ალექსანდრა

Mari [Gonzalez] wrote:მეორე დილას სკოლაში, რომ მივედი ორივე "ეჭვმიტანილი" იქ დამხვდა..ბჭობდნენ, ნენსი რაღაცას უმტკიცებდა, დევიდი არ ეთანხმებოდა, მაგრამ ბოლოს მაინც დაიყოლია, ორივე ჩემსკენ წამოვიდა
_ დღეს სკოლის მერე ჩვენ უნდა წამოგვყვე - მკაცრად მითხრა დევიდმა
_ ოჰ , კიდევ რას მიბრძანებთ ? - გამეცინა მე
_ ყველაფერი ძალიან სერიოზულადაა ალექსანდრა, უნდა წამოგვყვე - აყვა ნენსიც
_ რატომ? რომ მერე ისევ გამასულელოთ?
_ მერე არ ვიცი, მაგრამ ახლა ნამდვილად სულელივით იქცევი !
_ კარგით წამოვალ ! - უცებ განვაცხადე, ცნობისმოყვარეობა მკლავდა
_ გაკვეთილების შემდეგ ეზოში შეგვხვდი - მომაძახა ნენსიმ და ორივე უცებ წავიდა
დრო საშინლად გაიწელა, აღარ ვიცოდი რა მექნა, როგორც კი გაკვეთილები დამთავრდა მაშინვე წამოვფრინდი , ჩანთას ხელი დავავლე და ეზოში გავვარდი , ორივე იქ მელოდებოდა
_ჩქარა წამოდი - მითხრა ნენსიმ და მკლავში მწდა, სადღაც მიმათრევდა
_ სად მივდივართ ?
_ გარეუბანში
_ ასე ვერ წამოვალ, სახლში უნდა დავრეკო , ინერვიულებენ
_ არაა აუცილებელი, მალე მიხვალ
კარგა ხანს ვიარეთ, წარმოდგენა არ მქონდა სად ვიყავით, ვერაფერს ვარჩევდი ყველაფერი დანისლული იყო , არ გამკვირვებია რადგან ნისლი ლონდონის კლიმატის ერთ-ერთი დამახასიათებელი კომპონენტია
_ ახლა რა ვქნათ ? - ვიკითხე
_ გაჩუმდი და დაიცადე - ოდნავ შეშინებული თვალებით შემომხედა
უცებ იმ ადგილას დაახლოებით 10-15 ადამიანი მოვიდა .. ყურები დამიგუბდა, ვერაფერს ვერ ვარჩევდი , აქაიქ ჩამესმოდა ხმები
_აქ რატომ მოიყვანე, ნენსი ?
_დროა გაიგოს - გაისმა პასუხი
_რა უნდა გავიგო ? _ ძლივს ვიიკითხე
_ მოკეტე - დაიღრიალა საზარელმა ნაცნობმა ხმამ , მაგრამ საიდან მახსოვდა არ მომაგონდა , თითქოს ტრანსსში ჩავვარდი არაფერი მესმოდა და თვალებზეც ნისლი გადამკვროდა, უცებ თავში ბლაგვი საგანი მომხვდა, ძირს დავეცი, სისხლი მდიოდა , გავითიშე.. ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ჩამესმოდა ხმები
_ეს რატომ გააკეთე - ვიღაც განწირულად ყვიროდა
_ საჭირო იყო. სწრაფად წავიდეთ
ამის მეტი აღარაფერი მახსოვს იმ ადგილიდან, ლამაზ მწვანე, ყვავილებით მორთულ მინდროზე გადავინაცვლე, იქვე იყვნენ დედა და მამა, ისევ ერთად.. ჩვენ ოჯახი გვქონდა , ოჯახი რომელიც ყველაზე მეტად მენატრებოდა

მარიამ wrote:რას ქვია გაუჩნარდა? გაქრა ეგრევე?

vaaa ucnaurobebi xdeba am nawarmoebshi..momewona es taviic..mama-shvili ra sayvarelia,Alexma is sitbo romelsac aqamde amxela dozit ver grdznobda rogorc iqna igrdzno..dzaan magaria <3 gauchinarda?? :o ohoo

Spoiler:

მადლობა ანანო

Spoiler:

Spoiler:

isabel arroyo wrote:ნენსი–უჩინმაჩინი ;დ მომწონს რომ ჩვეულებრივი ადამიანის ნიღბით კარგად მალავს თავს.ადვილად წასაკითხი პერსონაჟი არ არის
მამა–შვილი<3 რა საყვარლები არიან,ალექსის მამის სითბო და ყურადღება სჭირდება


მარი,აქ რა შუაშია მაგრამ სად აპირებ სწავლის გაგრძელებას?

Spoiler:

Spoiler:

გინდა გითხრა შენც საიდუმლო ?

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

isabel arroyo wrote:

Spoiler:

Spoiler:

isabel arroyo wrote:ნუ გაწითლდები შენც ესეც სპოილერის გარეშე;დ

P.S ახლა ვეცდები უფრო დავძაბო , რაღაცეები მაქვს გეგმაში და იმედია ყველასმოგეწონებათ !

