოთხრობისნაირი მე არაფერი ვიცი,ძალიან მაგარია,ყოჩაღ მარი და მჯერა რო კიდევ და კდიევ უფრო მაგრებს დაწერ და მიხარია რომ შენნაირი მეგობარი მყავს!!!
R E S P E C T!!!!

მე კიდე მიხარია შენნაირი ნიჭიერი მეგობარი რო მყავს!! მე რაღაც უცებ დავწერე ვეღარ ვწერდი ამ მოთხრობას ხალისით და მეთქი მოვრჩეთქო და არ მეგონა ესე თუ მოგეწონებოდა!
მე ამეტირება შენ კომენტარზე, ძააან დიდი მადლობა !! ძააან მიყვარხარ მართლა! ალექსანდრა - Page 9 8241

by isabel arroyo Mon Apr 01, 2013 7:43 pm

ეს იყო ყველაზე სრულყოფილი ფინალი რომელიც ოდესმე წამიკითხავს.ბოლო სტრიქონამდე ვერ მივხვდი რომ ალექსანდრა მოკვდებოდა და ''დასასრული'' შოკი იყო ჩემთვის...

არასდროს,არაფრის გულისთვის არ შეჩერდე!! უდიდესი პოტენციალი გაქვს რომელიც უნდა გამოიყენო!! როცა შენს თავს დააფასებ და ნიჭს სწორად მიმართავ მაშინ მოვა წარმატებაც. შეიძლება ახლა არ ხარ სრულყოფილი ,მაგრამ გახსოვდეს რომ თითოეული ულამაზესი ბრილიანტი ,რომელიც ბრწყინვალებით ყველას თვალს ჭრის, თავის დროზე მიწაში დამარხული ალმასი იყო,რომელმაც დაწახნაგების შემდეგ გაიბრწყინა და როგორ გაიბწყინა!! ჯოან როულინგი ჩაის პაკეტებზე წერდა ჰარი პოტერს! ნუ იქნები მიწაში დამარხული განძი!

როცა ცნობილი ადამიანი გახდები როგორც მწერალი, მაშინ მოვალ შენთან და ამ მოთხრობას მოგიტან. მაშინ მეც ვიამაყებ რომ შენი კარიერის დასაწყისს გავეცანი და შენში მბრწყინავი ბრილიანტი დავინახე!! გეხუტები

by Mari [Gonzalez] Mon Apr 01, 2013 11:16 pm

ნინო აი ძალიან დიდი მადლობა! შენ არ იცი როგორ მიხარია ამ კომენტარს კიტხვა! მართლა არ მეგონა თუ მოგეწონებოდატ და აი არრრ იცით მათლა როგორ მიხარია! ძალიან ძალიიიან დიდი მადლობა! ალექსანდრა - Page 9 8241

( მე ხო საერთოდ ვერ გამოვხატავ როგორ მინდა მადლობა მოგიხადო დდა რავიცი რა ვთქვა ამიტო ჩათვალე ვგულისხმობ)

by isabel arroyo Tue Apr 02, 2013 7:38 pm

Mari [Gonzalez] wrote:ნინო აი ძალიან დიდი მადლობა! შენ არ იცი როგორ მიხარია ამ კომენტარს კიტხვა! მართლა არ მეგონა თუ მოგეწონებოდატ და აი არრრ იცით მათლა როგორ მიხარია! ძალიან ძალიიიან დიდი მადლობა! ( მე ხო საერთოდ ვერ გამოვხატავ როგორ მინდა მადლობა მოგიხადო დდა რავიცი რა ვთქვა ამიტო ჩათვალე ვგულისხმობ)

გენაცვალე

ახლა შენს ახალ მოთხრობას ველოდები და მარის საყურადღებოდ მისი მოთხრობის გაგრძელებას, შემდეგ თქვენ მოთხრობებს ამოვაბეჭდინებ და ხშირად წავიკითხავ ხოლმე

by Mari [Gonzalez] Tue Apr 02, 2013 8:40 pm

გენაცვალე ახლა შენს ახალ მოთხრობას ველოდები და მარის საყურადღებოდ მისი მოთხრობის გაგრძელებას, შემდეგ თქვენ მოთხრობებს ამოვაბეჭდინებ და ხშირად წავიკითხავ ხოლმე