სახელმწიფო საიდუმლოებას გავდა ცინა პოსტები

Mari [Gonzalez] wrote:თვალი როგორც კი გავახილე, მამაჩემი მომვარდა
_ალექსანდრა ხომ კარგად ხარ? რამდენი ვინერვიულე
_თავი მტკივა მამა, რა მოხდა? - ძლივს ვლაპარაკობდი , თავბრუ მესხმოდა
_ ვიღაც ხულიგანმა, გაგძარცვა და თავში რაღაც ჩაგარტყა, ტვინის შერყევა გაქვს
_ რამდენი ხანი ვიყავი გათიშული ?
_დაახლოებით 2-3 დღე
ვიცოდი ვინ და რაც ჩამარტყა მაგრამ ხმა არ ამომიღია არ მინდოდა მამა ამენერვიულებინა
_ღმერთო ჩემო, ალექს.. მეგონა თვალს აღარასოდეს გაახელდი - ჩამეხუტა მამა
სითბომ მთელს სხეულში დამიარა
_ ჯეკ, ალისიასთვის ხომ არაფერი გითქვამს?
_ არა, არ დამირეკია არ მინდოდა ენერვიულა
_ღმერთო ჩემო ფოსტას ამიფეთქებდა
_არ ინერვიულო, დავურეკე და ვუთხარი რომ რამოდენიმე დღით ბანაკში წახვედი
მამა კიდევ ბევრ რამეს მიყვებოდა, მისი სიტყვები იავნანასავით ჩამესმოდა,მსიამოვნებდა, საშინლად მსიამოვნებდა, რომ ის ჩემს გვერდით იყო

საავადმყოფოდან 5 დღის შემდეგ გამომწერეს, არაფერი ახალი არ ხდებოდა, მხოლოდ ერთი-ორჯერ თუ შეეცვალათ ნივთებს ადგილები .. სახლში დაბრუნებულს ვიქტორიც კი თბილად დამხვდა, მამამ ახალი მოსამსახურე გამაცნო, აქამდე მსგავსი მოვალეობის შემსრულებელი არასოდეს არავინ არ გვყოლია, მაგრამ რატომღაც ახლა გადაწყვიტა , რომ მიხედვა მჭირდებოდა
ჩვენი მოსამსახურე შუა ხნის ჩაპუტკუნებული ქალი იყო, თბილი თაფლისფერი თვალებით , სასიამოვნო შთაბეჭდილებას ტოვებდა!
სახლში მისვლისთანავე დედას დავურეკე და შევატყობინე, რომ ყველაფერი კარგად იყო..კიდევ ერთ ადგილას უნდა დამერეკა აუცილებლად..
ტელეფონების ცნობარში ნენსის ნომერი მოვნახე და დავრეკე
_ ნენსი ,ალექსი ვარ სასწრაფოდ უნდა გნახო - ჩემი ხმის გაგონება გაუკვირდა, გახშირებული სუნთქვა მესმოდა
_ მაპატიე ალექსანდრა, მაპატიე ძალიან გთხოვ, ვერ გნახავ - ლამის ატირებულმა მითხრა
_ რა უნდა გაპატიო? თუ არ მნახავ ვერც ვერაფერს გავიგებ ! სასწრაფოდ, ჩემთან სახლში მოდი
_კარგი მოვდივარ- დანებდა ის
ნახევარ საათში კარზე ზარი გაისმა, მე დივანზე ვიყავი წამოწოლილი, განძრევის საშუალებას არ მაძლევდნენ .. ნენსიმ კიბეები უხმაუროდ ამოირა და კარებში დამნაშავესავით აიტუზა
_ შემოდი ნენსი - გამოიარა და საწოლზე ჩამომიჯდა, აქვითნდა- ალექს, მაპატიე ძალიან გთხოვ, არ მეგონა ასეთი რამ თუ მოხდებოდა, მე შენთვის სიმართლის თქმა მინდოდა მხოლოდ სიმართლის, არ ვიცოდი ასეთ რამეს თუ იზამდნენ
_ ჩათვალე გპატიობ თუ იმ სიმართლეს მეტვყვი
_ ალექს, არ შემიძლია, ეს საიდუმლოა, და არა მხოლოდ ჩემი, როცა საჭირო იქნება გეტყვიან
_ნენსი! სრულს გაურკვევლობაში ვარ, არ ვიცი რა ვქნა! თუ არ მეტყვი რა მოხდა, ვიტყვი, რომ ბოლოს პარკში შენ გნახე, და შენ ჩამარტყი თავში ქვა !
_ ვერ დაამტკიცებ! იტყვიან მოეჩვენაო! - ეშმაკური თვალებით შემომხედა
_კარგი მაშინ ის მაინც მითხარი, ვინ ისინი მეტყვიან როცა საჭირო იქნება? - მუდარით შევხედე
_მალე გაიგებ - მითხრა და გაუჩინარდა, არაფრით არ ვაღიარებდი, რომ მართლა ვინმეს შეეძლო ასე უცებ გამქრალიყო ყველაფერი ტვინის შერყევას დავაბრალე

isabel arroyo wrote:შენი ავატარუკა

რა ლამაზია არა?

isabel arroyo wrote:

რა ლამაზია არა?

ლამაზი და შარმიანი!

გინდა დაგიდო ეს ფოტო ?

isabel arroyo wrote:

გინდა დაგიდო ეს ფოტო ?

მაქვს მაგრამ მაინც მადლობ,შემოთავაზება მესიამოვნა

ახლა ამას არა მაგრამ ნენსის და დევიდი ფოტოებს დავდებ :დ