შენ კომენატრებზე ვგიჟდები ! მარიამ, აბა რა ქალბატონო :დ დაგვტოვე ესე საილენთჰილის გარეშე გააგრძელე!
ვაპირებ რო დავიწყო ახლის დაწერა მარა დავასრულებ და მერე დავდებ თორე მერე რაღაცნაირად სურვილი მეკარგება ხოლმე და :დ

by Mari [Gonzalez] Tue Apr 02, 2013 8:40 pm

ვაიმე ახლა წავიკითხე ამოვბეჭდავო :დ ნინო არ შემიძლია რა სყავარლეი ხარ ალექსანდრა - Page 9 870461

by isabel arroyo Tue Apr 02, 2013 9:59 pm

Mari [Gonzalez] wrote:ვაიმე ახლა წავიკითხე ამოვბეჭდავო :დ ნინო არ შემიძლია რა სყავარლეი ხარ

ვაპირებ შენი და მარის მოთხრობები ავკინძო და სულ თან მექნება,რომ არ დაიკარგოს. თან ამ საიტზე ახლა კი ვარ და შეიძლება მალე აღარ ვიყო

by UnaGonzalita Wed Apr 03, 2013 3:12 am

მარიიი რატომ არ ვიცოდი რომ ბოლო თავი დადეე???? შოკისმომგვრელი ფინალი იყო..არა იმიტომ რომ არარეალურად დაასრულე,არამედ იმიტომ რომ სასწაულად გქონდა აღწერილი ყველაფერი,ბოლოს სუნთქვა შემეკვრა...როგორი ნიჭიერი მყავხარ !! <3 <3 ერთ-ერთი ყველაზე კარგი ნაწარმოებია რაც კი ოდესმე წამიკითხავს,ყოჩაღ!!

by Mari [Gonzalez] Wed Apr 03, 2013 10:32 pm

ანანო რა პატივია! სიცილი

ძაან დიდი მადლობა!

by isabel arroyo Wed Apr 03, 2013 10:33 pm

რახან ორივე აქ ვართ რამდენიმე შეკითხვა მაქვს

ყველაფერი რაც ალექსს ნენსისთან გადახდა მისი ფანტაზიის ნაყოფი იყო?

by მარიამ Wed Apr 03, 2013 10:34 pm

როგორი ნიჭიერი მყავხარ

შენ გყავს,კიიი....

by Mari [Gonzalez] Wed Apr 03, 2013 10:37 pm

რახან ორივე აქ ვართ რამდენიმე შეკითხვა მაქვს

ყველაფერი რაც ალექსს ნენსისთან გადახდა მისი ფანტაზიის ნაყოფი იყო?

კი , თავიდან ვაპირებდი რო არ ყოფილიყო, მაგრამ მერე გადავწყვიტე რო ყოფილიყო თუმცა რავი რაში გაინტერესებს მე რას ვაპირებდი :დ მოკლედ კი ალექსანდრა - Page 9 8241

by isabel arroyo Wed Apr 03, 2013 10:42 pm

კი , თავიდან ვაპირებდი რო არ ყოფილიყო, მაგრამ მერე გადავწყვიტე რო ყოფილიყო თუმცა რავი რაში გაინტერესებს მე რას ვაპირებდი :დ მოკლედ კი

ძალიანაც მაინტერესებს სიცილი

შიზოფრენიკი ვარო რომ ამბობს ეგ თავი ძალიან სევდიანი იყო და ბოლო 2 უკომენტაროდ ალექსანდრა - Page 9 588152

by Mari [Gonzalez] Wed Apr 03, 2013 10:43 pm

ძაან დიდი მადლობა! კიდე თუ გაინტერესებს რამე მკითხე

by isabel arroyo Wed Apr 03, 2013 10:45 pm

Mari [Gonzalez] wrote:ძაან დიდი მადლობა! კიდე თუ გაინტერესებს რამე მკითხე

რაკი ყველაფერი მის წარმოსახვაში მოხდა კითხვები აღარ მაქვს,ყველაფერი გასაგებია

by Mari [Gonzalez] Wed Apr 03, 2013 10:54 pm

აუ რაღაცნაირად გული მწყდება რო დავამთავრე

by Sponsored content